�

توصیه هایی برای دانشجویان -قسمت دوم

دوشنبه 11 آذر 1398
+0 به یه ن

فکر می کنم دیگه کلاس های دانشگاه ها جدی شده اند و کلاس های حل تمرین و.... هم دایر.  چند هفته ی اول که دانشجو از محیط کوچک مدرسه وارد محیط بزرگ دانشگاه می شه یک مقدار بهت زده می شه. من که این جوری شدم. یک جوری واهمه برم داشت. خوشبختانه یکی از  دانشجویان کارشناسی ارشد  (شاید بشناسید: خانم دکتر شاکری ) یک  مقدار دلداری ام داد و حرف های امیدبخش زد تا دلم قرص و محکم شد. بعضی ها خوب بلد هستند چه طوری اضطراب دیگران را تسکین دهند. من خوش شانس بودم که خدا ایشان را در آن موقع سر راه من قرارداد.
الغرض! الان چند هفته از آغاز سال تحصیلی گذشته و فکر می کنم آن هیجانات فرو کش کرده. با محیط جدید هم نسبتا آشنا شده اید. الان دیگه وقتشه که جدی تصمیم بگیرید درس بخوانید. اگر الان شروع نکنید چند مدت بعد خیلی شرایط برایتان سخت می شه و پشیمان می شوید که چرا زوذتر تصمیم به جدی درس خواندن نگرفتید. همین الان که اوایل سال تحصیلی جدید هست شرایط را آماده کنید که درس خواندن دغدغه ی اصلی تان به عنوان دانشجو باشه.

چند توصیه که شاید به دردتان بخوره:

۱) با استاد ها زیاد کل کل نکنید. اگر استادی احیانا خوب تدریس نمی کنه به رویش نیاورید. در دانشگاه های خوب ایران معمولا در این موارد استاد حل تمرین هست که جبران بکنه. در دانشگاه های درجه یک ایران خیلی به ندرت پیش می آید که هم استاد اصلی و هم استاد حل تمرین از پس تدریس دروس لیسانس بر نیایند. به علاوه  این روزها درس های آنلاین و... هست که اگر کلاس های استاد را نپسندید می توانید از آنها استفاده کنید. به  علاوه خیلی درس ها تکرار می شوند. واقعا توصیه می کنم از کل کل کردن با استاد هایی که توانایی تدریس ندارند بپرهیزید.  دست آخر از آنها در جهت تدریس بخاری بلند نخواهد شد. اگر کل کل کنید با شما ضد می افتند و به شما ضربه می زنند.

۲)  در فهمیدن دروس جدی باشید اما وسواسی عمل نکنید. اگر نکته ای را نفهمیدید فوری نتیجه نگیرید که تمام شد و  شما هرگز نخواهید توانست آن را بفهمید. ببینید! این مفاهیم در طول قرون و اعصار توسط دانشمندان درجه یک دنیا  ابداع یا کشف شده اند (نمی خواهم وارد بحث فلسفی بشوم که مفاهیم فیزیک و دیگر علوم ابداع می شوند یا کشف. بحثم سر نکته ی دیگری است.) انتظار بیجایی است که گمان کنید در یک زمان کوتاه می توانید همه ی این مفاهیم را هضم و جذب کنید. اگر نکته ای را نفهمیدید در پس ذهنتان یادداشت کنید. خیلی از مطالب در طول دوره ی لیسانس به تدریج جا خواهند افتاد.

۳) معنای درس خواندن این نیست که خودکارها و ماژیک های رنگی به دست بگیرید و کتاب ها را خط خطی کنید. هر مطلبی را که می خوانید باید در آن تعمق کنید. ببینید رابطه ی آن مطالب قبلی که خوانده بودید چیست. با این مطلب جدید که آموختید به چه سئوالات جدیدی می توانید پاسخ دهید.
🍀@minjigh
۴) در کنار خواندن کتب درسی خوب است که تاریخ تکوین این تئوری ها را هم مطالعه کنید. نه برای آن که با یک سری اسم شخص و تاریخ آشنا شوید. بلکه به این علت که بدانید علت معرفی مفاهیم گوناگون چه بود. توصیف کشف ها و.. را که می خوانید سعی کنید در قالب فرمالیزم ریاضی که آموختید بیان کنید. این طوری مطلب برایتان جا می افتد.

۵) حل تمرین ها را جدی بگیرید.

۶) اگر دانشجوی ریاضی یا فیزیک یا مهندسی هستید ممکن است که این سئوال برایتان پیش آید که "این مطالب که می خوانم به چه درد زندگی ام خواهد خورد." من در طول تحصیلم (قبل از دکتری) هیچ وقت این سئوال برایم پیش نیامده بود. اما می دیدم برای دوستانم (دخترها) که از خانواده هایی بودند که در آنها خانم ها ی نسل های قبل تر دانشگاه نرفته بودند این سئوال زیاد پیش می آمد. این دخترخانم ها می دیدند  که هیچ کدام از خانم های دور وبر شان این دروس را نگذرانده اند اما زندگی شان هم می چرخد. به علاوه در خیلی موارد مادر یا خاله و عمه و مادربزرگ و.... هم می پرسیدند که "به چه دردت خواهد خورد." خلاصه دلسرد شدند. چند سال بعد اما همه شان فهمیدند که قرار بود آن مطالب درسی به چه دردشان بخورد! خلاصه از سهل انگاری در مورد دروس پشیمان شدند.  🍀

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : تجربه           یازار : یاسمن فرزان           2 باخیش

ساکنان یک کشتی

شنبه 9 آذر 1398
+0 به یه ن

برخی تحلیلگر  های سیاسی و اجتماعی این روز ها در توصیف و توضیح ماجراهای آبان ٩٨ زیاد روی اختلاف طبقاتی تاکید می کنند.
مشاهده من این هست که همان نگرانی ها ونارضایتی های طبقه مستضعف به شکلی دیگر در طبقه مرفه هم وجود داره. اگر مستضعف ها فقیر تر بشوند  نمی توانند به پزشک مراجعه کنند و دارو بخرند. در نتیجه پزشکان و داروخانه داران هم به تدریج فقیر می شوند.
اگر فقرا نتوانند اجاره خانه شان را پرداخت کنند صاحبخانه شان هم به تدریج منبع در آمدش را از دست خواهد داد.
..
مشاهده من این هست که از حدود سال ٩٥ به این سو طبقه متوسط کاملا به این امر واقف گشته که وضع زندگی اش از وضع زندگی فقرا جدا نیست و همگی ساکن یک کشتی هستیم.

شاید یک دلیل ایجاد این همبستگی -که قطعا در آینده نه چندان دور میوه های شیرینی خواهد داد- گسترش کارهای خیریه سیستماتیک و نهادمند هست. نهاد هایی مثل بنیاد کودک و... در ایجاد این همدلی نقش مهمی بازی کرده اند. در دهه هشتاد هنوز این همبستگی به وجود نیامده بود و مطالبات طبقه متوسط و طبقه مستضعف با هم فرق ماهوی داشتند. اغلب تحلیلگران هنوز در اون فاز مانده اند و واقعیت امروز ایران را نمی بینند.

🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : وحدت           یازار : یاسمن فرزان           11 باخیش

توصیه هایی برای دانشجویان -قسمت اول

چهارشنبه 6 آذر 1398
+0 به یه ن

در نوشته ی قبلی ام چند نکته ی درسی گفتم که به درد دانشجوهای لیسانس و تا حدی هم دانشجوهای فوق لیسانس می خورد. در این نوشته مطالب دیگری خواهم نوشت که هرچند درسی نیست اما آگاهی از آنها مانع از این می شود که دانشجو در چنبره ی حاشیه های آزار دهنده در محیط دانشگاهی گرفتارشود و وقت و انرژی او به هدر رود.
۱) همان طوری که بارها گفته ام اگر در محیط کلاسی قرار گرفتید که همکلاسی ها اهل درس خواندن نیستند شما همرنگ جماعت نشوید. شما سعی کنید جدی درس بخوانید یکی دو نفر هم پیدا می شوند که بخواهند شما را همراهی کنند. بعدش یواش یواش درس خواندن در کلاس شما "مد" می شود!

این کار را بکنید اما با ظرافت. طوری که الکی برای خودتان دشمن نتراشید. توجه کنید که شما مبصر کلاس نیستید. دانشجو هم به اقتضای سن و جوش و غرور جوانی به راحتی نمی پذیرد یک نفر (آن هم همسن و سالش) بیاید و برایش نقش مبصر را بازی کند.

ببینید! اگر دیدید همکلاسی ها دارند وقت تلف می کنند نروید مستقیم بگویید چه قدر وقت تلف می کنید. اگر این کار را بکنید با شما دشمن می شوند. اما اکثر دانشجو ها اگر ببینند وقتی آنها دارند وقت تلف می کنند شما آرام و سر به زیر دارید درس می خوانید نسبت به شما احساس احترام می کنند و تشویق می شوند که خودشان هم همین کار را بکنند.. عرض کردم "اکثر دانشجو ها" نه همه ی آنها. برخی هم این وسط توزرد هستند که کرم می ریزنند. سعی کنید با کرمکی ها درگیر نشوید. از آنها فاصله بگیرید.

در جمع های دانشجویی در مورد جنس مخالف زیاد صحبت می کنند. خاطره ی خود را در این مورد قبلا نوشته ام. از حد که این صحبت بگذرد به شدت وقت-هدر-کن می شود. من از جمع پسرها خبر ندارم. اما در جمع دخترها اگر دختری بیاید و به این صحبت ها مستقیم اعتراض کند به بقیه ی دخترها شدید بر می خورد. به این معنا می گیرند که آن شخص متانت و نجابت آنها را زیر سئوال برده. بعدش خیلی شدید واکنش نشان می دهند. بیخودی برای خودتان دشمن نتراشید! اگر می خواهید بحث را عوض کنید با گفتن جملات و عبارات مرسومی نظیر "آهان! که این طور!" یا "آهان! از اون لحاظ" و یک خنده ی مختصر سررشته ی بحث را در دست بگیرید و زود بحث جدی درسی یا.... را پیش بکشید. این طوری به کسی بر نمی خورد و بحث هم عوض می شود. اگر هم نمی خواهید بحث را عوض کنید راهتان را بکشید و بروید و کاری به صحبت هایشان نداشته باشید. 


۲) اگر از شهرستان به تهران آمده باشید ممکن است برخی از رفتارها گفتارها و چراغ سبز های اساتید به نظرتان خیلی لیبرال باشد. خیلی گول این چراغ سبز ها را نخورید! در شهرستان احتمال این که یک بزرگ تر برخی روابط یا گفتارها را که از نظر عرف جامعه لیبرالی به نظر رسد تایید کند خیلی کمتر از تهران است. اما در شهرستان اگر به خاطر این جور مسایل برای دانشجو مشکلی پیش آید احتمال این که همان استاد محافظه کار پشت دانشجو بایستد و نگذارد ضربه بخورد بیشتر است. در تهران یک سری اساتید به دانشجو چراغ سبز نشان می دهند (یا حتی تشویق می کنند) که رفتاری غیر محافظه کارانه داشته باشد. اما وقتی برای آن دانشجو مشکلی پیش آمد همان استاد که تریپ لیبرالی می زد از محافظه کار ترین ها هم سخت گیر تر می شود. می زند زیر همه ی ادعاهایش. دانشجو را به راحتی قربانی می کند که خودش را حفظ کند. در بین همنسلی های من خیلی ها از این جهت تا درجه ی شکستن ضربه خوردند.

۳) توصیه نمی کنم در فعالیت های دانشجویی فوق برنامه خیلی فعال باشید. معمولا از توی این برنامه ها مشکلاتی پیش می آید که دانشجو را له می کند. به جای آن توصیه می کنم یک کار مفید درآمد زا خارج از دانشگاه پیدا کنید. این طوری با دنیای واقعی آشنا می شوید. اگر هم مشکلی پیش بیاید درس و مشق تان قربانی نمی شود. یک پولی هم ته جیبتان می ماند. چند نفر آشنا هم پیدا می کنید که پس فردا برایتان شغل مناسب بیابند. البته کار باید به گونه ای باشد که به درس و مشقتان ضربه نزند. به یاد داشته باشید کار اصلی دانشجو درس خواندن است.

۴) خوبه که تفریحات شما ومعاشرت های شما خارج و دور از دانشگاه باشد تا اگر مشکلی پیش آمد گریبانگیر درس و مشق تان نشود. 


۵) ترم اول دانشگاه خیلی خیلی زود است که "بگذاریم احساس هوایی بخورد." هوا خوری احساس بماند برای ترم های بعد که یک مقدار شناخت و تجربه ی شما بالاتر رفته است. در جمع های دخترانه ی دانشگاهی در آن روزهای اول دانشگاه که کلاس ها جدی نیستند همکلاسی ها همدیگر را دوره می کنند و به قول خارجی ها matchmaking

می کنند. از دم هم بی تجربه اند و معمولا در این زمینه خیلی ناشیانه عمل می کنند. اشتباهاتی می کنند که به همدیگر بسیار ضربه می زنند. ببینید! دخترهای جوان بسیاری که به مرحله ی افسردگی شدید دچار شده اند با من درد دل کرده اند. مشکل عمده ی آنها از همین بساط matchmakingهای اوایل ترم اول شروع شده. جوی به وجود آورده اند که چشم و گوش بسته افتاده به دام یک احساس غریب که آن را عشق می پنداشته اما بعدا فهمیده آن احساس عشق نبوده! حتی هوس هم نبوده. یک شیطنت و کنجکاوی دخترانه ی ساده بوده که به بهای سنگینی تمام شده. به خاطر آن توهین شنیده. شخصیتش خرد شده. بعد هم افسرده شده و روحیه اش خراب شده. افت تحصیلی در پی آن آمده و به نوبه ی خودش روحیه را خراب کرده. یک سیکل بسته ی مخرب! جالب آن که دخترهایی زیاد قربانی می شوند که خود را در زمینه ی جنس مخالف خیلی "با تجربه " و "آدم شناس" می دانند. برادر و چند تا دوستش را دیده اند و خیال می کنند جنس مذکر را خیلی خوب می شناسند. بعد که وارد دانشگاه می شوند و پسری را می بینند که شبیه آنها نیست خیال می کنند خیلی موجود افسانه ای و بی همتایی را یافته اند. کنجکاوی در مورد این موجود افسانه ای بی همتا به بهای سنگینی برایشان تمام می شود. من نمی گویم "کنجکاوی موقوف"! اگر هم بگویم کسی گوش نخواهد داد. اما می گویم عجله نکنید! به خاطر حرف های دوستانتان جو گیر نشوید. یواش یواش سر فرصت بقیه را خواهید شناخت و کنجکاوی تان هم ارضا می شود. مواظب باشید برای این کنجکاوی بهای سنگینی نپردازید.

ببینید! بدانید که اولویت شما به عنوان دانشجو درس و مشق تان است. اگر رابطه ای باعث می شود به درس و مشق تان آسیب برسد آن رابطه رابطه ی مفیدی نیست و بهتر است قطع و یا کنترل شود. یاد بگیرید روابط را کنترل کنید. کار سختی است. خود من هم هنوز درست یاد نگرفته ام. باید تمرین کنم. شما چون جوان ترید از من زودتر یاد خواهید گرفت.

ببینید! پدر و مادر شما با هزار امید و آرزو شما را به دانشگاه فرستاده اند. نگذارید یکی بیاید و روحیه ی شما را خراب کند. اگر رابطه با کسی به نشاط روحیه ی شما ضربه می زند آرام آرام رابطه ی خود را با او محدود تر کنید و فاصله از او را در حدی نگاه دارید که روحیه ی شما آسیب نبیند.

این را به دختر خانم ها می گویم. اگر با پسری آشنا شدید و آن پسر برای شما محدودیت هایی بیشتراز محدودیت های خانواده و جامعه ی ایران تحمیل کرد زودتر عذرش را بخواهید برود پی کارش. حالا که هیچ نقشی در زندگی شما ندارد این محدودیت ها را به شما تحمیل کند فردا که همسرتان شود بنا به قانون مدنی این مملکت می تواند روزگارتان را سیاه کند. اگر محدودیت های تحمیلی اش برایتان (علاوه بر محدودیت ها ی دانشگاه جامعه ی ایرانی و خانواده ) ازار دهنده دارد می شود و هنوز در قطع رابطه با او شک دارید زودتر به مشاور دانشگاه مراجعه کنید. هر چه زودتر اقدام کنید همان قدر کمتر ضربه می بینید.

۶) اگر استادی به شما لطف خیلی خاص-ورای سایر همکلاسی ها - کرد بدانید کاسه ای زیر نیمکاسه است. در بهترین شرایط این استاد آدم ناپخته ای است که نمی داند این کارش چه قدر سایر دانشجوها را علیه شما تحریک می کند و چه قدر می تواند به شما ضربه زند. یک جورهایی مودبانه و با سیاست لطف هایش را پس بزنید. مطمئن باشید اگر این کار را نکنید صدها برابر آن لطف ضربه خواهید دید.


۷) اساتید دانشگاه با همدیگر کشاکش قدرت دارند. یک عده شان از دانشجو به عنوان سرباز پیاده ی صفحه ی شطرنج در کشاکش های قدرت استفاده می کنند. یک مشت شعار دانشجو-پسند هم بلغور می کنند تا دانشجو ها را علیه رقیب تهییج کنند. (نظیر "مبارزه با دیکتاتوری" یا....) مطمئن باشید آن اساتید که این چیزها را جلوی دانشجو ها بلغور می کنند تا آنها را بیاندازند به جان همکارانشان نوک سوزنی به حرف هایشان اعتقاد ندارند. به تجربه دریافته اند دانشجوها با این شعارها به هیجان می آیند. مواظب باشید به دام آنها نیافتید. از دور نظاره کنید و فکرتان پیش درس و مشق خودتان باشد.

 

۸) باز هم به دختر خانم ها: اگر دور از خانواده هستید و مردی همسن پدرتان زیاد دور و بر شما بپلکد و مرتب شما را "دخترم" بخواند خیلی زود نرم نشوید. ممکن است از این قصه ها برایتان ببافد: "من همیشه آرزو داشتم دختری مثل تو داشته باشم." یا " یک دختر دارم شبیه تو اما رفته خارج و من از فراغش در فغانم." شما هم که دلتان برای بابای خودتان به شدت تنگ شده ممکن است بیایید و دربست به او اعتماد کنید با این تصور که مردی است جا افتاده و سرد و گرم چشیده و آردهایش را بیخته و الک هایش را آویخته و امکان ندارد به من ضربه ای بزند. این طرز فکر می تواند به شما ضربه بزند. به یاد داشته باشید که سعدی می فرماید: "جهان دیده بسیار گوید دروغ!"

ببینید! اگر آن مرد جوان بود و شما می خواستید دکش کنید یک اخم می کردید به غرورش بر می خورد و می ذاشت می رفت. همه ی جامعه هم کمک تان می کرد که از شرش خلاص شوید. اما اگر روی  این پیرمرد باز بشود نمی توانید به این راحتی ها جمع و جورش کنید. به خصوص که جامعه هم باور نمی کند که او مزاحم هست. جامعه همواره حق را به پیرمرد می دهند به خصوص اگر موقعیت اجتماعی اقتصادی بالایی داشته باشد. توصیه می کنم از همان اول رفتاری با پیرمرد جماعت نکنید که رویش باز شود و بعد نتوانید جمعش کنید. این پیرمردها بعد از ازدواج شما هم ممکن است دست از مزاحمت بر ندارند. برخی از آنها عامل جدایی و طلاق زوج های خوشبخت می شوند. ماشاالله! اعتماد به نفسی در این زمینه ها دارند که نگو! 

۹) در دانشگاه ها طومار و..... زیاد می چرخانند. در امضا کردن آنها جو گیر نشوید. خوب فکرهایتان را بکنید ببینید واقعا با بند بند طومار موافقید یا نه. این طوری نیستید که وقتی امضا کردید به راحتی بتوانید بزنید زیرش! خیلی هایشان می تواند مدرک بشود علیه شما. اصلا نمی ارزد به خاطر جو گیر شدن یا از روی تعارف و رودربایستی با کسی که دارد امضا جمع می کند طوماری امضا کنید. خوب حواستان را جمع کنید. ببینید آیا مفاد آن ان قدر درست و متین هست که ارزش آن را داشته باشد که فردا روزی به خاطر امضای آن هزینه ای بپردازید.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : تجربه           یازار : یاسمن فرزان           5 باخیش

بو قره او قره لره بنزمز!

دوشنبه 27 آبان 1398
+0 به یه ن

قبول کفالت مددجویان بنیاد کودک هزار و یک نتیجه مثبت داره و یکی اش هم اینه که آدم بهتر درک می کنه معنای این حرف را که "وقتی اجناس گران می شه فشار طاقتفرسا بر زنان سرپرست خانواده می آید".

از پارسال که دلار گران شد و وضع اقتصادی طبقه ایران ضعیف تر شد، یافتن کفیل از داخل ایران سخت تر شده. من قبلا زیاد برای بنیاد کودک  تبلیغ می کردم. اما الان راستش روم نمی شه چون اون تیپ ها که اهل کمک بودند الان خود با مشکلات اقتصادی دست در گریبانند. 

بااتفاقات اخیر وضع اقتصادی مردم  بدتر هم خواهد شد. من از ایرانیان مقیم خارج خواهش می کنم با مراجعه به سایت زیر کفالت کودکی از ایران را برعهده بگیرند.

با این قبیل کارها چهره فقر زدوده نخواهد شد. با این روش ها حداکثر بشه ٢٠ -٣٠ هزار کودک را پشتیبانی کرد و از ورطه فقر بیرون کشید. (تعداد کودکانی که از سو تغذیه در ایران زجر می کشند چند صد هزار نفر است.) اما باعث می شه ما مسئله را از نزدیکتر و ملموس تر و غیر شعاری تر بشناسیم و احیانا به فکر بیافتیم که کاری اساسی تر برای ریشه کن ساختن فقر کنیم. یا اگر دیگران کاری اساسی تر کردند مانع شان نشویم و حوصله کنیم. می فهمیم که اختلاس فقط یک عدد نیست که با شمردن صفرهایش سرگیجه بگیریم. اختلاس همان هست که منجر به زجر این کودکان و خم شدن کمر مادران سرپرست خانواده و کشاندن مردهای خانواده به سوی خودکشی و خودسوزی می شود.
Http://www.childfoundation.org



🍀@minjigh

(منظورم از عنوان این نوشته فقر است. دغدغه های معیشتی مردم شوخی بردار نیست.)

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : نیكوكاری           یازار : یاسمن فرزان           2 باخیش

به هنگام بحران توقع قهرمانی از مردان دور وبر خود نداشته باشید!

شنبه 25 آبان 1398
+0 به یه ن

وقتی امن و امان هست جنس مذکر خیلی دوست دارد خود را شجاع و قهرمان و حافظ زنها و بچه ها نشان دهد. گاهی حتی الکی بحرانی را هم راه می اندازد که لاف بزند من خیلی حواسم هست و کنترل اوضاع را در دست دارم.
شکل اکستریمش را در فیلمفارسی ها می دیدیم. یارو به چهار تا لات پول می داد که مزاحم دختر مورد علاقه اش شود. بعد می آمد با آنها دعوای ساختگی می کرد تا خود را قهرمان نشان دهد!

در صورتی که مزاحم واقعی پیدا شود اغلب مردها جا می زنند و دست آخر خود زن را مقصر معرفی می کنند و ادعا می کنند که پوشش و رفتار خود او نامناسب بوده که مزاحمان را جذب کرده!

در موقع بحران های واقعی  روی جماعت ذکور چندان حسابی نمی توان کرد. ما خانم ها برای موارد بحرانی نظیر زلزله و سیل و....خود بابد پلانی داشته باشیم تا در هنگام بحران از خود و احیانا کودکان محافظت کنیم.

شاید ذات مردها طوری است که (برعکس لاف هایشان) هنگام خطر دنبال آن هستند که جان خود را نجات دهند و گوشه ای قایم شوند نه آن که بچه ها را نجات دهند. 
اشکالی هم علی الاصول نداره اما مشکل اینجاست که با این لاف های قهرمانی آدرس غلط می دهند و توقع بیجا به وجود می آورند.

بدتر آن که جماعت ذکور با این لاف ناموس پرستی با اقوام همسایه هم اره می دهند تیشه می گیرند و خدای ناکرده ممکنه با لاف هایشان منجر به درگیری قومی شوند. خانم های عزیز! اگر روی پسر یا برادر یا شوهر خود نفوذ کلامی دارید از این لاف های مرد خود به سادگی نگذرید. بگویید بنشیند سرجایش! این مردها دسته جمعی لاف کاذب می زنند ما زنها را توی دردسر و بحران می اندازند. ما زنهاییم که بناست تاوان این پهلوان پنبه ها را بدهیم!



🍀@minjigh.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : قادین سؤزو           یازار : یاسمن فرزان           16 باخیش

زلزله در آپارتمان ها

پنجشنبه 23 آبان 1398
+0 به یه ن

همان گونه که قبلا نوشتم ساختمان های بلند مرتبه مدرن به گونه ای طراحی می شوند که در زلزله شدید می لرزند اما فرو نمی ریزند.

هر چه در طبقات بالاتر زندگی کنید لرزش بیشتری حس می کنید.
همین طور بیشتر احتمال دارد که وسایل دکوری به هنگام زلزله پرت شوند و یا حتی سقف کاذب  (از کناف یا گچ) یا نمای ساختمان فرو بریزد با احیانا شیشه ها بشکنند. با این حال احتمال این که ساختمان به کل فرو ریزد خیلی کم هست.
اما افتادن وسایل دکوری یا شکستن شیشه ها یا افتادن کناف و گچبری محتمل هست.
چه باید کرد؟!
تا جای امکان زلم زیمبوی اضافی را حذف کنید. زیبایی در سادگی است. اگر بالا نشین یک آپارتمان هستید دیگه به اندازه کافی لاکچری است! با چسباندن زلم زیمبو  اضافی نه شورش را دربیاورید، نه جان خود و خانواده تان را به خطر بیاندازید! 
در دکوراسیون منزل خیلی دقت کنید که چیزی بر سر شما  هنگام زلزله نیافتد. به خصوص بالا  و کنار تخت ها را بیشتر دقت کنید. در خانه جاهای امنی را که از کناف ها و سقف های کاذب و شیشه ها و پنجره ها به دور هستند تعیین کنید تا به هنگام زلزله فوری در آنها پناه بگیرید. معمولا زیر چارچوب درها را برای این کار توصیه می کنند. هنگام وقوع زلزله شما فرصت ندارید که از آن طبقه بالا به حیاط بروید. به علاوه حیاط لزوما ایمن تر نیست چرا که اگر شیشه ها خرد شوند یا نمای ساختمان فرو بریزد حیاط خطرناک خواهد بود.

در هنگام زلزله یا در  تخت خود  خوابیده اید که ایمنی آن را قبلا سنجیده اید. یا بیدارید که در گوشه ای از خانه یا محل کار که آن را ایمن تشخیص داده اید پناه بگیرید.
در این موارد توصیه های متخصص مسایل بحران بسیارند که تخصصی تر می گویند باید چه کنید. من هم حرف های آنها را تکرار می کنم. اما علت تکرار آن توسط من این هست که خیلی از هموطنان خیال می کنند این توصیه ها مال خارجی هاست و در کشور ما باید قواعد دیگری برقرار باشد. این طور نیست! مهندس عمران محاسب در ایران هم همان نرم افزار ها را به کار می گیرد که در آمریکا و ژاپن و اروپا و همان محاسبات را می کند و با همان اصول آپارتمان می سازد. علت این که در کشور ما تلفات بیشتر هست آن هست که در حاشیه شهر و روستا ها اغلب ساختمان ها مهندسی ساز نیستند. در همین ایران  اگر پیمانکار مهندس خوشنام و سرشناسی سازنده و یا ناظر ساخت خانه شما بوده باشد کمابیش می توانید اعتماد کنید که کیفیت خانه تان به گونه ای است که زلزله را دوام خواهد آورد. شما فقط همان توصیه ها را عمل کنید که کارشناسان می گویند، از خودتان داستان و افسانه نسازید. لولو خورخوره ای نسازید که خود از آن بترسید.
این هم درسته که برخی پیمانکاران از توی ساختمان می خورند و بد می سازند (تا ۳۰ سال پیش این نوع دله دزدی ها بیشتر بود. الان این قبیل دزدصفت ها راه های بهتری پیدا کرده اند و این قبیل خوردن ها را کنار گذاشته اند) اما در ساختمان های تازه ساز (ساخته شده در سی سال اخیر) در اقلیت هستند. موقع خرید خانه اگر دقت کرده باشید که از خانه سازنده پیمانکار خوشنامی است زیاد جای نگرانی نیست.


اگر هم جزو کسانی هستید که دنبال بهانه می گردید که به من حمله کنید که فقط به فکر مرفهان بی درد ساکن برج های مهندسی ساز هستم ابتدا به این نوشته ام مراجعه کنید مبلغی برای کمک به زلزله زدگان روستاهای میانه واریز نمایید آن گاه بیایید به من به سبک جوجه کمونیست ها  فحش دهید.

پی نوشت: وجواب دیگری برای آن افراد نسبتا محترم که خود را آماده می کنند که به سبک جوجه کمونیست ها به من حمله کنند: به هنگام وقوع  زلزله در یکی از کلانشهرها، اگر پولدارها در برج هایشان درست پناه بگیرند کمتر بیمارستان ها را اشغال می کنند و در نتیجه جا برای مستضعفان آسیب دیده از زلزله باز تر خواهد بود. اگر واقعا به فکر مستضعفان هستید (که بعید می دانم باشید) نباید از این که پولدارترها خود را ایمن تر سازند دلخور شوید.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : نیكوكاری           یازار : یاسمن فرزان           1 باخیش

کمک به زلزله زده ها

سه شنبه 21 آبان 1398
+0 به یه ن

از من در وبلاگ پرسیده شد اگر بخواهیم به زلزله زده ها کمک مالی بفرستیم چه طریقی را انتخاب کنیم. بهترین راه از نظر من کمک از طریق «انجمن سبز اندیشان تبریز» به سرپرستی خانم دکتر مهناز اسلامی هست. در زیر اطلاعیه شان را کپی می کنم. اگر خواستید شما هم این متن را به دیگران بفرستید.

این انجمن جمعی معتبر و شناخته شده و سمنی (ان جی او) ثبت شده و شناخته شده است که در طول سالیان بسیار فعال بوده است. خبرهای محیط زیستی مثبتی که از استان آذربایجان شرقی می شنوید (نظیر جمع آوری زباله از سطح شهر تبریز در محرم و....) اغلب توسط این گروه انجام می گیرند.
البته دایره فعالیت هایشان برای حفظ محیط زیست بسیار وسیع است و بخش بسیار کوچکی از این فعالیت ها در جراید انعکاس می یابد.

 بسیاری از افراد  سرشناس شهر (استادان دانشگاه، مهندس ها، معلم ها، بازاریان و......) هم با این انجمن تعامل دارند. هر چند هدف این گروه حفظ محیط زیست هست به هنگام وقوع اتفاقاتی از این دست  هم  از روی احساس مسئولیت  وارد میدان می شوند. با توجه به ارتباط نزدیک این گروه با اقشار گوناگون به خصوص با کشاورزان و روستاییان تجربه کافی برای رفع مشکلاتی از این دست دارند.
این انجمن سال هاست در جهت کم کردن مصرف آب در روستاها با روستاییان وارد تعامل شده. برخی از اعضای فعال گروه روستازادگانی بوده اند که تحصیلاتی مرتبط با محیط زیست داشته اند. در نتیجه فرهنگ روستا و مناسبات آن و واقعیات آن را به خوبی می شناسند. دیدگاهشان نسبت به روستا و روستایی یک دید رمانتیک حاصل از داستان های چپگرا و یا نوستالژیک (به سبک دهه چهل) نیست. وقتی از روستا و روستایی سخن می گویند می دانند با واقعیت روستا  در دهه ۹۰ مواجهند. این واقع بینی طبعا باعث می شود که خدماتشان به درد بخورد.

فعالیت اصلی انجمن سبزاندیشان حفظ دریاچه اورمیه هست. در این باره حتما سرفرصت جداگانه خواهم نوشت.

و اما اطلاعیه انجمن (لطفا آن را به اشتراک بگذارید):

-----------------------
[Forwarded from M. E]
🔴.           بسمه تعالی 

#اطلاعیه انجمن سبزاندیشان تبریز 
 
متاسفانه در اولین روزهای شروع سال تحصیلی شاهد  زلزله های مخربی بودیم که زندگی  را به کام هموطنان کشورمان تلخ کرد* 
برای امداد ‌و نجات نیاز به کمکهای فوری مردمی داریم ،‌

لطفا آسیب دیدگان زلزله  را تنها نگذارید 🙏🏼

 
دریافت کمک های نقدی و غیرنقدی برای زلزله زدگان آذربایجان ؛ 
#میانه # سراب 
👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽👆🏽

اقلام مورد نیاز :مواد غذایی خشک، 
اجاق پیک نیک ، وجه نقد  ، مواد بهداشتی و شوینده ، 
مواد ضد عفونی کننده، پتو، زیر انداز ، وسایل اولیه زندگی، بخاری برقی 

👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽👇🏽

جهت رعایت شان افراد زلزله زده  لطفا از ارسال وسایل بسیار کهنه خود داری نماییم،


انجمن سبزاندیشان تبریز ، ش ث ٣٢٤
( موسسه غیر دولتی زیست محیطی خیریه ) 
————————————————-
👇
شماره حساب انجمن سبزاندیشان تبریز ، جهت جمع اوری کمکهای نقدی 

شماره کارت ؛ ٥٨٥٩٨٣٧٠٠٠١٠٣٦٣٦
(در نوشتن شماره کارت دقت کنید)
شماره جاری ؛ ٥٢٢٠٥
بانک تجارت ، شعبه امام خمینی تبریز ،کد ٥١٧٠
👆

شماره تماس،٠٩١٤٣٠٧٦٢٦٩ 
-------------
#گروه ویژه کمک رسانی 

https://t.me/joinchat/Bd0KDFFw4d2vyd-AockM-Q

👌🏽👌🏽چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

ضمن عرض تسلیت به خانواده های داغدار و طلب رحمت خداوند برای درگذشتگان،  
با توجه به سرمای هوا و نیاز فوری به لباس و لوازم، ارسال وجه نقد جهت خرید از نزدیکترین فروشگاههایی منطقه بهترین گزینه است. 
خانواده ها و کودکان حادثه دیده مناطق بحران، چشم به راه کمکهای شما مهربانان هستند.

# جهت دریافت کمکهای غیر نقدی و اقلام امدادی با شماره ۰۹۱۴۳۰۷۶۲۶۹ 
تماس حاصل فرمایید 🙏🏼

# انجمن سبزاندیشان تبریز

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : نیكوكاری           یازار : یاسمن فرزان           0 باخیش

زلزله و مدارس

جمعه 17 آبان 1398
+0 به یه ن

در مدرسه ها باید آموزش داد که بچه ها هنگام زلزله با هم ندوند و به جای آن زیر نیمکت ها موضع بگیرند.

والا زیر دست و پا له می شوند.

احتمال آسیب دیدن بچه ها زیر دست و پا در هنگام زلزله خیلی بیشتر از آن است که ساختمان مدرسه خراب شود و زیر آوار بمانند.


🍀@minjigh

برخی می خواهند  از ترس زلزله فردا مدارس آذربایجان تعطیل شود.

فکر خوبی نیست! ساختمان های مدارس نسبتا مدرن و مستحکم هستند. این بچه ها به خصوص در حاشیه شهرها اگر در مدرسه باشند ایمن ترند. به شرط آن که معلم ها به دانش آموزان بیاموزند که هنگام وقوع زلزله هول نشوند و همدیگر را هول ندهند.


🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : تجربه           یازار : یاسمن فرزان           1 باخیش

وام برای ایمن سازی خانه های روستایی

جمعه 17 آبان 1398
+0 به یه ن

دهه هشتاد هجری دولت مبلغی به روستاییان وام داد  که خانه هایشان را در برابر زلزله ایمن سازی کنند.
اغلب روستاییان وام را گرفتند اما با ناظر وام ساخت و پاخت کردند و اون بودجه را به جای ایمن سازی خانه هایشان صرف خرید اجناس به دردنخور کردند. 
(فقرا در ترتیب دادن جهیزیه مفصل و به دردنخور از طریق وام و... مشهورند. اغلب هم اجناسی می خرند که به درد نمی خورد، خانه کوچک شان را تنگ تر می کند و بعد از در آمدن از کارتن دست دوم حساب می شود و از قیمت می افتد. 
در این زمینه خانواده های پولدار قدیمی معقول تر عمل می کنند. اجناسی برای جهیزیه می خرند که به درد بخور باشند. به جهت  تزئین هم فرش نفیس یا ظروف نقره می خرند که با گذشت زمان قیمت آن افزایش یابد. ابدا پول صرف چیز به دردنخور که بلافاصله دست دوم حساب شود نمی   کنند! دست کم در تبریز این طوره.)

نتیجه ای که از این تجربه می شود گرفت این هست که تنها دادن وام برای حل این معضلات کافی نیست. در کنار آن باید آموزشی هم باشد که به وام گیرندگان اهمیت موضوع را بشناسانند.
از جامعه شناسنان و ... باید کمک گرفت تا راهکارهایی برای آموزش مردم و جلوگیری از این نوع هدررفت وام ارائه دهند.





🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : تجربه           یازار : یاسمن فرزان           2 باخیش

پیام تسلیت و توصیه ایمنی

جمعه 17 آبان 1398
+0 به یه ن

به بازماندگان قربانیان زلزله میانه تسلیت می گویم. امیدوارم حال مصدومان به زودی بهبود یابد.


این مطلب را قبلا نوشته بودم اما به علت اهمیت موضوع بازگو می نمایم. اگر یکی از مجتمع های مسکونی یا آپارتمان های مدرن که در ۲۰ -۳۰ سال اخیر ساخته شده اند زندگی می کنید جای شما علی الاصول ایمن هست.
این ساختمان ها که بعد از زلزله رودبار ساخته شده اند عموما ایمن هستند.
طراحی آنها به گونه ای است که می لرزند اما خراب نمی شوند. 
در ۲۰-۳۰ سال اخیر شبیه سازی های کامپیوتری دقیق تر این امکان آن را فراهم ساخت که سازه های سبک که در زلزله می لرزند اما فرو نمی ریزند طراحی شوند. در قدیم امکانات محاسباتی اجازه طراحی چنین سازه هایی را نمی داد. برای همین ساختمان ها را سنگین می ساختند که نمی لرزیدند اما ساختمان های سنگین لزوما ایمن تر نبودند.
لرزش شدید ساختمان را عوام به معنای ناایمنی می گیرند. بد بینی متعارف ایرانی نسبت به هر پدیده مدرن در پهنه کشورشان و نوستالژی بیمارگونه نسبت هر چیز منسوخ شده بیشتر باعث آن می شود که نسبت به این ساختمان ها که حاصل طراحی برخی از باهوش ترین فرزندان این سرزمین هست با دیده شک نگاه کنند. همین شک و بدبینی می تواند به تلفات بسیار منجر شود. چرا که در هنگام وقوع زلزله ساکنین با شتاب پا به فرار می گذارند و در این عجله صدمه می بینند. یا به طور فیزیکی یا به طور روحی روانی.

البته لرزش ساختمان های مدرن تبعات دیگری دارد. اشیا تزِئینی و ... که خوب سفت نشده اند می توانند بر سر ساکنین بیافتند. به جای ترس و واهمه در دکوراسیون منزلتان دقت کنید که چیز افتادنی بر بالای سرتان نباشد. به خصوص بر روی تخت تان و همچنین  در آشپزخانه یا اتاق نشیمن که وقت زیادی در آن سپری می کنید.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : تجربه           یازار : یاسمن فرزان           2 باخیش
�