+0 به یه ن
پادکست بی پلاس یک ایپزود دارد به عنوان «دوقلوهای خیلی ناهمسان: عمان و یمن»
لب کلام این هست که هر چند این دو کشور از نظر اقلیم و جغرافیا و تاریخ کهن و نژاد مردمان و فرهنگ و زبان خیلی شبیهند اما عمان وضع مالی و شرایط حکمرانی خوبی دارد و یمن متاسفانه در فقر و نابسامانی حکمرانی می سوزد. تفاوت سطح رفاه در این دو کشور غیر قابل باور هست. حتی سطح زندگی در این دو از سطح زندگی در کره شمالی و جنوبی (که خودشان در این زمینه مشهور هستند) بیشتر است!
نکته عجیب آن که برعکس تصور این عمان هست که در حکمرانی اش کمتر مدرن شده و کمتر دنبال نهاد های دموکراتیک بوده! این خیلی با شهود و تصور من ناهمساز هست. البته نمی خواهم زود بپریم و بگوییم برای ما مردم خاورمیانه دموکراسی زود است و «دیکتاتور دلسوز» برای ما بهترین هست. اولا، روش حکمرانی سنتی عرب ها از دیرباز یک جورهایی مشورتی بوده. برعکس ایران، حکمران خود را همه-چیز-دان و عقل خودرا از همه برتر نمی دانسته.از دیرباز در بین فرمانروایان عرب، تصمیم گیری براساس مشورت با دانایان سنت بوده است. اگر فرمانروایی جز این عمل می کرده توسط بقیه متنفذان قوم و قبیله کنار گذاشته می شده. کمابیش مثل انگلیس قرون وسطی. مثلا سلطان قابوس یک کودتای آرام و بدون خونریزی علیه باباش کرده بوده. با این که سیستم دموکراتیک نبود اما انتقال قدرت بدون خونریزی بوده (برعکس تاریخ شاهان ما که از دوران باستان تا همین اواخر، که سراسر پسر کشی و پدرکشی وبرادر کشی و وزیر کشی است!).بنا براین حکمرانی در کشورهای عربی غیردموکراتیک اما توسعه گرا، با آن چه که یک ایرانی از «دیکتاتور دلسوز» در می یابد یکی نیست. ثانیا روش سنتی این کشورهای عربی برای جمعیت اندک وهمگن خودشان شاید خوب باشد اما برای یک کشور ۹۰ میلیون نفری با تنوع و کثرت سبک زندگی همچون ایران به کار نمی آید. ایران شکلی از دموکراسی می خواهد. چه شکلی؟ نمی دانم! باید فکر کرد. این مطلب را نوشتم و بحث یمن را پیش کشیدم که بگویم دموکراسی نصفه ونیمه معیوب خود می تواند فاجعه بار باشد. این ویدئو را بنگرید و در این امر تامل کنید.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل