+0 به یه ن
امروز در تقویم سالروز تولد ابن سینا و روز پزشک هست. همه ساله این روز را به پزشکان تبریک می گفتیم. امسال هم تبریک می گوییم. اما به نظرم به جای تبریک بهتر است از مطالبات پرستاران حمایت کنیم. در بیمارستان ها اگر پرستاران نباشند پزشکان به تنهایی کار زیادی از پیش نمی توانند ببرند. حضور پرستاران در بیمارستان ها به همان اندازه پزشکان ضرورت دارد. اگر به مطالبات پرستاران رسیدگی نشود به تدریج بیمارستان های ایران را ترک می کنند. یا مهاجرت می کنند یا تغییر شغل می دهند.
-----------
نام بیمارستان مسیح دانشوری تهران را در روزهای آینده بسیار خواهیم شنید. این همان بیمارستانی بود که با کرونا بیش از همه جا در تهران جنگید. پزشکان و پرستارانش هر روز با مرگ دست و پنجه نرم کردند که خطر مرگ از سر من و شما بگذرد. می گویند برای کسی بمیر که برایت تب کند. پرستاران این بیمارستان جزو نادر کسانی هستند که برای ما تب کردند. آن هم تبی که معلوم نبود مرگ به دنبال خواهد داشت یا خیر. فداکاری ای که آنها بر ای من و شما کردند در ابعادی است که ما تنها در قصه ها در مورد فداکاری مادرانه می خوانیم. در ایام کرونا اغلب مادران در را بر روی کودکان بیمار خود بستند و برایشان حتی آش افسانه ای معروف همیشه-آماده شان را هم نفرستادند که مبادا از پشت در هم به آنها سرایت کند. اما پرستاران بیمارستان مسیح دانشوری دست بیماران را گرفتند و تیمار کردند. آیا ما مردمی که وامدار این عزیزان هستیم پشت آنها خواهیم ایستاد؟ . #پرستاریم_معترضیم
#کمپین_سراسری_پیگیری_مطالبات_پرستاران
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل