خطاب به پدرانی که بچه هایشان را دوست دارند

+0 به یه ن

از بچه هایتان مراقبت کنید. از بچه هایتان در برابر هر کسی که بخواهد به فرزندانتان آسیب برساند مراقبت کنید. تاکید می کنم در برابر «هرکسی»! به خصوص در ایامی چون نوروز که فرزندانتان با افراد جدیدی مواجه می شوند. آسیب فقط آسیب جسمی نیست. همان مسخره کردن ها هم می تواند به روح و روان بچه هایتان آسیب برساند.
خیلی هم شعرهای ایرج میرزا در وصف فداکاری مادر و آن چه که در روز مادر در وصف مهرمادری گفته می شود جدی نگیرید!. اتفاقا اغلب مادرها بیشترین آسیب روحی را به بچه هایشان می زنند. به خصوص وقتی با فامیل ها و دوستانشان جفت و جور می شوند وبرای خودشیرینی برای آنها در تحقیر و تمسخر بچه ها سنگ تمام می گذارند.
دست کم همه رازهای بچه ها را که از منظر این بچه خیلی مهم هستند برای جلب توجه در دورهمی های فامیلی کف دست فامیل هایشان می گذارند.
پدرهای عزیز! اگر واقعا بچه هایتان را دوست دارید در این ایام عید مراقب روح و روان بچه هایتان باشید که آسیب نخورند.
در ایام عید برای بچه ها در شهرها برنامه های مفرح آموزشی ترتیب می دهند. برنامه آشنایی با حیوانات و اعضای بدن و....
اگر واقعا پدر خوبی هستید بچه هایتان را بردارید ببرید اون طور جاها. نه آن که عیدشان این باشد که سوژه مسخرگی فامیل های همسرتان شود.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

پختگی زنان جوان از دید مردان میانسال

+0 به یه ن

 

چندین سال پیش دو آفا که در محیط کار به نوعی رقیب کاری بودند (یا دست کم این طور باور داشتند که رقیب همدیگرند)هرکدام جداگانه دستیاری برای خود  معرفی کردند. دستیار ها هر دو زنان جوانی بودند. این دو آقا هر دو جداگانه  در تعریف از سجایای اخلاقی دستیاران خود می گفتند: «با این که جوان هستند خیلی پخته اند.» تا این کلمه پخته را شنیدم موهای تنم سیخ وایستاد!  قشنگ فهمیدم این دو زن جوان چه گفته اند که آن آقایان میانسال به این نتیجه رسیده اند که دستیارانشان پخته اند! برایم مثل روز روشن بود که با آب-زیر-کاهی برای این که جای خود را محکم کنند  خیلی زیر پوستی دست گذاشته اند روی حس خودخواهی اون دو آقا و در گوششان خوانده اند که از رقیب بسی والاتر هستند. با ارضای خودخواهی این دو آقا در نظر آنها پخته شناخته شده اند. پیش بینی کردم که حس رقابت این دو مرد به زودی به جاهای باریکی می کشد. متاسفانه پیش بینی ام درست از اب در آمد. مرتب این دو مرد توسط آن دو زن «پخته»، علیه هم تحریک می شدند و به جان هم می افتادند. زنها هم پاشون را روی پاشون می انداختند و الکی  تشویق می شدند بی آن که به عنوان دستیار زحمتی کشیده باشند.

روزی به یکی از اون آقاها که بااو نسبتا صمیمی بودم صریح گفتم که وقتی شما آقایان می گویید زنی پخته است منظور چیست. ظاهرا گوشی دستش اومد چه کلاهی سرش رفته!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

پیشگیری از قضایای منجر به «می-تو» در محل کار

+0 به یه ن

منظورم  آزارجنسی است. تاکید هم می نمایم تنها در موردپیشگیری صحبت می کنم. اگر خدای ناکرده اتفاق بیافتد من نمی دانم چی می شود در محیط ایران کرد؟! شناختی که من از پیشکسوتان و رئیس روسای کل در این مملکت دارم به من می گوید اگر خدای ناکرده چنین اتفاقی بیافتد و شکایت به آنها برده شود  حتی اگر به ظاهر از قربانی دلجویی کنند و به درددل او گوش کنند پس فردا خواهید دید اون فرد آزارگر ازدست همان رئیس کل جایزه  و پست می گیرد و محبوب و رفیق گرمابه و گلستان پیشکسوتان هم می شود. در واقع بعد از آن آزارگری و اثبات آن،  آقایان بزرگان به او خواهند گفت «ولکام تو دِ کلاب». 

اگر هم دیدید یکی از این پیشکسوت ها خیلی دم از اخلاق می زنه خیال نکنید به این مسایل حساس هست. نه بابا! منظور پیشکسوتان از اخلاق میزان خم شدن مردم در مقابلشان جهت ادای احترام به آنهاست. هر کی تملق شان را بگه از منظر آنها اخلاقش خوب هست ولو این که به ده ها دختر و پسر آزار جنسی رسانده باشه یا دستش کج باشه و دزدی کرده باشه. ببینندهم یکی از این مسایل خیلی ناراحت هست و بی تابی می کنه نصیحتش می کنند که مثل من پخته باشید و صبر و طمانینه  نشان دهید. اگر خدای ناکرده یکی چیزی بگه  که به تریج قبای این بزرگان بر بخوره اون وقت باید ببینید چه صبر و طمانینه ای نشان می دهند!

پس جوان ترها -اعم بر دختر و پسر – بهتر هست که خودشان آگاه شوند و خود از خود محافظت کنند و  خود را در معرض آزار جنسی قرار ندهند. راه هایی هست که بتوان از خود محافظت کرد و رفتاری داشت که کار به آنجاها نرسد. من در این مورد دارم صحبت می کنم. منظورم هم  مکان های اداری و دانشگاهی است. در این مکان ها ریپیست حرفه ای کمتر پیدا می شود . در نتیجه من قرار نیست دفاع رزمی و نظایر آن به شما بگویم. اون آموزش ها برای محلات خطرناک هست نه برای محل کار آن هم در اداراتی که  فقط افراد به اصطلاح محترم در آن رفت و آمد دارد. منتهی برخی از همین افراد به اصطلاح محترم هم به شیوه های خود  آزارگر جنسی هستند. مخاطب من اینجا هم دختران هستند هم پسران چرا که پسران هم مانند دختران می توانند قربانی آزارگران جنسی باشند.

اولین قدم این هست که سعی کنیم افرادی که ممکن هست رفتار جنسی نامناسب از آنها سر زند به محیط راه ندهیم.  برخی از تیپ ها محتملترند د که آزارگر باشند. این تیپ ها را در زیر  تشریح می نمایم. اما قبل از آن تاکید می کنم که مردان مجرد -اتفاقا بر عکس تصور عموم- جزو کم آزارترین ها و نجیب ترین ها و شریف ترین ها  هستند. بیخودی جامعه در مقابل آنها گارد می گیرد. همین طور مردان خوش تیپ! مردها معمولا از حضور مردی خوش تیپ در همسایگی حس خطر می کنند. ولی در واقعیت، مردان خوش تیپ کمتر آزار جنسی می رسانند به این علت ساده که نیازی ندارند. کسانی که برایشان چراغ سبز نشان می دهند کم نیستند درنتیجه نیازی ندارند بیافتد دنبال یک نفر و او را بیازارند. اگر این کار را بکنند بیشتر برای مناسبات قدرت هست نه به دلیل خوش تیپی.  یوسف های زمانه را در چاه نیاندازید. از اونها آزاری نمی رسد.

و اما تیپ هایی که بیشتر احتمال دارد که آزار گر باشد:

۱-  مردان پرمدعا در آستانه پیری. ظاهرا برای این که به خود ثابت کنند هنوز جوانند اشتهای سیری ناپذیری به آزارگری جنسی دارند.  در بین استادان دانشگاه و پزشکان از این طیف بسیارند. اگر به ناتوانی  یا کم توانی جنسی برسند بیشتر به آزارگری جنسی می پردازند تا خود را از تک و تا نیاندازند. در مجموع ازار گری اینها نه از روی میل جنسی بلکه از روی تثبیت مناسبات قدرت هست. می خواهند به همه -از جمله خود- نشان دهند که هنوز همان شیرنری هستند که صبح در چهار گوشه قلمروش پی پی می کند تا محدوده آن را مشخص سازد و شیر نر دیگری  به آن وارد نشود. آزار گری جنسی آنها در محدوده قلمروشان هم نمایش همین قدرت هست.

۲- مردانی که از برخی مدارس خاص تهران که معروف  به مدارس درسخوان ها هستند فارغ التحصیل شده اند. اینها در زمان نوجوانی شیطنت مخصوص آن دوران را نکرده اند و از نظر جنسی خیلی ناپخته اند. بعد که در محل کار به پست و مقامی می رسند از آن سو استفاده می کنند و شیطنت هایی که در نوجوانی می بایست می کردند -نه به طور معصومانه نوجوانانه بلکه به صورت کثیف رذیلانه- در محیط کار انجام می دهند. آن هم ناشیانه.

تاکید می کنم که منظورم از مدارس خاص تهران علامه حلی نیست. اتفاقا دانش آموزان علامه حلی شیطنت هایشان را به موقع انجام می دهند و برای میانسالی و پیری نگه نمی دارند. دست کم در این مورد فارغ التحصیلان سمپاد ناپخته نیستند. عموما از همان دوران راهنمایی تجربه پل و کانال زدن به مدرسه سمپاد جنس مخالف شهر یا محله خود را که دارند! 

۳-  مردانی که خیلی ادعای بذله گویی و اجتماعی بودن دارند اما در واقع بذله گو و اجتماعی نیستند. بعد از یکی دو بار دل آدم را می زنند. بذله گویی در واقع یک هنر هست. استعداد و تیزهوشی و معلوماتی می طلبد که همگان ندارند. اجتماعی بودن هم همین طور. اونهایی که فقط ادعای این هنرها را دارند اما به واقع فاقد آن هستند برای جبران ضعف به سمت آزارگری تمایل دارند. اگر دیدید  شخصی خیلی در این زمینه ها ادعا دارد اما در عمل حال شما را به هم می زند احتمال بدهید که اگر فرصتی بیابد به سمت آزارگری جنسی هم می رود.

۴- مردانی که بچه-ننه و دست و پا چلفتی اند. ممکن هست آن قدر بچه ننه باشد که در سن بالای ۲۲ سالگی هم با مادرش این ور و اون ور رود و شما خیال کنید که این «پوری فشفشو» آخرین کسی است که دنبال این کارها می رود. منتهی در عمل همین ها برای این که خود را ثابت کنند دنبال آزارگری جنسی می روند. معمولا در لوای یک «نمکدون» از تیپ قبلی که گفتم.  اولش مفتون اون فرد بی مزه ای که ادعای بانمکی می کند می شوند. بعد آن مرد پرمدعا ادعا می کند که می خواهد از این پوری فشفشو یک مرد بسازد. بعدش هم آلوده و فاسدش می کند. گاهی هم دخترها دلشان برای او می سوزد و می خواهند برایش مادری کنند. بعدش گرفتار آزارگری اش می شوند.

 

این ها تیپ هایی هستند که بهتر هست به آنها شک کرد و تا حد  ممکن از محیط دور ساخت تا مایه دردسر نشوند. مخصوصا پوری فشفشویی را که مادرش او را در سن بالای ۲۲ سالگی  با خود این ور و اون ور می برد و تا زنی می بیند سفارش می کند که مراقب پسر من باشید. این پسر اگر هم آزار گر جنسی نشود به انواع واقسام  دیگر وبال گردن شما خواهد شد. آخر سر هم به جای تشکر مادر و پسر زهر خود را می ریزند!

در محیط های کاری -به خصوص دانشگاهی- مردها تکنیک های مختلفی برای شروع آزار گری به کار می برند. تا یکی از این نشانه ها را دیدید فاصله را زیاد کنید. نگران تبعات هم نباشید. اگر وقتی شروع می کند او را با یک اخم دور کنید تبعات منفی اش برای شما خیلی کمتر خواهد بود تا این که شروع کند و شما در نیمه راه بر سر او داد بزنید. در مورد اول فقط می رود می گوید فلانی مغرور و نچسب هست. در مورد دوم می گوید دیوانه هست و توهم دارد که همه به او نظر دارند.  مردهای دیگر هم می ترسند که مبادا شما به آنها هم تهمت بزنید و عملا با او همدستی می کنند. بهتر هست به بداخلاقی توسط او متهم شوید تا دیوانگی. اگر به بداخلاقی متهم باشید بقیه خیلی از شما نمی ترسند.  باز با شما سلام علیک می کنند بعدش هم می فهمند که او بیخود می گفته.

 اما اتهامات سنگین تر نظیر این که  «این زن می خواهد با کولی بازی توجه جلب کند» به این آسانی زدوده نمی شود. بنابراین همان اول که دیدید پایش را از گلیمش بیشتر دراز کرد یک دیوار نامرئی بکشید. با اخم کردن. با نخندیدن به جوک ها. با ترک کردن معرکه ای که در اداره گرفته و خوشمزگی می کند و نظایر آن. بدش خواهد آمد و علیه شما خواهد زد. اما در این مرحله، آسیب های ناشی از سمپاشی های او خیلی به شما ضربه نمی زند. اگر پیشتر برود و مجبور شوید جلوی او را با حرکاتی شدید تر بگیرید اون وقت  او هم ضربه شدیدتری می زند.

برخی تکنیک ها ی طرف مقابل وقتی که دیوار نامرئی را کشیدید این ها خواهند بود:

۱) تو جای دختر من هستی! من جای پدر تو هستم.

(حرف مفت هست. بدترین ضربه از سوی مردانی می آید که ادعا می کنند مثل دخترشان یا پسرشان ما را دوست دارند. در مسایل مالی هم چنین هست. وقتی این جمله  را در یک معامله می شنوید به احتمال قریب به یقین قصد او کلاه گذاشتن بر سر شماست.)

۲) امل نباش  این مسایل در کشورهای پیشرفته حل شده است. 

این هم از آن شگردهاست که هم در ایران برخی از آن سواستفاده می کنند و هم ایرانیان مقیم خارج و سایر مسلمانان  و هندوان مقیم خارج  اعم بر مهاجران از بنگلادش تا شمال آفریقا . چیزی که در غرب حل شده است این هست که این زن هست که در روابط حد و حدود را تعیین خواهد کرد! به قول خودشان No means no

یک مرد غربی اگر اندکی حس کنه رفتارش باعث شده  که خانمی از صمیمیت  خارج از حد معذب بشه بلافاصله معذرت می خواد. مدیترانه ای ها (ایتالیایی اسپانیایی فرانسوی) شاید یک کمی شوخی بکنند که تلطیف بشه. اما اروپاییان شمالی اصلا می ترسند که قدمی بردارند که خانمی حس کنه که او پایش را ازگلیمش درازتر کرده. اگر در غرب  یک خانمی شکایت کند که فلان مرد به او لکچر داده که این مسایل در غرب حل شده است تقریبا می توانید مطمئن باشید ان مرد اروپایی یا از  آمریکای شمالی نبوده. یا ایرانی بوده یا بنگلادشی یا الجزایری یا  هندی یا ....

۳) معمولا حس آدم به آدم دروغ نمی گه. اگر فکر می کنید فلان مرد داره پایش را از گلیمش دراز تر می ذاره معمولا این فکر درست هست. اختلاف فرهنگی و این جور چیزها هم نیست! حس آدم  اختلاف فرهنگی را  هم متوجه می شه!  به خاطر یک حس نمی شه به کسی تهمت زد. پس شما هم این حس تان را با کسی در میان نگذارید. چون از شما شاهد و سند خواهند خواست که ندارید! بعدش شما را متهم به بدبینی یا حتی روانی بودن می کنند. حس تان را برای خودتان نگاه دارید ولی سرکوب نکنید. معمولا حس درست هست. منتهی شما قرار نیست منفعل باشید تا کار به جاهای باریک بکشد و شاهد و سند به وجود آید. شما هم سیگنال هایی بدهید که او پایش را در مقابل شما از گلیمش درازتر نکند. با اخم کردن. با پشت کردن. با دور شدن. با وعده ندادن و نظایر آن. همان طور که به خاطر یک حس کسی را پای میز محاکمه نمی کشانند، به خاطر این قبیل واکنش های شما هم شما را توبیخ جدی نخواهند کرد. پس از آن دریغ نکنید تا خود را محافظت کنید.

 

اگر تا اینجا خوانده اید می دانم سئوال تان چیست. می پرسید: « با مردان آزارگر در محل کار  فهمیدیم چه کنیم که پیشروی نکنند. امابا زنان پا به سن گذاشته در محل کار  که -با ادعای جای مادر بودن- رگ خواب آن مردان را به دست می آورند و آن مردان را به جان ما می اندازند چه کنیم؟!» والله برای این سئوال من جوابی ندارم! اصلا نمی فهمم این مردان در این پیرزنان چه می بینند که این طوری عقل و هوش و قوه تشخیص خود را می بازند و در خدمت آنها پاچه این و اون را در محل کار می گیرند!؟ تمام تئوری های مادربزرگان ما را در مورد روانشناسی مردان (شکم و ....) زیر سئوال  برده اند! روانشناسی مدرن نمی دانم برایش جوابی دارد یا نه!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

تصور مخالفان جنبش زنان فانتزی و رویای خام هست یا تصورات موافقان آن؟!

+0 به یه ن

(تکرار از پارسال)
تصور مخالفان جنبش زنان از خانواده همان تصویری است که سریال های دهه پنجاه میلادی در آمریکا ترسیم می کنند: ١- یک مرد مرفه و ثروتمند و خیلی macho در راس٢- یک زن زیبا با لبخندی دلنشین در حال خدمت (ترجیحا بلوند!) ٣- بچه های تر و تمیز و حرف گوش کن در حال لبخند وبازی اما نه در حال فریاد ویا خرابکاری.
جالبه که دستگاه تبلیغاتی ج ا هم همین تصویر دهه ٥٠ آمریکایی را بازتولید می کنه. فقط روسری و چادر برسر مادر خانواده می کنه و اسمش را می ذاره الگوی اسلامی. نمی دانم در بیلبورد های تبلیغ حجاب شهرداری تهران چه قدر دقت کرده اید. قیافه ها را تیپ غربی می کشند. لابد فانتزی کسانی که این تبلیغات را می پسندند آن هست که چادر که کنار رود یک مریلین منروی بلوند بیرون خواهد آمد!
مخالفان جنبش زنان نگرانند که طرفداران حقوق زنان این بهشت برین خانواده را بر هم زنند.
برسر موافقان جنبش می کوبند که شما شکمتان سیر هست و مسایل حاشیه ای مطرح می کنید!
در این که در واقعیت خانواده دهه ٥٠ میلادی آمریکا تا چه حد از این تصویر رویایی به دور بوده ، مقالات بسیار توسط خود زنان غربی نگاشته شده. من هم قصد تکرار آنها را ندارم. اما آن چه مسلم هست واقعیت خانواده ایرانی هرگز این نبوده، نیست و نخواهد بود! بیخودی از این که بهشت خیالی توسط جنبش زنان ایرانی برهم زده شود نهراسید چون که همچین بهشتی وجود ندارد!
این تصویر حتی به خانواده های ایرانی طبقه مرفه -حتی اگر بانو موهایش را هایلایت کند و خود را با عمل جراحی بینی به مریلین منرو شبیه سازد- نمی خواند. اما اینجا بحث مان در موارد اقشار تهیدست هست.
همان اقشار که با یادآوری مصایب شان قرار هست همگان از پی گیری مسایلی چون حقوق زنان، یا محیط زیست یا حقوق زبانی دست بکشند.
اتفاقا پی گیری حقوق زنان بیشتر برای همان اقشار هست. اقشاری که به واسطه جنسیت و فقر تحت ستم مضاعف هستند. به انواع و اقسام. فعالان حقوق زن ، مشکلات همان ها را بازمی نمایانند و درصدد چاره جویی هستند.
من متخصص امر نیستم. مقالات فعالان زنان را در سایت های فمینیستی ایرانی بخوانید تا دریابید که اتفاقا این بحث ها برای حل مسایل برخی از تحت ستم ترین بخش های فقیر جامعه هست.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

ما و دنیای کودکانه و نوجوانانه

+0 به یه ن

با دنیای دهه نودی ها مستقیم در ارتباطم اما دنیای دهه هشتادی را تنها از طریق مادرانشان که دوستان و همکلاسی های قدیم خودم هستند می شناسم. در دوره بلوغ -چه دختر و چه پسر- یک مقدار پرخاشگر و یا منزوی شده بودند که البته مادرانشان با درایت و با مشاوره گرفتن از مشاور روانشناسی آن دوران را رد کرد. اما به جز از آن دوران محدود کلکسیون استعدادند، آزاداندیشند، زیر بار حرف زور نمی روند، شجاعند. با کسانی که درکشان کند و انگشت توی چشم شان نکند و به زور نخواهد سبک مورد نظر آنها را برگیرد مودب هستند. اهل این که در ظاهر به بزرگتر «بله بله» بگویند و پشت سر مسخره شان کنند (چنان که بین دهه پنجاهی ها و دهه شصتی ها مرسوم بود) نیستند.
فکرش را که می کنم می بینم تا به حال هیچ کدام از دوستانم فرزندانشان را مجبور نکرده اند که بیایند به من یا دوست دیگری سلام دهند. چیزی که در نسل های قبل خیلی مرسوم بود! در نتیجه در عالم خودشان هستند و کاری به کار من ندارند که بخواهند پشت سر هم مرا مسخره کنند یا فحش دهند.  درنتیجه به آنها اعتماد دارم و فکر نمی کنم روزی از پشت خنجر بزنند.
با دهه نودی ها اون قدر ایاق هستم که خودشان از روی علاقه می آیند با من صحبت می کنند. مادرانشان مجبورشان نمی کنند که بیایند سلام دهند.


صد البته با  این ویژگی های مثبت که من از آنها نام می برم اگر در جمعی قرار گیرند که درکشان نمی کند (یا اصلا نمی خواهد درکشان کند) تبدیل به عصیان هایی تلخ خواهد شد.

------
چند روز پیش یک خانم متولد اوایل دهه چهل که تحصیلات خیلی بالا دارد و در زمان خود زن پیشرویی به حساب می آمد  (در دهه هفتاد هر کسی وسط حرف بچه  خردسالش می پرید با چشم غره او مواجه می شد) داشت بایک  بچه دهه نودی صحبت می کرد و می گفت بیا به من بوس بده. وقتی دید که بچه او را حساب نمی کند و به او بوس نمی دهد برگشت گفت که خواهر نوزادش را بیشتر دوست دارد چون که به او بوس می دهد! این دفعه دخترک با تعجب نگاهش کرد (لابد در دلش گفت «آخه زن گنده! این چه حرفی است که می زنی!؟») و بعد هم راهش را کشید و رفت. لابد آن خانم خواهد رفت و پشت سر ان دختر بچه خواهد گفت خیلی لوس شده. (شنیده بودم که پشت سر دختربچه دیگری این را گفته بود!)
ما دهه پنجاهی ها با بچه ها این طور رفتار نمی کنیم. به نظر ما بچه ها عروسک های عمومی نیستند بلکه انسان هایی هستند که اختیار بدن خود را دارند. کسی حق ندارد آنها را تحت فشار بگذارد که به کسی بوس دهند یا حتی صحبت کنند. به حریم خصوصی بچه ها ارزش می گذاریم. اگر دوست نداشتند با من صحبت کنند موی دماغشان نمی شویم. به طریق اولی برای تحت فشار گذاشتن آنها از تحریک حس حسادت شان سو استفاده نمی کنیم و با مقایسه بی معنی با خواهر یا برادر کوچکتر روح و روانشان را نمی ازاریم (بعدش هم قضاوتشان نمی کنیم و انگ نمی زنیم که به خواهر یا برادر کوچکش  حسودی کرد!) برای همین ملاحظات هست که ما را دوست دارند.

چند سال پیش مد شد ه بود که در فضای مجازی مرتب از خوبی های خارجی ها می گفتندو با مردم ایران مقایسه می کردند و خوبی های آنها را بر سر مردم ایران می کوبیدند. صد البته یک مقدار زیادش اغراق بود. اما اون خوبی هایی که به مردم خارج نسبت می دادند در نسل های آینده ایرانی  (دهه هشتادی به بعد) می یابیم چون که از کودکی با آنها درست رفتار شده. حرمت نفس شان کمتر لگد مال شده.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

یک مثال دیگه از این که چرا اصلاحات تدریجی در جایی که سیستم خرابه راه به جایی نمی بره

+0 به یه ن

یکی از معضلات حاد و جدی در حوزه زنان، ازدواج زودهنگام  دختران (زیر در ۱۵ سال) هست. این معضل در برخی از روستاهای ایران -از جمله چند روستا در آذربایجان شرقی - وجود داره. 

حتی در برخی مناطق ازدواج زیر ۱۲ سال  که در مرز  پدوفیلی قرار می گیره هم رایج هست.
این یک معضل هست چون که ‌آمار نشان می ده که دخترانی که در این سن های پایین ازدواج می کنند آسیب می بینند.  راه ریشه کنی آن هم قطعا اصلاحات تدریجی هست نه کار رادیکال و بگیر و ببند پدرانی که دختران را زود شوهر می دهند یا کتک زدن داماد هایی که  عروس خردسال دارند. (چنین رفتار های  قهری اثر معکوس خواهد داشت. اگر هم این معضل را حل کند ده تا معضل دیگر به بار می آورد.)
 حال فرض کنید خانم دکتری یا مددکاری یا فعال مدنی ای هدف خود را می گذارد بر این که در روستاهای فلان استان این امر را ریشه کن کند.  مطالب آموزشی آماده می کند. با مادران صحبت می کند. با پدران صحبت می کند. باپسران جوان صحبت می کند. با معلم ده صحبت می کند که  با مردم ده سخن بگوید. برای این که اعتماد مردم ده  را جلب کند مانند آنها لیاس می پوشد. در وقت برداشت خرمن به کمکشان می شتابد که دوستی شکل گیرد. وقتی یکی شان بیمار می شود از  او در شهر  پذیرایی می کند. 
در مواردی که فقر عامل این تصمیم هست کمک مالی جمع می کند تا مانع شود.   این طوری ماه ها به تدریج می کوشد که اهالی روستا را مجاب کند که  دست از زود شوهر دادن دخترانشان بردارند. ناگهان می فهمد که حکومت می خواهد سن ازدواج را پایین بیاورد و برای تشویق به ازدواج زودهنگام فلان وام را اختصاص داده. در صدا و سیما هم روزانه چند ساعت برای عادی نشان دادن ازدواج زودهنگام و برشماردن مزایای آن برنامه پخش می کند. به این ترتیب هر چه او «به تدریج» رشته بود و اصلاح کرده بود سیستم خراب می کند و از بین می برد.

اول باید سیستم خرابکار به طور اساسی تحول پیدا کنه و  درست بشه بعد اصلاحات تدریجی اثرگذار خواهند بود. وقتی سیستم معیوب هست اصلاحات تدریجی فقط عمر فعالان سختکوش و بی ریا را تلف می کنه و بر روحشان سوهان می زنه.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

تو جلوی انگ زنی به سمن ها را بگیر، حل مسایل زنان محرومترین نقاط ایران با آنها!

+0 به یه ن

در هفته های اخیر مردم ایران از اقوام گوناگون، مناطق متنوع، زن و مرد، فقیر و غنی اتحاد و همدلی چشمگیری از خود نشان می دهند. ظاهرا یک عده که منافع خود را از این همدلی و همبستگی در خطر می بینند به تکاپو افتاده اند که این همدلی و همبستگی را از بین ببرند. به زعم خود پاشنه آشیل راهم یافته اند: ضعیف ترین حلقه این زنجیر همبستگی. زنان ستمدیده بلوچ. به زعم خودشان اگر به رخ بکشند که بر این زنان ستم مضاعف روا داشته می شود ما را از ادامه این همدلی منصرف می کنند.

مسئله ستم مضاعف موضوع تازه ای نیست که این افراد گمان می کنند ما از آن ناآگاهیم و به علت این ناآگاهی به این درجه از همدلی رسیده ایم. اگر در زمینه مطالعات زنان و مباحثی از این دست ااندک مطالعه ای داشته باشید می دانید که مسایل قومی و زبانی و مذهبی و مسئله حقوق زن در هم تنیده اند. برای همین هست که فعالان عرصه حقوق زن و حقوق اقوام  همکاری تنگاتنگی دارند. فعالان حقوق زن در تهران هم از دیرباز به این نکته اشراف داشتند و از همان ۲۵-۳۰ سال پیش که من نوشته هایشان را می خوانم به درستی می دانستند که از  رویکرد قیم مآبانه مرکز گرا در توانمند سازی زنان تحت ستم استان های مختلف باید حذر کرد. به جای نگرش قیم مآبانه مرکز گرا سعی در ایجاد شبکه ای از فعالان محلی نموده اند. نتیجه اش در بطن حاکمیت ما این شده که از دو سو به فعالان حقوق زن انگ زده شده و جلوی فعالیت شان گرفته شده. هزینه سنگین پرداخته اند اما پای این آرمان ایستاده اند.

در مسئله حقوق زنان علاوه بر فرهنگ قومی و محلی  وزبانی و مذهبی فاکتور های دیگری هم موضوعیت دارند: ۱-قانون و مسایل حقوقی ۲-سواد آموزی ۳- اقتصاد محلی ۴ مسایل محیط زیستی و اقلیمی. همه اینها در هم تنیده اند. مسایل حقوق زنان مناطق مختلف از جمله بلوچستان را نمی توان در خلا حل کرد. نمی توان هم از مرکز به صورت دستوری حل کرد. با شعار هم نمی توان حل کرد. اما در همه این زمینه ها ما کارشناس و فعال و افراد آگاه داریم. اگر آزادی باشد می توانند آزادانه شبکه هایشان را ایجاد کنند و برای حل معضلات تلاش کنند. اگر آزادی لازم را داشته باشند ظرف ۵-۱۰ سال مشکل ازدواج زودهنگام دختران در روستاهای آذربایجان و اردبیل و ظرف ۱۵-۲۰  مشکلات عدیده زنان بلوچ   را به دست توانمند خودشان و نخبگان محلی و با همکاری  و همفکری همتایان و یاران  از سراسرکشور حل می شود.  شما آزادی فعالان مدنی را تضمین کنید و به آنها انگ  های خانمانسوز و تهمت های ویرانگر نزنید، اونها خودشان این مسایل را حل می کنند.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

صحبت من با نادیا در مورد گشت ارشاد

+0 به یه ن

نادیای عزیز در ادامه صحبت من نظرات خود را در مورد گشت ارشاد بازگو کردند. می توانید با مراجعه به لینک  زید نظرات ایشان را بخوانید اما در یک مورد سئوالی مطرح نموده بودند که من می خواهم به آن بپردازم.


نظر نادیای عزیز:
«دختران امروز، مادران فردا هستند. شما فکر میکنید یک دختر عفیف و پاکدامن مادر خوبی ( منظورم از مادر خوب مادری است که دغدغه ی سلامت جسمی، روحی، تربیتی و .. فرزندانش را دارد) در آینده خواهد بود یا دختری که ولنگارانه به بحث حجاب و عفاف مینگرد و به این مسائل قیدی ندارد و بیشتر دغدغه اش در ست کردن رنگ رژ لب و سایه چشم و لاک ناخن خلاصه میشود؟ آراستگی قطعاً مورد تایید دین ما هم هست است اما حقیقتاً توجه بیش از حد به ظاهر، انسان را از مسائل مهمتر باز میدارد.»

راستش من هم بین محجبه ها مادران خوب زیاد دیده ام و هم بین غیرمحجبه ها. هم در بین کسانی که آرایش می کنند زیاد مادر خوب دیده ام هم بین کسانی که آرایش نمی کنند. آیا واقعا مادران محجبه بیش از مادران غیر محجبه مادران خوبی هستند؟! مشاهدات سرسری من چنین چیزی را نشان نمی دهد اما جواب دقیق و علمی به این سئوال، نیاز به مطالعه جامعه شناسی با معیارها و روش مندی علم جامعه شناسی دارد. جواب این سئوال چیزی نیست که من و شما از روی حدس و گمان بگوییم.
قطعا گرایش وسواس گونه به هر امری از جمله آراستگی می تواند فرد را از مسایل مهمتر نظیر وظیفه خطیر مادری  باز دارد. اما این اشکال وسواس هست نه آرایش. من کسی را نمی شناسم که تا حدی وسواس گونه به آرایش گرایش پیدا کرده باشد که مادری اش لطمه ببیند. اما  تا بخواهید افرادی را می شناسم که به خاطر گرایش وسواس گونه به اجرای دقیق احکام مربوط به نجاست و نظایر آن برای خانواده خود کلی مشکل ایجاد کرده اند.
یک موردش را هم گفتم. پیرارسال بود که مادر وسواسی که شوهرش به علت همین وسواس طلاقش داده بود فرزندش را که در خانه پدری سگی داشت مجبور کرد که از سگش جدا شود. چند روز بعد فرزند خودکشی کرد و از دنیا رفت. اتفاقا ماجرا را در همین وبلاگ هم گفتم  و شخصی همفکر نادیا به نام نگین کار آن مادر را تایید کرد.
ظاهرا قدیم ها زن وسواسی بیشتر بوده. زنها برنامه دیگری نداشتند. گیر می دادند به همین موضوع.

آسیب هایی که این گونه زنها به خانواده می زنند تنها به مسئله نجاست و پاکی باز نمی گردد. همین گیر دادن به حجاب دیگران و روابط دختر و پسرها در خیابان یا موسیقی و احیانا رقص در رستوران ها هم برای خانواده این گونه زنها مشکل ساز هست. حتی اگر خانواده همگی با او در مورد اصل ماجرا همعقیده باشند تذکراتی که این خانم ها به سبک گشت ارشاد به دیگران می دهند برای شوهران اغلب سنتی شان (که بنا به سنتی بودن می خواهند مردمدار باشند) نوعی کابوس هست! شوهرهاشون خیلی شرمنده می شوند وقتی خانم شان در رستوران و خیابان با دیگران سر حجاب و موسیقی و ..... پرخاش می کنند. ظاهرا برای مردهای سنتی که خیلی در قید مردمداری هستند این کار خانم های مکتبی بسیار سنگین می آید. ترجیح می دهند عطای بیرون رفتن با خانواده را به لقایش ببخشند تا از این برخوردها در جلوی آنها پیش نیاید.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

ادامه بحث گشت ارشاد

+0 به یه ن

دوست   عزیز!

اگر شما از چیزی مثل  آرایش خوشتان نمی آد دلیل نمی شه که اگر کسی خوشش می آد و استفاده می کنه از شما آدم پایین تری هست و اشکال وایرادی داره. من هم از ریواس خوشم نمی آد اما فکر نمی کنم نسبت به دوستانم که عاشق ریواس هستند برتری دارم. هرگز هم   به خودم اجازه نمی دهم که «ریواس دوستی» این دوستانم را تحلیل روانشناسی کنم و به فلان و بهمان عقده روانشناسی ربط دهم. این گونه تحلیل های شبه روانشناسانه را مسخره می دانم. 

دوست داشتن آرایش یک سلیقه شخصی است.  آرایش نکردن را دلیل برتری خود ندانیم. 

همان طوری که ریواس خوردن یا نخوردن دلیل بر برتری کسی نیست.


زمان دانشجویی در اتوبوس زنی دختری را به خاطر آرایش کردن شدیدا توبیخ کرده بود و بی آرایش بودن دوستم را که در صندلی بغلی نشسته بود بر سر او کوفته بود. طفلک دوستم اون قدر معذب شده بود که بهانه ای برای اون همه توهین و تحقیر به آن دختر بیگناه شده بود.


امیدوارم رزومه علمی  همه ما اون قدر قوی شود که برای افتخار کردن دیگه نیازی به برتری فروشی شبه روشنفکری به علت آرایش نکردن نداشته باشد و برای اثبات انتکچوال بودن خود به دستاوردهای علمی و ادبی وهنری خود ارجاع دهیم نه مثل دختران   کم مطالعه اما پرمدعای  سال ۵۷ به آرایش نکردن خود.  منظورم دختران جوانی است که یک نصفه جزوه چپی می خواندند وچون زنان  دور وبرشان  همان یک نصفه جزوه را هم  نخوانده بودند،  خیال می کردند خیلی سطح  مطالعه بالا دارند.  بعد هم آرایش نکردن خود را بر سر سایر زنان می کوبیدند. نتیجه منورالفکری نصفه نیمه آن زنان  همین شد که شد!



--رویارویی مردم با مردم سر مسئله حجاب؟


در دهه هفتاد در اتوبوس ها و مهمانی ها ی خانوادگی رویارویی مردم با مردم سر مسئله حجاب زیاد اتفاق می افتاد. طرفداران و مخالفان با هم جدل می کردند اما هر دو از زبان خود استفاده می کردند و بس.  اون موقع زنان معمولی (نه زنان برخوردار از رانت خشونت و مصونیت از پیگرد قانونی) که به خاطر نگرش خود به دختران بدحجاب گیر می دادند کم نبودند. در هر اتوبوسی دو سه نفری پیدا می شد. اما اون دوره گذشته . بعید هست الان در هر اتوبوس دو سه نفر با اون طرز فکر وجود داشته باشد. جامعه و مردم سر این موضوع به تعادل و تفاهمی رسیده اند. 

آن چه این روزها  داریم رویارویی مردم با مردم سر مسئله حجاب نیست. رویارویی اقلیتی بسیار کوچک هست که همه گونه از طرف حکومت حمایت می شود تا سبک زندگی مورد نظر خود را به بقیه تحمیل کند. سلاحشان هم برعکس زنان اتوبوس سوار در دهه ۷۰ تنها زبانشان نیست. با حمایت نهاد های حکومتی خود را مجاز می دانند که به هر نوع خشونت از گازگرفتن و پنجول کشیدن تا اسید پاشی و تفنگ ساچمه ای وبا ماشین زیر گرفتن .... دست بزنند

لینک

به برخی اظهارات امام جمعه اصفهان توجه بفرمایید:

آبان ۱۳۹۹:

امام جمعه اصفهان: فضای جامعه را برای افرادی که کشف حجاب می‌کنند، ناامن کنید


اینها فقط در حد حرف باقی نمی ماند. در سال ۹۳ سه مورد اسید پاشی در اصفهان به زنان زیبارو به بهانه بدحجابی صورت گرفت اما تا به امروز دستگیر نشده اند. (هرچند من گمان می کنم همین زیبارویی جرمشان بود والا حجابشان هم نامتعارف نبوده است. حتی بعد از اسیدپاشی هم زیبا ماندند.) هفته پیش سر همین درگیری های حجاب، فردی را بعد از یک روز به جرم بیرون راندن یکی از بی آر تی، دستگیر کرده اند و رسانه های حکومتی در مورد خشونتی که به او شده قلمفرسایی می کنند. البته این وری ها هم می گویند که زن طرفدار حجاب  دختری را گاز گرفته که اگر صحیح باشد خشونتی بالاتر از هل دادن هست. من صحنه گاز گرفتن را ندیدم و قضاوتی هم نمی کنم. اما قدر مسلم این هست که اسیدپاشی جرمی بسیار سنگین تر از هل دادن در بی آر تی است.

 نیروی انتظامی نباید بذارد اسید پاشان راست راست در خیابان ها بچرخند. همه جای شهر هم که دوربین هست.  برای

پلیس شناسایی و دستگیری این افراد کاری نداشته. وقتی بعد از این همه سال اسید پاشان اصفهان دستگیر نمی شوند و از سوی دیگر این گونه اظهارات را از امام جمعه اصفهان می شنویم  حس می کنیم این گونه خشونت ورزان دارند حمایت می شوند. 

مسئله رویارویی مردم با مردم نیست. مردم کسانی هستند که در برابر قانون یکسانند. وقتی اقلیتی در برابر قانون پاسخگو نیستند و مجاز به آزار دادن بقیه بدون ترس از پیگرد قانونی شدند این اقلیت دیگر جزو مردم حساب نمی شوند. 

اگر دعوا از جنس دعوای  دخترخاله ها سر مسئله حجاب در مهمانی های روز جمعه مادربزرگ بود می شد گفت که کوتاه بیایید که روابط خانوادگی ارزش بیشتر از اینها دارد. اما قضیه خیلی پیچیده تر هست. یارو  دارد صریحا می گوید جامعه را ناامن کنید.


پی نوشت: البته خوشبختانه اون کسی که به بهانه حجاب دختران را در اورمیه زیر گرفت بلافاصله دستگیر شد. ضمن تشکر از پلیس اورمیه خواهان دستگیری و محاکمه و مجازات هر چه سریع تر اسیدپاشان اصفهان و مجرمان دیگر از این دست هستیم.وقتی دستگیر نمی شوند پیام به امثال اون اسیدپاشان منتقل می شود که مصونیت از پیگرد قانونی دارند و مجازند هر بلایی خواستند بر سر زنان جامعه بیاورند.


-----

در فیلم گشت ارشاد در شهرک غرب وقتی مادران جلوی ون وایستاده بودند و فریاد می زدند که دخترم مریضه، مردها ی رهگذر  این سو داشتند سر کرایه دربست چانه می زدند.


حالا برخی مردها واغیرتا سر می دهند که چه طور همجنسانشان بی تفاوت ایستاده اند


راستش من هیچ تعجب نمی کنم. این همه سال ما از مذکران در خیابان ها مزاحمت و آزار دیدیم اما از مردان نه تنها حمایتی ندیدیم بلکه تیغ ملامت هم بر کشیدند که لابد تقصیر از خودتان بوده. 

اگر حمایتی دیده ایم از جانب زنان دیگر بوده. دست کم من حمایتی از مردان ندیده ام. از جانب زنان دیگر البته زیاد حمایت دیده ام. به خصوص در تهران زیاد از زنان تهرانی در این گونه مسایل حمایت دیده ام. از این جهات زنان تهرانی قابل تحسین هستند. وقتی می بینند دختری در خیابان مورد آزار مردان قرار می گیرد به حمایت او می شتابند. درود بر شیرزنان تهران!



پی نوشت: در روزهای اخیر برخی از مردها از زنان در مخالفت با گشت ارشاد حمایت می کنند. این برای من چیز جدیدی هست. قبل از این هر چه از مردها دیده بودیم یا توجیه سرکوب های زنان توسط گشت ارشاد و نظایر آن بود یا این که توسری مضاعف بر سر زنان که چرا زیر بار حرف زور می روید! این دسته دوم-که در اقلیت بودند- انتظار داشتند زنان به تنهایی بار مبارزه برای آزادی را به دوش بکشند. دسته اول که اکثریت مردها را تشکیل می دادند انتظار داشتندزنها جلوی گشت ارشاد کوتاه بیایند که آرامش آنها حفظ بشه.

این پدیده که برخی مردها مخالفت زنان را با گشت ارشاد حمایت می کنند و پشت آنها می ایستند برای من جدید و بدیع بود. ببینیم این روند به کجا می رسد.

🍀@minjigh

چند روز پیش قرائتی گفته:

"خواهرم و دخترم،

لباس و آرایش فریبنده شما در خیابان، زخمی را در دل فقرایی که این نوع لباس‏ها را ندارند، به وجود خواهد آورد که با آه خود از شما انتقام خواهند گرفت."


https://www.khabaronline.ir/amp/1654643/



یا د این کاریکاتور  افتادم که چند سال پیش طرفداران حجاب اجباری برای تحقیر زنان بدحجاب کشیده بودند تا به رخ بکشند چادر مشکی از کل لباس های بدحجابان گرانقیمت تر هست و خون به دل فقرا کنند که چه قدر همفکران آنها پولدارند. البته حرف درستی هم هست! در این وضعیت بی پولی و بی ارزی سالیانه مبالغ زیادی صرف واردات پارچه مشکی از خارج می شود و مافیای پارچه هم ثروت افسانه ای به جیب می زنند. حال آن که شلوار جین و ساپورت و… اغلب تولید خاک پاک خودمان هست و تولیدش درداخل کشور هم اشتغال ایجاد می کنه.

آیا تحمیل اونیفورم باعث می شود که فقرا کمتر حسرت بخورند؟


شصت هفتاد سال پیش، با همین تصور در اکثر کشورها اونیفورم در مدارس تحمیل می شد. اما کم کم مطالعات نشان داد که اونیفورم نه تنها باعث راحتی فکر فقرا نمی شود بلکه کاملا برعکس عمل می کند. اولا تهیه همان اونیفورم هم برای  خیلی از خانواده ها به لحاظ اقتصادی سخت هست. ثانیا وقتی همه یکسان لباس می پوشند ذهن افراد روی تفاوت های کوچک حساس می شود و از آن برای خود مسئله می سازند. مثلا فرض کنید همه سرتاپا اونیفورم پوشیده اند اما یکی ساعتی یا دست بندی هم بسته. اون یک دونه برای بقیه مسئله می شود.

وقتی اونیفورم تحمیل می شود، لباس هایی که افراد خارج از مدرسه می پوشند برای همکلاسی ها مسئله می شه. اینها را از روی تجربه زیسته می گم: دانش آموزان در خانه مهمانی (برای تولد و…) می گیرند وهمکلاسی ها را دعوت می کنند. وقتی به اونیفورم عادت کرده اند لباسی که قرار هست اونجا بپوشند خیلی خیلی مسئله می شه و اتفاقا دانش آموزان بی بضاعت تر را شدیدا آزار می ده.


حال آن که اگر از اول اونیفورم نباشد ذهن ها و چشم ها به تفاوت ها عادت می کنند. همه قبول می کنند که افراد مختلف پوشش های متفاوت دارند. برایشان پیدا کردن تفاوت ها دغدغه ذهنی نمی شود.

با این مشاهده، در اغلب کشورها اونیفورم مدرسه رفته رفته کنار گذاشته شد. 


وقتی اونیفورم تحمیل نمی شود اتفاقا فقرا کمتر حسرت بقیه را می خورند. به چندین و چند دلیل. اول این که لزوما ثروتمندان گرانبهاترین لباس ها را نمی پوشند. نمونه مشهورش بیل گیتس هست. در ایران هم خیلی از کارخانه دارها کم بهاتر از لباس های راننده  شخصی شان لباس می پوشند. (که البته ما ایرانی ها ارزان پوشی بیل گیتس را حلوا حلوا می کریم اما ارزان پوشی کارخانه داران هموطن خود را به گداصفتی آنها نسبت می دهیم . این برخورد ما ایرانی ها خود جای تحلیل جدا گانه دارد.) نتیجه این می شود که اگر کسی نتواند لباس گران بخرد خیلی ناراحت نمی شود. چرا که فلان بچه پولدار هم لباس ارزان قیمت می پوشد. 


به علاوه بدون اونیفورم راه ابتکار عمل باز هست. می توان با پارچه و کاموای ارزان هم طرح جالبی زد که از لباس گرانبها هم جالب تر باشد. استعدادهای طراحی شکوفا می شوند.


به حای تحمیل اونیفورم باید با تبعیض و بی عدالتی مبارزه کنند. در مدارس ما اون قدر این یکسان سازی سطحی را جلومی بردند که می گفتند فقط نان وپنیر ساده برای تغذیه تان بیاورید. مدتی حتی به انگوری هم که برخی لای نان و پنیرشان می گذاشتند گیر می دادند که مبادا فقرا حسرت بخورند! با این حال، چیز غریبی نبود وقتی دختر فلان خانم و آقای دکتر با وجود نمره ١٤ در درس شیمی معدل ٢٠ می آورد و شاگرد اول کلاس می شد! یعنی اولیای مدرسه در این حد ریاکاری می کردند!!


اونیفورم برای مدرسه هم چیز مزخرفی است چه برسد برای یک کشور! اینها اگر زورشان برسد می خواهند چادر مشکی را به صورت اونیفورم به همه زنان ایران تحمیل کنند. اگر توجیه شان این هست که برای گل روی فقراست باید بگویم اغلب فقرا توان مالی خرید چادر مشکی ندارند. به علاوه، اگه راست می گن به جای آن جلوی تبعیض ها و امتیاز های ویژه "ژن های خوب" را بگیرند.



🍀@minjigh


یک جنبه دیگه حساس شدن چشم ها و ذهن ها به تفاوت های بسیار کوچک در اثر اونیفورم پوشی اینه:

وقتی همه اونیفورم می پوشند اگه  اونیفورم کسی کهنه باشه فوری توجه جلب می کنه. اگر احیانا یک گوشه کوچک اونیفورم سوراخ شده باشه و رفو شده باشه فوری توجه جلب می کنه. درصورتی که اگر هر کسی لباس دلخواهش را بپوشه و لباس یکی، رفو شده باشه هیچ کس متوجه نمی شه. اگر هم بشه خیال می کنه مد این لباس هست که فلان جاش یک ذره دوختگی اضافی داشته باشه.


شاید این مسایل برای کسانی که در رفاه غرقند مهم نباشه. ولی برای کسانی که به سختی هزینه اونیفورم را تدارک می بینند مهمه.


-------

تاریخچه واقعی کشف حجاب در دوران رضا شاه  با آن چه که به ما گفته اند فرق داره. هم روایت صدا و سیما  غلط هست هم روایت شبکه من وتو.  تا قبل از سفر رضا شاه به ترکیه خود رضا شاه با کشف حجاب مخالف بوده. اون موقع دختر رشدیه (شهناز رشدیه و شوهرش) در این زمینه فعالیت داشتند اما مجبور بودند فعالیت شان را از ماموران حکومت رضا شاه قایم کنند. در مصاحبه های زیر ماجرا شرح داده می شه. من در خیلی مسایل با محمد امینی مخالفم و دیدگاهش را قبول  ندارم اما در زمینه تاریخچه حجاب در اواخر دوره قاجار و سپس در دوران رضا شاه تحقیق جامعی کرده که در فایل های زیر توضیح می ده.    


https://www.youtube.com/watch?v=Mm_PowIMrdw


https://www.youtube.com/watch?v=-8RH2UP3Fvc


https://www.youtube.com/watch?v=-8RH2UP3Fvc

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

برخی اظهار نظر های طرفداران گشت ارشاد

+0 به یه ن

یکی از اظهاراتی که از زبان طرفداران گشت ارشاد بسیار می شنویم این هست که هیچ جای دنیا به اندازه ایران، زنان غیر پوشیده لباس نمی پوشند. هر وقت این را از زبان آنان می شنوم مثل اعلامیه میخکوب می شوم روی دیوار.  من در این سی چهل سالی که خاطره دارم حتی یک بار هم ندیده ام دختران بالای ۱۰-۱۲ سال در خیابان های ایران با تاپ و شلوارک بیایند بیرون. حتی در شهرهای کنار دریا. حتی در شهرک ها هم که همه جوان ها با هم مثل خواهر برادرند با تاپ و شلوارک نمی آیند بیرون. چیزی که در شهرهای غربی بسیار مرسوم هست. شاید در تابستان از هر ده نفر دو نفر  در شهرهای اروپا با این پوشش هستند. چه طور اینها ادعا می کنند که در ج ا زنان غیرپوشیده تر ند. افتادن شال از سر به دوش اونها را غیر پوشیده تر می کند؟ اون قدر هم این را تکرار کرده اند که به عنوان یک اصل مسلم پذیرفته اند و  نتیجه هم گرفته اند که بنابراین زنان ایرانی نیاز دارند که گشت ارشادی باشد که برسرشان بکوبد ولی در غرب نیازی به آن نیست (البته فعلا!!!)! 

گمان نمی کنم همه اونها که این اظهارات را می کنند از سر دروغگویی است. واقعا باورشان همین هست. من اولین بار از زبان یکی از هم دانشکده ای های چادری در دهه هفتاد این را شنیدم. اون هم دهه هفتادی که شال ها هم بر شانه نمی افتاد و مانتوها هم تا مچ پا بود!این همدانشکده ای ما آدم دروغگویی نبود! باورش را می گفت!

به نظر من اینان از زن ایرانی انتظار دارند که چادری باشد و هرگاه می بینند روسری اش یک کم عقب رفته حس می کنند نظم دنیا به هم خورده. از زنان غربی چنین انتظاری ندارند. انتظارشان از زنان غربی در محیط کشور خودشان همان تاپ و شلوارک هست و همان را به اندازه کافی برای آنها پوشیده می دانند.

-----

طرفداران گشت ارشاد می گویند که حجاب جزو فرهنگ این منطقه هست و از قبل از اسلام هم بوده. این حرف درسته اما گشت ارشاد ابدا جزو فرهنگ این منطقه نبوده و یک بی هنجاری مطلق  در چارچوب فرهنگ این منطقه هست. این که یک مرد غریبه ویا تا حدودی یک زن غریبه، بیاد و به «دختر مردم» و یا به  « زن مردم» سر مسئله ای تا این حد شخصی در خیابان گیر بدهد و بعد هم سوار ون کند و بر خلاف نظر و اجازه آن «مردم» (شوهر یا پدریا برادرش) بردارد ببرد بسیار بسیار خلاف اقتدار سنتی مرد ایرانی هست. خیلی خیلی بیشتر از هر اندیشه فمینیستی اقتدار مردانه او را در هم می شکند. در واقع نیست و نابودش می کند.

 دیروز هم یک فیلم دیگه از اره و تیشه دادن بین یک زن چادری و زنی دیگر در فضای مجازی پخش شد. زن چادری می خواست زنگ بزنه  چُغُلی کنه که فلانی در فلان منطقه بدحجاب دیده شده. زن دیگر هم از او فیلم می گرفت. شوهر زن چادری هم کنارش ایستاده بود. من داشتم اون مرد را نگاه می کردم. شباهتی با مرد سنتی -اون جور که من می شناسم- نداشت. مرد سنتی دور از شان خودش می داند که خود را قاطی «گیس کشی»  زنانه کند. نمی دانم اینها از کجا آمده اند و از کجا افتادن به جان مردم!

نه مدرن هستند نه سنتی!  اگر سنتی بودند تکلیف روشن بود. می شناختیمشان. اینها را من نمی شناسم و درک نمی کنم.

درسته که حجاب از دیرباز در ایران بوده اما زوری نبوده. هر منطقه بنا به شرایط اقلیمی خودشان و فرهنگ و سبک زندگی خودشان حجاب می کردند. در مناطقی که آفتاب تیز داره اصلا بدن به پوشش نیاز داره. جاهایی که باد تند و شنزار داره سربنده برای محافظت مو ها نیاز هست. برای همین هم اگر لباس های سنتی  مناطق مختلف ایران را ببینید می بینید با هم متفاوت هستند.

 تا جایی که من اطلاع دارم تا همین اواخر و تا کودتای سید ضیا هیچ حکومتی به پوشش زنان گیر نداده بود. ابتکار این کار با سید ضیا بود که اولین بار حجاب را اجباری کرد و امثال بانو قمر را هم سر این موضوع اذیت کرد. 

سیدضیا نورچشمی انگلیسی ها بود.

-----------------

می گن در ایران زنها خیلی بیشتر از زنها در غرب آرایش می کنند. راستش من در صحت این حرف شک دارم. هر شهر اروپایی که رفتم پر بود از مغازه های فروش لوازم آرایش. لابد می فروشند که اختصاص این مغازه بزرگ در جای جای شهر و به خصوص در نبش ها و در میدان های اصلی شهر توجیه اقتصادی دارد. حتی در شهرهای کوچک دانشگاهی آلمان هم لوازم آرایشی فروشی خیلی بیشتر از کتاب فروشی است. در  برخی محلات استکهلم  آرایشگاه تخصصی ناخن حتی  از بقالی بیشتر هست!  (از گرسنگی داشتم می مردم و دنبال بقالی می گشتم . اما به جای آن قدم به قدم آرایشگاه می یافتم!)

منتهی سبک آرایش شان با ایرانی ها فرق دارد. یک جوری آرایش می کنند که رنگش زیاد معلوم نیست.

در ایران بیشتر خط چشم مشکی می کشند که طبعا خیلی توی چشم هست.

مگه نمی گید حجاب جزو فرهنگ این منطقه هست و از قبل اسلام هم بوده. خوب! خط چشم هم جزو فرهنگ این منطقه هست.  خط چشم حتی قدیمی تر هست. شما نقاشی های مصر باستان را ببنید ملاحظه خواهید کرد که همگی خط چشم پررنگ و کلفت کشیده اند. در ادبیات کلاسیک ما هم از سرمه کشیدن و وسمه کشیدن بسیار گفته شده. این هم جزو فرهنگ این منطقه هست.  چرا باید جلویش گرفته بشه؟ مگه به کی آزار می رسانه؟ باور کنید خط چشم زنان در خیابان های ایران هیچ مشکلی برای من و شما ایجاد نمی کنه. اگر دلشان به این خوشه شما چرا از آن ناراحتید؟ این دلخوشی کوچک را هم می خواهید از این زنان بگیرید؟!

یک زمانی آرایش نکردن کیت میدلتون (عروس ملکه انگلیس) را برسر عروسان ایرانی می کوبیدند. شما اون ماه عسلی را که کیت میدلتون رفت را برای عروس ایرانی ترتیب بدهید عروس ایرانی هم خط چشم نمی کشه!!!😉

-------

طرفداران گشت ارشاد به زنان میانسال نظیر من یا مسن تر می گویند «شما نمی فهمید اما گشت ارشاد برای دفاع از حقوق شماست. اگر گشت ارشاد نباشه دخترها در خیابان موها را افشان می کنند دل شوهر شما را می برند و شوهر شما دیگه شما را دوست نخواهد داشت.» واقعا هم ما این چیزها را نمی فهمیم!  شوهری که از موهای افشان دختران تازه بالغ -و یا  حتی اغواگری زنان فتان --بخواد از راه به در بشه و دیگه زنش را نخواد همون بهتر که بره دنبال کارش. تازه خیلی ها شوهری هم ندارند که نگران آن باشند که  پیشی ببردش!

اگه  به خاطر ما -زنان میانسال- هست که این  بودجه سرسام آور را برای گشت ارشاد گذاشته اید و آبروی مملکت را با کارها وخشونت های کریه گشت ارشاد می برید و توریست های خارجی احتمالی را با چهره زشت گشت ارشاد می پرانیدو کشور را از درآمد توریزم محروم می سازید و برای میلیون ها زن ایرانی کابوس می سازید، ما راضی به این همه زحمت نیستیم! اگر باور ندارید نظر سنجی عمومی کنید و ببینید که اکثریت قاطع این گروه های سنی زنان بر همین نظرند.

اما همه ما زنان میانسال و نیز مسن هر وقت در سطح شهر شاهد گریه و زاری قربانیان گشت ارشاد می شویم تا ساعت ها وبلکه روزها به هم می ریزیم. بیچاره کسانی که افسردگی دارند و برای این که حالشان خوب شود به پارک می روند و با این صحنه ها رو به رو می شوند. نظرسنجی کنید تا ببینید چه قدر این صحنه ها برای زنان ایرانی که خودشان هم لزوما تذکر از گشت ارشاد نگرفته اند عذاب آور است.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل