دانشگاه استنفوردواقع در كالیفرنیا، یك شتابدهنده خطی به طول حدودا چهار كیلومتر دارد. این شتابدهنده كه كه از بزرگترین شتابدهنده ها در نوع خود است، به منظور مطالعه ذرات بنیادی ساخته شده.دغدغه اصلی بنیانگذاران این آزمایشگاه مطالعه در علوم بنیادی بوده وهست نه مطالعات كاربردی. اما ، طبق معمول، این آزمایشگاه عظیم راهی را پیش روی محققان علوم كاربردی باز كرده كه بدون آن هرگز میسر نمی شده. ذرات بارداری كه در این شتابدهنده با سرعت نزدیك به سرعت نور حركت می كنند تابشی از خود ساطع می كنند كه به تابش "سینكروترونی" معروف است. مدتها پس از راه اندازی این شتابدهنده یك فیزیكدان دریافت كه از این تابش به مانند یك منبع اشعه ایكس فوق العاده قوی برای مطالعه مواد و میكروبها استفاده می توان كرد. امروزه در گوشه و كنار دنیا شتابدهنده هایی با ابعاد كوچكتر ساخته شده اند تا از تابش آنها برای مطالعات كاربردی استفاده شود. به این وسیله كشفیات زیادی در علوم كاربردی انجام گرفته است.
دوشنبه ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۰۷
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک تویتر گوگل