+0 به یه ن
از سه چهارسال پیش، در دانشگاه های ایران یواش یواش توجه به نکات ایمنی مورد توجه قرار می گیرد. حوادث ناگوار مثل انفجار بزرگ در بیروت، آتش سوزی پلاسکو، انفجار کپسول های اکسیژن در بیمارستانی در تهران و نظایر آن ، کم کم باعث شده که مسئولان و مدیران مربوطه به فکر بیافتند که باید بالا بردن استاندارد های ایمنی را جدی تر گرفت.
شش هفت سال پیش، تعداد آزمایشگاه ها در کل کشور که استاندارد قابل قبولی به لحاظ ایمنی داشتند خیلی محدود بود. یکی از مراکز پیشرو در این امر دانشگاه شاهرود بود.
عزیزی این نکته را به تحسین گفت. من اشاره کردم که گویا ساخت بناهای روستایی در شهرستان شاهرود هم از ایمنی نسبتا خوبی برخوردار هست. در دوره اول احمدی نژاد برای ایمن سازی خانه های روستایی وامی اعطا کردند. شهرستان شاهرود از جمله معدود جاهایی بوده که این وام درست به کار گرفته شده. در اغلب شهرستان ها، روستاییان اندکی از وام را به مامور مربوطه رشوه دادند تا نادیده بگیرد که پول را به جای ایمن سازی خانه ها صرف خرید اجناس کمابیش تجملی می نمایند!
آن عزیز با شنیدن این حرف ، این رفتار درست در شاهرود را به تمدن باستانی و عرفای آن خطه نسبت داد.
راستش فکر نمی کنم امروزه، عرفای هزار سال پیش بر رفتار مردم چندان تاثیری داشته باشد. من فکر می کنم چند نفری (آدم زنده!) بوده اند که میان روستاییان در شهرستان شاهرود رفته اند وبه زبان خود آنها برایشان به طور واضح و قابل فهم تشریح نموده اند که چرا ایمن سازی ساختمان مهم هست. اونها هم که دیده اند برای حفظ جان خود و عزیزانشان ایمن سازی مهم هست متقاعد شده اند که از وام درست استفاده کنند. علی الاصول این کار باید در همه روستاهای ایران انجام می گرفت. تنها دادن وام کافی نیست. تشریح اهمیت پروژه به کاربران و گیرندگان وام هم بسیار مهم هست. اما معمولا از آن غفلت می شود.
نسبت دادن مسایل امروز -چه مثبت چه منفی- به شخصیت های مثبت یا منفی هزاران سال پیش سلب مسئولیت از خود، نوعی جبرگرایی و آدرس غلط دادن هست.
🍀 @minjigh
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل