�

فساد مالی در انواع حکومت

چهارشنبه 25 خرداد 1401
+0 به یه ن


در کشورهای دموکراتیک انواع و اقسام مکانیزم ها برای مهار فساد و یا جلوگیری از فساد بزرگان سیاست و قدرتمندان هست. احزاب سیاسی فسادهای رقیب را رو می کنند بنابراین، احزاب در فساد نمی توانند زیاده روی کنند. مطبوعات آزاد هست. مکانیزم های حسابرسی هست. قوه قضاییه مستقل هست و…. افرادی که در دموکراسی ها به قدرت می رسند در چهار دیواری کشور خود کمتر خطا انجام می دهند. لزوما آدم های خوبی نیستند اما سیستم شان زیاد اجازه کثافتکاری در داخل مرزها نمی دهد. اگر تمایل به فساد داشته باشند، کثافتکاری هایشان را می برند خارج از کشور دموکراتیک خود انجام می دهند.  


در کشور های گرفتار استبداد فردی یا الیگارشی از این سیستم ها ی مهار فساد نیست و  کسانی که در بالای هرم قدرت قرار می گیرند می لمبانند. اما اشتهایشان با ٢٠-٣٠ میلیارد دلار سیر می شود و تمام می شود. اتفاقا همان استبداد و تکروی شان اجازه نمی دهد که بذارند بقیه هم به این فساد  در چنین ابعاد بزرگ مبتلا شوند. خلاصه فسادشان با ٢٠-٣٠ میلیارد دلار جمع می شود و بقیه برای ملت می ماند.


اما امان از حکومت های ایدئولوژیک! اشتهای دولتمردان حکومت های ایدئولوژیک برای فساد مالی سیری ناپذیر هست. هر جای دنیا که چهار تا جوانک از والده محترمه قهر می کنند و در خانه را می کوبند، پتانسیل آن را دارند که به دامان این ایدئولوژی بغلتند. حکومت هم نمی خواهد هیچ کدام از آنها را از دست دهد. با پلو چلو می خواهد از آنها پذیرایی کند تا بیشتر به سمت ایدئولوژی بغلتند و به سر قطب این ایدئولوژی قسم بخورند. این حمایت  ها را که به طور قانونی نمی توان به دست این جوانان یاغی رساند. حتما باید زیرآبی و غیر شفاف باشد و اینجاست که ده ها مورد فساد چند میلیاردی روی می دهد. فساد این نوع حکومت ها با ٢٠-٣٠ میلیارد جمع نمی شود. هر مورد از این فساد ها که مربوط به جوانان از ننه قهر کرده یکی از مناطق دنیاست برای مردم مفلوک کشور ایدئولوژیک،  ٢٠-٣٠ میلیارد دلار آب می خورد.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : باخیش           یازار : یاسمن فرزان           1 باخیش

نگرش کارکرد گرایانه نسبت به مردان و زنان سیاست

چهارشنبه 25 خرداد 1401
+0 به یه ن


اگر کسی باشه که به هر دلیلی (از نظر ما موجه یا ناموجه) تریبونی برای بیان نظراتش داشته باشه که کمتر کسی داره و از این تریبون حرف مردم را بزنه، چرا باید کمر به تحقیر و مسخره اش بزنیم؟! فردا اگر پایش را از حدش گذاشت بیرون و زیاده خواهی کرد می نشانیم سر جاش. اما تا جایی که حرف مردم را از تریبون یگانه ای که یه جوری بهش رسیده بیان می کنه بذارید حرف دل مردم را بزنه.


وقتی مردان و زنان سیاست ما مردم را ابزاری برای رسیدن به قدرت می بینند ما چرا اونها را به صورت ابزار نگاه نکنیم؟!

قبولش نداریم که نداریم. فعلا در این مقطع اگر کاری می کنه که در راستای هدف ماست و تنها کسی است که می تونه این کار را بکنه برای چی باید مسخره اش کنیم؟!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : باخیش           یازار : یاسمن فرزان           0 باخیش

عرصه ای برای اظهار نظر مفتی قسطنطیه در قلب جهان مسیحیت

چهارشنبه 25 خرداد 1401
+0 به یه ن


در کشوری که حاکمیت دموکراتیک دارد، لازم نیست همگان خود را با رویکرد حزبی که در برهه در مجلس یا هیئت دولت غالب می شود وفق دهد. صدای اقلیت و نیز صدای قشری که در سپهر سیاسی غالب نشده شنیده می شود. می توانند سبک زندگی خود را بدون مزاحمت نهاد های حکومتی داشته باشند. مثلا اگر مرکزگرا ها و باستانگراها در برهه ای در حاکمیت دست بالا داشته باشند، کسانی که به هویت قومی و زبان مادری غیر زبان مرکز گرا ها گرایش دارد می تواند برنامه های خود را پیش ببرند. کسی مزاحمشان نمی شود. دولت به بناهای باستانی مثل تخت جمشید بیشتر می رسد اما نمی تواند بناهای دوره سلجوقی وقاجار را تخریب کند چون دسته ای دیگر از مردم هستند که هرچند حزبشان اکثریت به دست نیاورده اما به دوره های تاریخی میانه و یادگارهای آن دوران اهمیت بیشتری می دهند تا دوران باستان.


اگر سکولار ها دست بالا را بگیرند، مذهبیون باز می توانند سبک زندگی خود را به دلخواه خود ادامه دهند و اگر احزاب مذهبیون قدرت بگیرند کاری به کار سبک زندگی سکولار ها ونهاد ها و رستوران هایشان ندارند.


این طوری لازم نیست گروهی گروه دیگر، را حذف کند یا کینه و یا خشمی بینشان به وجود آید که نتوانند همدیگر را تحمل کنند.


من زندگی نامه بنجامین فرانکلین را خوانده ام. سال ها پیش از استقلال آمریکا و نوشتن قانون اساسی آمریکا، در حلقه فیلادلفیا همین ایده را می پختند. اون موقع اسمش را دموکراسی نمی ذاشتند (در اون زمان بنجامین فرانکلین صراحتا مخالف دموکراسی بود . بعدها نظرش عوض شد) اما می گفتند باید فضایی را به وجود آوریم که اگر مفتی قسطنطیه هم خواست بیاد نظراتش را بگوید. عظمت این حرف وقتی معلوم می شود که زیاد از زمان جنگ های عثمانی با جهان مسیحیت نگذشته بود. در خود اروپا دعواهای فرقه ای  هنوز باب  بود و جان های عزیزی را می گرفت. در این فضا نبوغ فرانکلین و دوستانش باعث شد به چنین آرمانی بیاندیشند. بیخود نیست از همه جای دنیا مردمان زیادی سر ودست می شکنند که بروند به آمریکا. اگر به ثروت باشد چین یا کشور های جنوب خلیج فارس هم ثروتمندند. اما کمتر کسی رویای مهاجرت به این کشورها را دارد. فیلم "ممل آمریکایی" داریم نه فیلم "ممل چینی".


اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : تجربه           یازار : یاسمن فرزان           0 باخیش

آیا در کشور ما قحط الرجال یا قحط النسا هست؟

چهارشنبه 25 خرداد 1401
+0 به یه ن



در ماه های اخیر در یک سری فعالیت های علمی-اجرایی در کشور مشغول بودم که فرصتی فراهم آورد که رزومه برخی از قسر نخبه پژوهشگران نسل جدید را بررسی کنم. خوشحالم عرض کنم که نسل نویی از پژوهشگران بسیار زبده در کشور به میدان آمده که در سطح جهانی کار می کند.  اگر شرایط فراهم باشد این قشر از پژوهشگران کاملا پتانسیل آن را دارند که رنسانسی پدید آورند.  امسال  انتخاب برنده جایزه ابوریحان بسیار سخت هست. از بس که رزومه های قوی آمده اند. خوشحالم که در صد بزرگی از رزومه های قوی متعلق به خانم های پژوهشگر هست. 


 در هنگام تصمیم گیری برای دعوت سخنران های مدعو برای کنفرانس انجمن فیزیک فهرست بلند بالایی از سخنرانان از گوشه کنار کشور که در سال گذشته مقالات در خور توجهی منتشر کرده بودند تهیه کردیم. لیست بسیار بلند تر از ظرفیت کنفرانس امسال برای دعوت بود. خوشحالم که بگویم حدود یک چهارم این پژوهشگران زبده در داخل همین کشور خودمان مشغول فعالیت هستند. آن هم نه فقط در تهران. در استان های مختلف هستند.  حدود سه چهارم پژوهشگران زبده در خارج هستند اما با این شرایط ارتباطات و اینترنت مرزهای داخل و خارج تا حد زیادی -دست کم در همکاری علمی-شکسته شده است. همین  بیست و پنج درصد ساکن ایران هم  باز پتانسیل رنسانس دارند.

به عنوان رئیس پژوهشکده فیزیک یکی از دغدغه هایم این شده که بتوانم بودجه ای فراهم کنم (از طریق گرنت های مختلف) که بتوانیم عده بیشتری از پژوهشگران زبده را استخدام نماییم.  تعداد متقاضیان زبده بسی بیشتر از ظرفیت بودجه فعلی پژوهشکده هست. چند ماه پیش که مسئولیت را بر عهده گرفتم گمان نمی کردم این همه متقاضی زبده باشند. این کلیشه که همه نخبگان مهاجرت می کنند، آن تصور را در من ایجاد کرده بود که مشکل بتوانیم فرد مناسبی برای استخدام بیابیم. درسته که درصد بزرگی از نخبگان (بیش از نصف) مهاجرت می نمایند اما همان درصدی هم که مایل به ماندن در ایران یا بازگشت به ایران هستند بسی بیشتر از ظرفیت جذب ما در پژوهشکده هست. 


اخیرا برخی از قطب های کیش شخصیت در ایران دوره افتاده اند که «واویلا! سطح پژوهش دارد افت می کند. محققان جوان  در ایران نوآوری نمی کنند. عمیق نیستند. بسیط هستند.» معنی و مفهوم این جملات گهربار آن هست که دیگه نسل جدید محققان مرا  به عنوان قطب و مراد خود نمی پذیرند و به افق های دوردست می نگرند. کسی نیست به آنها بگه چندین دهه، جناب عالی و مریدانتان  در عمق خود غور کردید و نوآوری  فرمودید برای  هفت پشت ایرانیان بسه! ماشالله در هر موضوعی هم نظرات صادر کردید و بر اساس نظرات حضرات، ضربه ای به مملکت زده شده است. بدون داشتن هیچ گونه معلومات زیست شناسی و یا ژنتیک در مورد فرگشت نظر  دادید و سخنرانی کردید بی آن که در جمع خود یک متخصص امر را هم راه دهید که نظرات مشعشع تان را به نقد بکشد. بدون داشتن کوچکترین دانش فنی در مورد اینترنت یا علوم ارتباطات اجتماعی در مورد فیلترینگ نظر دادید و.....  دهه ها، نظرهایتان را هم گذاشتند روی چشم شان. بسه دیگه! به اندازه کافی گل کاشتید. بذارید مردم ایران به طور اعم و پژوهشگران ایرانی به طور اخص، از دست شما وگلکاری هایتان نفسی بکشند و بال و پری بگشایند. 


آیا در کشور ما قحط الرجال یا قحط النسا هست؟


همان طوری که وقتی رزومه های پژوهشگران نسل نو ایرانی  را در رشته فیزیک بررسی می کنیم خیل عظیمی از رزومه های درخشان می بینیم در سایر  رشته ها و فعالیت ها هم رزومه های درخشان فراوانند. نمی دانم چرا این پیشرفت و این سرمایه انسانی، در رسانه های پرمخاطب منعکس نمی گردند؟! رسانه ها ی فارسی زبان -چه در داخل و چه در خارج – خودشان را محدود به پوشش دادن آرای کسانی می شوند که سی سال هست همان حرف ها را تکرار می کنند.  این تصویر را در ذهن مخاطب به وجود می آورند که کسی نیست حرف تازه ای بزند. ایده نویی در میان نیست. در قدم بعدی، ناخودآگاه این نتیجه را می گیریم که در این برهوت ایده و  فقدان نگرش نو و به روز ، هر تحول اساسی که در کشور صورت بگیرد  سقوط در یک قهقرا خواهد بود چرا که نه کسی هست که جربزه ای داشته باشد و نه فکر نوی قابل عرضی.  به غلط القا می کنند که اگر به وضع موجود راضی نشویم آلترناتیو یا استبداد فردی با طعم ایدئولوژی ایرانشهری  است یا هرج و مرج و خط کشی ها و دعواها ی قومی. یکی بد تر از دیگری.

 پارسال سایت بی بی سی فارسی ماه ها یک مقاله از محمد قائد را در صفحه اول خود گذاشته بود و در کوران حوادث و اتفاقات در این روزگار با تغییرات سریع   آن را بر نمی داشت. تو گویی که دیگه متفکرتر از محمد قائد در این مملکت پیدا نمی شود. اگر از زبان یک زن همان حرف ها بیان شود اسم خاله زنک بر او می گذارند اما همان ردیف حرف ها از زبان قائد ماه ها  به عنوان عالمانه ترین تحلیل از وضعیت کشور به خورد خوانندگان داده می شود.


این در حالی است که کشور ما متفکر در زمینه های گوناگون بسیار دارد. به خصوص در میان نسل نو. جناب قائد و دیگر افراد مانند او که رسانه های پرمخاطب آرا و نظراتشان را نشر می دهند دو سه مشاهده از دور و بر خود دارند و آن را تعمیم می دهند. برای یک اظهار نظر سر میز شام یا یک نوشته وبلاگی غیرتخصصی -نظیر نوشته های خود من در وبلاگم -این میزان مشاهده شاید کافی باشد اما برای یک تحلیل  جامعه شناسی درست و درمون، باید با شیوه های علمی داده جمع آوری کرد. در رشته های علوم انسانی نسل نویی از پژوهشگران همین کار را می کنند . برعکس سلبریتی های علوم انسانی که رسانه ها آنها را حلواحلوا می کنند! این سلبریتی های علوم انسانی فقط می خواهند به کمک مریدان و کاریزما مخاطب را مقهور خویش سازند. تحلیل قوی ای ندارند. از اونها آبی برای اصلاح مملکت گرم نمی شه. اما این خیل عظیم پژوهشگران بی نام و نشان اما فعال و جدی کشور اگر  به میدان بیابند می توانند برای مشکلات عدیده کشور راه حل دهند.

پتانسیل انسانی برای تحول اساسی رو به رشد و پیشرفت و تعالی در کشور ما بسیار زیاد هست.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : بیلیم           یازار : یاسمن فرزان           0 باخیش

مریلا زارعی

دوشنبه 23 خرداد 1401
+0 به یه ن

مریلا  زارعی هم مثل  پرویز پرستویی هنر پیشه قابلی هست. بازی اش در فیلم  های اصغر فرهادی با این که نقش مکمل بود اما شاهکار بود. نمی دانم چرا به اندازه کافی بازی های او در فیلم های فرهادی  مورد تحسین قرار نگرفت. اما مریلا زارعی همبازی پرویز پرستویی در فیلم  بادیگارد هم بود. همان که در مورد پرستویی نوشتم برای مریلا زارعی هم کاربرد دارد:


  مشکلی که من با امثال پرویز پرستویی دارم اینه که در اون دسته از فیلم هاشون که ته-مایه ایدئولوژیک داره فرهنگی را ترویج می کنند که  از فرهنگ موجود ایران به مراتب "غیر انسانی تر" هست.

در فیلم بادیگارد پرویز پرستویی طبق معمول پرخاشگرانه داد می زنه که این جوانک که من قراره بادیگاردش بشم کیه که به خاطر نجات جانش ، جانم را به خطر بیاندازم؟ من فقط برای نجات چهره های مهم نظام خودم را به خطر می اندازم. (نقل به مضمون). که البته بعدش مجاب می شه که اون جوانک هم چهره نظام هست.


در این سال های کرونایی هزاران دکتر و پرستار و بهیار در کشور ما و کشورهای دیگه، برای نجات جان انسان ها جان خود را به خطر انداختند اما نپرسیدند که آیا بیماری که نجات می دهند "چهره " هست یا نیست. مطمئنم به ذهن شان هم خطور نکرد. به ذهن والدین و همسرشان هم خطور نکرد ! همین نرم و هنجار جامعه خیلی خیلی از اونی که در این فیلم ها ترویج می شه "انسانی تر" هست

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : سینمامیز           یازار : یاسمن فرزان           1 باخیش

از خودکشی دختران نوجوان تا خودکشی کارگران

سه شنبه 17 خرداد 1401
+0 به یه ن


از وقتی یادم می آد دختران نوجوان در سرزمین ما زیاد به مرحله خودکشی می رسیدند. در ماه های اخیر انگار خودکشی و خودسوزی کارگران آن  قدر زیاد شده که دیگه خودکشی دختران نوجوان را تحت الشعاع قرار داده. وقتی مردها خودکشی می کنند اغلب بلایی سر خود می آورند که قابل نجات دادن نیست.

علت اصلی سوق دادن کارگران به سوی خودکشی فقر و بی عدالتی است. علت مسایل اقتصادی است.

در مورد دختران نوجوان خودکشی ها اغلب به علت فشارهای خانواده هست. به خصوص  خشونت های کلامی و بی مهری های مادرانی که بنا به کلیشه می بایست فرشته مهربان روی زمین بوده باشند.

از هرکدام از این مادران آزارگر که بپرسید ادعا می کنند بهترین مادر روی زمین هستند و هر چه کرده اند به خاطر خود دخترشان بوده است. 

روشن و واضح هست که 

فشارهای اقتصادی کشنده ای که به کارگران وارد می شوند نتیجه بد اداره شدن کشور هست. اما نکته اینجاست بی مهری مادران به دختران نوجوان خود در جامعه ما هم نتیجه بد اداره شدن کشور و سیاست های چندین دهه ای ضد زن هست. 

در آمریکا که سیاهپوستان در فشار بوده اند والدین بدترین تنبیه های بدنی و روحی را بر فرزندان خود روا می دارند به این تصور واهی که این تنبیه ها و خشونت به نفع خود فرزند هست. ما در ایران به اون صورت اختلاف نژادی نداریم و کمابیش به لحاظ ژنتیکی یک دست هستیم.  در کشور ما زنان موقعیت سیاهپوستان را  داشته اند. در زمان های قدیم، به صورت فرهنگ بومی اما در چهل سال اخیر به صورت تحمیلی از سوی حکومت. همان الگوی رفتاری والدین سیاهپوست با فرزندان خود در آمریکا، اینجا توسط مادران علیه دختر نوجوان خود اجرا می شوند. تا کودک (دختر یا پسر) خردسال و شیرین بیان و باقیافه خوش نمک هست و از خود نظر مستقل ندارد عزیز دل خانواده هست. چه دختر چه پسر سالار خانواده می شود. اما همین که دختر در جامعه ما به سن نوجوانی و بلوغ می رسد و جوش های صورت و دماغ پف کرده زیبایی کودکی را از او می ستانند و خود نیز عقاید مستقل می یابد و ابراز می کند و احیانا کنجکاوی های جنسی می یابد، از منظر مادرش به یک دشمن تبدیل می شود که باید او را کوفت و سرجایش نشاند. جامعه هم حق را به مادر می دهد. 



به خصوص در طبقات متوسط که مادر تحت فشار اقتصادی نیست و در رفاه هست همه زور و فشارش را می ریزد سر دختر نوجوانش. مادر از طبقه مرفه در جامعه ما چندان امکان بالا بردن افق های دید خود را ندارد. در جوامع آزاد برای مادران در آن موقعیت هزار و یک راه برای بالا بردن افق های دیدی هست که باعث می شد دست از سر کچل دخترخود بردارند. مادر طبقه متوسط ایرانی ، کاری ندارد و دغدغه ای ندارد جز آن که به دختر خود گیر دهد و از همه حرکات و سکناتش ایراد بگیرد و روح و روان او را تا حد سیر شدن از زندگی خراش دهد. خیلی هم افتخار می کنند که این همه به دختران خود گیر می دهند. اگر خدای ناکرده خودکشی فرزندشان به فوت منجر شود برای خودشان معرکه هم می گیرند که من این قدر مادر خوبی بودم دایم به فرزندم گیر می دادم! دورش را هم زنانی هم تیپ خودش می گیرند واورا در حد یک قدیسه بالا می برند. هیچ گونه انتقادی نمی شه به این زنان کرد. یک عده کم فهم تر از خودشان ،از آنها بت ورای انتقادمی سازند. گاهی مادران به پسران خود هم همین طور گیر می دهند. پسرها وقتی خودکشی می کنند معمولا بی بازگشت هست. 😔

در خارج از محیط خانه هم کمتر جای امن برای نوجوانان هست. آن را هم گشت ارشاد از یک سو و ساقیان مواد مخدر (که باز نتیجه سیاست های غلط اقتصادی و فرهنگی است) خراب کرده. 

ترکیه هم در مسیر ترانزیت مواد مخدر هست اما جامعه خود ترکیه این قدر گرایش به مواد مخدر ندارد. چرا؟! برای این که جامعه ترکیه اون قدر تفریحات کم هزینه دارد که نیازی به مواد مخدر نمی بیند. ایتالیا هم همین طور. من یک کتاب تحقیقی در مورد مافیای ایتالیا خواندم. در آن هم نوشته بود که عجیب هست که ایتالیا خود بازار مصرف نیست و خود جواب داده بود که ایتالیایی ها برای خوش بودن نیاز به مواد مخدر ندارند. والله ما (مردم ایران) را هم به خودمان بگذارند و این همه به همه کارمان گیرندهند نیازی به مواد مخدر و امثال آن برای خوش بودن نخواهیم داشت!



https://www.ilna.news/بخش-کارگری-9/1235109-چرا-خودسوزی

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : قادین سؤزو           یازار : یاسمن فرزان           2 باخیش

کنفرانس نوترینو

شنبه 14 خرداد 1401
+0 به یه ن


 

هر دو سال یک بارکنفرانس بزرگی به نام کنفرانس نوترینو به میزبانی یک شهر متفاوت برگزار می شود. در سال ۲۰۱۸ کنفرانس در هایدلبرگ برگزار شد. در سال های  ۲۰۱۶و ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰من جزو کمیته  مشاوران علمی برگزاری بودم. امسال کنفرانس را همکاران کره ای به صورت آنلاین برگزار می کنند. امروز روز آخر کنفرانس هست. در این گونه همایش های بزرگ بیشتر سخنرانی ها توسط همکاران آزمایشگر ارائه می شود که در آن آخرین نتایج خود را که هنوز منتشر هم نشده ارائه می دهند. در واقع نتایج  مهم خود را نگه می دارند تا در یکی از این همایش های بزرگ  ارائه دهند. تعداد سخنرانی های تئوری در این همایش ها خیلی محدود هست. امسال این افتخار را داشتم که یکی از سخنرانان مدعو باشم. 

 

(البته افتخاری مشابه قبلا دو بار هم  نصیبم شده بود. دوبار دعوت شدم تا سخنران پلنری کنفرانس ICHEPباشم اما چون هر دو بار در آمریکا برگزار می شد نتوانستم بروم. همایش مختلف در کشورهای مختلف  سالی چند بار دعوت می شوم اما دعوت شدن برای کنفرانس های بزرگ نظیر ICHEP، نوترینو و استرینگ افتخار محسوب می شود. آنلاین برگزار شدن به ما-پژوهشگران مقیم ایران- ساخته! می توانیم در همایش هایی شرکت کنیم که به طور حضوری برایمان امکان پذیر نبود. مثلا آزمایشگاه فرمی، ایرانی ها را راه نمی دهد! یعنی از بالا دستور دارند که هیچ ایرانی را راه ندهند. تا جایی که می دانم (البته مطمئن نیستم) حتی ایرانی هایی را که پاسپورت آمریکایی یا اروپایی هم گرفته اند  را راه نمی دهند.

طبعا فیزیکدان های آزمایشگاه فرمی از این دستور اصلا دلخوش نیستند و مدام هم شکایت خود را ابراز می دارند اما چاره ای جز اطاعت نمی بینند. بعد از کرونا سمینارهای هفتگی شان را آنلاین کردند و اولین کسی که دعوت به سخنرانی کردند من بودم!)

 

دیروز (جمعه) نوبت سخنرانی من بود. من اسلاید هایم را یکشنبه گذشته- قبل از همایش -آماده کرده بودم. اما در طول هفته اسلاید ها را با  توجه به سخنرانی های ارائه شده به روزتر کردم. قرار بود پی-دی-اف  ارائه را ۲۴ ساعت قبل از موعد سخنرانی آپلود نماییم. یک ساعت بعد از آپلود سخنرانی باز آزمایش سوپرکامیونده نتایجی ارائه کرد که من صلاح دیدم دو اسلاید به اسلایدهایم اضافه کنم. این دو اسلاید در فایل سخنرانی ام که با زوم ارائه کردم هست اما در فایل آپلود شده نیست.

آهنگ تغییرات در پژوهش این گونه سریع هست. به روز بودن در این وضعیت تلاش بسیاری می طلبد.

 

سخنران عمومی همایش پروفسور کاجیتا بود. همان برنده جایزه نوبل که ما هم برای ارایه سخنرانی عمومی در همایش فیزیک ذرات و میدان ها که چند هفته پیش  به همت انجمن فیزیک و دانشگاه شاهرود برگزار شد دعوت کرده بودیم. درواقع دکتر عزیزی (از دانشگاه تهران که دبیر همایش بودند) دعوت کرده بودند.

 

برای اطلاعات بیشتر در مورد این همایش مراجعه کنید به

https://neutrino2022.org/

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : بیلیم           یازار : یاسمن فرزان           2 باخیش

بستنی فروشی متروپل

شنبه 14 خرداد 1401
+0 به یه ن

تا ده روز پیش هر وقت بستنی فروشی می دیدم مثل بچه هوس بستنی می کردم. از ده روز پیش بستنی فروشی به جای هوس در من غم بر می انگیزد. یاد کودکانی می افتم که در بستنی فروشی متروپل آبادان زیر آوار ماندند.
با غم انگیزترین حالت ایران چه کنم؟!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : باشقا           یازار : یاسمن فرزان           0 باخیش

قورباغه ها و پرنده های دایسون

چهارشنبه 11 خرداد 1401
+0 به یه ن

من پی-ایچ-دی ام را از سیسای ایتالیا گرفتم. دو سال سیسا بودم بعد به عنوان دانشجوی مهمان رفتم استنفورد (دقیق تر بگویم بخش تئوری شتابگر خطی استنفورد). بعدش برگشتم دفاع کردم. از موقع تا الان هم سالی چندین بار در مطرح ترین کنفرانس های رشته خودم شرکت کرده ام. همچنین، سالی چند ماه در بهترین موسسات علمی اروپا مهمان بوده ام و با همکاران خود از سراسر دنیا مراوده داشته ام. 

در این صحبت ها و مراودات حتی 

یک بار هم بحث "قورباغه و پرنده های دایسون" مطرح نشد. حتی یک بار هم نشنیده ام. دغدغه این جمع آن بوده و هست که فلان آزمایش چه نتایجی داده  و این نتایج در مورد بهمان مدل فیزیکی چه می گوید. در این بیست سال که من جزو این جمع بوده ام با همین راه فیزیک را در رشته خود جلو برده ایم. فهمیده ایم که بسیاری از مدل ها نمی تواند توضیح دهنده طبیعت باشد و مدل های جدید ساخته ایم. در سیصد سال اخیر که علم مدرن به طور مدون و سیستماتیک پیش رفته ، نقشه راه همین بوده. با همین کارها مدل استاندارد ذرات بنیادی تکوین یافته. ورای  مدل استاندارد هم همین جوری کاویده خواهد شد.


این همکاران که علم را پیش می برند دراین بیست سال دانشجویان زیادی تربیت کرده اند که بعضا از خودشان هم بهترند. آیا با خواندن قصه قورباغه و پرنده دایسون در گوش آنها این دانشجویان بالیده اند و امروز مرز های دانش را به پیش می برند؟! به هیچ وجه! اکثرشان بدون شنیدن قصه قورباغه و پرنده شده اند پژوهشگران مطرح دنیا. به جایش استاد راهنمایی داشته اند که در همکاری با آنها در حین انجام دادن پروژه و نگارش مقالات راه و رسم پژوهش را در عمل یادگرفته اند. استاد راهنما تشویق شان کرده تا در همایش های مطرح بین المللی سمینار دهند. در حین آماده شدن برای سمینار بیشتر آموخته اند. با قرقره کردن نقل قول از دانشمندان بزرگ  قرن بیستم که کسی پژوهشگر نمی شود. 


در ایران یک عده هستند که با طواف حول مراد و قطب خود قصه قورباغه و پرنده دایسون را مدام وردگونه می خوانند. خودشان اهل مقاله نوشتن و سمینار دادن در همایش بین المللی نیستند اما همواره آماده اند تا به نسل نوی پژوهشگران ایرانی که مانند همتایان خود در دنیا آرام آرام در پیشبرد علم سهیم می شوند یادآور شوند که -خیلی هم زور بزنند- قورباغه ای بیش نخواهند شد! کی گفته!؟ حضرت دایسون! فکر کنم خیلی کیف می کنند وقتی حس می کنند با این نقل قول از حضرت دایسون اعتماد به نفس محققان جدی دور وبر خود را می شکنند و خرد می کنند. از منظر آنها راه پرنده دایسونی شدن،  همین طواف حول قطب و مراد هست و با کار پژوهشی از آن نوع که امثال انجام می دهیم شخص حداکثر در حد قورباغه باقی می ماند. برای خودشان دنیایی ساخته اند ودر آن خوشند!

😃😃😃😃

🐸🐸🐸🐸🐸🐸🦆🦆🦆🦆🦆🦆🦆


اما شما دوست محقق جوان عزیز که داستان های قورباغه و پرنده را از زبان آنها می شنوید ودر این که با روش های مرسوم دنیا کار پژوهشی انجام دهید به شک می افتید! یک مقدار واقعیت ها را ببنید. قطب اینها بیش از ٥٠ سال از بهترین امکانات دانشگاهی کشور برخوردار بوده است. اگر تا به امروز نه خود عقاب تیزپرواز شده نه شهباز شهپری در آسمان پژوهش فیزیک به پرواز در آورده بعد از این هم گلی به سر پژوهش علمی نخواهد زد. شما راهی را برو که اونهایی که در پیشبرد مرزهای دانش سهیم هستند رفته اند.

🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉🦉

🐤🐤🐤🐤🐤🐤🐤🐤

🐥🐥🐥🐥🐥🐥🐥🐥

🐣🐣🐣🐣🐣🐣🐣🐣

https://www.math.columbia.edu/~woit/wordpress/?p=1506


🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : تجربه           یازار : یاسمن فرزان           2 باخیش

گفت و گوی من و نادیا در مورد عنکبوت مقدس

سه شنبه 10 خرداد 1401
+0 به یه ن

نادیا: با سلام. من به عنوان یک خواننده ی وبلاگ شما، از تبریک شما به خانم امیرابراهیمی و حمایت شما از ایشون، بدون توجه به مضمون فیلمی که در اون بازی کردن و دل میلیونها مرید امام رضا در این مملکت رو به درد آوردن بسیار اندوهگین شدم. فیلم عنکبوت مقدس، تفکرات غلط یک فرد مدعی دینداری رو که ابداً ارتباطی به دین و مذهب نداره به عنوان مذهب معرفی میکنه. قاتل رو بارها و بارها در حرم امام رضا نشون میده و در پوستر فیلم یک اهانت آشکار به امام رضا داره. به نظرم چنین رویدادی به هیچ عنوان تبریک نداره. ایشون موقع دریافت جایزه گفتن که دل من با آبادان هست، اگر ذره ای به ایرانیان احترامی قائل بودن به مرید و مراد اغلب ایرانی ها اهانت نمیکردن ....


مینجیق:
سلام
 تا جایی که می دانم مربوط به زن کشی و تقبیح آن هست.
اگر دربردارنده توهین مذهبی هست قطعا مذموم هست اما ندیده ام که قضاوت کنم. من بر اساس بازی او در سریال نرگس او را به عنوان بازیگر می ستایم.

مگه شما فیلم را دیده اید؟

چون من فیلم عنکبوت مقدس را ندیدم نمی توانم نظر دهم. اما یک نکته مطرح می کنم.
وقتی در مکانی هستیم که مرقد امام معصوم هست و هر ساله میلیون ها زائر دلپاک به دور از هر ریا به این شهر برای زیارت می آیند و حاضر می شوند احسان کنند انتظار داریم فضای اون شهر با ضعفا بسیار مهربان باشد. آیا فضای شهر مشهد با ضعفا مهربان هست؟
من در مورد پدیده تن فروشی مطالعه ای نداشتم اما به علت علاقه بسیارم نسبت به کودکان در مورد وضعیت کودک آزاری زیاد خوانده ام و مطالعه کرده ام. علی الاصول در شهری مثل مشهد آمار کودک آزاری باید پایین باشد. اما آیا چنین هست؟!!! اگرنیست باید دید کجای کار می لنگد.

نادیا:  باید عرض کنم این فیلم در مورد سعید حنایی قاتل ۱۶ زن که به عقیده ی وی فاحشه بوده اند، ساخته شده است. اطلاعات کاملی در ویکی پدیا موجود است. درست است که این فرد ادعای مذهبی بودن داشته اما واضح است که اعمال او هیچ تناسبی با دین ندارد. متاسفانه در فیلم عنکبوت مقدس این اعمال را ناشی از مذهب و تفکرات مذهبی قلمداد میکنند. برش هایی از فیلم و پوستر آن، خود گویای ایدئولوژی سازندگان است. پوستر فیلم با نشان دادن نمایی از شهر مشهد به شکل تار عنکبوت و با مرکزیت حرم مطهر امام رضا توهین بی شرمانه ای به شیعیان است.
من خودم یک زن و یک مادر هستم و حمایت های شما از بانوان را میستایم اما اجازه ندهیم حساسیت روی حقوق بانوان منجر به تایید هر حرکتی شود. البته متوجه هستم که میفرمایید تایید شما صرفاً تایید هنر بازیگری فرد بوده اما متاسفانه اعطای جایزه به این فرد تنها با اهداف سیاسی و تایید هتک حرمت مذهب شیعه صورت گرفته است که متاسفانه از ضعف رسانه ای ما نشات میگیرد. اگر در ازای هر فیلم هتاکانه مثل سیصد و غیره یک جواب داشتیم کار به اینجا نمیرسید.
مینجیق: به نظر من مشکل این هست که این فجایع به وقوع می پیوندند. با شما موافقم که عقاید اون مرد قاتل انحرافی بوده و مورد تایید دین نمی باشد اما نکته اینجاست که برای مقابله با این گونه فجایع و پیش زمینه فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی ای که منجر به این فجایع می شود چه کرده ایم
میلیون ها زایر هر ساله مشهد می روند. آستان قدس رضوی توان آن را دارد که این مسایل را -دست کم در فضای مشهد - به طور ریشه ای حل کند. یعنی فقر را ریشه کن کند تا زنی به علت فقر مجبور به تن فروشی نکند.
چرا پس این کار را نمی کند؟! بازنمایی این واقعه در سینما مسئله فرعی است. مسیله اصلی آن هست که چرا این نوع اتفاقات در مشهد اتفاق می افتد در حالی که علی الاصول مشهد باید شهری باشد که این گونه فجایع در آن بسیار کمتر از متوسط جهانی باشد.
به نظر من شیعیان عاشق امام رضا این مسیله را مطرح کنند نه این که چرا فیلمی آن را بازساری کرده و احیانا سواستفاده ایدئولوژیک نموده (من فیلم را ندیده ام و نمی دانم که سو استفاده شده یا نه). اما حتی اگر سو استفاده ایدئولوژیکی شده باشد باز مسیله ما این هست که چرا این اتفاقات در کشور ما و به خصوص در یک شهر مذهبی صورت می گیرد.
بهترین راه مقابله با آن گونه سو استفاده های تبلیغاتی تلاش همه جانبه برای از بین بردن منشا فساد (یعنی فقر و تبعیض) هست.
مبارزه با فیلم و نظایر آن بیراهه رفتن هست. اگر شاخص شفافیت و دوری فساد و در نتیجه فساد هایی نظیر تن فروشی در کشور کم شود اون وقت مردم دنیا متقاعد خواهند شد که این سیستم فکری سیستم فکری خوبی است. با مبارزه با فیلم یا هنرمند یک مقدار هم چهره این سیستم فکری بدتر دیده می شود. اگر فیلم یک ضربه بزند مبارزه با آن ده ها ضربه می زند.
به هر حال یک واقعه اتفاق افتاده را بازنمایی می کنند. نمی شه که انکار کرد که این ماجرا از بیخ اتفاق نیافته و حاصل دشمنی با فلان دین و مذهب هست. سئوال آن هست که چرا اتفاق افتاده.
نظر شخص من این هست که فساد نهادینه مالی ‍پیش زمینه ای فراهم می کند که این مشکلات به وجود آید. والا با ثروت خدادادی این کشور را از دیو فقر زدود.
نادیا:
در مورد نکته ای که فرمودید باید عرض کنم وقتی مردم مسیری را انتخاب میکنند حضور حرم امام که سهل است حضور خود امام هم کاری از پیش نخواهد برد. آیا در زمانی که امام علی در جامعه حضور داشتند توانستند جلوی انحراف اسلام از مسیر امامت را بگیرند؟؟؟ اینکه جامعه چه مسیری را برود مردم تعیین میکنند و هیچ اجباری در کار نیست. بله قطعاً امام واسطه و منشا هدایت است اما برای کسانی که بخواهند. قرآن هم واسطه ی هدایت است اما به گفته ی خود قرآن برای ظالمان چیزی جز خسران و گمراهی ندارد. در قرآن داریم خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمیدهد مگر اینکه خودشان تغییر ایجاد کنند. بنابراین مشکلاتی مثل کودک آزاری که ناشی از قصور مسئولین و یا خود مردم است به پای دین نگذاریم و توقع نداشته باشیم صرفاً حضور حرم امام از این مشکلات بکاهد. نور اهل بیت همه جا گسترده هست، عیب از ماست که پنجره دلمان را بسته نگه داشته ایم و توقع داریم نور بگیریم. طرف عمری جلوی حرم امام رضا دکان دارد و سالهاست به زیارت نرفته. اینکه در شهر امام رضا دزدی و بی عفتی و قتل بشود یقیناً به معنی بی اثر بودن حرم نیست، کسی به زور هدایت نمیشود، لا اکراه فی الدین. مطمئن باشید خیلی ها از راه دور به واسطه ی ایشان هدایت میشوند.
متاسفانه افراد سازنده ی فیلم عنکبوت مقدس از وقوع قتل های زنجیره ای در شهر مشهد توسط یک فرد به ظاهر مذهبی با ادعای اهداف خیرخواهانه و پاک سازی جامعه از زنان فاحشه، نهایت سوء استفاده را داشته اند و در حال فروش و گسترش آن در کشورهای متعدد هستند. واقعیت این است که بله افرادی به نام دین مشغول تخریب چهره ی دین و مذهب هستند. ولی خواهشم این است که دینمان را با شاخص های خودش بشناسیم، نه با اشخاص و شخصیت ها. هر کس دین را با شخصیت ها بشناسد همان شخصیت ها او را از دین خارج خواهند کرد. ببخشید که طولانی شد.


بله درست میفرمایید، ای کاش منشا چنین اتفاقات ناگواری در کشور یا لااقل در شهرهای مذهبی خشکانده میشد تا بهانه برای بی احترامی به مذهب ما و گره زدن این مشکلات به مذهب به دست افرادی که به دنبال بهانه میگردند نمیداد. متشکرم.

مینجیق:
امید من این هست که این بحث من و شما باعث شود که دست کم حمیت یکی بجوشد و از طریق یکی از این خیریه حامی خانواده ای شود تا دخترشان به علت فقر مطلق به سمت تن فروشی نرود.
یا نوشته من در وبلاگ این معضل به طور ریشه ای حل نخواهد شد اما قابلیت آن را دارد که از یک یا چند مورد این چنینی جلو گیری کند.

اگر می خواهید در سطح شهر تبریز قدمی در جهت کمتر کردن پدیده هایی نظیر تکدی گری ، تن فروشی جهت سیر کردن شکم خانواده و نظایر آن بردارید به انجمن حمایت از مستمندان تبریز کمک کنید. حل ریشه ای این معضلات اصلاحات جدی سیاسی و ساختاری می طلبد. اما تا این اصلاحات به وقوع بپیوندند خانواده های بسیار ممکن هست خرد شوند. اگر بخواهید همین امروز کار عاجلی کنید به همین انجمن کمک کنید:
https://mostamandan.ir/
انجمن دهه هاست در تبریز فعال هست و کارنامه درخشانی دارد.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : نیكوكاری           یازار : یاسمن فرزان           6 باخیش
�