+0 به یه ن
بابام می گه وقتی كوچك بودند سماور خانه شان سوخته بود. عموی خدابیامرزم كه نوجوانی آن زمان بود سماور را برده بود برای تعمیر. سماورچی نگاهی به سماور می اندازد و با كمال احساس خطاب به سماور می خواند:
یقین عشقین دادین سند دادیپسان!
بو اول یانماقین دی یا یانیپسان؟!
(ترجمه: حتما مزه ی عشق را تو هم چشیدی. این سوختن اولته یا قبلا هم سوخته ای ؟!)
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
من سه سال از دوره ی دكترایم را در بخش تئوری شتابدهنده خطی استنفورد SLACگذرانده ام. محوطه ی بزرگی داشت كه در آن آهو بود. مار بود. سنجاب هم كه فراوان بود.
یك مدت می گفتند شیر كوهی (سوت یخ, اصلان) در آن دیده شده. می گفتند اگر شیر دیدید یك وقت ندوید كه دنبال شما می كند. می گفتند به جایش پالتو تان را باز كنید, دستانتان را باز كنید كه شما را گنده ببیند و بترسد و در برود.
خلاصه توصیه ی بخش ایمنی استنفورد كه جزو مهمترین بخش هایش است این بود
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
سال 2006شاهین رفته بود كره ی جنوبی. از آنجا دو دست chopstick كره ای آورد. چاپستیك كره ای فلزی است. (چاپستیك همان وسیله ای است كه در خاور دور با آن غذا می خورند.) راستش من یك كم سرش غر زدم كه اینها به چه درد ما خواهند خورد! سال بعد خودم كره رفتم. آنجا همكاران ایتالیایی رفتند و سرویس غذا خوری كره ای گرفتم. پرسیدم مگه شما در خانه تان در ایتالیا از این چاپستیك ها می خواهید استفاده ببرید؟! گفتند بله هر از گاهی. راستش عذاب وجدان گرفتم كه غرولند كرده بودم. بعد از این كه به خانه برگشتم فوری چاپستیك هایی كه شاهین خریده بود پیدا كردم آوردم گذاشتم سر میز غذا خوری. اما از آن زمان تا حالا یك بار هم مثل كره ای ها از این چاپستیك ها استفاده نكرده ایم. اما مورد استفاده ی بسیار خوبی برایشان پیدا كردم. تو گویی جای این وسیله در سفره ی هزاران ساله ی ما خالی بود. حدس بزنید چه استفاده ای. درست حدس زدید! برای استخراج ایلیه بسیار كار آمد هستند. ایلیه چیه؟! ایلیه دیگه! انگلیسی ها به آن می گویند Bone-marrow
ما ترك ها به آن می گوییم ایلیه. البته احتمالا درستش "ایلیك" هست كه در محاوره می گوییم "ایلیه". نمی دانید برای استخراج ایلیه چه می كنه این چاپستیك كره ای!! تا ذره ی آخرش را در می آره. برخی برای خارج كردن ایلیه آن را مك می زنند. خیلی خطرناك هست. اگر خرده استخوانی توش باشه می پره تو گلو، كار دست آدم می ده.
خیلی از این خرده ریزها هستند كه جاشون خالی هست. اگر یكی ابتكار عمل داشته باشه و آنها را درست كنه و در بازار عرضه كنه حسابی كارش می گیره. شما پیشنهادی دارید؟ بیایید برای تفریح هم كه شده بنویسیم دوست داریم چه وسیله ی ساده ای در بازار باشد كه ما برویم و بخریم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
چند وقت هست دنبال قابلمه می گردم. قابلمه ها و پلوپز ها و .... موجود در بازار اغلب یك سوراخ روی ِدر دارند كه بخار از آن جا خارج می شود. این چنین قابلمه هایی به درد ِدم كردن برنج نمی خورند. درِ برنج موقع دم كردن باید كیپ باشد.
برخی می آیند با خمیر نان آن سوراخ را می پوشانند برخی هم با مفتول سیمی و.... من خوشم نمی آید از این كار. تمیز كردنش مشكل می شود و می شود محل تجمع عوامل بیماری زا. حالا خمیر نان كه بركت خداست اما فلزی كه در ساختن قابلمه و... به كار می رود باید خاص باشد تا تركیبات مضر برای سلامت به وجود نیاورد. مفتولی كه این ور اون ور پیدا می كنیم لزوما از چنین استانداردی برخوردار نیست. خیلی زور داره كه قابلمه ی خارجی گرانقمیت بگیری بعدش هم یك مفتول بچپونی توی سوراخش. هم بیریخت می شه و مضر سلامت.
اگر من مجبور شوم باز با كاغذ آلومینیمی این كار را می كنم . (همان قولقوشوم كاغاذی) بالاخره این كاغذ های آلومینیومی برای كار پخت و پز تهیه شده اند و لابد استانداردهایی دارند. فرق می كنند با مفتول سنجاق كاغذ كه اصلا برای این كار ساخته نشده كه استانداردش را داشته باشد.
به نظر شما راه حل مناسب چیست؟
اگر در ایران یك تولید كننده در قابلمه باشد كه برای قابلمه های خارجی در تولید كند حسابی كارش می گیرد.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
از وقتی وضع مالی چینی ها بهتر شده حسابی برای عروسی هاشون خرج می كنند. به خصوص برای فیلم عروسی شان! جایی خواندم عروس ودامادهای چینی فیلم تاریخی بازی می كنند. نقش اجداد چند هزار ساله شان را.
گویا هویت در فرهنگ چینی خیلی روی اجداد و شجره نامه تاكید می كند. برای همین این جوری فیلم عروسی درست كردن مد شده. می خواهند چند اجداد هزار ساله شان را هم برای عروسی شان بكشند جلوی دوربین. به قول شاهین لابد اجداد همگی شان امپراطور بوده و كسی رعیت زاده نیست! هر چی خرج می خواد داشته باشه اما جد طرف باید امپراطوری در قصر در فیلم به تصویر كشیده بشه!! (بچه رعیت بودن كم خرج تر و راحت تر باید باشه!)
دوست چینی ام می گفت داستان چینی زندگی یك شخص نیست. سرگذشت یك خاندان در نسل های متوالی داستان چینی را می سازد. در این فضای فرهنگی لابد فیلم عروسی آدم های مایه دار آن جوری از آب در می اید.
بازاریابی ابتكاری خیلی هوشمندی می خواهد با فضای فرهنگی شهری را بدانی تا چه نوع محصول یا خدمات خریدار پیدا می كند. به نظر شما در چارچوب فرهنگ ما چه چیزی حسابی می گیرد و خریدار پیدا می كند؟ یك پیشنهاد ابتكاری بدهید شاید كسی از ایده اش خوشش آمدو اجرا كرد و كار آفرینی و اشتغالزایی كرد.
پی نوشت: برام جالبه بدونم قدمت اختراع چینی وسیله ای به نام backscratcherبیشتر است یا شعر "كس نخارد ...."
در مورد این وسیله از این منبع:
The back scratcher has had various incarnations during different periods of history. Records show that the Chinese Emperor Yang of the Sui Dynasty (580 to 618 A.D.) owned a jade back scratcher carved like a piece of bamboo. Instead of the customary hand that ornaments one end of most back scratchers, this ornately fashioned item had a plaque shaped in the Chinese traditional cloud pattern. Jade was the material of choice for the emperor and his court.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
یكی از معلمین مان موقع تدریس تفاوت بوزون و فرمیون می گفت دخترها بوزون هستند و پسرها فرمیون! دخترها كه سر كلاس می رسند همگی پیش هم می نشینند (Boson condensation) اما پسرها سعی می كنند در دور ترین فاصله از هم بشینند كه راحت باشند. من آن موقع فكر می كردم همین جوری یك چیزی می گه كه هم خنده دار باشه و هم فرق بوزون و فرمیون یادمان بمانه. اما بعدا در كلاس های مختلط دیدم بیراه هم نمی گه: معمولا دخترها بغل دست هم می نشینند و تو خیلی از كارها از همدیگر یاد می گیرند و با هم مشاركت می كنند.
این یكی از اخلاق های زنانه هست كه در جامعه مردسالار كه قرن ها قلم و تریبون هر دو در اختیار تام مردها بوده به بدترین شكل و با بار منفی "چشم همچشمی" تعبیر شده.
چشم و همچشمی ناپسند هست. به این معنی كه فقط به این علت كه یكی یك كار را كرده من برگردم و خودم را به آب و آتش بزنم و به زندگی ام ضربه بزنم كه از او عقب نمانم. اگر این كار را بكنم خیلی در زندگی ام تنش ایجاد كرده ام. اما اون چیزی كه بین خانم ها مرسوم هست لزوما این نیست.
اتفاقا خانم ها بیشتر در كارهای مثبت از همدیگر یاد می گیرند. آموختن مهارت ها. كارهای خیریه و....
واقعیتش را بخواهید من در محیط اطرافم زیاد این جمع را ندارم و از این جهت احساس كمبود می كنم. برای همین هم وبلاگ را راه انداخته ام. این خانم لار قوناقلیقی را درفضای مجازی راه انداخته ام تا كمبود در محیط واقعی اطرافم كمی جبران شود. شخصا از این خانم لار قوناقلیقی لذت می برم. یاشاسین آرزو بلاگ! یاشاسین خوانندگان نازنین مینجق و مهمانان این قوناقلیق!
اگر غم لشكر انگیزد كه خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
خوب است كه ذهن دانش آموزان تیزهوش را با این مسئله درگیر كنیم. یعنی وقتی در اتوبان هستیم توجه آنها را به مسئله جلب كنیم و بگذاریم خودشان سعی كنند علت را در یابند. بعد كه به خانه رسیدند از آنها بخواهیم كه سرعتی را كه بالای آن این گونه به نظر می آید محاسبه كنند.
بهتر است پارامتر های مسئله را خودشان تشخیص دهند و خود از اینترنت پیدا كنند (مانند تعداد فریم هایی كه بینایی انسان می تواند در یك ثانیه آنالیز كند) یا برآوردی معقول برای آن داشته باشند (مانند شعاع چرخ ماشین).
سئوال هایی هم می توان در كنار آن مطرح كرد. آیا مسئله فقط به سرعت ماشین بغلی بستگی دارد یا سرعت ما هم دخیل است؟ پس نسبی بودن سرعت ها چی می شه؟ و سئوالاتی از این دست.
اگر دانش آموزی بتواند با این قبیل سئوال ها خود ور برود معنایش آن است كه مفهوم سرعت ها را "فهمیده". تكرار می كنم معنی فهمیدن فیزیك آن نیست كه ده تا كتاب فیزیك جلویمان بگذاریم و با ماژیك و خود كار قرمز آنها را خط خطی كنیم.
یك سئوال دیگر از این جنس: فرض كنید قطرات باران به طور یكنواخت و با سرعت v1 به سمت پایین می آیند. تشتی به مساحت مشخص را در زمین گذاشته ایم. فرض كنید این تشت در عرض یك ربع ساعت پر می شود. اگر تشت را با سرعت v2 به سمت بالا یا پایین یا افقی حركت دهیم در هر مورد چه قدر طول می كشد كه تشت پر شود.
قسمت اول سئوال برای درك مفهوم سرعت نسبی است. بعد دانش آموز خود باید برآورد كند و تشخیص بدهد كه آیا می توان از شتاب قطره های باران در حل این مسئله صرفنظر كرد یا خیر. (از اصطكاك قطرات باران با هوا صرفنظر شود بهتر است چون بادر نظر گرفتن آن مسئله دشوار می شود.)
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
در وبلاگ های قبلی ام یك سری نوشته ی تحت برچسب علمی-مامانی منتشر كرده بودم كه اینجا هم دوباره آنها را منتشر می كنم:
1)
چرا كف (كف موج دریا صابون و....) سفید است؟
2)
(همان طوری كه قبلا گفتم من جواب سئوال های علمی-مامانی را خودم نمی دهم. سئوال را مطرح می كنم تا اونهایی كه علاقه مند هستند در مورد ش فكر و مطالعه و محاسبه بكنند.)
راستی روان بنجامین فرانكلین شاد كه برق گیر ساختمان را اختراع كرد! اگر اختراع او نبود ساختمان های زیادی آتش می گرفتند
پی نوشت: "رعد و برق" به تركی "بچگانه" می شه "گورگوربابا" كه در محاوره "جورجوربابا" تلفظ می شه.
البته به تركی بزرگسالان می شه "ایلدرم".
مثلا شهریار می گه "حیدربابا! ایلدرم لار شاخاندا!"
برخی هم از روی "ایلدرم" واژه های فیزیك تركی ساخته اند. اگر اشتباه نكنم "الكترون" می شه "الدرمجیق".
"جیق" پسوند تصغیر است. در گویش های مختلف "جیك" و "جاق" هم گفته می شود. اگر كسی در مورد پسوند تصغیر تركی و دستور زبان مربوط به آن اطلاعات دقیق تری دارد لطفا به من هم یاد بدهد.
3)
اسمش را گذاشته اند :Alishewanella tabrizica
یاشاسین Alishewanella tabrizica
( 5
می دانیم كه جواب معادله ی
Sin(x)=x همانx=0 هست.
می دانید جواب معادله ی
Cos(x)=x چیه؟ (x را برحسب رادیان نوشته ایم). قصه ی جالبی داره كه بعدا براتون می گم.
6)
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
امروز به بهانه ای به وبلاگ قدیمی مینجق در بلاگفا سر زدم. تجدید خاطره ای شد. از برخی از نوشته های قدیمی ام لذت بردم كه اینجا برای خوانندگان عزیز مینجق در آرزوبلاگ دوباره منتشر می كنم:
قبلا هم نوشتم كه دكتر رفیعی تبار از سرمایه های انسانی این مرز و بوم ومایه ی مباهات آی-پی-ام هستند. چند وقت پیش سخنرانی ای با موضوع كاربرد فناوری نانو در مرمت آثار باستانی كردند كه در زیر گزارش آن را می آورم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
+0 به یه ن
به این وسیله به اطلاع خوانندگان و علاقه مندان وبلاگ مینجق می رسانم كه مطالب مربوط به پست با عنوان متاسفم و نظرات ضمیمه به آن در خصوصی تشریح برخی رفتارهای غیرحرفه ای و نادرست علمی نوشته شده است. متاسفانه در فضای مجازی این مطالب به نحوی منعكس شده است كه گویا مصداق این سو رفتارها آقای دكتر مصفا بوده اند. در این جا به صراحت اعلام می كنم كه به هیچ وجه این تلقی صحیح نبوده است و اگر بی توجهی نویسنده زمینه را برای اسائه ی ادب به ایشان و زیر سئوال بردن شان و جایگاه علمی و حرفه ای ایشان فراهم كرده است از آقای دكتر مصفا عذرخواهی می كنم و تمام تلاش خود را به كار خواهم برد كه از ایجاد شرایط مشابه جلوگیری نمایم.
یاسمن فرزان
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل