چهارشنبه 6 آذر 1398
+0 به یه ن
در نوشته ی قبلی ام چند نکته ی درسی گفتم که به درد دانشجوهای لیسانس و تا حدی هم دانشجوهای فوق لیسانس می خورد. در این نوشته مطالب دیگری خواهم نوشت که هرچند درسی نیست اما آگاهی از آنها مانع از این می شود که دانشجو در چنبره ی حاشیه های آزار دهنده در محیط دانشگاهی گرفتارشود و وقت و انرژی او به هدر رود.
۱) همان طوری که بارها گفته ام اگر در محیط کلاسی قرار گرفتید که همکلاسی ها اهل درس خواندن نیستند شما همرنگ جماعت نشوید. شما سعی کنید جدی درس بخوانید یکی دو نفر هم پیدا می شوند که بخواهند شما را همراهی کنند. بعدش یواش یواش درس خواندن در کلاس شما "مد" می شود!
این کار را بکنید اما با ظرافت. طوری که الکی برای خودتان دشمن نتراشید. توجه کنید که شما مبصر کلاس نیستید. دانشجو هم به اقتضای سن و جوش و غرور جوانی به راحتی نمی پذیرد یک نفر (آن هم همسن و سالش) بیاید و برایش نقش مبصر را بازی کند.
ببینید! اگر دیدید همکلاسی ها دارند وقت تلف می کنند نروید مستقیم بگویید چه قدر وقت تلف می کنید. اگر این کار را بکنید با شما دشمن می شوند. اما اکثر دانشجو ها اگر ببینند وقتی آنها دارند وقت تلف می کنند شما آرام و سر به زیر دارید درس می خوانید نسبت به شما احساس احترام می کنند و تشویق می شوند که خودشان هم همین کار را بکنند.. عرض کردم "اکثر دانشجو ها" نه همه ی آنها. برخی هم این وسط توزرد هستند که کرم می ریزنند. سعی کنید با کرمکی ها درگیر نشوید. از آنها فاصله بگیرید.
در جمع های دانشجویی در مورد جنس مخالف زیاد صحبت می کنند. خاطره ی خود را در این مورد قبلا نوشته ام. از حد که این صحبت بگذرد به شدت وقت-هدر-کن می شود. من از جمع پسرها خبر ندارم. اما در جمع دخترها اگر دختری بیاید و به این صحبت ها مستقیم اعتراض کند به بقیه ی دخترها شدید بر می خورد. به این معنا می گیرند که آن شخص متانت و نجابت آنها را زیر سئوال برده. بعدش خیلی شدید واکنش نشان می دهند. بیخودی برای خودتان دشمن نتراشید! اگر می خواهید بحث را عوض کنید با گفتن جملات و عبارات مرسومی نظیر "آهان! که این طور!" یا "آهان! از اون لحاظ" و یک خنده ی مختصر سررشته ی بحث را در دست بگیرید و زود بحث جدی درسی یا.... را پیش بکشید. این طوری به کسی بر نمی خورد و بحث هم عوض می شود. اگر هم نمی خواهید بحث را عوض کنید راهتان را بکشید و بروید و کاری به صحبت هایشان نداشته باشید.
۲) اگر از شهرستان به تهران آمده باشید ممکن است برخی از رفتارها گفتارها و چراغ سبز های اساتید به نظرتان خیلی لیبرال باشد. خیلی گول این چراغ سبز ها را نخورید! در شهرستان احتمال این که یک بزرگ تر برخی روابط یا گفتارها را که از نظر عرف جامعه لیبرالی به نظر رسد تایید کند خیلی کمتر از تهران است. اما در شهرستان اگر به خاطر این جور مسایل برای دانشجو مشکلی پیش آید احتمال این که همان استاد محافظه کار پشت دانشجو بایستد و نگذارد ضربه بخورد بیشتر است. در تهران یک سری اساتید به دانشجو چراغ سبز نشان می دهند (یا حتی تشویق می کنند) که رفتاری غیر محافظه کارانه داشته باشد. اما وقتی برای آن دانشجو مشکلی پیش آمد همان استاد که تریپ لیبرالی می زد از محافظه کار ترین ها هم سخت گیر تر می شود. می زند زیر همه ی ادعاهایش. دانشجو را به راحتی قربانی می کند که خودش را حفظ کند. در بین همنسلی های من خیلی ها از این جهت تا درجه ی شکستن ضربه خوردند.
۳) توصیه نمی کنم در فعالیت های دانشجویی فوق برنامه خیلی فعال باشید. معمولا از توی این برنامه ها مشکلاتی پیش می آید که دانشجو را له می کند. به جای آن توصیه می کنم یک کار مفید درآمد زا خارج از دانشگاه پیدا کنید. این طوری با دنیای واقعی آشنا می شوید. اگر هم مشکلی پیش بیاید درس و مشق تان قربانی نمی شود. یک پولی هم ته جیبتان می ماند. چند نفر آشنا هم پیدا می کنید که پس فردا برایتان شغل مناسب بیابند. البته کار باید به گونه ای باشد که به درس و مشقتان ضربه نزند. به یاد داشته باشید کار اصلی دانشجو درس خواندن است.
۴) خوبه که تفریحات شما ومعاشرت های شما خارج و دور از دانشگاه باشد تا اگر مشکلی پیش آمد گریبانگیر درس و مشق تان نشود.
۵) ترم اول دانشگاه خیلی خیلی زود است که "بگذاریم احساس هوایی بخورد." هوا خوری احساس بماند برای ترم های بعد که یک مقدار شناخت و تجربه ی شما بالاتر رفته است. در جمع های دخترانه ی دانشگاهی در آن روزهای اول دانشگاه که کلاس ها جدی نیستند همکلاسی ها همدیگر را دوره می کنند و به قول خارجی ها matchmaking
می کنند. از دم هم بی تجربه اند و معمولا در این زمینه خیلی ناشیانه عمل می کنند. اشتباهاتی می کنند که به همدیگر بسیار ضربه می زنند. ببینید! دخترهای جوان بسیاری که به مرحله ی افسردگی شدید دچار شده اند با من درد دل کرده اند. مشکل عمده ی آنها از همین بساط matchmakingهای اوایل ترم اول شروع شده. جوی به وجود آورده اند که چشم و گوش بسته افتاده به دام یک احساس غریب که آن را عشق می پنداشته اما بعدا فهمیده آن احساس عشق نبوده! حتی هوس هم نبوده. یک شیطنت و کنجکاوی دخترانه ی ساده بوده که به بهای سنگینی تمام شده. به خاطر آن توهین شنیده. شخصیتش خرد شده. بعد هم افسرده شده و روحیه اش خراب شده. افت تحصیلی در پی آن آمده و به نوبه ی خودش روحیه را خراب کرده. یک سیکل بسته ی مخرب! جالب آن که دخترهایی زیاد قربانی می شوند که خود را در زمینه ی جنس مخالف خیلی "با تجربه " و "آدم شناس" می دانند. برادر و چند تا دوستش را دیده اند و خیال می کنند جنس مذکر را خیلی خوب می شناسند. بعد که وارد دانشگاه می شوند و پسری را می بینند که شبیه آنها نیست خیال می کنند خیلی موجود افسانه ای و بی همتایی را یافته اند. کنجکاوی در مورد این موجود افسانه ای بی همتا به بهای سنگینی برایشان تمام می شود. من نمی گویم "کنجکاوی موقوف"! اگر هم بگویم کسی گوش نخواهد داد. اما می گویم عجله نکنید! به خاطر حرف های دوستانتان جو گیر نشوید. یواش یواش سر فرصت بقیه را خواهید شناخت و کنجکاوی تان هم ارضا می شود. مواظب باشید برای این کنجکاوی بهای سنگینی نپردازید.
ببینید! بدانید که اولویت شما به عنوان دانشجو درس و مشق تان است. اگر رابطه ای باعث می شود به درس و مشق تان آسیب برسد آن رابطه رابطه ی مفیدی نیست و بهتر است قطع و یا کنترل شود. یاد بگیرید روابط را کنترل کنید. کار سختی است. خود من هم هنوز درست یاد نگرفته ام. باید تمرین کنم. شما چون جوان ترید از من زودتر یاد خواهید گرفت.
ببینید! پدر و مادر شما با هزار امید و آرزو شما را به دانشگاه فرستاده اند. نگذارید یکی بیاید و روحیه ی شما را خراب کند. اگر رابطه با کسی به نشاط روحیه ی شما ضربه می زند آرام آرام رابطه ی خود را با او محدود تر کنید و فاصله از او را در حدی نگاه دارید که روحیه ی شما آسیب نبیند.
این را به دختر خانم ها می گویم. اگر با پسری آشنا شدید و آن پسر برای شما محدودیت هایی بیشتراز محدودیت های خانواده و جامعه ی ایران تحمیل کرد زودتر عذرش را بخواهید برود پی کارش. حالا که هیچ نقشی در زندگی شما ندارد این محدودیت ها را به شما تحمیل کند فردا که همسرتان شود بنا به قانون مدنی این مملکت می تواند روزگارتان را سیاه کند. اگر محدودیت های تحمیلی اش برایتان (علاوه بر محدودیت ها ی دانشگاه جامعه ی ایرانی و خانواده ) ازار دهنده دارد می شود و هنوز در قطع رابطه با او شک دارید زودتر به مشاور دانشگاه مراجعه کنید. هر چه زودتر اقدام کنید همان قدر کمتر ضربه می بینید.
۶) اگر استادی به شما لطف خیلی خاص-ورای سایر همکلاسی ها - کرد بدانید کاسه ای زیر نیمکاسه است. در بهترین شرایط این استاد آدم ناپخته ای است که نمی داند این کارش چه قدر سایر دانشجوها را علیه شما تحریک می کند و چه قدر می تواند به شما ضربه زند. یک جورهایی مودبانه و با سیاست لطف هایش را پس بزنید. مطمئن باشید اگر این کار را نکنید صدها برابر آن لطف ضربه خواهید دید.
۷) اساتید دانشگاه با همدیگر کشاکش قدرت دارند. یک عده شان از دانشجو به عنوان سرباز پیاده ی صفحه ی شطرنج در کشاکش های قدرت استفاده می کنند. یک مشت شعار دانشجو-پسند هم بلغور می کنند تا دانشجو ها را علیه رقیب تهییج کنند. (نظیر "مبارزه با دیکتاتوری" یا....) مطمئن باشید آن اساتید که این چیزها را جلوی دانشجو ها بلغور می کنند تا آنها را بیاندازند به جان همکارانشان نوک سوزنی به حرف هایشان اعتقاد ندارند. به تجربه دریافته اند دانشجوها با این شعارها به هیجان می آیند. مواظب باشید به دام آنها نیافتید. از دور نظاره کنید و فکرتان پیش درس و مشق خودتان باشد.
۸) باز هم به دختر خانم ها: اگر دور از خانواده هستید و مردی همسن پدرتان زیاد دور و بر شما بپلکد و مرتب شما را "دخترم" بخواند خیلی زود نرم نشوید. ممکن است از این قصه ها برایتان ببافد: "من همیشه آرزو داشتم دختری مثل تو داشته باشم." یا " یک دختر دارم شبیه تو اما رفته خارج و من از فراغش در فغانم." شما هم که دلتان برای بابای خودتان به شدت تنگ شده ممکن است بیایید و دربست به او اعتماد کنید با این تصور که مردی است جا افتاده و سرد و گرم چشیده و آردهایش را بیخته و الک هایش را آویخته و امکان ندارد به من ضربه ای بزند. این طرز فکر می تواند به شما ضربه بزند. به یاد داشته باشید که سعدی می فرماید: "جهان دیده بسیار گوید دروغ!"
ببینید! اگر آن مرد جوان بود و شما می خواستید دکش کنید یک اخم می کردید به غرورش بر می خورد و می ذاشت می رفت. همه ی جامعه هم کمک تان می کرد که از شرش خلاص شوید. اما اگر روی این پیرمرد باز بشود نمی توانید به این راحتی ها جمع و جورش کنید. به خصوص که جامعه هم باور نمی کند که او مزاحم هست. جامعه همواره حق را به پیرمرد می دهند به خصوص اگر موقعیت اجتماعی اقتصادی بالایی داشته باشد. توصیه می کنم از همان اول رفتاری با پیرمرد جماعت نکنید که رویش باز شود و بعد نتوانید جمعش کنید. این پیرمردها بعد از ازدواج شما هم ممکن است دست از مزاحمت بر ندارند. برخی از آنها عامل جدایی و طلاق زوج های خوشبخت می شوند. ماشاالله! اعتماد به نفسی در این زمینه ها دارند که نگو!
۹) در دانشگاه ها طومار و..... زیاد می چرخانند. در امضا کردن آنها جو گیر نشوید. خوب فکرهایتان را بکنید ببینید واقعا با بند بند طومار موافقید یا نه. این طوری نیستید که وقتی امضا کردید به راحتی بتوانید بزنید زیرش! خیلی هایشان می تواند مدرک بشود علیه شما. اصلا نمی ارزد به خاطر جو گیر شدن یا از روی تعارف و رودربایستی با کسی که دارد امضا جمع می کند طوماری امضا کنید. خوب حواستان را جمع کنید. ببینید آیا مفاد آن ان قدر درست و متین هست که ارزش آن را داشته باشد که فردا روزی به خاطر امضای آن هزینه ای بپردازید.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل