پنجشنبه 29 اسفند 1398
+0 به یه ن
برای تصمیم برای گرفتن ملک اطلاعات بسیار گوناگونی لازم هست که ما که سرمان به درس و مشق خودمان همواره گرم بوده از آنها بی خبریم. انجام رساندن چنین برنامه ای نیاز به همفکری با آشنایان مطلع دلسوز و قابل اعتماد داره. فرق زیادی هم نمی کنه که این آشنا جزو فامیل دور یا نزدیک باشه یا دوستان. (اما بهتره جزو همکاران نباشه چون قاطی کردن مسایل مالی با کاری می تونه عواقب بد داشته باشه. در محل کار افراد بدخواه کارشکن زیاد پیدا می شه).
یافتن کسانی که بشه روی کمک فکری شان در این زمینه ها حساب باز کرد خیلی ساده نیست. خیلی ها لاف آن را می زنند اما در عمل کسانی که واقعا بشه روی آنها حساب کرد خیلی کم هستند.
پیدا کردن آنها در میان آشنایان خود دقت و مشاهده چندین ماهه می خواد.
از سوی دیگر در خاورمیانه خیلی خوب نیست که شما در بین همه آشنایان بروید از پس انداز خود و برنامه های اقتصادی خود صحبت کنید و جار بزنید. هر کدام یک نظر بیخود می دهند و شما را گیج می کنند. این قبیل کارها قاطعیت در تصمیم گیری می خواد. اگر چپ و راست هر کسی نظری بدهد این قاطعیت از بین می رود. به علاوه کسانی که کارشکنی می کنند هم پیدا می شوند.
بهترین استراتژی این هست که بدون این که در مورد پس انداز و برنامه های خود (هر چه قدر خام) صحبت کنید یواش یواش صحبت های خانوادگی و دوستانه را دنبال کنید ببینید چه کسی توی خط این قبیل کارهای اقتصادی است و واقعا اطلاعات و تجربه کافی دارد. بعد یک مدت در کارها و حرف هایش دقت کنید ببینید چه قدر می شه روی او حساب کرد. ممکن است روی یکی از جهتی بتوان خیلی حساب کرد اما از جهات دیگر نه.
بعد از این که افراد قابل اعتماد و مطلع و دلسوز را شناسایی کردید از برنامه های خود بگویید و همفکری بطلبید. بخواهید که صحبت را به دیگران بازگو نکند.
این نکته هم مهم هست: اگر کسی را یافتید که بتواند و بخواهد کمک فکری کند قدرش را بدانید. بدانید که کاری که برای شما دارد می کند بسیار ارزشمند هست. یک جنبه مهم از قدردانی این هست که توصیه هایش را جدی بگیرید. اگر او توصیه کند و شما از سر لجبازی یا سر به هوایی برعکس آن را انجام دهید حمایت او را از دست خواهید داد. دیگر برایتان وقت نخواهد گذاشت.
ممکن هست این شخص قابل اعتماد که یافته اید همسن و سال خودتان باشد. در این صورت پدر شما احتمالا توصیه های او را به هیچ خواهد گرفت و خیلی هم خوشحال نخواهد بود که شما حرف او را از نصایح پدر بیشتر جدی بگیرید. برای این موضوع هم فکری بکنید که دعوا نشود! یک کمی با شوخی و.... فضا را تلطیف کنید. خیلی هم لازم نیست اسم او را زیاد جلوی پدر بیاورید که موضع منفی بگیرند.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل