مینجیق

+0 به یه ن

این مطلب را چند روز پیش (25 آذر) در بخش کامنت های این نوشته ام منتشر کرده بودم. قصد داشتم که جمعشان کنم و در متن اصلی هم بگذارم که امروز فرصت آن پیش آمد:

در مورد قیمت بالای گوشت قرمز زیاد صحبت می شه. چیزی خیلی مهم تر هست قیمت عدس لوبیاست. قیمت عدس و لوبیا هم همچین کم نیست! کیلویی حدود 16 هزار تومان.
بیخود نیست که گفته می شه 30 درصد جامعه و 200 هزار کودک زیر شش سال در ایران سو تغذیه دارند.
 باز نسبتا سبزی ارزان هست. قیمت میوه که سر به فلک می زنه اون هم در حالی که عکس ها را می بینیم سیب ها همین طور در باغ ها ریخته اند. همه اینها سو مدیریت در سطح کلان کشور را می رسانه.
من قیمت لوبیا و عدس و سبزی و.... را برای این تحلیل نمی کنم که به دولت ایراد گرفته باشم و وعده های حکومت را به سرشان بزنم..
برایم واقعا مهم هست چون می خواهم بدانم با مقرری ای که بچه های مددجوی بنیاد کودک دریافت می کنند چه زندگی ای می توانند داشته باشند.
سعی می کنم دست کم دو روز در هفته را غذای ارزان اما سالم و مغذی تهیه کنم که با شرایط اونها زندگی کنم. غذای غیر گوشتی و سبزی تازه و.... می بینم حتی این نوع رژیم غذایی (سالم اما ارزان) را به سختی می شه با مقرری ای که خیریه های مختلف می دهند تدارک دید. می شه اما به سختی زیاد!  یک کدبانوی حسابی هم لازم داره که بتونه برنامه ریزی کنه. همینجا  به احترام مادران مددجو های بنیاد کودک کلاه از سر بر می دارم که با آن مقرری کم و با آن همه مشکلات بچه های سالم و بی عقده ای را بار می آورند.
بنیاد کودک یک نهاد کاملا غیر سیاسی هست. هیچ ایدئولوژی ای نمی خواد در ذهن بجه ها زورچپان کنه و از خانواده های مورد حمایت انتظار نداره که جهت گیری سیاسی خاصی را انجام بدهند. یکی از دلایلی که من بنیاد کودک را برای همیاری انتخاب کردم همین بود.
 من شدیدا تاکید می کنم اگر تمکن مالی دارید و دوست دارید در مورد این واقعیت که وضع معیشت مردم خوب نیست اظهار نظری کنید ابتدا مددجو یا مددجویانی را به کفالت بپذیرید. در گیر مسایلشان بشوید. تا ببینید واقعا دارید راجع چه صحبت می کنید. به این ترتیب صحبت هایتان پخته تر می شود.
برخی مرتب ایراد می گیرند که گوشت گران شده و فقیر "دیگر" نمی تواند گوشت بخورد. نکته اینجاست که فقیر از اولش هم گوشت زیادی نمی خورد. پس این مسئله اش نیست! به علاوه خیلی ها در دنیا گیاهخوار هستند و مشکلی هم ندارند. مشکل و فاجعه اینجاست که لوبیا و عدس که منبع پروتئین فقرا بود هم داره کم کم به جنس لوکس بدل می شه. روی این موضوع تاکید باید کرد.
بحث بحث شبه روشنفکری در فیس بوک نیست که دغدغه اش این باشد که "ای وای! جامعه ما به فنا رفت چون که هانیه توسلی از مرگ گربه اش سوگوار است وبهاره رهنما با این که اضافه وزن و پوستی لطیف دارد در حد "میان مایه" خودش فعال اجتماعی و سیاسی نیز هست!"
وقتی از نزدیک با مسئله فقر در گیر می شوید حال و حوصله گیر دادن به هانیه توسلی و بهاره رهنما و.... را دیگر ندارید. مسایل مهمتر و اساسی تری ذهنتان را درگیر می کنند و گیر دادن به بهاره رهنما و هانیه توسلی زیر ماسک روشنفکری برایتان تمسخر آمیز می شود! می بینید در عمل شما هم-با همه ادعاهایتان- نه تنها بیش از بهاره رهنما نمی توانید کاری کنید بلکه از او هم کم توان ترید. می گید باز خوبه او کارها و اقدامات مثبتی این ور و اون ور می کند

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک

تویتر

گوگل