دوشنبه 6 اردیبهشت 1400
+0 به یه ن
این روزها در فضای مجازی دوستداران ادبیات ترکی آذربایجانی از یک برنامه صدا وسیما که در آن سعی بر تخفیف شاعر بزرگ آذربایجان، ملا محمد فضولی می شه خشمگین هستند. گمان من این هست که صدا وسیما هر از گاهی عامدا از این حرف ها وسط می اندازه که وقتی پس فردا قیمت فلان کالای ضروری یک شبه سه برابر شد و ملت خشمگین شدند، ترک و فارس اون قدر اتحاد نداشته باشند که یکصدا علیه رانت خوارانی که خون ملت را اعم بر ترک ووفارس می مکند متحد گردند. والا در این هیری ویری گرانی و کرونا و بیکاری چه جای جدل بر سر شاعری از عهد صفوی است؟! حواسمان باشه که بازیچه دست شان نشویم.
به هر حال، به هر نیتی و با هر لحنی که نام فضولی در صدا وسیما آمده باشد من فرصت را غنیمت می دارم و یادی از او می کنم به عنوان پیشرو ادبیات کودک. او کتاب شعری مخصوص کودکان داشت.
حالا اهمیت این موضوع چیه؟ تا همین اواخر -تا قرن بیستم- کودکی و نوجوانی را به عنوان دوره ای مستقل از زندگی نمی شناختند! کودک را یک بزرگسال ناقص بر می شماردند. در نتیجه خیال نمی کردند ادبیاتی مستقل برای او لازم هست. منظورم کودک بالای سه سال هست. برای زیر سه سال انواع و اقسام لالایی و قصه و... در فرهنگ سنتی ما هست . اما برای بچه هفت هشت ساله ادبیات مخصوص نبود. او را همان گلستانی می آموختند که هفتاد سالگان نیز مطالعه می کردند. طبعا بچه هفت هشت ساله در درک مفاهیم بزرگسالی قاصر هست. این را نشانه نقص بچه می دانستند و به این بهانه کودک را تنبیهات شدید بدنی می کردند.
فضولی جزو اولین ادیبان جهان (قبل از هانس کریستیان آندرسون) بود که دریافت کودک ادبیات مخصوص به خود نیاز دارد.
اونهایی که امروز فضولی را تخفیف می دهند گویا هنوز اون قدر شعور ندارند که اهمیت پیشرو بودن در عرصه مهمی چون ادبیات کودک را درک کنند. درکشان از ادبیات، چیزی فراتر از همقافیه کردن عدس و مگس نیست!!
یاد و نام استاد فضولی گرامی باد!
🍀@minjigh
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل