+0 به یه ن

شك نكنید این كه در اولین جلسه هیئت دولت مسئله ی دریاچه اورمیه مطرح می شود ودر این یك سال مسئله اش این قدر پی گیری شده نتیجه مطالبات مردمی بوده.
مطالباتی كه من و شما بیان كردیم. وقتی آقای روحانی می گوید سلامت 14 میلیون نفر به نجات دریاچه بستگی دارد در دل می گوید این یعنی دست كم 20 میلیون رای! همین فشار و پی گیری های مردمی هست كه تا همین جا باعث شده به فكر نجات دریاچه بیافتند.
اگر به هر دلیلی (بدبینی و تئوری توطئه, خستگی, ناامیدی و....) این پی گیری های مردمی قطع شود طرح نجات دریاچه را هم وا می دهند.
ببینید این طرح طرحی طولانی مدت هست. حدود 10 ساله. الان سال 93 هست. تا ده سال دیگر دو انتخابات ریاست جمهوری, دو انتخابات مجلس و دو انتخابات شوراها در پیش داریم. پی گیری های مردمی باید چنان پرشور باشد كه كاندیداها شك نكنند نتایج انتخابات به نتایج همین طرح بستگی دارد.
در همین دموكراسی نیمبندی كه داریم این اهرم فشار بسیار قوی ای است كه می توانیم از آن بهره ببریم. نور به قبر ستارخان و یارانش بباره كه
این راه را برای ما گشود ند. از میراث ستارخان نهایت استفاده را برای نجات عروس خانوم ببریم.
باید مسئله را پی گیری كنیم. باید وبلاگ های مخصوص این كار باشند كه دانه به دانه قول ها و قرار ها و مصاحبات دولتمردان را در مورد دریاچه اورمیه ثبت نمایند. اگر چنین پی گیری ای باشد می توان امید داشت كه طرح جلو می رود و به نتیجه می رسد.
اما اگر وا بدهیم عروس خانوم رفته.

پی نوشت:
خوشبختانه در تهران و اصفهان و شیراز و..... همدلی قابل توجهی برای نجات دریاچه اورمیه هست.
همسرم عضو فرهنگستان علوم هست. (فرهنگستان علوم غیر از فرهنگستان زبان فارسی است. فضای فكری حاكم براین دو هم بسیار متفاوت هستند.)تقریبا در حاشیه هر جلسه بحثی هم در مورد دریاچه اورمیه می شود. تمامی اعضای فرهنگستان كه از جای جای ایران هستند پی گیر نجات دریاچه اورمیه هستند.

مقامات هم از همین اعضای فرهنگستان علوم نظر می خواهند

اعضای فرهنگستان علوم افرادی چون دكتر ثبوتی موسس دانشگاه تحصیلات زنجان, دكتر گلشنی ا ز دانشگاه شریف و آی-پی-ام, دكتر بلورچیان, دكتر تجلی از دانشگاه تبریز دكتر اخوان از دانشگاه شریف و.... هستند.
این همدلی این همت را باید قدر دانست. پتانسیل های زیادی برای نجات دریاچه و حل سایر مشكلاتمان داریم. به اندازه ی كافی از این پتانسیل ها استفاده نمی كنیم

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

به عزیزانی كه می خواستند برای نجات دریاچه اورمیه فعالیتی انجام دهند یك یادآوری كوچك هم می خواهم بكنم. هرچند خودشان این نكات را می دانند اما تاكید دوباره بد نیست. هرگز و هرگز عباراتی نظیر "پس چه طور برای نجات زاینده رود اصفهان ......" به كار نبرید.
می دانم این گونه گلایه ها خیلی در دور وبر مرسوم هست . اما نه تنها راه به جایی نمی برد مخالفت و صف كشی بیجا هم پدید می آورد.

چرا بیخودی دشمن تراشی كنیم؟! اصلا مسئولین موظف هستند هم به داد دریاچه اورمیه برسند هم به داد زاینده رود هم به داد رودخانه كارون هم به داد هامون هم بختگان و هم.....
خرجش زیاد می شود؟! خوب بشود! فدای سرمان! فدای قطرات آب دریاچه ها و رودخانه هایمان! مسئولین جلوی اختلاس ها را بگیرند اقتصاد را سر و سامان بدهند هزینه لازم را جور كنند كه همه ی این دریاچه ها و رودخانه ها و... نجات یابند. اگر نمی نوانند این كارها بكنند ما چرا بیاییم صف كشی كنیم جلوی دوستان اصفهانی و شیرازی و... ؟!
  متحد شویم تا میراث طبیعی مان را حفظ كنیم!
حالا خدا را شكر كه انگار دولت جدید برای حفظ محیط زیست همه جای ایران اهتمام دارد. گویا برای نجات دریاچه هامون اقدامات مثبتی شده. خدا را شكر!
خوب! دریاچه اورمیه بزرگتر بود. وضعیتش هم پیچیده تر بودو طبیعی بود كه مدتی طول بكشد كه راهكار لازم از طریق كارشناسی مشخص شود.
اگر طرح نجات دریاچه های دیگر نقاط ایران سریع ترپیش برود. برای دریاچه ی اورمیه بهتر هم هست. از تجارب نجات دریاچه های دیگر در نجات دریاچه اورمیه بهره می گیرند.
هم دانش فنی و هم دانش جامعه شناسی برای نجات دریاچه های دیگر ایران برای نجات دریاچه اورمیه می تواند بسیار ارزشمند باشد.

عكسی كه ملاحظه می كنید مال سفر آقای روحانی به استان سیستان و بلوچستان هست. آن موقع هامون خشك بود. چند ماه بعدش آقای روحانی با مقامات افغانستان مذاكره كرد و راضی شان كرد كه حقآبه هامون را جاری سازند. خدا را شكر هامون جانی دوباره گرفته. عكس هایش را ببینید.
این كه هامون  به این زودی جان گرفت تا اندازه ای هم از بركت همین نظربلندی امثال همین پدربزرگ بود كه عكسش را می بینید. این ا دعای من از روی خرافات نیست. حرفی از تاثیرات ماورایی نظربلندی نمی خواهم بزنم. حرفم كاملا بر اساس دو دو تا چهار تای زمینی است. وقتی مسئولی می رود و می بیند كه مردم محلی این گونه نظر بلندانه به حل مشكلات خود نگاه می كنند تحت تاثیر قرار می گیرد و حل مشكلات آنها را در اولویت می گذارد. اگر ببیند نظر تنگانه به مسایل خود و حل مسایل خود می پردازند می ترسد قدمی برایشان بردارد! چون برای افراد نظرتنگ هرچه بكنی باز هم بهانه ای برای شكایت می تراشند. هرچه نظربلند تر, امكان دریافت امكانات بیشتر. در بین كشورهای خارجی كه سفر كرده ام هرچه كشوری را پیشرفته تر دیده ام مردمانی بلندنظر تر داشتند.
من اصلا ادعا نمی كنم كه مردم شهرها و كشورهای پیشرفته تر فداكارتر و مهربانتر و از خود گذشته تر هستند. یا قانع تر هستند. نه! ابدا! اتفاقا از حق خود به این سادگی نمی گذرند. از حقوقشان آگاه هستند و آن را به شیوه های مدنی طلب می كنند. بهترین همه چیز را هم برای خودشان می خواهند و.... اما تنگ نظر نیستند. وقتی دیدند چیز كه داشتند برایش می جنگیدند حاصل نشد نمی گویند:"دیگی كه برای من نجوشه سر سگ توش بجوشه." می گویند دیگ یك جای دیگه بجوشه, خوب هم بجوشه شاید یك كاسه آش هم از آن نصیب ما شد. اگر هم نشد می گوییم نوش جان كسی كه آش را می خورد. بیخودی دشمن برای خودمان چرا بتراشیم؟! بالاخره راهی می یابیم كه از آن دیگ هم منفعتی ببریم! ذهنیت پیشرفت این است!

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

قصه: یكی بود یكی نبود. روزی از روزی ها, زمانی كه تلفن اختراع شده بود اما موبایل هنوز نه, زمانی كه ماشین اختراع شده بود اما اِیربَگ هنوز نه، خونه های تبریز آب لوله كشی داشتند اما هنوز درخت های باغ های درون تبریز قطع نشده بودند, بزرگ خاندان حشمت آذر در گذشت. آقای حشمت آذر هفت دختر داشت و شش پسر. یكی از دیگری عزیز دردانه تر. وقتی آقای حشمت آذر مُرد، روز اول دخترهاش آن قدر گریه كردند كه از حال رفتند. پسرهاش هم دست كمی از دخترهاش نداشتند.
 آقای حشمت آذر خیلی پولدار بود.  ملك و املاك زیاد داشت. روز اول هیچ كدام از فرزندان یاد میراث نیافتادند. روز دوم پسرها به خودشان آمدند و  با خود گفتند هر چه بیشتر صبر كنیم حرف و حدیث تقسیم ارث و میراث بیشتر می شه. ملك كه بی صاحب بیافته صد تا مدعی پیدا می كنه. هركی برای خودش داستانی می سازه و مدعی می شه. تصمیم گرفتند هرچه زودتر, قبل از این كه حرف و حدیثی به علت گذشت زمان و شیطنت های حافظه پیش بیاید, صورت وسیاهه ی اموال آقای حشمت آذر را بردارند و در مورد تقسیم میراث پدر زودتر تصمیم بگیرند. این كار را سریع كردند. اما هربار كه به سراغ خواهرها می رفتند كه بیایند و حساب و كتاب  كنند خواهر ها با عصبانیت كاغذ را پاره می كردند وداد می زدند:"بابام رفت! شما دارید حرف مال و اموال می كنید؟! بعد از بابا نمی خوام دنیا باشه! شما حرف مال دنیا را می زنید؟!" یكی دو روزی این طوری گذشت.  برادری به برادرانش گفت:"بیا و خوبی كن! داریم ارث و میراثشان را با زبان و روی خوش بهشان می دیم دارند ناز می كنند! شیطونه می گه اصلا بیا همه را تقسیم كنیم به این خواهر ها هم چیزی ندیم! خودشان نمی خواهند." بردار بعدی می گه:" حالا داغن حالیشون نیست. پس فردا این احساسات فروكش می كنه مدعی می شوند. خواهر وسطی را كه می شناسی خون به پا می كنه. نه! نمی خواهد برای ارث و میراث بابا را در قبر بلرزونیم . نمی خواهم روحش در عذاب باشه كه داریم حق دردونه هاشو بالا می كشیم."  برادر سومی كه از همه زیرك تر بود گفت:" بیایید خودمون حساب و كتاب هامون را بكنیم برای خواهر هامون یك سهمی بذاریم كنار. اونها كه حال حساب و كتاب ندارند. هرچی بذاریم جلوشون امضا می كنند. خودمون راضی بشیم. راضی كردن اونها با من." همین كار را كردند. از دید خودشان "حق خوری" نكردند. اما برای خودشان چرب ونرم تر حساب كردند. اگر خواهر ها حساب و كتاب می كردند راضی نمی شدند سهم داداش ها این همه چرب و نرم تر باشه. ولی سهم خودشان هم آن قدر كم نبود كه مسخره به نظر برسه و همون اول كار دعوا راه بیافته. اموال تقسیم شد اما شركت قرار شد بماند و كار كند و از سود سالانه اش سهمی به خواهران تعلق گیرد. درصدی اندك اما بهتر از هیچ چی!
سال ها می گذشت و شركت در سایه ی زحمات برادر ها بیشتر و بیشتر سود می كرد اما سهمی كه به خواهرها می رسید به اندازه تورم هم افزایش نمی یافت. خواهر ها البته می فهمیدند كه سهم الارث شان باید بیش از این ها باشد. اما اعتراضی نمی كردند. باخود می گفتند:" فعلا آب باریكه ای است كه بی هیچ زحمتی و جنگ و دعوایی می آید. بخواهیم اعتراض كنیم این آب باریكه هم قطع می شود. به علاوه در فامیل اختلاف و تفرقه می افتد. خانه ی برادرهایمان برای بچه هایمان خانه امید هست. چرا بچه هایمان را از این خانه امیددایی هایشان محروم كنیم. پس فردا اگر پسرهامون كار پیدا نكردند اگر شوهرهایمان یا دامادهایمان ورشكسته شدند مطمئنیم كه در این كارخانه پدری می توانیم دستشان را بند كنیم. دیگه لازم نیست برای پیدا كردن كار به غریبه رو بیاندازیم. داداش های خودمان هستند.  طفلكی كوكب خانم! شوهرش از كار بیكار شده مونده ور دل كوكب خانم. مرد كه كار نكنه بد اخلاق می شه. با هفت من عسل نمی شه قورتش داد. پسر پریوش خانم هم كار پیدا نكرد معتاد شد. خدا به دور! ما دلمون قرصه كه این شركت از بابامون به ما مونده. اگر هم سهم زیادی به ما نرسه دست كم خانه ی امید كه هست."
چند نسل به همین منوال گذشت. شركت سود می داد. برادرها وبرادرزاده ها با سود آن املاك و مستغلات بیشتری می خریدند و سهم كمی هم به خواهر ها می دادند. خواهر ها می گرفتند و به روح پدرشان دعا می كردند. فرزندان خواهر ها خود را با تحصیلات عالیه مشغول می كردند و چشمداشتی به شركت نداشتند. چون اختلافی بین سهامداران پیش نمی آمد شركت جلو می رفت و سود می كرد. اگر اختلاف پیش می آمد برادرها درگیر رفع اختلاف ها می شدند و نمی توانستند برای سود دهی بیشتر برنامه بریزند.
گذشت و  وزیری سر كار آمد كه انگار قسم خورده بود هرچه تولید داخلی بود نابود كنه. شركت موروثی خاندان حشمت آذر هم تا آستانه ورشكستگی جلو رفت. برادر ها  فوت كرده بودند. فرزندان برادرها كشیدند كنار. آن قدر مستغلات داشتند كه دیگه شركت برایشان چیز مهمی نبود كه به دردسر سرپا نگاه داشتنش بیارزد! نوه ی برادرها هم همه مهاجرت كردد به خارج. این بار نوه های خواهرها بودند كه در شركت استخدام شدند و آن را از ورشكستگی نجات دادند. دوراندیشی خواهرها بعد از دو نسل جواب داد!
-----------------------------------------------------

پی نوشت: فامیلی "حشمت آذر" را همین جوری پراندم. احتمالا چنین نام خانوادگی ای وجود ندارد. هرگونه تشابه اسمی صرفا اتفاقی است.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

عطیه گفت:
مشكل اصلی دریاچه ارومیه كشاورزی اطراف هست. متاسفانه نمی‌شود با كشاورزان هم از در صلح و سازش وارد شد كه نباید كشاورزی كنید و ... میانگذر هم باعث تشدید مشكلات شده است.
امیدوارم كه برنامه‌های نجات این دریاچه به سرعت اجرا بشود.
مینجیق گفت:
اگر مدیریت درست باشد و جامعه شناسی درستی صورت بگیرد تغییر الگوی كشاورزی هم عملی و شدنی است. درسته كه الگوهای كشاورزی مردم محل باید عوض بشه كه به نفع فوری آنها نیست. اما از طرف دیگه خود پروژه اشتغال ایجاد می كنه.
با این وضعیت اشتغال در جامعه خانواده ها سعی می كنند هر نهاد و شركتی كه اشتغال ایجاد می كنه "توی دست نگه دارند." من اگر یك روستایی بودم و چند پسر جویای كار داشتم قطعا می خواستم شركتی را كه بتواند دست یكی دو تا از پسرهامو به كاری بند كند راضی نگه دارم!
به علاوه اگر دریاچه نجات پیدا بكنه قیمت زمین های اطرافش سر به فلك می كشه.
زمین های هروی (ییلاق نزدیك تبریز) سر به فلك كشیده. زمینی با منظره دریاچه كه دیگه خدا می دونه چه قیمتی پیدا خواهد كرد.

همه اینها یعنی سود. اگر اعتماد مردم جلب بشه حساب سود دراز مدت شان را می كنند. اتفاقا مردم خیلی هم خوب می فهمند و حساب و كتاب می كنند. منتهی مسئولین باید ابتدا اعتمادشان را جلب بكنند. به اصطلاح اول باید برادری شان را ثابت كند. اگر با صداقت عمل كنند و مردم هم ببینند واقعا داره اقدامات مثبتی انجام می شه (ولو در كوتاه مدت به زیانشان باشه) همكاری می كنند. مهم اعتماد سازی هست.

یكی از این تجارب جامعه شناسی كه یكی از فعالین محیط زیست در گوشه ای از ایران (از نواحی مركزی ایران) به دست آورده بود می خواهم اشاره ای كنم.
این فعال محیط زیست كه كارشناس نجات دریاچه هم بود می گفت ابتدا با نمایندگان مجلس و مسئولان محلی جلسه می ذاشتیم و آنها هم به ظاهر خیلی استقبال می كردند و جوش و خروش نشان می دادند و وعده می دادند. بعد از مدتی دیدم اینها بیشتر دنبال مطرح كردن خودشان هستند تا نجات دریاچه. دنبال آن هستند كه خود را قهرمان عرصه نشان دهند. البته قهرمان نشان دادن خودشان خیلی بد نبود. اما وقتی كه احتیاج به این می شد كه با رقیبانشان همكاری ای صورت گیرد و درنتیجه رقیب هم قهرمان دیده شود اینها تحمل نمی كردند. شلوغش می كردند كارشكنی می كردند و.... تا یك وقت رقیب قهرمان دیده نشود و اینها یكه تاز میدان قهرمانی به نظر آیند!
این طوری كه كار پیش نمی ره.
این كارشناس و فعال محیط زیست می گفت داشتیم ناامید می شدیم كه دریافتیم راه را اشتباه می رفتیم.
فهمیدیم باید برویم سراغ مردم محل. سراغ كشاورزان. سراغ ریش سفیدان روستاها. سراغ افرادی مثل معلم و دكتر و.... كه در محل مورد اعتماد و احترام مردم هستند. می گفت به سراغ آنها كه رفتیم همكاری و همدلی عجیبی دیدیم.
با كمال تعجب بعد از تشریح مسئله كشاورزان حاضر می شدند كه شیوه های كشاورزی خود را تغییر دهند (ولو به قیمت زحمت بیشتر و درآمد كمتر باشد) تا دریاچه خشك نشود.
البته می بایست با زبان خود آنها سخن می گفتیم. اعتمادشان را جلب می كردیم.
طبعا كاندیدایی كه به دنبال رای مردم هست خیلی تمایل ندارد كه برود به مردم بگوید به روش های كم درآمدتر و پرزحمت تر رو آورید.
ترجیح می دهد برود بگوید: " ای جماعت! من قهرمان شما هستم كه دریاچه را نجات خواهم داد و رقیب من ضدقهرمانی هست كه نمی ذارد!" با این سرو صداها و شلوغكاری ها نمی شود كار كرد. اما دلسوزان محلی كه مورد اعتماد مردم هستند میروند مردم را متقاعد می كنند

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

متن زیر را از سایت ایرنا كپی كردم. امروز همان طور ی كه اعلام كرده بودم بعد از سمینار  به مناسبت

امید دوباره برای دریاچه اورمیه خوردیم. عكس این گوزن ها به نظرم نماد امید هست! روزی می ترسیدند این گوزن ها هم منقرض شوند اما به همت دست اندر كاران چنین نشد.

معاون امور تالاب های دفتر زیستگاه های سازمان محیط زیست :

حیوانات جزایر دریاچه ارومیه در شرایط مساعدی به سر می برند

تهران - معاون امور تالاب ها و پارك های ملی دفتر زیستگاه ها و امور مناطق محیط زیست گفت:حیات وحش جزایر اشك و كبودان دریاچه ارومیه شامل قوچ ، میش و گوزن زرد در شرایط مساعدی به سر می برند و به طور مداوم پایش می شوند.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

در همین وبلاگ دوستان زیادی از تبریز و اورمیه در طول حدود یك سالی كه این وبلاگ را باز كردم به من نظر خصوصی فرستادند و نوشته اند كه می خواهند انجمنی یا سایتی برای نجات دریاچه اورمیه باز كنند . من در جواب گفته بودم كه هرچند من علاقه مند به موضوع هستم ولی متخصص در این موضوع نیستم. بعد هم نوشته بودم كه زمانی كه آگاهی عمومی در مورد مضرات خشك شدن دریاچه نبود من و امثال من می نوشتیم تا آگاهی عمومی به وجود آید. حال این آگاهی عمومی به وجود آمده و نوبت متخصصان هست كه طرحی كارشناسانه بریزند.
خوشبختانه این مرحله دوم هم اكنون طی شده. هرچند متخصص نیستم ولی فرق طرح معقول و عملی را با "حرف مفت" می فهمم. این گونه كه از آمار و ارقام و تحلیل ها معلوم هست این بار برعكس یك سال پیش بررسی كارشناسانه ی جدی ای شده است. حالا شاید بین كارشناسان اختلافی هم باشد و در جزئیات طرح نظرات متفاوتی باشد اما در مجموع راه بیراهه نیست به سوی هدف هست. همه ی اینها امیدواركننده اند. ان شالله به زودی طرح آغاز می شود.

در این مرحله هم من گمان دارم نیروهای مردمی غیر متخصص می توانند نقش مهمی ایفا كنند. چیزی كه الان نیاز داریم فایق آمدن به ناامیدی است. برخی واداده اند و گمان می كنند كه دریاچه تمام شد و رفت. این وا دادن خیلی مخرب می تواند باشد. ناامیدی برادر مرگ هست. وقتی متخصصان می گویند دریاچه احیا شدنی است ما چرا باید آیه یاس بخوانیم؟ به امید خدا دریاچه احیا می شود. اگر به ناامیدی تسلیم شویم آنها كه منافع خود را در ادامه روند خشك شدن دریاچه می بینند جری تر می شوند. باید امید به احیای دریاچه را در جامعه بپراكنیم و مسئولین را حمایت و پشتیبانی فكری و روحی نماییم. تشكل های مردمی در این راستا می توانند مفید باشند. خطری  متوجه جوانانی كه در راستای این امیدپراكنی تلاش می كنند نخواهد بود.
 كسی را كه امید به طرح مصوب دولت می پراكند نمی توانند به جرم سیاه نمایی یا تشویش اذهان عمومی بگیرند!
سعی كنید از نماد ها و گفتارهایی كه انگی در پی دارد حذر كنید و كاملا مشخص كنید كه فعالیت تان یك حركت مردمی است كه ربطی به كسی در خارج از مرزهای ایران ندارد.  اگر حیوانی را نماد قرار می دهید فلامینگوی دریاچه اورمیه باشد! یا گوزن زرد ایرانی! چیزی كه انگی در پی ندارد!
كسی را به علت امیددادن به مردم و حمایت از یك طرح ملی-دولتی نمی گیرند! پس خطری نیست!
می شه كارهای كوچك كرد. مثل شیرینی دادن به مناسبت آغاز طرح احیای دریاچه. البته جشن و شادمانی را بذارید برای اواخر خرداد نه نیمه ی آن كه باز نتوانند گیر دهند. نیمه شعبان -كه در پیش هست- برای جشن امید دوباره برای دریاچه اورمیه مناسبت خوبی هست. از قدیم الایام در نیمه شعبان در آذریایجان جشن می گرفتند. نمی توانند به جشن گرفتن در این روز انگی ببندند.

بنزها و پوسترهایی امید بخش  (بدون نماد هایی كه انگ به آن ببندند) طراحی كنید. اس-ام-اس هایی امیدبخش برای آغاز طرح احیای دریاچه بفرستید. این پیام را منتقل كنید كه عروس خانم ما می تواند به زندگی باز گردد.

دومین كاری كه انجمن های دانشجویی و مردمی می توانند بكنند جلوگیری از تفرقه هست. طبعا كسانی كه منافع خود را در ادامه روند خشك شدن دریاچه می بینند سعی خواهند كرد برای رد گم كردن بین اقشار مختلف جامعه تفرقه بیاندازند. بین آذربایجان غربی شرقی دعوا می خواهند بیاندازند. كاسه كوزه ها را بر سر مردم تبریز می شكنند كه آب زرینه رود به تبریز منتقل شد برای همین دریاچه خشك شد.. مردم تبریز هم برای دفاع خود بر می گردند و می گویند روستایی ها به تبریز مهاجرت كردند این جوری شد. این روش دفاع كردن خوبی نیست. اینجا من یك دفاع منطقی و ریاضی دارم و یك دفاع احساسی و دست آخر یك "خودانتقادی" از همه هموطنانم و از جمله همشهریانم.
ببینید مصرف سرانه آب در تهران بالاترین هست و چیزی هست در حدود 350 لیتر در شبانه روز. مال تبریز كمتر هست. اما گیریم همان قدر باشد. با این حساب مصرف سالانه آب در تبریز دومیلیونی (جمعیت تبریز كمتر از 2 میلیون هست) می شود
350*365*2000000لیتر. هر لیتر هم یك تریلیونیم كیلومتر مكعب هست.
یعنی می شود 0.2 كیلومتر مكعب آب در سال. آبی كه به دریاچه باید بریزد تا احیا شود 12 میلیارد متر مكعب  یا 12 كیلومتر مكعب هست. (هر كیلومترمكعب یك میلیارد مترمكعب می باشد.)  ملاحظه می كنید. مصرف آب تبریز -اگر همگی هم از زرینه رود تامین شود-- كه نمی شود-- شصت مرتبه كمتر از آن هست كه بتوان با آن دریاچه اورمیه احیا كرد.  با محاسبات ساده ریاضی نشان دادیم كه آن ادعا كه انتقال آب زرینه رود برای مصارف شهری تبریز عامل خشك شدن دریاچه اورمیه هست  نادرست می باشد. این از بحث ضرب و تقسیم. حرف ریاضی است. دو دو تا چهار تا!

اما حرف احساسی : مردم تبریز و اورمیه و شهری ها روستایی ها و حاشیه نشین های شهری همه با هم برادرو خواهرند و باید دست به دست هم دهند كه این معضل را حل كنند. همه هم از خشك شدن دریاچه آسیب خواهند دید و از احیای متنفع خواهند شد. انجمن های دانشجویی می توانند این نكته را جا بیاندازند. می توانند به مردم آگاهی بخشند تا بر سر حرف های بی اساس عوامانه اختلاف بین مردم منطقه درنگیرد. این اختلاف و تفرقه به نفع هیچ كدام نخواهد بود.
دست آخر این كه اسراف در مصرف آب بد هست. هرچند مصرف آب تبریز در مقابل دریاچه اورمیه زیاد نیست. اما اگر مردم تبریز كمتر در آب اسراف كنند "قوری گل" را می توان احیا كرد. برای نشان دادن حسن نیت و همكاری می توان صرفه جویی در مصرف آب را به طور مردمی تبلیغ كرد. این راه تنش ها را بین مردم شهرهای مختلف كنار دریاچه از بین می برد.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

در مورد دریاچه اورمیه آهنگ ها و كلیپ های سوگوارانه بسیار ساخته شده. به نظر من  سوگواری برای دریاچه اورمیه دیگه بس هست. عروس خانممان بیمار هست. زبانم لال از بین نرفته كه! بهبود می یابد. به امید خدا و به همت مردم بهبود می یابد. سر بیماری كه در بستر هست كه گریه نمی كنند. به او و پرستارانش روحیه می دهند.

باید كلیپ ها و آهنگ های امیدبخش برای عروس خانم ساخت. مرثیه سرایی از حد بگذرد تاثیرش را از دست می دهد. دیگه مردم به آن توجهی نمی كنند. یعنی كشش درد و غم بیشتر را از دست می دهند.
به علاوه این سوگواری زیاد این نظر اشتباه را تداعی می كند كه عروس خانم از دست رفتنی هست و كار و تلاش برای نجات آن بیهوده هست. مبادا امیدمان را از دست دهیم.

عزیزی چند سال پیش برای یك عروسی رفته بود به اورمیه. داماد تبریزی بود و عروس اهل اورمیه. آخر مجلس گفته بودند
"شرقی ها (منظور مهمانان از آذربایجان شرقی) به افتخار غربی ها (منظورمهمانان از آذربایجان غربی) دست بزنند. حضار دست محكم زده بودند. بعدش گفته بودند "حالاغربی ها (منظور مهمانان از آذربایجان غربی) به افتخار شرقی ها (منظور مهمانان از آذربایجان شرقی) دست بزنند." و سالن از صدای كف و هورا پر شده بود.
دست آخر گفته بودند "حالا هم شرقی ها هم غربی ها به افتخار دریاچه اورمیه كف بزنند." صدای كف قطع نمی شد. آنقدر مهمان ها كف زده بودند كه بازوهایشان درد گرفته بود و دستانشان تاول زده بود.

ماه شعبان در پیش هست و عروسی هم كه این ماه زیاد می شود.
می شه این طوری به یاد عروس خانممان (دریاچه اورمیه) باشیم و امید را به احیای آن زنده نگاه داریم. نباید فراموشش كنیم. اگر فراموش كنیم یا ناامید شویم دیگه تمام هست!

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

ه گزارش روز دوشنبه ایرنا، عیسی كلانتری در ارومیه افزود: تراز اكولوژیك این دریاچه 1274.1 متر است كه كارشناسان عقیده دارند در صورت اجرای برنامه های احیاء این دریاچه در 10 سال آینده به این تراز می رسد.

وی در گفت وگو با خبرنگاران اضافه كرد: اكنون دریاچه ارومیه نزدیك به دو میلیارد مترمكعب آب دارد و در صورت احیاء با اضافه شدن 12 تا 12.5 میلیارد مترمكعب، این رقم به حدود 14.5 میلیارد مترمكعب می رسد.

وی اظهار كرد: در حال حاضر همچنین غلظت نمك دریاچه ارومیه حدود 50 درصد است كه با اجرای عملیات احیاء و نتایج آن، این سهم به 25 درصد می رسد.

دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه یادآوری كرد: مطمئن هستیم زندگی به دریاچه ارومیه بر می گردد و این امر نیازمند همكاری مردم، مسئولان و حمایت های دولت است.

كلانتری ادامه داد: پیش از این تصور می شد زمان احیای این دریاچه به حدود 13 سال برسد كه این رقم با برآوردهای صورت گرفته و برنامه های احیا، سه سال كمتر می شود.

وی با انتقاد از عدم آغاز عملیات احیای دریاچه ارومیه در چندین سال گذشته گفت: در صورتی كه این عملیات، در سالهای گذشته رخ می داد، هزینه های احیا نیز بسیار كمتر از زمان حال بود.

دریاچه ارومیه، بزرگترین دریاچه داخلی ایران است كه در سالهای اخیر، با مشكلات ایجاد شده در وضع بسیار نامناسبی قرار دارد به طوری كه دكتر روحانی رییس جمهوری كشورمان یكی از اولویت های كاری خود را احیای این دریاچه عنوان كرده است.

*** انتقال آب از دریاچه خزر به دریاچه ارومیه پایه علمی ندارد

دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه گفت: انتقال آب از دریاچه خزر به دریاچه ارومیه پایه علمی ندارد و شخصیت علمی خاصی از این طرح حمایت نكرده چرا كه این طرح خواسته برخی افراد دارای منفعت فردی است.

عیسی كلانتری همچنین در جلسه شورای منطقه ای حوضه آبخیز دریاچه ارومیه كه با حضور استاندار آذربایجان غربی، معاون امور عمرانی استاندار و جمعی از مدیران استانی و كشوری در ارومیه برگزار شد افزود: عده ای به دنبال این هستند كه هیچ كدام از برنامه های دولت درخصوص احیای دریاچه ارومیه به اجرا درنیاید و بسیاری از آنها نیز انتقال آب از دریاچه خزر به دریاچه ارومیه را پیشنهاد می كنند كه این امر پایه علمی ندارد.

وی با طرح این سوال كه چرا باید افزون بر چهار میلیون نفر از مردم، هزینه سنگین عدم وجود برنامه ریزی مناسب در خصوص دریاچه ارومیه را پرداخت كنند اظهار كرد: ما مسئولان باید این امر را مورد توجه قرار دهیم و برنامه ریزی های مناسب را در این امر داشته باشیم.

دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه با اشاره به اینكه هر طرحی، كامل و بی ایراد و اشكال نیست ادامه داد: هر پروژه ای كه در احیای دریاچه ارومیه پیشنهاد و اجرایی شود، مشكلاتی را برای عده ای از شهروندان و مردم اطراف دریاچه ایجاد می كند ولی مطمئنا تبعات آن، بیشتر از تبعات خشكی كامل دریاچه ارومیه نیست.

كلانتری گفت: تصمیمات بزرگ در كنار منافع بسیار زیاد، یك سری آسیب هایی نیز دارد.

وی از تصمیم ستاد احیای دریاچه ارومیه برای ارائه نظرات نهایی خود به هیات دولت در نیمه دوم خرداد ماه امسال خبر داد و افزود: هیات دولت در نیمه دوم خردادماه امسال با تشكیل جلسه، در خصوص راه حل های نهایی احیای دریاچه ارومیه تصمیم می گیرد و مصوبات ستاد احیای این دریاچه را مورد بررسی قرار می دهد.

وی از همراهی و مشاركت تمامی دستگاهها به ویژه دانشگاههای معتبر كشور برای تصمیم سازی در خصوص احیای دریاچه ارومیه قدردانی كرد و ادامه داد: همه پیشنهادات ارائه شده حول محور احیای دریاچه ارومیه است و دولت و شخص رییس جمهوری نیز اولویت خود را برای احیای این دریاچه قرار داده اند و بر آن، مصمم هستند.

دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه به راه اندازی شورای فرهنگی اجتماعی در استانهای حوضه آبریز دریاچه ارومیه اشاره كرد و گفت: این شورا با كمك نهادهای مردمی در خصوص پایش اجرای مصوبات ستاد احیای دریاچه، بررسی میزان انطباق سایر طرح های اجرایی استان با مصوبات ستاد، جلب مشاركت ذینفعان در راستای احیای دریاچه ارومیه و پیگیری مطالبات مردمی و خواسته های آنان از ستاد احیا، فعالیت می كند.

كلانتری به مشكل آب موجود در كشور پرداخت و اضافه كرد: می توان با توجه به برنامه ریزی های اجرایی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه، نسخه بسیار خوبی را برای كل كشور تعریف كرد تا از مشكلات كم آبی در كشور در سالهای آینده كاست.

وی اضافه كرد: ما مطئمن هستیم با استفاده از تكنولوژی و سرمایه گذاری، با كاهش مصرف آب می توان افزایش محصول را در این حوضه در بخش كشاورزی شاهد باشیم تا مشكلی در این خصوص نیز نداشته باشیم.

وی به برخی انتقادهای صورت گرفته در این جلسه به ویژه از سوی استاندار آذربایجان غربی در خصوص انتقال آب زرینه رود به تبریز و اقدامات انجام شده برای احداث خط دوم این انتقال نیز پاسخ داد و اظهار كرد: خط دوم متوقف شده است و انتقالی نخواهیم داشت ولی در خصوص خط نخست، من صلاحیت اظهارنظر ندارم و باید مسئولان مرتبط در این خصوص پاسخگو باشند.

در این جلسه مدیران حوزه های مرتبط به بیان نظرات خود در خصوص احیای دریاچه ارومیه به ویژه موضوع انتقال آب از زرینه رود به تبریز پرداختند و آن را مورد انتقاد قرار دادند.

*** حق آبه دریاچه ارومیه نباید به سایر استانها اختصاص یابد

استاندار آذربایجان غربی نیز در این آیین گفت: آب دریاچه ارومیه از رودخانه های اقماری باید به داخل دریاچه ریخته شود و نباید آن را برای مصرف شهروندان دیگر استانها اختصاص داد.

قربانعلی سعادت افزود: همكاری مردم استان برای كاهش مصرف آب به ویژه در حوزه كشاورزی زمانی خواهد بود كه حق دریاچه ارومیه از زرینه رود، به خوبی داده شود و آب آن از طریق خط لوله برای مصرف آب شرب دیگر شهرها منتقل نشود.

وی اضافه كرد: آب آشامیدنی برخی شهرهای استان آذربایجان شرقی از طریق دیگر راهها به ویژه رودخانه ارس قابل تامین است و می توان به جای انتقال آب ارس به دریاچه ارومیه، این آب را برای شرب شهروندان استان آذربایجان شرقی استفاده كرد و آب زرینه رود را به دریاچه ریخت.

وی اظهار كرد: خواسته مردم آذربایجان غربی نیز در این خصوص، همین است و باید با اقدامات مناسب، برای آنها اعتمادسازی كرد تا بتوانیم در احیای دریاچه ارومیه، با همكاری مردم موفق باشیم.

استاندار آذربایجان غربی با انتقاد از عدم تغییر حق آبه آذربایجان شرقی از رودخانه زرینه رود در 20 سال گذشته با وجود كاهش میزان آب این رودخانه ادامه داد: این امر موجب شده سهم دریاچه ارومیه كمتر و مشكلاتی برای این دریاچه ایجاد شود.

سعادت گفت: همه شهروندان در آذربایجان غربی به دنبال احیای دریاچه ارومیه هستند و این امر با پایش انجام شده به خوبی دیده شده است.

وی افزود: افزون بر 58 درصد مردم استان در پایش صورت گرفته، مهمترین خواسته خود را احیای دریاچه ارومیه دانسته اند.

*** احیای دریاچه ارومیه ، نزدیك به 10 میلیارد مترمكعب آب نیاز دارد

مدیرعامل شركت آب منطقه ای آذربایجان غربی نیز با انتقاد از برخی تصمیم ها در خصوص عدم احداث سد باراندوزچای به دلیل احیای دریاچه ارومیه گفت: این دریاچه با 70 میلیون مترمكعب باراندوزچای احیا نمی شود.

كیومرث دانشجو افزود: باراندوز چای ارومیه بهترین جایگزین برای سد شهرچای ارومیه در راستای تامین آب شرب شهر ارومیه است كه در صورت بروز مشكل برای سد شهرچای، می تواند این خاصیت جایگزینی را به بهترین شكل ممكن ایفا كند.

وی اضافه كرد: به دلیل برخی تصمیم های نادرست، سد باراندوز احداث نمی شود و این امر می تواند در صورت بروز مشكل به معضلی برای ارومیه تبدیل شود.

وی اظهار كرد: سد نازلوی ارومیه نیز وضعیت مشابهی دارد و احداث آن، متوقف شده ولی ما ناگزیر به احداث این سد نیز هستیم تا بتوانیم به حقوق حقه خود در خصوص تامین آب در مركز استان دست یابیم.

مدیرعامل آب منطقه ای آذربایجان غربی با انتقاد از احداث خط دوم انتقال آب از زرینه رود به تبریز با بهانه های مختلف ادامه داد: این سد متعلق به آذربایجان غربی است ولی منافع آن به آذربایجان شرقی می رسد و این امر، درست نیست.

دانشجو همچنین به مشكلات ایجاد شده برای آذربایجان غربی در خصوص حق آبه از رودخانه ارس گفت: این امر توسط مسئولان مرتبط، دچار بی توجهی شده و امیدواریم با رفع این بی توجهی ها، حق آذربایجان غربی در این خصوص ادا شود.

اسماعیل كریم زاده مدیركل جهاد كشاورزی آذربایجان غربی نیز در این جلسه با اشاره به توقف برخی اقدامات در پایاب سدهای استان با توجه به تصمیمات گرفته شده گفت: این امر در دیگر استانهای حوضه آبریز دریاچه ارومیه انجام نشده و نوعی تبعیض در این خصوص وجود دارد.

دریاچه ارومیه در حال حاضر در بدترین شرایط خود قرار دارد و نزدیك به دو میلیارد مترمكعب آب در خود دارد در حالی كه برای رسیدن به تراز لازم، بیش از 10 میلیارد مترمكعب دیگر آب نیاز دارد و این امر نیازمند تلاش تمامی دست اندركاران، مردم و مسئولان است.

تصمیمات ویژه ای در راستای احیای این دریاچه در نیمه دوم خردادماه امسال در دولت گرفته می شود كه می تواند سرآغازی برای احیای این دریاچه باشد.

دریاچه ارومیه كه قبلا یكی از بزرگترین دریاچه های آب شور جهان بود هم اكنون به گونه ای نگران كننده در حال خشك شدن است.

در دو دهه گذشته سطح دریاچه از پنج هزار كیلومترمربع به كمتر از دو هزار كیلومترمربع كاهش یافته است.

90 درصد وسعت آبی این دریاچه در حال حاضر خشك و به شسوره زار و نمكزار تبدیل شده است.
منبع

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

نوشته قبلی ام در مورد دانشگاه آزاد را چند سال پیش در وبلاگ منجوق منتشر كرده بودم. دو سال پیش كه زلزله ی ورزقان و قاراداغ اتفاق افتاد من بیش از زمانی كه نوشته ی زیر را منتشر كردم به اهمیت دانشگاه آزاد در پیشرفت مناطقی چون قاراداغ پی بردم. استادان دانشگاه آزاد در آن منطقه كه فرزندان آن منطقه بودند در آگاهی رسانی و ارتباط برقرار كردن با نیروهای مردمی كمك رسانی در اینترنت نقشی یگانه ایفا می كردند. با مطالعه سایت ها و وبلاگ هایشان دریافتم فعالیت آنها برای منطقه شان بسیار قبل از زلزله آغاز شده بوده و كارهای فرهنگی اساسی به طور آهسته و پیوسته انجام می داده اند. با دید و روش شناسی مدرن و علمی  به سنت محلی خود نگاه می كنند و این خیلی ارزشمند هست.
در آن هیری ویری زلزله ارتباطی كه این استادان با علاقه مندان به كمك رسانی برقرار می كردند بسیار حیاتی بود. چه بسا اگر  آنها نبودند مردم محلی نمی توانستند خواست خود را با بقیه با ادبیاتی كه دیگران هم می فهمند بیان كنند.
این خیلی مهمه! ببینید! چندی پیش در همین وبلاگ بحثی داشتیم در مورد شبكه دریانی های مقیم تهران و "كند اوشاغی" گفت كه فلان نویسنده ی  تهرانی در كتابش از دریانی ها به خوبی یاد نمی كند. من هم اشاره كردم كه من از همان نویسنده مطلبی در مورد زلزله زدگان قاراداغ خواندم و این نویسنده با لحنی حماسی از مردم محل یاد كرده بود.  ببینید! این خیلی حرفه كه این نویسنده تهران نشین توانسته با مردم منطقه قاراداغ آن قدر ارتباط برقرار كند كه بتواند در موردشان حماسه بنویسد. در صورتی كه در همین تهران نتوانسته با سوپر دریانی ها ارتباطی برقرار كند تا جایی كه آنها را به صورت "شخص" ببیند نه به صورت "تیپ!"
گمان من این هست كه این نویسنده مجرای ارتباطش با مردم محل همان استادان دانشگاه آزاد محل و اشخاصی از آن دست بوده. این واسطه  به دلیل داشتن زبان مشترك ارتباط را تسهیل نموده.  هر چند به روند كمك رسانی انتقادات زیادی وارد بود اما اگر این ارتباط برقرار نمی شد همان كمك هایی هم كه شد  صورت نمی گرفت.

تاثیر این گونه كارهای فرهنگی محلی استادان محلی دانشگاه آزاد در ابعاد ملی رفته رفته نمایان خواهد شد. هنوز مانده كه اثرش را در سطح ملی نمایان كند. توسعه و پیشرفت پایدار اجتماعی و سیاسی كشور در گرو چنین فعالیت هایی خواهد بود كه فرزندان هر منطقه از ایران برای آب و خاك خود انجام می دهند.
نكته در اینجاست كه این دانشگاه آزاد بوده كه این بستر را فراهم نموده. اگر دانشگاه آزاد نبود آن  اساتید قطعا به شهرهای بزرگ برای اشتغال كوچ می كردند و ارتباطشان با مردم منطقه شان كمتر می شد و نمی توانستند از نزدیك تاثیر گذار باشند. نمی توانستند این نقش پل ارتباطی بودن را ایفا كنند.

خوب! همه می دانیم در شهرهای كوچك هوا تمیز هست. آرامش هست. مسكن خیلی گران نیست. تنش و استرس كمتر هست و... همه ی اینها را می دانیم. اما با این وجود بازهم تحصیلكرده ها عموما علاقه ی زیادی برای ماندن در شهرهای كوچك ندارند. با این كه برای پزشك ها و داروساز ها و.... به لحاظ اقتصادی به صرفه تر هست كه در شهر كوچك باشند ولی عموما پول هایشان را جمع می كنند  و كوچ می كنند به تبریز و تهران و مشهد و.... این برای شهرهای كوچك خوب نیست. اولا دكترشان را ازدست می دهند. دو م این كه اگر آنها در شهر كوچك بمانند و همانجا پول هایشان را خرج كنند باعث رونق اقتصادی آن محل می شود. به نفعشان هست دكتر و داروساز و ... را آنجا نگه دارند.
حالا چرا تحصیلكرده ها مایل هستند كه به شهرهای بزرگ تر بروند؟! یك علتش این هست كه در شهرهای بزرگ تر افراد همتیپ خود را بیشتر می یابند. با افراد همتیپشان معاشرت می كنند, بچه هایشان را به یك مدرسه غیرانتفاعی می فرستند, معلم موسیقی و باله و.... مشترك برای بچه هایشان  می  گیرند. در شهرهای كوچك آن قدر افراد همتیپ خودشان نمی یابند تا تفریحات و برنامه های مناسب خودشان تدارك ببینند. درسته طبیعت شهر های كوچك زیباتر هست اما بعد از مدتی حوصله شان سر می رود. حضور دانشگاه آزاد و استادانش در شهرهای كوچك  این امكان را برای پزشكان و.... آن منطقه هم فراهم می كند كه همانجا بمانند و سبك زندگی خود را داشته باشند. معلم مدرسه هم از بین فرزندان آنها شاگرد خصوصی خواهد داشت و لزومی نمی بیند مهاجرت كند به شهرهای بزرگتر. این طوری یك عده با تخصص و سبك زندگی طبقه متوسط در شهرهای كوچك شكل می گیرد. این در شبستر به بركت دانشگاه آزادش رخ داده. پزشك های شبستر دوست دارند همان جا بمانند.  شكل گیری  این طبقه متوسط در شهرهای كوچك در دراز مدت تاثیری در مناسبات سیاسی و اجتماعی  در ابعاد ملی خواهد داشت.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

دانشگاه آزاد

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو