+0 به یه ن
به نظرم اصلا کافی نیست که گفته شود سعی کنیم برای کم کردن مصرف پلاستیک کیف پارچه ای به خرید ببریم. لازم هست اما کافی نیست. به نظرم باید نکات مربوط به کاهش مصرف نایلون و پلاستیک در زندگی روزمره به بحث عمومی گذاشته شود تا افراد با سبک های زندگی گوناگون نظرات خود را بازگو کنند و راهکاری برای گونه های متفاوت سبک زندگی اندیشیده شود. در زیر من نکات پراکنده ای در مورد کاهش مصرف نایلون و پلاستیک از روی مشاهدات و تجارب خودم می آورم. خوشحال می شوم آنها را نقد کنید و بسط دهید.
از متخصصان تغذیه، متخصصان بهداشت و متخصصان حفظ محیط زیست به طور ویژه دعوت به بحث می نمایم. از کدبانوان و «کدآقایانی» که امور خانه را رتق و فتق می کنند به طور «ویژه تر» دعوت به بحث می نمایم.
۱) کیف خرید پارچه ای برای گذاشتن بسته های تمیز نظیر کارتن مواد شوینده و .... مناسب هست. اما وقتی به میوه فروشی یا قصابی می رویم ناگزیریم ابتدا کیسه های نایلونی را برداریم و اقلام را در آنها بگذاریم آن گاه کیسه ها را داخل کیف خرید خود قرار دهیم. تا قبل از آمدن کرونا، من برای کم کردن مصرف پلاستیک کیسه های نایلونی سالم و نسبتا تمیز را (کیسه های سیب و پرتقال و ....) تا می کردم و دوباره می ذاشتم داخل کیف خرید تا دوباره به همان منظور استفاده شود. کیسه های تا حدودی تمیز را می تکاندم تا به عنوان کیسه زباله سطل های آشغال اتاق ها و..... استفاده کنم. تنها آنهایی را که خیلی کثیف بودند دور می ریختم. به این صورت مصرف پلاستیک به طرز محسوسی کمتر می شود.
۲) از نایلکسی که در آن گوشت و مرغ و ماهی خام گذاشته می شود دیگر نمی توان استفاده کرد وباید دور ریخته شود. امروز به ذهنم رسید که پس از این وقتی قصابی می رویم ظرفی با خود به همراه ببریم که گوشت را مستقیم در آن قرار دهند و دیگر نیاز به کیسه پلاستیکی نباشد. (البته ان شالله بعد از کرونا).
۳) بهتر است صابون مایع را در حجم بزرگ بخریم و پمپ های صابون را با آن پر کنیم. اگر هربار که صابون داخل پمپ صابون تمام می شود یک پمپ کوچک صابون بخریم هم هزینه بالاتر می رود و هم مصرف پلاستیک بیشتر می شود.
۴) یکی از بدترین انواع پلاستیک ها کیسه فریزرها هستند. به خصوص در ایران که کیسه های فریزر آن قدر نازک هستند که قابل بازیافت هم نیستند. نازک بودن این کیسه پلاستیک ها باعث می شود که بعد از دور ریختن، پاره پوره شوند. باد تکه های آن را پخش می کند. چه بسا تکه های آن توسط دام ها خورده شوند و وارد چرخه غذایی گردند. از طرف دیگر متخصصان تغذیه مدام علیه استفاده از کیسه فریزر هشدار می دهند. اما اغلب ما باز هم از آن استفاده می کنیم.
علت علاقه ما به کیسه فریزر علی رغم آگاهی ما نسبت به اثرات مخرب آن چیست؟
این به سبک زندگی ما بر می گردد. من کاربردهای کیسه فریزر را تشریح می کنم. امیدوارم سازندگان لوازم خانگی با توجه و دقت به این کاربرد ها ظروفی جایگزین آن طراحی نمایند.
من شخصا جز گوشت چرخکرده چیز دیگری در داخل کیسه فریزر نمی گذارم. البته می دانم در خیلی از خانه ها سبزی تفت داده شده، مرغ خام، کدو وبادمجان سرخ شده و غیره هم در داخل کیسه فریزر می گذارند و آن گاه در فریزر جا می دهند. مزیت کیسه فریزر در آن هست که می توان این مواد را در داخل آن به طور ورقه نازک گذاشت. هر وقت سریع بخواهیم تصمیم بگیریم چیزی درست کنیم آن را در می آوریم زود یخ آن باز می شود و می توانیم برای آشپزی استفاده کنیم.
اگر می خواستیم به جای کیسه فریزر این مواد غذایی را در داخل ظروف شیشه ای قرار دهیم نمی توانستیم این طوری به صورت ورقه در آوریم. معمولا ارتفاع شیشه ای دردار مخصوص یخچال و فریزر سه چهار سانتی متر یا بیشتر است. ما برای این منظور نیاز به ورقه های کمتر از یک سانتی متری داریم. وقتی ضخامت سه چهار سانتی متر می شود به آسانی یخ آب نمی شود. اگر هم بخواهیم ته هر ظرف شیشه ای تنها اندکی مواد غذایی بگذاریم و در را ببندیم ظرفیت فریزر زود پر می شود.
اگر ظروف شیشه ای در دار با مساحت برابر یک کیسه فریزر و ضخامت یکی دو سانتی متر به بازار آید می توان مصرف کیسه فریزر را به اندازه زیادی کاهش داد. به جای ظرف شیشه ای اگر ظرف ازجنسی باشد که رسانش حرارتی آن بالاتر باشد و در نتیجه یخ مواد غذایی زودتر آب شود دیگه بهتر. من نمی دانم کدام فلز یا آلیاژ برای این منظور (برای نگه داری مواد غذایی در فریزر) مناسب تر و سالم تر هست. اما حتما متخصصان می دانند.
۵) وقتی از بیرون سفارش غذا می دهیم خود قابلمه ببریم تا در ظروف یک بار مصرف نگذارند. اگر سبک زندگی مان طوری است که به طور مداوم و به طور سرزده مهمان سر می رسد و بعد هم الکی تعارف می کنند که «ما شام خورده ایم، شما چیزی سفارش ندهید. به زحمت نیافتید و....» (که تلویحا به آن معناست که باید یواشکی با تلفن سفارش غذا داد) بهتر است با کیترینگ محل دوست شویم و یک یا دو قابلمه اونجا به امانت بسپاریم تا در این مواقع در قابلمه خودمان غذا را بیاورند!
( پی نوشت: «ما شام خورده ایم، شما چیزی سفارش ندهید. به زحمت نیافتید و....» یعنی چی؟! خوب! شما شام خورده اید. ما که نخورده ایم. گشنه مونه!)
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل
آردینی اوخو