جمعه 4 مهر 1399
+0 به یه ن
می خواهم در مورد گرفتاری اعظم خانواده های طبقه متوسط، یعنی پیدا نکردن شغل بنویسم. در نوشته قبلی ام با عنوان «گرفتاری های طبقه متوسط: نوستالژی»هم اشاره ای کوتاه به موضوع داشتم.در پی آن نوشته، یک آقای جویای کار به درستی اشاره کرد که متاسفانه در محل کار گاهی دختران را از نظر جنسی تحت فشار می گذارند.متاسفانه چنین مواردی وجود دارند. در واقع باید گفت متاسفانه وضع از آن چه آن آقا ترسیم کرد هم بدتر هست چون که تنها دخترها نیستند که تحت فشار هایی از این دست قرار می گیرند. پسرها هم گاهی در محل مورد نگاه ناپاک و مزاحمت و آزار و اذیت قرار می گیرند. در نتیجه مخاطب مطالبی که می خواهم بگویم هم آقایان هستند و هم خانم ها.
هرچند این موارد وجود دارند ولی نمی توان گفت که همه گیر هستند. به این بهانه نمی توان در جست و جوی کار اهمال ورزید. محیط های سالم کاری خوشبختانه در کشور ما کم نیستند. باید گشت و محیط خوب را یافت. اگر بدشانسی آوردیم و با افراد ناپاک در محیط کار رو به رو شدیم و نتوانستیم آنها را سر جای خود بنشانیم آن گاه آن محیط را ترک می کنیم. نه آن که از ترس بدذاتان از ابتدا به جست و جوی شغل نپردازیم.
من در سال ۹۷ مطالبی در این باره گفته بودم. که در اینجا لینک آنها را باز می گذارم. محتوای حرفم آن بود که افراد ی را که نیت شوم دارند زودتر بشناسیم و قبل از این که رویشان زیاد باز شود یا سرجایشان بنشانیم یا از آنها دوری کنیم.
با آگاهی به این مسایل با اعتماد به نفس بیشتری می توان به جست و جوی شغل پرداخت.
مطالب قبلی:
مورد دو و هشت این نوشته:
آن چه که نوشته بودم برای محیط های دانشگاهی بود. اما کمابیش در محیط های کاری هم می توان آنها را به کار بست.
روی چند مورد دیگر هم لازم تاکید کنم:
۱) از کسانی که خود را صاحب نظر و معیار اخلاقیات می دانند بیشتر بترسید. این افراد تخصص دارند که با بحث کلامی هر کثافت کاری ای را عین اخلاقیات جلوه دهند و از آن سو بسیاری از رفتارهای آمفوتر مرسوم در جامعه را کاری بسیار زشت جا بزنند.
به علاوه، دم زدن از اخلاق (چه اخلاق جنسی، چه اخلاق علمی و چه اخلاق حرفه ای و....) بیشتر به این سبب هست که به رقیبان و منتقدان خود سیگنال دهند تا مبادا از آنها انتقادی بکنند و الا انگ بی اخلاقی به منتقدان خود خواهند زد و آنها را بی آبرو و نابود خواهند ساخت.
مدت مدیدی دوره می افتند و خود را معیار اخلاقیات جا می زنند و کلی نوچه دور خود جمع می کنند برای همچین روزی.
۲) از کسانی که احساس «خود خوش تیپ بینی » دارند حذر کنید. آنها معمولا مزاحمان جنسی هستند. صد البته «خوش تیپی» با احساس «خود خوش تیپ بینی» فرق دارد. معمولا خانم ها فرق این دو را سریع تر از آقایان متوجه می شوند. آقایانی که قلبی-قره ( شکاک و بددل) هستند از مردهای خوش تیپ در دور وبر احساس خطر می کنند. اما معمولا خوش تیپ ها نیازی ندارند برای کسی که چراغ سبز نشان نداده مزاحمت ایجادکنند.
«خود خوش تیپ بین ها» هستند که به زنانی که به آنها توجه خاص نمی کنند پیله می کنند و آزارشان می دهند.
۳) اونهایی که «احساس خود بانمک و طناز بینی» می کنند هم جزو خطرناک ها هستند. کسانی که شوخی هایی می کنند که خنده دار نیست اما اصرار دارند که حتما باید بقیه گوش کنند و بخندند. معمولا این حرکت هم سرآغاز آزار جنسی است.
۴) بیخودی به مردان مجرد سخت نگیرید و به آنها به صورت یک آزارگر بالفطره نگاه نکنید. اتفاقا بیشتر آزارگرها در محل کار و دانشگاه متاهل هستند. اتفاقا همسایه و همکار مجرد معمولا محجوب تر و با حیا تر است.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل