+0 به یه ن
همان طوری که می دانید آقای دکتر پزشکیان برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری تایید صلاحیت شده است. من ایشان را نسبتا خوب می شناسم. از حدود سال ۸۹ که به طور مستمر درگیر فراز و نشیب های کوشش ها برای نجات دریاچه اورمیه بوده ام عملکرد ایشان را به عنوان نماینده تبریز زیر ذره بین داشته ام. به یک واسطه هم می توان گفت ایشان را از نزدیک می شناسم. در زیر هم از خوبی هایشان خواهم گفت و هم از محدودیت های پیش روی ایشان.
اول از همه بگویم که در پاکدستی ایشان و خانواده ایشان شکی نیست. نه اهل پارتی بازی برای فرزندانش هست و نه اهل رانت و..... پسرش فیزیک خوانده. دکترایش را از شریف گرفته و در دانشگاه صنعتی سهند استاد هست. علی رغم فرزند چنین شخصیت سیاسی بودن کاملا بر توانمندی شخصی خودش در شغلش اتکا داشته است. در کشور ما بین دولتمردان و فرزندان آنها کمتر چنین گوهری یافت می شود.
آقای دکتر پزشکیان فردی باهوش هم هست. هوشش بالاتر از متوسط هوش کشوری است. در بین آن شش کاندیدا که نابغه حساب می شود اما در بین جمع افراد آکادمیک یا پزشک از آقای دکتر پزشکیان باهوش تر فراوانند. از نظر هوشی در میان افراد آکادمیک یا پزشک متوسط رو به خوب حساب می شود.
در مورد هوشش بیشتر می خواهم تاکید کنم و بنویسم قادر به چه کارهایی خواهد بود و قادر به چه کارهایی نخواهد بود. قدرت کلامی بالایی دارد. می تواند انتقاد صریحی کند که رسانه ها را به خود جلب کند و بین افراد مشتاق یافتن یک قهرمان، قهرمان به نظر رسد در حالی که با هوشمندی حدود کلام و انتقاد خود را چنان نگاه داشته است که اگر بر سرش بریزند ادعا کند من فقط نصیحت دلسوزانه می کردم و از عقوبت حذر کند. اگر این را نمی دانست و نمی کرد چند دهه در عرصه سیاست دوام نمی آورد. علی الاصول هر سیاستمداری در همه دنیا باید از این کارها و مهارت ها بلد باشد تا در عرصه سیاست دوام آورد. اما در ایران محدودیت های موجود بر سر انتقاد چنان زیاد هست که این کار (انتقاد بدون عقوبت برای شخص منتقد) بر روی یک طناب باریک راه رفتن می ماند وهوش ووقت فکری زیادتری می طلبد. اگر آقای دکتر پزشکیان در کشوری اروپایی بود هوششان رابه کار می برد و چنین می کرد وباز از وقت فکری اش باقی می ماند که کاری پیش ببرد.
خوب! آقای قالیباف خیلی خودی تر از آقای دکتر پزشکیان برای نظام محسوب می شود. آقای قالیباف بیشتر از خودشان هست و درنتیجه کمتر کارشکنی در کارهای اجرایی خواهد دید. به علاوه کمتر از آقای دکتر پزشکیان نیاز دارد که خودی بودن خود را به اثبات رساند. هرچه قدر ریاست جمهوری بخواهد بیشتر خود را به بالادستی ها ثابت کند بیشتر بر سر زنان می کوبد و عرصه را بر آنها تنگ می کند.
من نمی گم به آقای دکتر پزشکیان رای بدهید یا ندهید. تصمیم با خود شماست. اما اگر رای نیاورد خیلی هم ناراحت نشوید چون که ارزشش را ندارد. اگر هم رای آورد خیلی انتظارات بزرگ نداشته باشید چرا که سرخورده می شوید و افسردگی می گیرید. همان طوری که ما که دل بسته بودیم در راه نجات دریاچه اورمیه کاری کارستان کند به سرخوردگی رسیدیم. به ابتکارعمل خودتان در حل مسایل پیرامون خود بیشتر دل ببندید تا ریاست جمهوری.
چیزی که ما از مسئولان انتظار داریم این هست که به سخن مراجع گوش کند و از آن بیاموزد و وارد تعامل شود. چنین مسئولانی را ما نداریم. اگر هم داریم تعدادشان آن قدر کم هست که کاری از آنها بر نمی آید. برای آینده ای بهتر باید نسلی از چنین مسئولانی تربیت کنیم. مسئولان فعلی پیرتر از آنند که بعد از این سن چنین تغییر رویه ای را بپذیرند. مهمتر این که باید سیستمی بچینیم که مسئولان شنونده غیر مغرض را تشویق کند و مسئولان غیر شنونده و نیز پاپوش دوز را از پست های کلیدی دور کند. اگر آینده ای بهتر می خواهیم باید برروی این مسایل کار کنیم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل