در باب مذاکره

+0 به یه ن


در اینجا سعی می کنم با توجه به ویژگی های فرهنگی خودمان نکاتی برای موفقیت مذاکرات مطالبه محور با مسئولان را بیان نمایم. فرض من این هست که مسئولانی که در مقابل ما نشسته اند افراد دلسوز، کاردان، فهمیده و از نظر اخلاقی سالمی هستند. متاسفانه می دانیم اکنون در کشور ما  این فرض ها در اغلب موارد صدق نمی کند. اما به امید روزی که مسئولان کشور این ویژگی را داشته باشند این یادداشت را می نویسم. به علاوه هم اکنون هم اقلیتی از مسئولان شاید باشند که به این ویژگی ها مزین باشند.

متن های بسیاری در اینترنت هستند که در مورد  فنون مذاکره، رهنمودهایی دارند. این متن ابدا جایگزین آنها نیست بلکه  مکمل آنهاست. بهتر است متن های استاندارد مربوط به فنون مذاکره  را حتما قبل از مذاکره  مطالعه کنیم و در موارد خرد با دوستان و اعضای خانواده تمرین نماییم.

و اما نکاتی که به ذهن این جانب می رسند:

۱- قهر کردن در وسط جلسه یکی از بدترین کارهاست که می توان کرد. نه تنها جلسه مذکور را به شکست می کشاند باعث می شود که در آینده کمتر با شما جلسه بگذارند. قهرکردن به هر شکلی  در کارنامه شخص مطالبه گر به صورت لکه سیاهی ثبت خواهد شد که زدودن آن به آسانی میسر نیست.

اگر به صورت یک گروه یا هیئت برای مذاکره بروید و یکی از شما وسط جلسه قهر کند بقیه اعضای گروه باید تلاش بسیاری کنند که این قهر را  «ماست مالی» کنند. کمابیش مانند پشت کردن به همرزمان در میانه میدان جنگ هست.


۲-معمولا مطالبه گرانی که در قالب سمن ها در جلسات شرکت می کنند از سلاله جوانمردان هستند.  مرام این افراد این گونه هست که اگر ببینند موضوعی خیلی حیاتی است و برای یک نفر یا جمعی از افراد  ارزش و اهمیت وافر دارد  رسیدگی به آن را در اولویت می گذارند. برای همین هم در  جلسات مطالبه گری ، روی اهمیت موضوع تاکید فراوان می کنند. برای نشان دادن این اهمیت، هیجان خود را آشکار می سازند. اگر کسی در بیرون جلسه با همین هیجان به سراغشان بیاید و طلبی کند خود در برآورده کردن طلب آن شخص  شتاب خواهند کرد. با فرض این که مسئول مربوطه هم شخصی مانند خود آنهاست انتظار دارند که مسئول هم تحت تاثیر قرار گیرد.  واقعیت این هست مسئولان-حتی اگر فاسد هم نباشند معمولا از سلاله جوانمردان-نیستند. برعکس  آموخته اند که باید هیجانات را  فروخورد  تا آرام آرام به هدف رسید. در نتیجه این روش در مورد آنها نه تنها  شتابی بر نمی انگیزد بلکه شما را در نظر آنها خوار می کند. چه بسا به صورت مزاحم به شما بنگرند که با جهان بوروکراتیک و سلسله مراتب آن نا آشناست.


۳- خشمگین شدن و سر وصدا کردن در جلسه معمولا به ضرر مطالبه گر  تمام می شود.


۴- اگر مذاکره کننده  زن باشد  در ابتدای جلسه معمولا جوک هایی با محتوای «ناقص العقلی زنان» 

می گویند. اگر هم ترک یا لر باشد از اون جوک های بی مزه قومیتی می گویند. شاید هم موضع دیگری را دستاویز قرار دهند (مانند لهجه، بالاشهری-پایین شهری، صاحب گوشی اپل- سامسونگ ….). هدف آن هست که اولا اعتماد به نفس وی را از بین ببرند ثانیا آن قدر ذهن او را با این مسایل سخیف مشغول کنند که نتواند روی اصل مسئله تمرکز کند و از نظراتش به شایستگی دفاع نماید. تمرین تمرکز کنیم (مثل یوگا کارها) تا بدون واکنش به آن گونه اظهارات سخیف به اصل مطلب برسیم و در حاشیه نمانیم. 

۵- مقایسه توام با گلایه  با سایر افراد یا اشخاص یا شهر ها یا استان ها بچگانه هست و تاکتیک مناسبی برای مذاکره نیست. به طور مثال  به جای این که بگویید که چرا برای اصفهان این همه بودجه خرج کردید وبرای شهر ما  خرج نکردید بگویید نیازهای شهر ما فلان هست . اگر فلان قدر بودجه به آن اختصاص دهید بهمان قدر منفعت تا فلان زمان حاصل خواهد شد. 


این نکته خیلی مهم هست. هر چه قدر روی این نکته تاکید کنم باز هم کم هست. بین مردم ما این قبیل مقایسه ها بسیار شایع هست. آن قدر بین خود این مقایسه ها را تکرار می کنند که برایشان بدیهی ترین رفتار ممکن  شده است.  هیچ فکر کرده اید اگر مسئول مربوطه با اون فرد یا محل که علیه رسیدگی زیاد به آن گله مند هستید رابطه ای  داشته باشد چه قدر علیه شما موضع خواهد گرفت و مطالبه شما به چه خطری خواهد افتاد؟!


۶- در کشور ما به پیشکسوت و افراد جا افتاده احترام زیادی قایل هستند. اگر در هیئت مذاکره کننده چند نفر از  دبیران بازنشسته هم باشد به وزانت هیئت بسیار کمک می کند.  اگر دبیر ادبیات باشند با خواندن شعر و یا حکایتی به تلطیف فضا کمک می کنند. آن چه که گفتم همیشه و در همه ادوار کارآیی دارد. اما این نکته که می خواهم بگویم در این برهه زمانی کاربرد می تواند داشته باشد (هرچند امید من آن هست که ۵ سال دیگر اوضاع تغییر کند): در  حال حاضر اغلب مسئولان کشور ما به هزار فامیل هایی وصل هستند که  به صورت سنتی در خانواده آموخته اند که دانش یعنی عربی دانی! برای همین حضور یک دبیر بازنشسته عربی  می  تواند کارگشا باشد. صد البته در گروه اکثریت باید با کارشناسان امر باشد. اما در یک گروه مذاکره کننده ۵۰ نفره حضور دو سه نفر از دبیران بازنشسته می تواند مفید واقع شود.


۷- بازاریان عموما مذاکره کنندگان خوبی هستند. بهتر از دانشگاهیان و روشنفکران این فن را بلدند. وقتی سخن از بازاری به میان می آید در ذهن دانشگاهیان و روشنفکران معمولا کاریکاتورهای  مجلات چپگرا ترسیم می شود: شکم گنده و حریص. در نتیجه شاید برایشان مضحک بیاید که بازاری جماعت به همراه گروه های مردمی مطالبه گر به سراغ مسئولان بروند تا برای حل یک مسئله عام المنفعه نظیر مسایل محیط زیست مذاکره نمایند. این تصویر- همچون بیشتر کلیشه های دیگر- ساده سازی ای ویرانگر است.  هستند بازاریانی که به نهاد بازار به عنوان یک میراث فرهنگی مهم می نگرند که  تجلی گاه  بسیاری از هنرها و نیز فضایل باز مانده از گذشتگان هست. این افراد معمولا به کارهایی نظیر مجموعه داری یا حفظ میراث فرهنگی نیز اهتمام دارند. حضور این افراد در هیئت مذاکره کننده  برای مطالبه گری مدنی می توانند مفید باشند. خودشان هم مایل خواهند بود که حضور پیدا کنند.


۸-  حضور وکیل و حقوق دان در هیئت مذاکره کننده  بسیار مهم و اساسی است. وکیل باید مجرب و جاافتاده   باشد. باز،   من  وکیل بازنشسته را برای شرکت در جلسات  مذاکره سمن ها  ترجیح می دهم به وکیل جوان یا میانسال. اگر وکیل جوان باشد بهتر است در موضوعی مرتبط تجربه کاری موفق داشته باشد. وکیلی که زیاد با جراید مصاحبه می کند معمولا دردسر آفرین هست. بهتر هست وکیل مزبور تجربه کار با بازاریان داشته باشد و با خلق و خوی آنها انس داشته باشد تا این که بخواهد سلبریتی ای باشد که سخنانش در اینستاگرام لایک بسیار می گیرد! 

(از روی تجربه موارد حقوق بشری می گویم. هروقت وکالت موردی را وکیلی ر که با روزنامه ها و سایت های روشنفکری  مصاحبه می کند و به صورت سلبریتی حقوق بشری ظاهر می شود بر عهده می گیرد، متاسفانه ختم به خیر نمی شود. وکیل های دیگر  بی سر و صدا با ریش سفیدی و گیس سفیدی و…… معمولا  رضایت شاکی را می گیرند و جان موکل شان را نجات می دهند. هستند حقوقدانان محترمی که روی مسایل حقوق بشری کار آکادمیک ارزشمند می کنند تا این مسایل به طور ریشه ای حل شود و سامان بهتری بگیرد. اما این افراد  برای معروف و سلبریتی شدن یا پناهنده گشتن،   با جان موکل شان بازی نمی کنند و مورد آنها را به جراید -به خصوص جراید آن سوی آب ها- نمی کشانند.)


۹- وقتی گروهی برای مذاکره جایی می روند باید از قبل هماهنگ باشند. هم در محتوای حرفی که می خواهند بزنند و هم در نحوه بیان آن. بهتر است با هم اندکی تمرین کنند که قرار است در جلسه چه بگویند و سئوالات احتمالی را چه گونه پاسخ دهند. در مورد این هم توافق کنند که اگر سئوال و نکته غیر منتظره ای عنوان چه کسی پاسخگو باشد.  اگر گروه بر سر میز مذاکره ناهماهنگ باشند شکست آن حتمی خواهد بود. بعد از این جلسه هم دیگر جدی گرفته نخواهند شد. اگر یکی از اعضا در جلسه خلاف آن چه تمرین شده، تکروی نماید رهبر گروه را در بدموضعی جلوی غریبه ها می گذارد. اگر اعتراض نکند شالوده مذاکرات از دست او در می رود. اگر اعتراض کند تصویر بدی از او ایجاد می شود و به دیکتاتوری و قلدری شناخته می شود. مسئول مربوطه هم در دل می گوید وقتی اینها بین خود نمی توانند دموکراتیک رفتار کنند لیاقت آن را ندارند که من با آنها مطابق اصول دموکراسی رفتار کنم و پاسخگو باشم.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

کم کردن مصرف آب در آپارتمان های چند واحدی

+0 به یه ن

در گفت وگو هایی که با دوستان در مورد صرفه جویی در مصرف آب شهری داشتیم مطرح شد که در آپارتمان ها یی که کنتور آب مشترک دارند معمولا آب زیادی توسط ساکنان و سرایداران به هدر می رود. در واقع چون بیشتر زحمات تمیزکاری قسمت های مشاعات آپارتمان با سرایدار هست و ازطرف دیگر سرایدار قبض آب را نمی پردازد کمتر به صرفه جویی در مصرف آب عنایت دارد.

ظاهرا اتفاق مشابهی در خوابگاه ها و پانسیون های دانشجویان می افتد. 
اهمیت خوابگاه بیشتر از این جهت هست که عادات روزمره نسل جوان در آن شکل می گیرد.  اگر دانشجویان خوابگاه بیاموزند که صرفه جویی کنند اغلب این عادت را تا آخر عمر 
 در خود حفظ خواهند کرد.
همین طور در هتل ها هم مسافران و هم تمیزکاران آب بسیاری را به هدر می دهند.


مدیران آپارتمان ها می توانند جلسه ای با حضور ساکنان و سرایدار بگذارند و با هم قرار بگذارند که اگر صرفه جویی کنند و بتوانند هزینه آب مصرفی را پایین بیاورند بخشی از مابه التفاوت (مثلا یک چهارم) به عنوان تشکر به سرایدار تعلق می گیرد.


همین قبیل اقدامات تشویقی را می شه با تمیزکار و دانشجویان خوابگاه ها هم می شود انجام داد.  حتی در هتل ها هم شاید بتوان اجرا کرد. اگر در لابی بنویسند که از محل بودجه ای که با کمتر مصرف کردن آب پس انداز می شود،  به تمیزکاران پاداش تعلق خواهد گرفت، ممکن هست هم تمیزکاران (جهت گرفتن پاداش) و هم مسافران (جهت کمک به زحمتکشان) کمتر آب به هدر دهند.


🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

پد های قابل شست و شو

+0 به یه ن

این مطلب به شدت زنانه است.   فکر نمی کنم مفاد آن به درد آقایان بخورد.جمع بندی صحبت هایی  است که در دو روز گذشته با دوستان قدیم دانشکده فیزیک شریف داشتیم. الان این دوستان در آلمان و آمریکا و  کانادا پژوهشگر هستند. یکی از آنها هم    اکنون در دانشکده شیمی  استاد است و از  دیدگاه شیمیایی هم بحث را تایید می کند. در دو روز گذشته از این دوستان در این باره بسیار آموختم و از ایشان سپاسگزارم.

————
بحث بر سر آلایندگی نوار بهداشتی یک بار مصرف برای طبیعت بود. در سال های اخیر در کشورهای پیشرفته دو جور پد بهداشتی قابل شست وشو به بازار آمده است. هدف اصلی عرضه این محصول کاهش آلوده شدن طبیعت به واسطه نوار بهداشتی یک بار مصرف هست. با توجه به این که نوار بهداشتی قابل شست و شو به صرفه تر هست مورد توجه قرار گرفته است. بهتر است دختران دانشجو که می خواهند در هزینه ها صرفه جویی کنند این متن را به طور ویژه جدی بگیرند. به خصوص هنگامی که برای فرصت مطالعاتی با بودجه کم  به خارج می روند.  هزینه تهیه نوار بهداشتی در کشورهای اروپا و شمال آمریکا به نسبت کمک هزینه ای که دانشجویان دریافت می کنند بسیار زیاد است.
 دو نوع پد قابل شست وشوی مدرن هست. اولی که در چین تولید می شود و در کشورهایی مثل آلمان به وفور مورد مصرف قرار می گیرد لایه ای از الیاف  زغال بامبو (تهیه شده در دمای ۸۰۰ درجه) دارد. این لایه ضد آب و ضد الکتریسیته ساکن هست و از نفوذ مایعات به لایه های زیرین جلوگیری می کند.

برای مشاهده نمونه هایی از این محصول می توانید به این سایت آمازون مراجعه کنید.همان گونه که ملاحظه می کنید طرح این محصول پر نقش و نگار هست. به عمد این گونه  انتخاب می کنند که لکه روی آن معلوم نباشد.

لازم هست در مورد شست و شوی این  پدها نکته ای بگویم. می شود آنها را ابتدا در آب سرد خیس کرد و بعد از مدتی آب کشید. آن گاه با آب داغ و مواد شوینده شست. این گونه شست و شو لزوما لکه را از بین نمی برد اما توجه داشته باشید که لکه خون ناشی از آهن موجود در خون است و غیر بهداشتی نیست. مهم آن هست که باکتری ها کشته شوند که شست و شوی ساده آن را از بین می برد و نیاز به سفید کننده ندارد. سفید کننده خود آلاینده محیط زیست هست. به علاوه استفاده مداوم  از وایتکس می تواند برایتان حساسیت زا باشد.   وایتکس عمر پارچه راهم کاهش می دهد. اینها را هم قرار نیست نشان مهمان بدهید که خیلی نگران لکه باشید. مهم آن هست که از نظر باکتری ها پاک  و تمیز باشند. 
نوع دیگری از  پدها هم در کشور های پیشرفته در سال های اخیر به بازار آمده که الیاف بامبو ندارد. به جای آن الیاف فشرده نخی دارد که جاذب بالای رطوبت هست. در گذشته این قدر نمی توانستند فشرده بسازند.
در ایران هم گویا پدهای بهداشتی قابل شست و شو تولید می شوند. در اینستاگرام آنها را می فروشند. فکر نمی کنم آنهایی که در ایران تولید می شوند از  این فن آوری نوین برخوردار باشند اما در عوض قیمت شان بسیار کمتراست.  شاید برای روزهای اوج خونریزی ماهیانه  این پدهای قابل شست وشوی ایرانی جوابگو نباشند. اما در روز اول و روز های آخر که خونریزی کم هست. می توان از آنها بهره برد. فکر می کنم برای کسانی که قاعدگی نامنظم دارند و در نتیجه ناچارند برای احتیاط از چند روز قبل در محل کار یا تحصیل از نوار استفاده کنند این محصول  مفید باشد. جلوی مصرف بی رویه نوار بهداشتی و هزینه های آن بر جیب شخص و نیز طبیعت را می گیرد.
اگر از دوستان نزدیک و صمیمی تان برای فرصت مطالعاتی چند ماهه به خارج می رود بهتر است برای هدیه برایش از این نوع محصولات بخرید. کلی در هزینه ها به او کمک می کند.اگر دوست داشتید این نوشته را به گروه های  خانم ها  فوروارد کنید.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

ریزه کاری های حفظ محیط زیست در آشپزخانه-قسمت پنجم

+0 به یه ن

برای مبارزه با کرونا باید  اولا دست هایمان را بشوییم و  ثانیا در مصرف آب  شهری هم صرفه جویی کنیم تا بقیه هم آب  تصفیه شده داشته باشند که بتوانند دستانشان را بشویند.  اگر بقیه دستانشان را نتوانند بشویند اپیدمی بیشتر گسترش می یابد و  دامان ما  را هم  می گیرد.

در زیر برخی نکات که برای کمتر کردن مصرف آب به ذهنم می رسد می آورم:

۱)  ظروف غذا را بلافاصله بعد از صرف غذا  و قبل از خشک شدن چرک ها بشوییم تا  برای شستن آب  زیادی نیاز نباشد.به این ترتیب شستن ظرف ها هم راحت تر است و کمتر وقت می گیرد. به هنگام شستن بشقاب ها و قاشق و چنگال قابلمه را در سینک قرار دهیم که تا با آبی که از آنها سرازیر می شود  پر شود و خیس بخورد.

۲)  دقت کنیم که بیش از حد لزوم مواد شوینده برای شستن نریزیم. اگر بیش از نیاز باشد کف فراوانی تولید می شود و آب فراوان تری برای  شستن کف ها نیاز خواهد بود. (همین طور زحمت بیشتری!)

۳) به کودکان بیاموزیم که شیر آب را بیهوده باز نگذارند. کودکان از سنین بسیار کم قادر هستند که نکاتی نظیر صرفه جویی در مصرف آب را یاد بگیرند. برای آموزش اولا آموزگار (والدین) در عمل خود صرفه جویی را باید رعایت کند تا کودک الگو برداری کند. ثانیا می توان با زبان ساده مراحل تهیه آب لوله کشی شهری و نیز اهمیت صرفه جویی و تبعات قطع آب را به کودکان شرح داد.  کودکان در سنین خیلی کم هم متوجه می شوند و با توجه به ضمیر پاکشان احساس مسئولیت اجتماعی می کنند.  ترساندن  کودکان از موجودات واهی یا یکی از همسایگان  یا تنبیهات فرضی  نتیجه مطلوب ندارد چرا که کودکان با هوشتر از آنند که این حرف ها  را باور کنند. همین طور به اندازه کافی باشعور هستند که اصل ماجرا را درک کنند. پس بهتره صادقانه دلیل اصرارمان را برای صرفه جویی در مصرف آب شرح دهیم. حتی در سن حدود دو سالگی هم می توان این آموزش را داد. تنبیه و هشدار و امر و نهی و فریاد جواب نمی دهد اما اگر وقتی کودک شیر آب را می بندد او را تشویق کنیم و این عمل او را مورد توجه خاص قرار دهیم می آموزد که در آب صرفه جویی کند. به خصوص اگر این رفتار را به طور سازگار تکرار کنیم. .  (من این نکات را هم از چند روانشناس و متخصص تربیت کودکان شنیده ام و هم خود روی کودکان امتحان کرده ام و نتیجه گرفته ام.)

۴) شیر آب را با فشار بیش از اندازه باز نکنیم.  فشار آب بالا علاوه بر این که مصرف آب را بیهوده افزایش می دهد باعث می شود آب به لباس ما و نیز دور وبر سینک و روشویی و .... بپاشد  و آنها را خیس کند. آب لوله کشی های شهر های ما هم که اغلب رسوب دارد در نتیجه آب لکه باقی می گذارد.


پی نوشت: باور کنید برای از بین بردن ویروس کرونا مصرف آب فراوان لازم نیست!

اولش مثل همیشه دست ها را زیر شیر می گیریم. بلافاصله که بعد از این که دست ها خیس شد شیر آب را می بندیم. بعد صابون می مالیم . قشنگ با دقت همه جای دست را می شوییم. بیست ثانیه باید بماند تا غشای کرونا از بین برود. بعد دوباره شیر آب را باز می کنیم. کف ها را مثل همیشه (مثل زمانی که هنوز کرونا نیامده بود) می شوییم و شیرآب را می بندیم. اگر در خانه خودمان باشیم با دست می بندیم. اگر بیرون باشیم با دستمال کاغذی.

نگه داشتن دست ها بیش از مقدار معمول جلوی شیرآب کرونا را از بین نمی برد. فقط مصرف آب را افزایش می دهد تا جایی که ممکن است آب در محله ما یا محله های دیگر قطع شود و نتوانند دستانشان را بشویند. اگر دیگران نتوانند بشویند کرونا افزایش می یابد و بدبختی کرونایی ما طولانی مدت تر خواهد شد.
برای از بین بردن کرونا مهم ماندن کف صابون برای ٢٠ ثانیه یا بیشتر هست. آب فراوان تر کمکی نمی کند.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

شیوع بیشتر کرونا در صورت بیشتر شدن مصرف آب از ظرفیت تصفیه

+0 به یه ن

 توصیه ها مربوط به کم مصرف کردن آب را جدی بگیریم.
ظاهرا این نگرانی هست که مصرف آب از ظرفیت تصفیه آب کشور بالا بزند. اگر این اتفاق بیافتد به بخش هایی از شهر ها آب نخواهد رسید. اگر آب نرسد نمی توانند دستانشان را بشویند و درنتیجه کرونا بیشتر شیوع پیدا می کند.

جهت مبارزه با کرونا تا جای ممکن در مصرف آب صرفه جویی کنیم.
لطفا این مطلب را فوروارد کنید.

🍀@minjigh

دم موش علیه کرونا

نسرین قنواتی 

✳️ من در همین کانال موفقیت‌های کوچک ایرانیان درباره تلاش‌هایم برای صرفه‌جویی در مصرف آب نوشته بودم. همه آن تلاش‌ها پس از شیوع کرونا تقریبا متوقف شد، اما هفته گذشته خبری خواندم درباره این‌که در روزهای پایانی سال ۱۳۹۸ تهرانی‌ها، بیش از میانگین ۵۰ ساله خود آب مصرف کرده‌اند.

✳️ کرونا باعث شده است مصرف آب مردم تهران در هر روز بیش از حجم دریاچه چیتگر و بسیار بیشتر از مصرف روزهای گرم تابستان آب بشود. بقیه کشور هم همین گونه شده است.

✳️ حال همه طبیعت بر اثر کرونا بهتر شده چون آلودگی خودروها و هواپیماها و حتی تولید آلودگی کارخانه‌ها کمتر شده است، اما منابع آبی که تحت فشار شدید قرار گرفته‌اند، مصرف می‌شوند و با مواد شوینده بیشتری آلوده می‌شوند.

✳️ خودم را می‌بینم که کارم شستن و شستن و شستن  شده است. این یعنی کسی که همیشه دم از صرفه جویی می‌زد، امروز مشترک پرمصرف شده است. ترس حالا به جانم افتاده است. آب اگر کم و قطع شود، من با کرونا چه کنم؟

✳️ کاری که فعلاً از دستم می‌آید این است که هنگام شست‌وشو - دست‌ها یا وسایل آشپزخانه - شیر آب را با فشار کمتری باز کنم. خودم اندازه‌گیری کردم و معلوم شد این کار ۳ تا ۷ برابر از میزان آب مصرفی خواهد کاست.

✳️ من حالا به قول #محمد_فاضلی در یادداشت «موفقیت کوچک: دم موش یا دم گربه» سعی می‌کنم شیر آب را آن‌قدر باز کنم که ضخامت آب خروجی از آن فقط به اندازه «دم موش» باشد نه «دم گربه». من حالا از «دم موش» علیه کرونا استفاده می‌کنم.

✳️ بیایید این «دم موش» زلال و شفاف را علیه کرونا به‌کار بگیریم. آب مایه حیات ماست و در این اوضاع کرونایی، اهمیت‌اش بیشتر شده است. فشار آب را کم کرده و دم‌_گربه‌ای باز نکنیم.

#فشار_آب_کم_کن

#دم_موش_علیه_کرونا

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

با کسانی که بر زمین زباله می ریزند چه کنیم؟

+0 به یه ن

تجربه نشان می ده که وقتی کودک کم سن و سالی در خیابان یا مدرسه زباله بر زمین می ریزه اگر بزرگترها (رهگذران یا مسئولان مدرسه) خم شوند و جلوی چشم کودک زباله را از زمین بر دارند و به سطل زباله بیاندازند عموما کودکان می آموزند که دیگر زباله بر زمین نریزند.


همین روش با بابابزرگ هایی که دسته جمعی به پارک می روند و اونجا زباله می ریزند هم کار می کنه. وقتی بابابزرگ ها ببینند جوانی زباله اونها را از زمین برداشت برای حفظ احترام خودشان از آن به بعد زباله نمی ریزند.

اون کمپین هایی که در محرم یا اعیاد دیگر راه می افته و عده ای می روند ظروف یک بار مصرف را از زمین جمع می کنند هم فکر کنم روی افراد مذهبی جامعه تاثیر مهم و ماندگار بذاره.

یه روش خوب هم اینه که از مادران  یا پدرات جوان بخواهیم که نریختن زباله را به کودکان خود آموزش دهند. در واقع روش های این آموزش را به مادران و پدران جوان بیاموزیم. وقتی مادران  و پدران این آموزش را می دهند خود هم می آموزند! با توجه به ساختار خانواده ایرانی در این پروسه عملا خاله و عمه و دایی و عمو هم یاد می گیرند.


اما اگر کسی که زباله به زمین می ریزه یک فرد جوان یا میانسال از خود راضی باشه این روش جواب نمی ده. تازه خیال می کنه بقیه وظیفه دارند جلوی او خدمت کنند! با اینها چه می شه کرد؟ می دانید که عموما بسیار خشن و وقیح هستند. اگر به آنها تذکر بدهید چنان بد جواب می دهند که تمام روز اعصابتان به هم می خوره. ما هم قبل از هرچیز باید مراقب اعصاب خودمان باشیم.
کسی تجربه موفقی در برخورد با این آدم ها داره؟


پی نوشت:
داشتم فکر می کردم چرا این قدر خاطره  و داستان بین مردم هست از پرخاش ها و خشونت های کسانی که به آنها در مورد نریختن زباله تذکر داده شده است؟ آیا فقط این افراد خشن و پرخاشگر هستند که زباله می  ریزند؟ قطعا بین افراد خشن و پرخاشگر زباله ریز بیشتر هست. اما من فکر می کنم ما هم ناخود آگاه انتخاب می کنیم که به این افراد تذکر دهیم. وقتی می بینیم مادری با تیپ خیلی معمولی  با بچه اش زباله بر زمین می ریزد نا خود آگاه  از آن می گذریم. وقتی می بینیم دستفروشی یا مغازه داری معمولی زباله می ریزد می گذریم.
اما اگر توجه داشته باشید یک نکته مشترک در این خاطره ها که مردم تعریف می کنند هست. 
شخص مورد نظر یک مقدار خاص بوده که توجه را جلب کرده.
یا سوار ماشین خیلی مدل بالایی بوده. یا خیلی به ظاهر خود رسیده بوده. یا هیکل درشت داشته. یا ماشین بزرگ داشته. یا فیس و افاده اش زیاد بوده. یا قلدر بوده.
خلاصه یک جوری در خیابان توجه ما را جلب کرده. معمولا هم به همراه یک حس  منفی (چه آگاهانه چه ناخودآگاه). بعد که دیدیم زباله ریخته  بیشتر عصبانی شده ایم و رفتیم به او تذکر داده ایم.
من تا به حال نشنیدم یکی خاطره تعریف کنه که من رفتم به یک آدم معمولی تذکر دادم تا زباله نریزد و او به من پرخاش کرد!

این در حالی هست که بیشتر زباله ها توسط آدم های معمولی که به طور روزمره توجه ما را جلب نمی کنند به زمین ریخته می شوند. به این دلیل ساده که تعداد آدم های معمولی (نه خیلی پولدار یا قوی هیکل یا قلدر) خیلی بیشتره.

این هم دلیل دیگه است که تذکر های روزمره شهروندان به نظرم کارساز نخواهد بود. چون ناخودآگاه فقط افراد خاص مخاطب قرار میگیرند. اون هم افراد خاصی که گوششان اصلا به این حرف ها بدهکار نیست.

اما اگر  به طور گروهی و با یک استراتژی مشخص  آموزش عمومی صورت بگیره این مشکل نخواهد بود. مخاطبان عموم مردم خواهند بود نه کسانی که به طور خاص توجه ما را به خود جلب کرده اند.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

مضرات کاغذ سفید

+0 به یه ن

با سلام و عرض احترام
سال نو را خدمت همگی تبریک می گویم. غرضم از مزاحمت یادآوری نکته ای در مورد کاغذهایی بود که در پرینترها استفاده می شود.
من از منظر یک طرفدار محیط زیست این نکته را می خواهم گوشزد کنم. اما پژوهشکده ها و دانشکده ها شاید بخواهند به منظور کم کردن هزینه خرید کاغذ نکته این حقیر را جدی بگیرند.
هرچه کاغذ سفید تر باشد هم قیمت آن بالاتر می رود و هم  برای تولید آن آب بیشتری آلوده می شود.
 می دانید که کاغذ از چوب تولید می شود پس می توانید تصور کنید که چه میزان سفید کننده و آب برای سفید نمودن کاغذ باید استفاده شود.
 به علاوه کاغذ ی که رنگ آن اندکی به قهوه ای می زند کمتر چشم را می آزارد. با توجه به این مسایل پیشنهاد می کنم در سال آتی از کاغذهای ارزانقیمت تر که کمی به قهوه ای می زنند  به جای کاغذهای کاملا سفید استفاده نماییم.

با تشکر از توجه همگان.
یاسمن فرزان    (ممنون می شوم اگر این مطلب را به اشتراک بگذارید.) 🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

ریزه کاری های حفظ محیط زیست در آشپزخانه-قسمت چهارم

+0 به یه ن

۱۳۸۸ آبان ۱۵, جمعه
دریاچه ای به وسعت قابلمه های مردم ایران زمین



معمولا خانواده ها برای آن که قابلمه غذایشان را بشویند ابتدا آن را پر از آب می کنند تا بماند و خیس بخورد. خیلی ها همین طور آب را باز می گذارند تا قابلمه پرشود. در صورت که خیلی راحت می شود اول قاشق و چنگال و بشقاب ها را شست. اگر قابلمه داخل کاسه ظرفشویی باشد، آب بشقاب ها در قابلمه می ریزد و آن را پر می کند. من یک محاسبه سرانگشتی کردم و دیدم اگر همه خانواده ها ی ایرانی همین نکته را رعایت کنند در سال به اندازه یک دریاچه به ابعاد 2 کیلومتر در 2 کیلومتر و به عمق هفت متر در مصرف آب صرفه جویی می شود.


بیایید این حجم از آب را با حجم آب تالاب های به ثبت رسیده میهن مان مقایسه کنیم. به نظر می رسد این حجم از آب از آب تالاب گوری گُل (واقع در نزدیکی تبریز) بیشتر است.


رعایت این نکته کوچک به هنگام شستن ظروف هیچ زحمتی ندارد! خیلی خیلی خیلی ساده تر از احیای دریاچه و تالاب خشک شده است!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

ریزه کاری های حفظ محیط زیست در آشپزخانه-قسمت سوم

+0 به یه ن


یک علت دیگه هم که برخی استفاده از کیسه فریزر را به ظرف شیشه ای دردار ترجیح می دهند، مسئله قیمت هست.

می توانیم وقتی برای همدیگر کادو می بریم ظرف شیشه ای دردار مخصوص نگهداری مواد غذایی در یخچال و فریزر بخریم.


در مجموع ظرف دردار خیلی بیشتر به درد می خورد.
وقتی شیرینی خوری هم می خرید سعی کنید نوع دردار آن بخرید تا شیرینی هایی مثل قرابیه و... در آن خشک نشوند. والا باز مجبور می شوید، بالای ظرف سلفون بکشید که آلاینده محیط 
 زیست است.
به علاوه جلوی خود مهمون  خوب نیست  بیایید روی قرابیه سلوفان بکشید. اما اگردر  ظرف را بذارید اشکال نداره.
یک دور دیگه ظرف را برای تعارف به مهمانان  جلوی آنها  بگیرید و بعد درش را بذارید تا خشک نشه.

همین طور ظرفی که در آن سالاد الویه درست می کنید بهتره در دار باشه تا مجبور نشوید وقتی آن را دریخچال می گذارید روی آن پلاستیک بکشید.



در تهران وقتی می روید به مغازه، می خواهید کادو بخرید آقای مغازه دار تشویقتان خواهد کرد که به جای ظرف دردار، با همان هزینه ظرف بزرگتر بخرید که بیشتر توی چشم بیاید. اما به لحاظ محیط زیستی و به لحاظ حفظ کیفیت شیرینی های خشک نظیر قرابیه ظرف دردارمناسب تر است. اگر کسی که کادو را برایش می برید واقعا اهل خانه داری باشد این را می داند و فقط به بزرگی ظرف نگاه نمی کند.


🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

ریزه کاری های حفظ محیط زیست در آشپزخانه-قسمت دوم

+0 به یه ن

من به تازگی دریافتم که  از دلایلی که در برخی خانه ها ابا دارند که از ظرف شیشه ای به جای کیسه فریزر استفاده کنند دو مورد زیر هست:

١) یکی این که می ترسند ظرف شیشه ای در فریزر ترک بردارد و بشکند

٢) دوم این که کیسه فریزر را تمیزتراز شیشه می دانند

حال آن که هر دو تصور اشتباه هست.


متخصصان تغذیه نگهداری مواد غذایی را در کیسه فریزر توصیه نمی کنند.
چون تکه های میکروسکوپی پلاستیک به غذا می چسبند و وارد بدن می شود.

برای شیشه این اتفاق کمتر می افتد.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل


  • [ 1 ][ 2 ]