مینجیق

+0 به یه ن

در پی انتشار این نوشته در بخش کامنت های وبلاگ مینجیق دانشجویی (با نام مستعار دانشجو) درددلی کرد در مورد استادش که  با ادعای عمیق بودن و به پشتوانه استادان پیشکسوتی که به او لقب افتخاری «عمیق» داده اند، می تازاند و دانشجویان را استثمار می کند.

سعی نکنید بدانید آن پیشکسوت و آن استاد جوان تر «عمیق» کیستند. در این جامعه گرفتار «کیش شخصیت»، چیزی که کم نیست  این گونه پیشکسوت های نوچه پرور هست و آن گونه استادان مدعی  استثمارگر با ادعای عمیق بودن!  تا بخواهید از اینها هست. با هم مشکل دارند  و علیه هم افشاگری می کنند. مصداق عینی «دیگ به دیگ می گه روت سیاه». یکی از دیگری بدتر!

در یکی از نظرات آن دانشجو گفت من کار علمی خودم را می کنم و صبر پیشه می کنم چون می دانم «آفتاب پشت ابر پنهان نمی ماند.» من جواب زیر را برای او نوشتم که فکر می کنم به درد خیلی ها می خوره:

سلام
شما مستقل از ایشان سعی کنید کار علمی تان را پیش ببرید. اما اگر از من می پرسید خیلی روی این که "خورشید پشت ابر پنهان نمی مانه" حساب نکنید.
جامعه فیزیک ایران پر از آدم هایی هست که به خاطر توجیه ضعف های خودشان یا حسادت یا زیاده خواهی های  خودشان خورشیدی را که در اوج آسمان می درخشه و گرمایش همه (از جمله خود اونها ) را منتفع می کنه هم با کمال وقاحت انکار می کنند.

اما اگر شما به لحاظ علمی رشد کنید در شاخه پژوهشی خودتان بین همکاران بین المللی تان شناخته می شوید و به اندازه توانمندی و لیاقت و دستاوردهای علمی تان مورد توجه قرار می گیرید.
حتی اگر در ایران بمانید بازهم شناخته می شوید.
این معجزه هزاره سوم و دنیای ارتباطات هست.

اگر در آینده که کار جدی پژوهشی را آغاز کردید مقالات خوب بنویسید، در جمع هایی که روی موضوع کار می کنند (خارج ازایران) شناخته می شوید.
حتی اگر مجبور شوید اسم یک عده انگل را هم به عنوان نویسنده روی مقاله بیاورید بعد از مدت اندکی اهل فن می فهمند این شما بودید که کار اصلی را انجام داده اید. لازم نیست اعلام کنید و برای خودتان دردسر درست کنید.
اهل فن خود متوجه می شوند.
از کجا؟!
برای این که اگر شما کار علمی  جدی بکنید به نوشتن یک مقاله که بسنده نمی کنید. در همایش های مربوطه در مورد آن سمینار می دهید (انگل ها نمی توانند سمینار دهند چون نمی دانند در مقاله ای که اسماً نویسنده اش هستند چه خبر است. از سمینار دادن هراس دارند چون می ترسند سئوالی پرسیده شود و دست اینها رو شود که نقشی در نگارش مقاله نداشته اند.) 
اگر شما یک پژوهشگر جدی باشید که دغدغه کیفیت مقاله را دارید در جریان نگارش مقاله در مورد پژوهش های قبلی ده ها سئوال برایتان پیش می آید که برای رفع آن با افراد گوناگون از کشورهای گوناگون مکاتبه می کنید. به این ترتیب وقتی مقاله منتشر می شود آنها می فهمند این شما بودید که کارها را کردید.
بعد از انتشار مقاله حتما مقالات مربوط به مقاله شما منتشر خواهد شد. اگر شما یک پژوهشگر جدی باشید آنها را با دقت خواهید خواند. بعد سئوالاتی برایتان پیش خواهد آمد یا ایده هایی برای ادامه کار و شروع پژوهش جدید.  در این زمینه با نویسندگان مقاله مربوطه (که احتمالا در گوشه ای دیگر از کره زمین زندگی می کند) ارتباط برقرار می کنید. این طوری شما به عنوان نویسنده واقعی مقاله شناخته می شوید. اسم شما به عنوان نویسنده این مقاله در بین اهل فن سر زبان ها می افتد.
وقتی برای سخنرانی مهمان می خواهند دعوت کنند نام شما به یادشان می آید نه انگل هایی که خود را بر مقاله شما تحمیل نموده اند.
از همین گوشه ایران هم می توانید همه این کارها را انجام دهید.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک

تویتر

گوگل