+0 به یه ن
همان طوری که گفتم مشهورترین آرشیتکت بارسلون که نام او دایم به زبان می آید گائودی، نابغه قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰بارسلونایی است. اما من و شاهین آثار استاد او یعنی «مونتنر» را بیشتر پسندیدیم.
دو اثر معروف او یکی سالن اپرا و دیگری یک بیمارستان هست. در مورد این آثار بیشتر خواهم نوشت. اما اینجا می خواهم به اهمیت آرشیتکت ها به هویت بخشی به یک شهر و یک فرهنگ بنویسم. در بارسلون نام شاهان را نمی شنویم. نام شعرا را هم زیاد نمی شنویم. اما تا دلتان بخواهد نام این دو آرشیتکت را می شنویم.
آثار همین دو نفر بارسلون را تبدیل به یکی از توریستی ترین شهرهای دنیا ساخته است.
جا دارد ما در ایران هم بیشتر قدر آرشیتکت های برجسته قرن بیستم مان را بدانیم. نام های اساتیدی مانند مهندس سیحون، مهندس کامران دیبا و .... باید به اندازه سهراب سپهری و شاملو و.... در بین خانواده های ایرانی شناخته شوند چرا که در هویت سازی مدرن ما همان قدر نقش بازی می توانند بکنند.
اخیرا برای سایت پژوهشکده فیزیک، متنی تهیه کرده ایم که در آن به معرفی دیدنی های نزدیک پردیس پرداخته ایم.
https://physics.ipm.ac.ir/sightseeing.pdf
در ان نوشته من عمد داشتم که نام معمار ساختمان نیاوران پژوهشگاه یعنی مهندس کامران دیبا را ببرم و درباره او بنویسم. این ساختمان برای بقیه شاید یادآور دخترعموی مشهور این مهندس یعنی فرح دیبا پهلوی باشد ولی برای من طراح ساختمان بود که اصل بود وبرای همین بر نام او تاکید کرده ام
متاسفانه مهندس سیحون دنیای ما را ترک گفته. اما مهندس کامران دیبا در اینستا گرام فعال هستند.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل