جمعه 4 آذر 1401
+0 به یه ن
ما ها در قالب موسسات خیریه گوناگون (نظیر بنیاد کودک، موسسه خیریه قلب های سبز تبریز و...)سعی می کنیم کودکان مستعد ولی بی بضاعت را زیر بال و پرمان بگیریم و راه رشد شان را «به تدریج» باز کنیم. اونها هم انصافا خوب رشد می کنند. بعد از مدتی مستقل می شوند. عموما هم بعد از چند سال اون قدر رشد اقتصادی می کنند که خودشان کفیل شوند و دست چند نفر دیگر را بگیرند.
خیلی عالی است. علی الاصول این طور فقر باید ریشه کن شود. علی الاصول موفقیت آنها از راه درست وقانونی و از طریق تحصیل و آموختن مهارت در محله الهام بخش می شود. اما چرا با این همه تلاش ما و خود مددجو فقر روز به روز گسترش می یابد؟!
ما دست چند نفر را این طوری می گیریم و از ورطه فقر بیرون می کشیم اما حکومت که بزرگترین بنگاه اقتصادی هم هست با سیاستگذاری های غلطش صدها هزار نفر را به ورطه فقر می کشاند.
یک الگو ی موفقیت تدریجی و شرافتمندانه در محله در مقابل آن چه در مورد ثروت های بادآورده آقازاده ها و اختلاسگران می شنوند رنگ می بازد. از آن سو فیلم هایی مثل رحمان ۱۴۰۰ و سریال هایی نظیر هیولا را می بینند که به رخ فقرا می کشد که شماها ول معطلید و هیچ امیدی هم نیست که از راه شرافتمندانه به جایی برسید. اگر مثل هیولا عرضه داشتید بیشرف می شدید و لذت دنیا را می بردید.
اصلاحات تدریجی ما در راه ریشه کن ساختن فقر، این طوری توسط سیستم فاسد و فساد گستر و معبوب خنثی می شود.
این که باید اصلاحات تدریجی باشد درست هست. راه حل ریشه کنی فقر روش های لنینیستی و یا مائوئیستی نیست که دار و ندار ثروتمندان را مصادره می کرد تا-مثلا- به فقرا دهد و فقر ریشه کن شود. تجربه نشان داد که این روش نه تنها فقر و تبعیض را ریشه کن نکرد بلکه بر آن افزود. علاوه بر آن زخم های بسیار به پیکر جامعه زد و از نخبگان و فرهنگ و هنر و میراث فرهنگی محروم ساخت.
راه حل ریشه کنی فقر ایجاد زیر ساخت هایی برای ایجاد اشتغال هست. به جای این که اموال ثروتمندان را غصب کنند و به فقرا دهند باید ازآنها مالیات معقول جهت ایجاد زیر ساخت های رشد اقتصاد و ریشه کنی فقر بگیرند. باید با شفافیت و قوه قضاییه مستقل و کارآمد، فساد مالی را از بین ببرند.و..... این ها همه اصلاحات تدریجی هستند اما در بستری سالم نه معیوب.
سی سال پیش وقتی متفکران جامعه ما گفتند راه حل مشکلات اصلاحات تدریجی است نه حرکت های رادیکال احتمالا چنین نکته ای در نظر داشتند که نکته درستی هم بود. اما نتیجه آن شد که یک سیستم فساد پرور رشدی نمایی داشت. کم کم خود اون متفکران هم - از دور با انواع اقسام بزرگداشت ها و....- به فساد آلوده شدند. نمی خواهم بگم که آنها هم سر سفره بخوربخور ها نشستند و در حد خاوری و امثال او خوردند بردند. نه! اون همه بهشان نرسید. به همان بزرگداشت و گرامیداشت و کتاب تجلیل و ...... قانع ماندند. اما همان قدر کافی بود که زیر زبانشان مزه کند و بخواهند این سیستم فاسد به هر قیمت که شده به این شکل ادامه یابد و آنها را حلوا حلوا کند.
ما هم می خواهیم که مشکلات را با اصلاحات تدریجی حل کنیم. ادعا و قصد یک شبه حل کردن مشکلات با روش های رادیکال (نظیر مصادره اموال ثروتمندان و بخشش به فقرا) نداریم. اما برای این که این اصلاحات تدریجی به ثمر رسد نیاز به تحول اساسی در سیستمی است که فساد پرور شده.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل