�

تبریک عید غدیر

شنبه 18 شهریور 1396
+0 به یه ن

به تقسیم بندی سید و غیرسید عقیده ای ندارم. به تقسیم بندی شیعه و سنی هم اعتقاد ندارم.  اما عید سعید غدیر به آنان که به اصول جوانمردی و مروت پایبندند - از هر دین  و آیینی و با هر پوششی -مبارک!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : وحدت           یازار : یاسمن فرزان           25 باخیش

گپ و گفتی در مورد کفالت مددجویان بنیاد کودک

جمعه 10 شهریور 1396
+0 به یه ن

مینجیق: می توانید با مراجعه به این سایت کفالت کودکی مستعد اما نیازمند را با پرداخت ماهیانه ۵۰ هزار تومان برعهده بگیرید و کمکش کنید که درس بخونه و به جایی برسه.

می توانید هر کودک با هر سن و جنسیت  و از هر شهر که خواستید انتخاب کنید.
شرح مختصری از وضعیت زندگی هر مدد جو را هم می ده.
توصیه می کنم از شهر خود مددجو انتخاب کنید چون به این ترتیب شرایط زندگی اش را بهتر درک می کنید و چون در شهر خود دوست و  آشنا بیشتر دارید بهتر می توانید نیازهای او را برطرف کنید.

مولیر: اینجوری که شنیدم اسما 50 تومنه وگرنه بیشتر درمیاد . تازه حوصله ندارم هر روز برام نامه ی پر از اشک و آه بیاد که سقف خونه ی مددجو داره چکه می کنه صاحبخونه میخواد بندازتش بیرون و... منم که یا باید با عذاب وجدانم بسازم یا هی از مخارج خودم بزنم که بتونم پول بیشتری بفرستم .

مینجیق: 
درسته! بنیاد کودک گاهی از این نامه ها می فرسته. من استقبال می کنم. راه ارتباطی هست بین من و آنها. اگر تشخیص دادم که باید کمک بشه کمک می کنم. اگر نه با مددکار تماس می گیرم و می گویم که به نظر من این درخواست خیلی معقول نیست. می توانستند به جای این که درخواست را مطرح سازند سبک زندگی شان را عوض کنند یا نیاز را به شیوه دیگری برآورده سازند. گاهی حق با من هست و نظر مرا منعکس می کنند و آنها چیزی می آموزند گاهی هم حق با آنها ست و نکته ای است که من توجه نکرده ام. به این گونه هست که من هم می آموزم.
به این ترتیب در طی این سالها نگرش من و درکم از مسئله فقر و نیازمندی پخته تر شده است. مقوله به واقع پیچیده ای است. در نگاه سرمایه داری افراطی فقیر خودش مسئول فقرش هست. شکل نازل آن هم می شود همان قضیه ژن خوب (!!) که این روزها زبانزد شد. شکل افراطی مقابل آن هم همه بدبختی نیازمندان را زیر سر سرمایه داران و بورژوا می داند! در این نگرش نیازمندان همه پاک و معصوم هستند که در حق شان ظلم شده. هیچ راهی هم نمانده جز آن که کینه توانگران را داشته باشند!
در این تعامل ها می بینیم چه قدر هر دو این نگاه ها ناپخته است. واقعا قضیه پیچیده تر از این ساده سازی هاست. باید توی گود بود تا فهمید. مشکل فقر با همکاری و تعامل طبقات اجتماعی حل می شود نه با بی تفاوتی آنها نسبت به هم یا جنگ شان با هم.
بنیاد کودک این بستر را فراهم کرده و می کند. واقعا با این همکاری در طول زمان می شه مشکل را حل کرد. خود این مددجو ها بعد از چند سال مستقل می شوند و خود جزو کفیل ها می شوند.

شما به اندازه وسع تان کمک کنید. اگر نیاز کودکی بیش از وسع شماست اصلا احساس عذاب وجدان نکنید. شما آن چه که توانستید کرده اید. اگر لازم بود بنیاد تعداد بیشتری کفیل برای کودک می یابد. خیلی از این بچه ها دو یا سه کفیل دارند که هر کدام بخشی از نیاز ها را تامین می کنند.
به علاوه بنیاد کودک الان موسسه شناخته شده ای است ! از اعتبارش می تواند استفاده کند که کمک های غیر نقدی جذب کند. مثلا در مورد همین چکه سقف خانه. خیلی از حامیان بنیاد شرکت های مهندسی اساسی دارند. مهندس ها هم که ماشالله لارج هستند.
فرض کنید یک مجتمع چهارهزار مترمربعی ساخته. از عایق پشت بامش یک درصد هم در انبار مانده باشد خانه چهل مترمربعی را به راحتی می تواند در نصف روز عایق کند.
شما آن مقدار کمک مالی را که به شما فشار نمی آورد دریغ نکنید. حمایت از بنیادکودک یک کار گروهی و مشارکتی است در ابعاد ملی. هرکسی گوشه ای از کار را می گیرد.

اتفاقا به نظر من بهتر است یک کودک چند کفیل داشته باشد که هر کدام بخشی از نیاز مادی او را برآورده تا آن که یک کفیل همه نیازهای او را برآورده کند.
بذارید توضیح بدهم که چرا چنین هست. همه نیازهای کودک که نیاز مادی نیست. به خصوص وقتی مددجو بزرگ می شود برای یافتن شغل و نیازهایی از این دست نیاز به "کس و کار" دارد. نیاز به معرف دارد.
هرچه تعداد کفیلانش بیشتر باشد "کس و کارش" بیشترمی شود و امکان موفقیت او بیشتر می شود.
یکی از دلایلی که من معتقدم بهتر است که مددجو را از شهر خود انتخاب کنید آن هست که در شهر خود "کس و کار" او قلمداد می شوید. اعتبار خودتان و خانواده تان پشتوانه او می تواند باشد. فرض کنید من بالفرض در اهواز یا ایلام مددجویی را انتخاب کردم و او به مرحله ای رسید که بخواهد شغل پیدا کند. در اهواز یا ایلام چه کسی من و یا خانواده ام را می شناسد که به اعتبار حرف من به مددجویم اعتماد کند؟!‌هیچ کس!‌باز در شهر خودم هست که خودم و خانواده ام را می شناسند و من می توانم به چند دوست رو بیاندازم و خواهش کنم به مددجوی تحت کفالتم فرصتی برای رشد فراهم سازند.
شاید اگر بچه خودم بود رو نمی انداختم اما برای مددجویان از این کارها کرده ام. خدا عمر بدهد به دوستانی که رویم را زمین نیانداخته اند. خدا عمر و عزت شان بدهد.


مولیر: آیا به بنیاد کودک میشه با استفاده از مهارت هامون کمک کرد؟ فرضا من زبانم خوبه برای مددجوها کلاس زبان بذارم یا یه کار هنری که بتونه منبع درآمد بشه مثل تابلو فرش بافی یا قالی بافی رو آموزش بدم البته منظورم اینه که اونا کلاس رو برگزار کنن و تدریسش به عهده ی من باشه

مینجیق: 
حتما. حتما. به شدت نیاز دارند و استقبال می کنند.
با شعبه ای که در شهرتان هست تماس بگیرید و با آنها در میان بگذارید.
حتی خود مدد جو ها به مددجوهای جوان تر این گونه کمک ها را می کنند. برایشان درس می دهند و...

سرویس های بنیاد کودک فقط دادن مقرری ماهانه نیست. انواع و اقسام سرویس ها دارند.
مثلا در تبریز گروه نجوم آیاز برای مددجویان اردوی رصد می ذاره.
دکتر کافی روانشناس خوشنام شهر برای خانواده های مددجویان جلسات آموزش کنترل خشم و روش های تربیتی می ذاره (که خیلی عالی هست اما متاسفانه بیشتر مادرها شرکت می کنند. پدر ها کمتر شرکت می کنند. در صورتی که پدر ها بیشتر نیاز دارند. ببینید باباهای این بچه ها (اگر زنده باشند) عموما یا به علت درد کمر یا به علت بیماری اعصاب و روان از کار افتاده اند. در یک خانه کوچک همه روز را سپری می کنند. فرشته هم باشند در اون شرایط کج خلق می شوند. کج خلق هم بشوند گیر می دهند به بچه های نوجوانشان. ای کاش پدرها هم کمتر کله شقی نشان می دادند و در اون جلسات مشاوره شرکت می کردند.

آموزش زبان و آموزش کارهای دستی به مددجویان و خانواده شان که شما اشاره کردید از فعالیت های خیلی مرسوم بنیاد کودک هست.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : نیكوكاری           یازار : یاسمن فرزان           40 باخیش

لهجه معلم ریاضی مریم میرزا خانی

چهارشنبه 8 شهریور 1396
+0 به یه ن

آموزش و پرورش دولت روحانی-با آن همه شعار حقوق قومیتی و زبانی- استخدام معلمانی را که لهجه دارند ممنوع کرده است. یاد آقای نیوشا (معلم ریاضی مریم میرزاخانی در فرزانگان تهران) و لهجه غلیظ ترکی اش افتادم.



پی نوشت: اصل ماجرا اینه. اما من می ترسم از اینجا شروع کنند و پیش روی کنند. به خصوص جو خیلی مدارس -مثل خیلی از ادارات دیگه این سرزمین فاقد تشکل های صنفی جاندار و موثر- طوری است که معلم ها زیر آب هم را می زنند. حالا بهانه جدید دستشان می افته: فلانی لهجه داره!

در قسم ۶ از بند ۹ آمده است: اختلالات تکلم و لکنت زبان در صورتی که علت روانی یا نورولوژیک داشته باشد (عدم استخدام برای حرفه معلمی ولی در امور اداری بلامانع است) و لهجه غلیظ و غیر قابل تغییری که مانع تلفظ برخی حروف فارسی مثل چ، گ، ژ، ق و … می‌شود، برای دوره ابتدایی و دروس ادبیات فارسی ممنوع و در دوره راهنمایی و دبیرستان صرفا دروس اختصاصی مثل ریاضی، فیزیک، شیمی، زیست و … و یا در امور اداری و دفتری بلامانع است

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : كیملیك           یازار : یاسمن فرزان           5 باخیش

در ادامه نوشته قبلی

چهارشنبه 8 شهریور 1396
+0 به یه ن

باز هم در مورد لهجه و یک پیشنهاد برای تکریم لهجه ها
اگر توجه بکنید وقتی در شبکه های سراسری صدا و سیما کارشناس پزشکی و.... به عنوان مهمان می آید و صحبت می کند اغلب لهجه دارد. لهجه یزدی اصفهانی گیلکی و..... درصد عمده شان هم لهجه ی ترکی دارند. اما چند فیلم یا سریال ایرانی به خاطر دارید که در آن پزشک به لهجه ی ترکی صحبت کند؟ من فقط فیلم "یک حبه قند" را به خاطر دارم که دکترش لهجه ی یزدی داشت. آن دکتر هم همچین دکتر باکلاس تیپیکال که اغلب در ذهن داریم نبود!

در سریال "سال های مشروطه" کاراکتر های منفی که از تبریز بودند (یا برای مدت کوتاهی گذارشان به تبریز افتاده بود) لهجه داشتند اما "ریحان" دختر مبارز باکلاس و زیبا که همه ی عمرش در محله های تبریز گذرانده بود -آن هم در دورانی که حتی رادیو هم نبود -با لهجه ی استاندارد گوینده های تهران در قرن بیست و یکم صحبت می کرد! من از ۱۷ سالگی از تبریز آمده ام و از بچگی هم تلویزیون نگاه کرده ام اما کاملا لهجه دارم چه طور ریحان لهجه نداشت؟! اگر بنا بود که بیننده تصور کند که ریحان به ترکی صحبت می کند و دوبلور حرفش را ترجمه می کند پس لهجه ی ترکی بقیه ی کاراکترها چه صیغه ای بود؟! این البته اختصاص به سریال  سال های مشروطه ندارد. یک روند کلی است.

من فکر نمی کنم توطئه ای و سو نیتی در کار باشد. کارگردان فکر می کند بیننده ها به این طریق راحت تر می پذیرند چون همیشه در تلویزیون وسینما این گونه دیده اند و شنیده اند. دیده اند که آلن دولن بیاید و با صدای زیبا و با کلاس دوبلور به لهجه ی استاندارد تهرانی صحبت کند. (بگذریم که دوبلور او آقای خسرو خسروشاهی  است و خسرو شاه هم که نزدیک تبریز است!) ذهن بینندگان این جوری عادت کرده  و کارگردان نمی خواهد ریسک عوض کردن این ذهنیت را به جان بخرد.

در سال های اخیر یک حرکت خوب راه افتاده و آن اهمیت دادن به دکلمه به زبان ترکی است. مثلا این مورد را ببینید. اگر این حرکت ادامه یابد دیگه این ذهنیت هم ازکمرنگ می شود.

من یک پیشنهاد دیگر دارم. هرچند در بین خوانندگان مستمر این وبلاگ در حال حاضر گمان نمی کنم کسی شرایط و امکانات عملی کردن آن را داشته باشد اما این پیشنهاد را منتشر می کنم باشد برخی از شمادر آینده آن را عملی کنید و یا به آشنایی که امکان و علاقه ی عملی کردن را داشته باشد این پیشنهاد را منتقل نمایید.

پیشنهاد من این است: یک سرمایه دار علاقه مند به مسایل هویتی  بودجه ای برای تهیه ی دو سه فیلم در سال اختصاص دهد. در این فیلم ها خانواده ی معمولی را نشان دهند با مسایل معمولی خانواده ی معمولی ایرانی. این خانواده ی معمولی گذارش هم به پزشک می افتد. یک پزشک باکلاس تیپیکال نشان دهند که با لهجه ی ترکی صحبت می کند. در فیلم ها یک مهندس هم باشد که به لهجه ی ترکی حرف می زند و.....اگر فیلم خوش ساخت و مردمی باشد سرمایه گذاری پرسودی خواهد بود. با این گرایش به هویت طلبی که شاهد آن هستیم این فیلم ها خریدار خواهند داشت. ذهن سرمایه گذار این فرصت را از دست نمی دهد. لازم نیست مسایل جنجالی در فیلم ها مطرح شود یا سور رئال و.... باشد. فیلم و سریال های ساده ی خانوادگی با مضمون های روزمره برای این منظور ایده آل هستند. کسی هم نمی تواندبه آنها خرده بگیرد.  مجوز نشر و.... راحت می گیرد اگر مسئله ی جنجالی نداشته باشد. یادتان هست سالها پیش یک سریال خیلی معمولی بود به نام "آرایشگاه زیبا". یادتان هست چه طور اغلب جامعه از افراد روشنفکر گرفته تا سنتی با این سریال ارتباط برقرار می کردند. همچین سریالی با حال و هوای جامعه ی امروز ایران مد نظرم هست که در آن چند دکتر و مهندس و.... هم باشند که به لهجه ی ترکی صحبت کنند .  واقعیت جامعه ی تهران هم همین هست. بازتاب آن در یک فیلم نمی تواند نامانوس به نظر آید. مطمئنم خریدار خواهدداشت و سرمایه را با سود مناسب بازخواهد گرداند.

یک نکته ی مهم این که در این فیلم ها قرار نیست که  "انتقام گرفته شود" و کاراکتر های سطح پایین لهجه ی دیگر داشته باشند و تحقیر شوند! جواب بدی مقابله به مثل و بدی نیست. جواب تحقیر احساس حقارت و همداستانی با فرد تحقیر کننده هم نیست. جواب بدی و تحقیر -برخلاف آن چه برخی توصیه می کنند- خوبی و محبت به منظور شرمنده کردن طرف هم نیست. باور کنید نه تنها شرمنده نمی شود پر رو تر هم می شود! جواب بدی و تحقیر ابتکار عمل داشتن است. من اینجا یک نمونه را بیان کردم. شما اگر در مورد این پیشنهاد من نظری دارید بفرمایید. اگر هم پیشنها د دیگری دارید بفرمایید. شاید در بحث ها ایده های بهتری متولد شوند.

پی نوشت: الان یادم افتاد! طبیب در قهوه ی تلخ هم لهجه ی ترکی داشت. با نمک بود. من از سریال های مهران مدیری خوشم می آید. توهین قومی نمی کند! هرچند هستند کسانی که از منظر هویت طلبی به سریال قهوه ی تلخ هم خرده گرفتند. اما به نظر من یک مقدار حساسیت بیجا بود. اگر زیادی حساسیت نشان دهیم کارگردان ها کلا لهجه ی ما را حذف می کنند. این زیانش بیشتر است از منفعت آن است. گوش شهروندان باید در رسانه ها هم به لهجه ما عادت کند تا به حضور این لهجه در جامعه آگاه باشد. ناآگاهی عمومی نسبت به وجود یک لهجه با خرده فرهنگ در جامعه کار آن را سخت میکند. مثال می زنم: اگر با لهجه نا آشنا باشند و زنگ بزنند به یک داروخانه و داروساز با آن لهجه با آنها صحبت کند چون به لهجه عادت ندارند و آن را عجیب می پندارند به حرف های داروساز اعتماد لازم را نمی کنند.

این در یکی از کشورهای پیشرفته امتحان شده. افراد به طور ناخودآگاه حرف متخصصی که لهجه ی ناآشنا داشت را نمی پذیرفتند. به خصوص اگر پای تلفن بود و چهره ی او را نمی دیدند. لهجه ی قومیت های مختلف باید در فیلم ها و سریال ها منعکس شود تا مردم از جای جای ایران به لهجه ی همدیگر اخت پیدا کنند و آن را غریب و نا آشنا نیابند.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : آنا دیلی           یازار : یاسمن فرزان           1 باخیش

به مناسبت ضوابط جدید استخدام معلم

چهارشنبه 8 شهریور 1396
+0 به یه ن

نوشته زیر را ۵ سال پیش منتشر کرده بودم. با اتفاقاتی که به تازگی در مورد استخدام معلم افتاده بر ندیدم تکرار کنم

اندر اهمیت صدا و لهجه
اگر بناست شغلی مانند معلمی یا استادی دانشگاه داشته باشید که قسمت در خور توجه کار سخن گفتن با یک جمع است "صدای شما" طبعا بسیار مهم خواهد بود. هرچه قدر باسواد باشید و هر چه برای کلاس زحمت بکشید اما با صدای نارسا صحبت بکنید درکارتان ناموفق خواهید بود. حتما در مدرسه و... معلم هایی داشته اید که ناشمرده سخن می گفتند یا آن قدر آرام صحبت می کردند که شنیده نمی شد یادتان هست چه حسی نسبت به آنها داشتید؟ شاگردهای شما هم همان حس را نسبت به شما خواهند داشت! علی الاصول کسی که برای استخدام یک استاد جوان توصیه نامه می نویسد اگر این استاد جوان صدای نارسایی داشته باشد باید در توصیه نامه منظور کند. هرچند اغلب این کار را نمی کنند! به خصوص در ایران اغلب آن قدر مردم با هم رودربایستی های بیخود دارند که کسی صریح نمی آید بگوید تو به این علت استخدام نمی توانی بشوی و.... به جای این که واقعیت را بگویند که طرف برود و این ضعف خود را اصلاح کند اغلب بهانه های واهی می آورند و طرف را سر در گم می کنند! به هر حال اگر استادی این ایراد را داشته باشد همان ترم اول دانشجو ها در فرم ارزیابی استاد کم نمی گذارند و حسابی شاکی می شوند. بعد در تمدید قرارداد او تجدید نظر می شود و شانس تمدید قراردادش پایین می آید.

من اینجا صراحتا این مطلب را بیان می کنم که اگر صدای شما رسا نیست روی آن کار بکنید. خیال نکنید که خیلی "زرنگ" و "هوشمند" هستید که خودتان را برای بلند و رسا صحبت کردن به زحمت نمی اندازید و با خود می گویید من "حرفم را زدم شنونده ها به گوش هایشان فشار بیاورند و بشنوند". می خواهید اسم این ذهنیت را خودخواهی بگذارید یا زرنگی و هوشمندی - به هر حال ذهنیتی است که برای شخص گران تمام می شود. به قیمت از دست دادن فرصت های شغلی تمام می شود.

حال برسیم به مسئله ی لهجه. اگر سواد استاد ویا معلم بالا باشد، برای آماده کردن مطالب درس و اداره ی کلاسش هم زحمت بکشد، از نظر نظم وانضباط کلاسی هم مقبول دانشجو ها باشد و شمرده و رسا هم صحبت کند معمولا دانشجوهای درسخوان و جدی  لهجه اش را هم دوست خواهند داشت. لهجه اش نه تنها مسئله ساز نمی شود بلکه یک جوری trade mark او می شود. اگر با این لهجه این استاد یکی از اصول و پرنسیب های حرفه ای خود را به عنوان تکیه کلام تکرار کند معمولا دانشجو ها به عنوان تفریح (البته از روی محبت و خوش طینتی نه مسخره کردن) آن حرف او را بعدها تقلید و تکرار می کنند. آن قدرتکرار می کنند که برای همیشه یادشان می ماند و سرلوحه ی کارشان قرار می دهد. در بین همنسلی های من در رشته های مختلف بسیار زیاد هستند که سال ها بعد از فارغ التحصیلی تکیه کلام استادشان را با لهجه ی مخصوصش با حالت نوستالژیک تکرار می کنند. مثلا یکی از دوستانمان که در دانشگاه تهران حقوق خوانده و اکنون وکیل است لهجه ی ترکی استادشان را که می گفت "تا وقتی جرم ثابت نشود متهم بیگناه باید شمرده شود" (چیزی به این مضمون) تکرار می کند. می گوید آن قدر این را تکرار کرد که ملکه ی ذهنمان شد.



برچسب‌ها: فرهنگ علمی

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : آنا دیلی           یازار : یاسمن فرزان           0 باخیش

امیدی نه چندان رویاپردازانه برای آینده

یکشنبه 5 شهریور 1396
+0 به یه ن

هرچند هستند کسانی هم که از راه حلال وضع مالی خوبی رسیده اند ولی متاسفانه درصد قابل توجهی هم از ثروتمندان همچنان که بسیاز می شنویم از راه نادرست پولدار شده اند.

الان جامعه ما در حال گذار هست یک عده از جوان های پر امید و خلاق و تلاشگر هم دارند به بیزنس های مدرن و ایده های خلاقانه می اندیشند. من فکر می کنم برخی از آنها موفق خواهند شد. به این ترتیب ما نسل نوی از طبقه مرفه خواهیم داشت که نان از ابتکار عمل خود می خورند.
این عزیزان تا ۲۰ سال آینده خیلی از مناسبات اجتماعی را عوض می کنند. من برایشان آرزوی موفقیت می کنم و به لحاظ روحی پشتیبانشان هستم. 
خیلی دوست دارم مددجویان بنیاد کودک که اکنون دانشجو هستند توی این خط بیافتند. تا جایی که از دستم بر می آید تشویق می کنم اما سخت هست. اغلب جوانانی که توی این خط ها می افتند فرزندان مهندسان خوش فکری هستند که مسافرت کاری به خارج هم زیاد داشته اند.
دوست دارم مددجویان دانشجو با این تیپ جوانان حشر و نشر کنند.

مشابه این اتفاق صد سال پیش و در همان هیری ویری های جنگ جهانی اول و غارت غله ایران توسط قوای مهاجم روس و انگلیس و قحطی و وبا اتفاق افتاد. 
یک نسل نویی اومدند کارخانه زدند. برای ایران خیلی ایده جدیدی بود، قبلش ثروتمندان ایران یا خان ها بودند یا تاجران، انقلاب اکتبر روسیه به تجار شمال کشور از خراسان تا آذربایجان ضربه زد. اونها هم اومدند کارخانه زدند. بعضی هاشون تا الان مونده مثل کارخانه کبریت سازی ممتاز و توکلی یا کارخانه صابون سازی طراوت در تبریز. 

الان یک عده هم مثل اون زمان می آیند در صنایع نو و یا فضای مجازی سرمایه گذاری می کنند. طبقه ای نو سربلند می کنه و مناسبات را تغییر می ده.
اگر چنین جوانانی در دور و بر دارید از پاشون نکشید. تشویق شان کنید. حامی شان باشید.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : باخیش           یازار : یاسمن فرزان           17 باخیش

شهرداران زن

جمعه 3 شهریور 1396
+0 به یه ن

خبر می رسه که که در سراسر ایران  تعداد در خور توجه شهردارزن منتصب می شوند. خبر بسیار خوشی است. امیدوارم در راه حل مشکلات شهر موفق باشند. 

طبق معمول اظهار نظرهایی در مورد پوشش شان می شه. 
من برای همه شان آرزوی موفقیت می کنم.  چه چادری و چه مانتویی! امیدوارم اینها اون قدر خوب به وظایف خودشان عمل کنند که راه باز بشه که طیف وسیع تری از خانم ها و آقایان -به لحاظ انتخاب پوشش عقاید و سبک زندگی- وارد کارهای مدیریتی رده بالا بشوند.

هر چه طیف وسیع تری مجاز به ورود به کارهای مدیریتی بالاتر باشند امکان پیدا فردی به لحاظ عملکرد شایسته تر بیشتر خواهد شد. به این ترتیب به رویای انتخاب خوب و بهتر (به جای انتخاب بین بد و بدتر که تا حالا به ما تحمیل شده) نزدیک تر می شویم. وقتی  راه بر تنها زیر مجموعه خاصی از آقازاده ها که مطابق امر پدر لباس پوشیده اند و ازدواج کرده اند باز باشد مسلما روز به روز انتخاب ها بین بد و بدتر به سمت انتخاب بین افتضاح و افتضاح تر میل می کند.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : قادین سؤزو           یازار : یاسمن فرزان           11 باخیش

بوی کینوا مال من / هرچی که دارم مال تو/ یه وجب خاک مال من / هرچی که کارم مال تو!

دوشنبه 30 مرداد 1396
+0 به یه ن

دیشب شام خانه دوستم دعوت بودم. جای شما خالی سالاد کینوا درست کرده بود. کینوا گیاهی است بومی آمریکای جنوبی. گویا در تمدن اینکاها همان نقش را داشته که گندم در تمدن خاورمیانه و اروپا ایفا کرده و برنج در تمدن خاور دور.


دختر خاله ام در شرکت گوگل مهندس آی تی هست.
خیلی هم ماشالله خوش خوراک هست .
می گه هر روز ناهار کینوا سرو می کنند.
انگلیسی اش این طور می شه:
Quinoa salad
سرچ کنید انواع و اقسام سالاد های کینوا می آد.

گشتم دیدم چندین سایت امکان فروش اینترنتی کینوا به سراسرکشور فراهم کرده اند.

 بنا به ویکی پدیا:«در سال ۱۳۸۷، مؤسسه اصلاح تهیه نهال و بذر، با واردات بذر این گیاه تنها توانست عملکرد یک تن در هکتار داشته باشد که موفقیت‌آمیز نبود. در سال ۲۰۱۳ که سال کینوآ نامگذاری شده بود، فائو برخی ارقام این گیاه را به هشت کشور منتقل کرد که ایران یکی از این کشورها بود عملکرد چهار تنی در آب شیرین به‌دست آمد. در حال حاضر در ایران تلاش می‌شود کاشت این گیاه در مناطق شور صورت گرفته و افزایش عملکرد به دست آید. کینوآ به‌عنوان ماده غذایی مجاز برای افرادی که به گلوتن موجود در گندم حساسیت دارنداستفاده می‌شود و در حال حاضر از این گیاه برای تولید آرد، غنی کردن آرد، گندم، تولید بیسکوئیت و پاستا استفاده می‌شود.»

از کینوا غیر از سالاد چیزهای متنوع دیگه درست می کنند: سوپ بیسکویت دلمه. جای برنج هم می شه دم کرد. می گن کمتر از برنج چاق کننده است. کلسترول نداره و یک عالمه آهن و منیزیم داره.


این طور که می گن کشت کینوا کمتر از کشت گندم آب مصرف می کنه. کاش مطالعات کشاورزی ثمر بده و بتونند کشت کنوا را در ایران جایگزین کشت گندم کنند. این روزها همان طوری که می دانید بحث هست که خودکفایی گندم برای کشور خوبه یا بده. از یک طرف گندم کالای استراتژیک هست. نمی شه با آن شوخی کرد. نباشه ملت گرسنه می مانند. همین صد سال پیش بود که نصف جمعیت ایران (هشت میلیون نفر) از گرسنگی مردند. از طرف دیگه هم کشت گندم آب می خواد. ایران   کمبود آب دارد. دریاچه ها و رودخانه هامون می خشکند و نوع دیگری از بدبختی گریبانگیرمان می شه. ای کاش راه حل کشت کینوا جواب بده.
 

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : اورمو گؤلو           یازار : یاسمن فرزان           19 باخیش

پست تکراری همه ساله: کتاب های کنکور را به بنیاد کودک اهدا کنید

دوشنبه 30 مرداد 1396
+0 به یه ن

تکرار از پیرار سال:

دانش آموزان سال آخر دبیرستان کنکورشان را دادند و تمام شد! حالا اتاق دانش آموزان از خانواده های طبقه ی متوسط پر شده از کتاب های کنکور و کتاب های تست رنگارنگ که هر وقت نگاهشان به آنها می افتد یاد سال --نه چندان خوشایند-- آمادگی برای کنکور می افتند. بعید می دانم کسی که وارد دانشگاه بشود برگردد و این کتاب ها را بخواند. (زمان ما این کتاب ها که غلط های زیادی هم داشت. همین دیروز یادم افتاد چه طوری کشف نوترون را اشتباهی در یکی از کتاب های کنکور آن زمان شرح داده بود! الان شاید بهتر شده باشد! نمی دانم!)  این کتاب  های کنکور فقط به درد کنکور می خورند. بهتر است بگویم به این درد می خورند که پشت کنکوری دلش قرص باشد که این کتاب ها را داشته و از رقیبان عقب نمانده! خیلی به درد علم آموزی و درد عمیق مفاهیم نمی خورند.


خلاصه! این کتاب ها جا می گیرند و یادآور دوران سختی کنکور هستند. چی کارشان کنیم؟! چه طوره جشن کتاب سوزی راه بیاندازیم و سوزاندن این کتاب ها دلمان را خنک کنیم که یک سال آتش به دلمان زدند؟! اما نه!!!  کتاب سوزی کار آدم های دور از تمدن هست. همین کتاب ها که الان ور دل کسانی که کنکور را گذرانده اند  مایه ی دردسر است می توانند قوت دلی باشند برای کنکوری های سال بعد که بضاعت خرید این کتاب ها را ندارند.

لطفا این متن را به اشتراک بگذارید و آن را به دوستان خود که کنکوری دارند بفرستید. می توان با شعبه ی بنیاد کودک نزدیک محل زندگی تماس گرفت و آنها را به بنیاد کودک اهدا نمود.

نشانی شعب بنیاد را  در زیر می آورم.

شعبه ی تبریز: قطران جنوبی, بین پاستور و آزادی، کوی شهید صمد حدادی, پلاک 1

تلفن: 4770071

tabriz@childf.org

  دفتر مرکزی ایران

تهران، خیابان خرمشهر، حد فاصل عربعلی و عشقیار، جنب بانک آینده، پلاک89 طبقه سوم
تلفن : 4-88502182
فاکس : 88764771 
Email : info@childf.org

شعبه مراغه: 

خیابان خواجه نصیر جنوبی, نبش بن بست فروردین, پلاک 121

تلفن: 2235515

·  شعبه آمل

آمل، خیابان شهید بهشتی، اندیشه 19 ،جنب آژانس شهروند ، کد پستی 4615854804
تلفن : 2151391-0121   
فاکس : 2259138-0121 
Email : amol@childf.org

·  شعبه اردبیل

اردبیل، میدان ارتش، روبروی اداره آب و فاضلاب، طبقه دوم نمایشگاه لوکس، پلاک 635
تلفن : 7718706-0451
فاکس : 7724959-0451
Email : ardebil@childf.org

·  شعبه اورمیه

اورمیه، شهرک فرهنگیان، جنب بیمارستان امید، کد پستی :35377-57168
تلفن : 3868999 - 3867798 - 3847272-0441
فاکس : 3824447-0441 
Email : urmia@childf.org

·  شعبه اصفهان

اصفهان،بلوار کشاورز, بین سه راه سیمین و پل مفتح مقابل مسجد انبیا, ساختمان دی, بلوک غربی, طبقه 5 واحد 42
تلفن : 37768925
فاکس : 2331008-0311 
Email : esfahan@childf.org

·  شعبه ایلام

ایلام، خیابان سمندری، مجتمع سوگند، طبقه تول ، واحد6
تلفکس : 3382162-0841
Email: ilam@childf.org 

·  شعبه بروجرد

بروجرد، خیابان شهدا، چهارراه حافظ، کوچه شهیدموسوی، پلاک 1، طبقه دوم شمالی
کد پستی :35445-69137       صندوق پستی : 579
تلفن : 4-2608003-0662
فاکس :2628979-0662 
Email : boroujerd@childf.org

·  شعبه بم

بم، میدان عدالت، ابتدای خیابان زید، کوچه شهدای 18
تلفن : 2310830-0344
فاکس : 2314349-0344 
Email : bam@childf.org

·


·  شعبه تهران

تهران.میدان را آهن،خیابان ولیعصر،بعدازچهارراه مختاری،جنب بیمارستان پارسا،پلاک190، ساختمان بهار، طبقه اول
تلفن : 4-55368373
فاکس : 55396131 
Email : tehran@childf.org

·  شعبه جیرفت

خیابان آزادی، پایین تر از میدان معلم، پلاک 315
تلفن :2415255-0348
Email : jiroft@childf.org

·  شعبه داراب
داراب -خیابان سلمان فارسی - کوچه جنب بانک توسعه و تعاون کانون فرهنگیان بازنشسته ( دفتر بنیاد کودک شعبه داراب
تلفکس : 6239395-0732

Email : darab@childf.org

 

·  شعبه رشت
بلوار شهید انصاری - روبروی گلباغ نماز، ساختمان مهرآئین، طیقه 3 واحد5
تلفکس : 7722750- 7757837-0131

Email : rasht@childf.org

 

·  شعبه زابل

زابل، ده متری – روبروی اداره آگاهی – ساختمان چهارم – طبقه اول سمت راست
تلفکس : 2221062-0542
Email : zabol@childf.org

·  شعبه شیراز

شیراز، بیست متری سینما سعدی (خیابان هفت تیر)، جنب بانک صادرات شعبه هفت تیر ، طبقه سوم ، واحد 12
تلفن : 2318738-0711 , 2319763-0711
فاکس : 2318040-0711
Email : shiraz@childf.org

·  شعبه کرج

کرج - خیابان مطهری - خیابان ابوذر - ابوذر شمالی - سمت راست پلاک 6
تلفکس : 34455873-026
 karaj@childf.org :  Email
 

·  شعبه کاشان

کاشان، خیابان بهشتی، روبروی سپاه، پشت بیمارستان شبیح خانی، کوچه قدمگاه 12 (شهید رجایی سابق)، پلاک 74
تلفن : 4469898-0361
فاکس : 4469899-0361 
Email : kashan@childf.org

·  شعبه کرمانشاه

کرمانشاه، خیابان سنگر، ساختمان پزشکان اجلالیه، طبقه چهارم، واحد 9
تلفن : 7296215-0831 , 7296216-0831
فاکس : 7296217-0831
Email : kermanshah@childf.org

·  شعبه مشهد

مشهد، بلوار فردوسی حد فاصل میدان جانباز و اول ثمانه پلاک 137
تلفن : 7632706

 
Email : mashhad@childf.org

·  شعبه یاسوج

میدان معلم، پارک ولایت، جنب شورای شهر یاسوج
تلفن : 2281602-0741
Email : yasoj@childf.org

 

لطفا این مطلب را به اشتراک بگذارید و به آشنایان خود بفرستید

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : نیكوكاری           یازار : یاسمن فرزان           1 باخیش

چسب هل

شنبه 28 مرداد 1396
+0 به یه ن

این روزها بحث کارخانه چسب هل داغ هست و روشنفکران ما در محکوم کردن و ابراز بیزاری از صاحب این کارخانه با هم مسابقه گذاشته اند. با گوگل  چسب هل را جست و جو کنید ده ها مطلب درباره اش می یابید. به واقع هم ضوابط این صاحب کارخانه غیرقابل دفاع و نا متعارف است.  اما با توجه به واقعیات موجود جامعه این همه تاختن را  روا و به مصلحت نمی دانم. گیریم فردا در این کارخانه را بستند. پس فردا چه می شود؟. این همه کارگر از کار بیکار می شوند! وضعیت اشتغال نگران کننده است.

به جای این کار اگر واقعا حسن نیت داریم به اون صاحب کارخانه بگوییم که چرا رفتارش درست نیست.
از منظر اخلاقی خیلی ها ایراد گرفته اند. من از منظر مدیریتی نقد می کنم.
آقای مدیر عامل!
اگر قرار باشه این همه رفتارهای جزئی کارگران را زیر ذره بین بگیری مجبوری چندین خبرکش بر هر کدام بگماری. این یعنی نیروی کار اضافی ، یعنی خرج بیشتر روی دست خودت. به علاوه خبرکش ها صد تا فتنه به پا می کنند.

 وقتی این جور در همه چی امر و نهی می کنی و جریمه می خواهی نتیجه آن می شود که کارگرانت برای اموال کارخانه دل نمی سوزانند. نتیجه همان می شود که از جیب شما از تبریز تا مرند با ۵۰۰ هزار تومان تاکسی دربست می گیرند! اگر به آزادی عمل شان ارزش قابل می شدی اونها بیش از خودت برای اموال کارخانه ات دل می سوزاندند. اگر قرار باشه سر مسایل کوچکی نظیر مسافرت کاری یک کارگر از تبریز به مرند تو این همه از اعصابت مایه بذاری که -دور از جون- سکته می کنی! این که نشد مدیریت!

 اصلا تو چی کار داری کارگر نماز می خونه یا نمی خونه؟! خودش می دونه ، خدای خودش. به زور که نمی تونی اونها را به بهشت ببری! تو کارخانه خودت را اداره کن.

ان شالله که کارخانه ات روز به روز با شیوه های مدرن  و امروزی مدیریتی پیشرفت کنه و کارگران بیشتری استخدام کنی!
آقای مدیر عامل! این روش مدیریتی شما اسمش 
micromanaging
هست. دیگه الان دنیا به این نتیجه رسیده که این روش کار نمی کنه. اگر کار می کرد شرکت هایی مثل گوگل و مایکروسافت اون را به کار می گرفتند. این که کارگرت ۵۰۰ هزار
تومان می ده تا از تبریز به مرند بره و بعدش تو این طور باید حرص بخوری تا او را بیرون کنی یعنی شیوه مدیریتی ات نا کار آمد هست. تصور کن بیل گیتس می خواست به شیوه تو مسافرت های ۷۰ کیلو متری همه کارمند هایش را کنترل کنه! آیا وقت می کرد این همه کارهای مهم بکنه؟!  از طرف دیگه اگر هر کارمندش می خواست برای هر سفر کاری ۱۰۰ برابر هزینه واقعی به شرکت تحمیل کنه آیا شرکت به اینجا می رسید؟! 

پی نوشت: سر اون آدم هایی که خیال می کنند خیلی زرنگ هستند و مو از ماست بیرون می کشند بیش از همه کلاه می ره. هرکدام از کارگران و صنعتگران و کارمندان در حرفه خود ده ها شگرد بلد هستند که به عقل جن هم نمی رسه و با آن شگرد ها می توانند حال یکی را بگیرندو سرش کلاه بذارند. معمولا وجدان کاری مانع از این می شه که این شگردها را به کار ببرند به خصوص اگر طرف حسابشان فرد ساده و بی ادعایی باشه اما اگر بیاد هارت و پورت کنه که من این طوری مو از لای ماست بیرون می کشم اونها هم تحریک می شوند که حال یارو را بگیرند.
بعد اون یارو اصلا نمی فهمه از کجا خورده!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

     بؤلوم : باخیش           یازار : یاسمن فرزان           20 باخیش
�