جمعه 12 آذر 1400
+0 به یه ن
مراجعه به اطبا
یک عده معتقدند که حرف پزشک ها را نباید زیاد گوش کرد.
به نظر من، بستگی به پزشکش داره! اون پزشک هایی که عملا پزشکی را کنار گذاشته اند و به جایش مشاطه گری می کنند قابل اعتماد نیستند چون که به افراد مثل مورد برای تیغ زدن نگاه می کنند، نه آدم.
اونهایی هم که در محاوره های معمولی هم خیلی اصطلاحات پزشکی به کار می برند معمولا آدم های سطحی ای هستند که ضعف در استدلال و استنتاج خود را زیر بلغور کردن اصطلاح های پزشکی پنهان می کنند. اینها چندان قادر به تشخیص بیماری ها از راه استنتاج از علایم نیستند و با تشخیص غلط ممکن هست کار دست آدم دهند. خیلی ها از اینها گل پسر یک مادر هستند که عمری پز دکتر بودن پسرش را داده. معمولا این قبیل مادر ها در آخر عمر با شکنجه می میرند. گل پسرشان تشخیص غلط می دهد و چون از نظر مادر مقام نیمه خدایی دارد در توصیه ها شکی نمی شود و نظر پزشک دیگری پرسیده نمی شود. نتیجه این می شود که مادر با درد وشکنجه و زود هنگام می میرد.
دکترهایی هم که در یک زمینه تخصصی اون قدر متبحر و شناخته شده می شوند که مریض ها از گوشه کنار شهر وکشور برای همان موضوع به او مراجعه می کنند به تدریج دروس پزشکی عمومی را فراموش می کنند و قادر نیستند
در موضوعات دیگر خوب طبابت کنند. یک پزشک عمومی مجرب معمولا از یک پزشک فوق تخصص در تشخیص و درمان بیماری خارج از آن تخصص خاص ماهرتر هست.
چه بسا حتی یک پزشک تازه کار هم بهتر باشد.
خوشبختانه در شهرهای ما دکتر فراوان هست. با اندکی پرس و جو و نیز توجه و دقت، می توان دکترهای حاذق یافت.
اونهایی که به دکتر های حاذق مراجعه می کنند و توصیه های آنها را به کار می بندند بسی سالم تر از لجبازانی می مانند که خود را بهترین دکتر بدن خودشان می دانند.
مراجعه به کارشناسان اقتصادی
در کشور ما معمولا مشاوره اقتصادی گرفتن توسط یک شهروند معمولی از یک نفر با مدرک اقتصاد به پشیمانی منجر می شود. یارو یک سری اصطلاحات مثل "بیماری هلندی" و ترکیدن حباب سکه و ملک و … را ردیف می کند و نتیجه می گیرد که بهتراست دست نگاه دارید که سکه و دلار و ملک ارزان خواهد شد. اما در عمل تنها حبابی که می ترکد حباب آرزوهای کسی است که به زحمت پس اندازی تهیه کرده با دیدن قیمت ها چند ماه بعد از عمل به توصیه کارشناس اقتصادی!
به جای آن اگر افراد معمولی که اندک پس اندازی دارند به آشنایان دلسوز و درستکار که خود در کار اقتصادی هستند (اما عموما مدرک دانشگاهی اقتصاد ندارند) مراجعه کنند توصیه های مناسب می یابند.
کلید واژه های این افراد به جای "بیماری هلندی" و " ترکیدن حباب" ، چیزهای دم دستی نظیر این هست: "یارو پول-لازم هست با کف قیمت می فروشه"، " سر نبش دارند یکی لوکس می سازند باعث خواهد شد که این کوچه رو بیاد…"
این کسان که مدرک اقتصاد گرفته اند بیشتر برای اقتصاد های کلان نظر می دهند نه یک نفر با بودجه محدود. در مورد اقتصاد کلان هم پیش بینی هایشان معمولا غلط از آب در می آید. اغلب نه به خاطر این که بیسواد هستند و قطعا نه به این دلیل که اقتصاد علم معتبری نیست. بلکه به این دلیل هست که اولا، دسترسی به آمار و ارقام و اطلاعات موثق ندارند که بر آن پایه پیش بینی کنند. ثانیا این فرمول ها وقتی به درد می خورد که فرض بر آن باشد که تصمیم گیری های کلان کشور بر یک منطق اقتصادی معقول استوار هست که متاسفانه در کشور ما این فرض جای تردید دارد.
این از شهروند عادی در کشور ما! اما مسئولان قطعا باید مشاوران اقتصادی خفن بیابند و به توصیه هایش گوش دهند. کشور ما مشاور اقتصادی خفن هم کم ندارد اما مشکل این هست که مسئولان در کشور ما نصفه نیمه به توصیه های ایشان گوش می کنند. ایدئولوژی، لجبازی، فساد و…. مانع از این می شود که کامل حرف مشاور اقتصادی را گوش کنند. نتیجه همین می شود که شده!
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل