+0 به یه ن
1) برخی همکلاسی های دوره ابتدایی
من معلم شده اند. این دوستانم هر از گاهی از راه هایی که مدیر مدرسه شان به
کار می گیرند تا در معلم ها ی مدرسه احساس تعلق ایجاد کنند می گویند.
ظاهرا
مدیران مدارس این روزها در زمینه شیوه های نوین مدیریتی برای یک محیط علمی
که در دنیا به کار برده می شود به طور مستمر مطالعه میکنند.
به
مدیران نسل جدید مدارس در همین شهرستان های کشور خودمان، آموزش داده می
شود که یک محیط علمی را با الدرم بلدرم و فرمایش از بالا نمی توان اداره
کرد. باید کاری کرد که معلم ها احساس تعلق کنند تا با به کارگیری هنر معلمی خوبش، بهترین شرایط را برای آموزش پدید آورند.
2)
هراز چند کاهی نظام مهندسی یا نظام پزشکی برای اعضای خود کلاس های
بازآموزی می گذارد که اطلاعات خود را از پیشرفت های فن خود به روز کنند..
آموزش و پرورش هم هر از گاهی برای معلم ها کلاس می گذارد که شیوه های
آموزشی جدید را فرا بگیرند.
آیا مدیران رده بالای ما در این سی چهل سال که به میز یا میزهای خود چسبیده اند یک خط در مورد شیوه های جدید مدیریتی مطالعه ای داشته اند؟
3)
اغلب شاهان ایران که دهه ها بر تحت سلطنت حا خوش می کردند کاری نمی کردند
جز آن که والیانی را که خود منصوب کرده بودند به جان هم بیاندازند. والیان
که تمام مدت با هم درگیر بودند دیگر رمق آن که قدرت شاه را به چالش بکشند نداشتند. مَلِک دهه ها بر تخت سلطنت می ماند اما در نتیجه این سیاست مُلک ویران می شد.
دست آخر هم اغلب این شاهان یا ترور شدند یا چنان دچار پارانویا شدند که بچه هایشان را کشتند یا کور کردند.
در تمام این مدت پیشکارهایشان مرتب "درایت" آنها را می ستودند!
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
آردینی اوخو