+0 به یه ن
تحریم ها باعث می شود که معاملات شفاف بین المللی میسر نباشد و معاملات لازم برای کشور در بازار سیاه انجام گیرد. بازار سیاه، راه را بر فساد مالی و دزدی های واسطه ها و دلال ها باز می کند. برای آنان که از فساد مالی سود می برند تحریم های اقتصادی نعمت هستند. مردم مظلوم ایران- به خصوص اقشار فرودست و زیر خط فقر- هزینه این تحریم ها را می پردازند. برای انگل زاده ها این تحریم ها نعمتند.
فردا روزی اگر نظر ما مردم را در حکمرانی کشور جویا شوند باید خواهان تنش زدایی از روابط خارجی با همه کشورهای دنیا باشیم تا تحریمی بر ما تحمیل نشود. البته قرار نیست پادوی هیچ کشوری- ولو بسیار ثروتمند و قدرتمند- بشویم. در روابط خارجی- نظیر روابط شخصی وخانوادگی- بهتر است که آدم با کسی سر جنگ نداشته باشد. مخالفت با کسی یا کشوری را تبدیل به یک دعوای هویتی-حیثتی نکند. اما از سوی دیگر، بهتر است بیشترین روابطش را با کسان یا کشورهایی در حد و حدود خودش داشته باشد. به طور مشخص اگر از من بپرسند می گویم بیشترین مراوداتمان را باید با همین کشورهای همسایه دیوار به دیوارمان به اضافه کشورهای جنوب خلیج فارس و هند داشته باشیم. سپس با کشورهای اروپایی. مراوده با همین ها برایمان مفیدتر خواهند بود. مگر این که یک تکنولوژی پیشرفته خاصی باشد که بخواهیم از آمریکا یا چین وارد کنیم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل