+0 به یه ن
وقتی شاخه ذرات و میدان های انجمن فیزیک حدود ۱۵ سال پیش بنیان گذاشته شد، تعداد کسانی که در کشور در این زمینه فعال بودند بسیار کم بود. نیازی به چنین شاخه ای حس نمی شد. به اجبار، این طفل نارس متولد شد. در آن زمان ها، وضع مالی دانشگاه ها و موسسات نسبتا خوب بود و ریخت و پاش زیادی در همایش ها صورت می گرفت. از سوی دیگر، فشارها و محدودیت های اجتماعی از سوی خود جامعه بر جوانان بسیار زیاد بود. درصد عمده شرکت کننده ها در این همایش ها اسم می نوشتند فقط به دلیل آن که امکان دیگری برای تفریح و تفنن نداشتند! در بسیاری از جمع ها، «سمینار» را به شوخی «سمیناهار» می نامیدند. معمولا هم این افراد سر سخنرانی ها شرکت نمی کردند و جیم می شدند و فقط برای ناهار و پذیرایی حاضر می شدند.
در آن فضا بزرگداشت و گرامیداشت گرفتن و هدیه نفیس دادن چندان توی ذوق نمی زد. البته همان موقع ها هم امثال ما علیه آن ریخت و پاش ها، گلو پاره می کردیم و به درستی می گفتیم با این پول می توان کارهای اساسی تری کرد. به هر حال هرچه بود گذشت!
الان همه چی فرق کرده. اولا، جامعه فیزیک ایران رشد کرده. همین شاخه ذرات و میدان های انجمن فیزیک اکنون تعداد قابل توجهی پژوهشگر قَدَر دارد که شرکت در سخنرانی هایشان حتی برای من آموزنده است. مثلا در سر سخنرانی دکتر شاکری از دانشگاه صنعتی اصفهان در کنفرانس انجمن فیزیک درشیراز متوجه شدم فراموش نموده ام که حدی آزمایشگاهی را در پروژه در دست اجرایم لحاظ کنم. بعد از سخنرانی نشستم و بخشی از مقاله مان را تصحیح کردم. (۱۵ سال پیش به ندرت سر سخنرانی های انجمن فیزیک چنین اتفاقی ممکن بود بیافتد.)
همین نسل دکتر شاکری و جوان تر از ایشان ۱۵ سال پیش اصلا وارد شاخه نشده بودند. الان ولی هستند و اگر کمیته علمی همایش ها دغدغه کیفیت داشته باشند با دعوت از امثال آنها می توانند سالانه همایش هایی برگزار کنند که کیفیت کار پژوهشی در کشور را چند پله بالاتر ببرد. با توجه به این که سفر به خارج و شرکت در همایش های خارجی روز به روز سخت تر و سخت تر می شود این گونه همایش های داخلی غنیمت هستند. با هزینه کم و بدون زحمت ویزا و..... از هر دانشکده و یا پژوهشکده چندین نفر می توانند در این همایش ها شرکت کنند. همایش های انجمن فیزیک مکمل همایش های آی-پی-ام می توانند باشند. البته به شرط آن که در برگزاری آنها، دغدغه کیفیت بوده باشد.
از نظر اجتماعی و اقتصادی هم خیلی اوضاع فرق کرده. دیگر پولی نیست که بتوان با آن، چنان ریخت و پاشی نمود که جنبه «سمیناهار» به جنبه «سمینار» غلبه کند. به علاوه، فشار های فرهنگی از سوی خود جامعه بر جوانان بسیار سبک تر شده. دیگر کمتر جوانی برای قضیه« در عنفوان جوانی، چنان که افتد و دانی....» نیازی به شرکت در همایش دارد! هزار و یک جای دیگر می تواند آن قضیه را پیاده کند. الان وقتی جوانان در همایش های با کیفیت شرکت می کنند از سر سمینارها جیم نمی شوند. با حواس جمع تا آخر جلسات می مانند. ما، گاه، در همایش هایمان در پژوهشکده فیزیک با ساندویچ های آماده با کمترین هزینه، پذیرایی می کنیم اما شرکت کنندگان تا ساعت آخر می مانند و با دقت سخنرانی ها را دنبال می کنند. در کنفرانس شیراز هم که با دغدغه کیفیت علمی، همایش برگزار شد همین اتفاق افتاد.
وضع اقتصادی نابسامان هست.
در این شرایط که در همایش های انجمن فیزیک، مینیمم امکانات رفاهی با هزینه گزاف به دانشجویان تحمیل می شود وقتی در حاشیه همایشی به شیوه ۱۵-۲۰ سال پیش به فلان کس هدیه نفیس داده می شود بدجوری توی ذوق می خورد.
وقتی می گویم جامعه پوست انداخته و شورای اجرایی شاخه انجمن فیزیک هم باید پوست بیاندازد منظورم این است که باید کسانی را انتخاب کرد که واقعیت تغییر در جامعه را درک کنند نه آن که به شیوه های ۲۰ سال پیش بچسبند.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل