کمپینی برای پرداخت حق عضویت انجمن فیزیک

+0 به یه ن

اگر  ۶۰-۷۰ درصد اعضای انجمن حق عضویت خود را بپردازند مشکلات مالی انجمن مرتفع می گردد اما برای این که اعضا متقاعد شوند که چنین کنند، یک کمپین لازم هست. از یک سو هیئت مدیره باید گزارشی از فعالیت ها و مخارج و مداخل جهت آگاهی رساندن به اهمیت موضوع  به اعضای انجمن ارائه دهد تا مردم متقاعد شوند فعالیت های انجمن  خرج دارد و نیاز به پرداخت حق عضویت هست. از سوی دیگر کسانی مثل خود من که دستی در وبلاگ نویسی و یا تریبونی بین فیزیکدانان کشور دارند باید پویشی را  برای رله کردن این پیام آغاز کنند و دوستان و آشنایان خود را تشویق به پرداخت حق عضویت نمایند. اگر چنین پویشی آغاز شود  ۶۰-۷۰درصد اعضا حق عضویت خود را می پردازند.

علاوه بر حق عضویت امکان حمایت مالی توسط خیرینی که عضو هم نیستند وجود دارد. در سایت انجمن لینک های مربوطه را می توانید بیابید. اما من صلاح نمی دانم امسال انجمن برای رفع مشکلات مالی اش همزمان هم برای پرداخت حق عضویت و هم برای جذب واقف تلاش گسترده کند.  صد البته در حمایت مالی باز خواهد ماند اما در کمپین تبلیغاتی و آگاهی بخشی برای تشویق به حمایت، نباید  تمرکز روی بیش از یک مورد باشد. به دو دلیل:

۱) اولا   تعداد فیزیکدان های وبلاگ نویس و فعال در فضای مجازی که چنین دغدغه ای دارند محدود هست و حوصله  و زمان خوانندگان آنها، حتی محدودتر. اگر همزمان  روی پرداخت حق عضویت و روی پرداخت هدیه نقدی مانور داده شود فرصت و حوصله کافی برای  هیچ کدام از دو موضوع نخواهد ماند و کمپین کارآیی نخواهد داشت.

۲) اگر همزمان هم در مورد جذب واقف تبلیغ وسیع کنیم هم در مورد پرداختن حق عضویت، مخاطبان هر دو مورد خیال خواهند که دیگری با حمایت مالی خود نیاز را مرتفع خواهد ساخت پس خود عقب می کشند! سرمایه داران با خود می اندیشند که تا خود اعضا هستند ما چرا پول دهیم؟ اعضا هم فکر می کنند که تا میلیاردرها هستند چرا آنها پول بدهند؟

من ۱۷سال وبلاگ نویسی مستمر کرده ام. از سال ۸۸،  در جذب کفیل به سمت نهاد خیریه بنیاد کودک کوشا بوده ام. موفقیت نسبی هم در این امر داشته ام. اجازه بدهید از تجربه خودم بگویم:

 اولا، یک یا دو پست برای جذب حامی مالی کافی نیست. از سوی دیگر، حوصله مخاطب بعد از ۶-۷ هفت پست متوالی در این مورد سر می رود و تعداد مخاطبان ریزش پیدا می کند. با ۶-۷ پست باید جذب خود را انجام دهیم. اگر تقسیم به دو قسمت (حمایت مالی مستقل به صورت وقف و حق عضویت) شود اثرگذاری کم می شود.

دوم هم این که  وقتی مخاطبان از سه چهار منبع مختلف در مورد بنیاد می شنیدند تشویق به کفیل شدن می کردند. از این رو اگر همزمان چند نفر وبلاگ نویس یا فعال در فضای مجازی مثل خود من بنویسند شانس موفقیت بالا خواهد رفت.

سوم هم این که وقتی افراد تشویق می شوند که حمایت مالی نمایند که حس کنند اگر آنها وامثال آنها کمک نکنند کارها می خوابد.

من در سال ۸۸-۸۹ پست های متعدد در مورد بنیاد کودک با محوریت شعبه تبریز گذاشتم و حامی ای نیافتم. اما دست آخر یک پست گذاشتم که جمله «آس» تاثیرگذارم را برای آن رزرو کرده بودم: «اگر ما کفیل نشویم فکر می کنید چه کسی از این کودکان حمایت خواهد کرد؟» همان گونه که پیش بینی می کردم بعد از آن جمله پیام ها در پی وی سرازیر شد که چگونه باید کفیل شد؟ در ظرف دو سه روز همه مددجویان شعبه تبریز کفیل پیدا کردند. البته تنها اثر ان جمله نبود بلکه در پست های قبلی در مورد اهمیت موضوع نوشته بودم. تا آن پست آخر اکثریت متقاعد شده بودند  که کفالت بنیاد کودک  کار خوبی هست اما گمان می کردند  بقیه افراد این کار خوب را  انجام می دهند پس نیازی به آنها نیست.

چهارم هم این که کمپین های این حقیر در وبلاگی ساده بر دامنه گمنام آرزوبلاگ (دامنه ای از خود تبریز به زبان ترکی آذربایجانی) برای جذب کفیل موثرتر بودند تا فیلم های تبلیغاتی  پربیننده و  خوش آب و رنگ سلبریتی ها برای بنیاد کودک. خلاصه این که رنگ و لعاب تبلیغاتی آن قدر مهم نیست که محتوا مهم هست.

 

 

من فکر می کنم فعلا برای امسال و سال آینده کمپین را باید روی تشویق به پرداخت حق عضویت متمرکز کرد. فکر کنم همین برای رفع نیاز کافی باشد. اگر چند سال بعد به دلیل بالا رفتن مخارج و تورم ، حق عضویت ها کفاف ندادند کمپینی هم برای جذب واقف راه می اندازیم. توجه کنید که آن موقع با وجود و حضور حدود ۱۰ هزار عضوی که به اندازه پرداخت حق عضویت درگیر مسایل عملی انجمن هستند، یافتن واقف ساده تر می شود. وقتی با این کمپین، اعضا را در رتق و فتق امور مالی انجمن درگیر کردیم، همان اعضا  خودشان واقف هم می یابند. به عبارت دیگر آن قدر انجمن در جامعه شناخته می شود که یافتن واقف برای انجمن مثل آب خوردن خواهد بود.

به علاوه، این ده دوازده هزار نفر عضو انجمن، هزار و یک مهارت و امکانات ویژه  و شبکه اجتماعی دارند. اگر درگیر مسایل عملی انجمن شوند از آن مهارت ها و امکانات ویژه و شبکه ها به نفع انجمن استفاده می کنند. پس از این کمپین وضع مالی و همچنین قدرت و نفوذ انجمن  در جامعه چندین پله صعود  خواهد کرد و به دنبال آن، موقعیت  و ارج و قرب اعضا نیز هم!.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

حق عضویت انجمن فیزیک

+0 به یه ن

مطابق سایت انجمن فیزیک، این انجمن ۲۵۴۹ عضو پیوسته، ۱۳۱۷ عضو وابسته و ۸۳۷۰ عضو دانشجویی دارد. طبعا حق عضویت پیوسته بیش از دانشجویی است (د راین جور چیزها سیاستگذاری های انجمن منطقی و معقول هست.)
اگر حتی نصف این اعضا هم حق عضویت خود را پرداخت کنند انجمن فیزیک مشکل مالی چندانی نخواهد داشت اما تا جایی که من می دانم متاسفانه کمتر از ده درصد اعضا حق عضویت می دهند. این درحالی است که دانشگاه ها مکلف به بازپرداخت حق عضویت استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستند:
به طور مثال، آیین نامه داخلی پژوهشگاه ما این امکان را فراهم ساخته که از محل پژوهانه شخصی اعضای هیئت علمی حق عضویت انجمن های علمی پرداخته شود.
انجمن فیزیک با این ملاحظه که وضع مالی مردم و دانشگاه ها خراب هست اصرار زیادی برای پرداخت حق عضویت نمی ارزد.
درست است که وضع مالی درخشان نیست اما آن قدر هم خراب نیست که ۹۰ درصد اعضای انجمن قادر به پرداخت حق عضویت سالانه نباشند. قطعا بیش از نصف اعضا اگر بخواهند می توانند چنین حق عضویتی را پرداخت کنند بی آن که فشار مالی خاصی به آنها تحمیل شود.
بیشتر افراد پرداخت نمی کنند چون فکر می کنند همان طوری که در سالیان قبلی پرداخت ننمودند و اتفاق بد خاصی نیافتاد می توانند همین رویه (عدم پرداخت) را ادامه دهند.
هشدار از طرف انجمن برای قطع عضویت در انجمن در صورت عدم پرداخت حق عضویت مشکلی را حل نمی کند. چون اغلب اعضا فکر نمی کنند با عضویت، امتیاز خاصی به دست می آورند. در نتیجه در مورد چنین هشداری بی تفاوت خواهند بود. اتفاقا تنها کسانی ناراحت و دلشکسته خواهند شد که جزو آن اقلیت هستند که به واقع به دلیل کمبود مالی قادر به پرداخت حق عضویت نیستند. اینها به واقع دلشکسته می شوند و حتی ضربه روحی می بینند. سخت هست که آدم را به خاطر بی پولی از جمعی که خود را متعلق به آن می داند طرد کنند. اما کسانی که قادر به پرداخت حق عضویت هستند با قطع عضویت هیچ حس ناراحتی نمی کنند!
به جای هشدار، هیئت مدیره باید در مورد هزینه های فعالیت های انجمن و درآمدها گزارش شفاف سالیانه ارائه دهد تا اعضا متوجه شوند که اگر به دلیل کمبود مالی انجمن قادر به ادامه فعالیت نباشد چه ضربه ای به جایگاه علم در کشور و به دنبال آن جایگاه خودشان در کشور (به عنوان قشر فیزیکدان یا علاقه مند به فیزیک) وارد می شود. منفی بافان تصور می کنند اگر فعالیت ها قطع هم بشود اتفاقی نمی افتد. وقتی آدم نعمتی دارد قدرش نمی داند!
گزارش هایی شفاف باید باشد که مردم متوجه شوند چه قدر فعالیت های انجمن مهم هست. و چه حیف خواهد بود اگر به دلیل خست در پرداخت حق عضویتی ناچیز این فعالیت ها بخوابد!
در واقع جامعه فیزیک ایران جامعه خسیسی نیست. اگر مجاب بشود که لازم هست حق عضویت پرداخت می کند. آن بیست یا سی درصد اعضا هم که واقعا مشکل مالی دارند تشویق می شوند که به طریقی دیگر به انجمن همیاری رسانند که چه بسا ارزش آن بیش از حق عضویت باشد.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

قپی مینجیقی

+0 به یه ن

پز دادن وقپی آمدن من عبارت است ازاین:

 

نه تنها حق عضویت خود را در انجمن فیزیک  همه ساله می پردازم، از محل پژوهانه ام  حق عضویت اعضای گروهم را هم پرداخت می کنم. بقیه هم بپردازند، بعدش بیایند پز بدهند.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

عیاری از طراران؟ به چه قیمت؟

+0 به یه ن

من قبلا در مورد اهمیت انجمن فیزیک به طور عام و اهمیت خاص آن در این برهه زمانی نوشته ام. این را هم نوشته ام که انجمن که نهادی است مردمی باید به کمک حق عضویت اعضای آن و هدایای نقدی و غیر نقدی کوچک اما پرشمار علاقه مندان به فیزیک نیازهای مالی خود را مرتفع سازد. خبردار شده ام که امسال انجمن فیزیک از مشکل مالی رنج می برد. با توجه به وضع اقتصادی کل کشور این خبر دور از انتظار نبود! در نتیجه چند پست برای تشویق به پرداختن حق عضویت خواهم گذاشت. اما قبل از آن می خواهم حرف آخر را اول بزنم. حتما عده ای خواهند گفت ما چرا کمک مالی بنماییم. ازگل گیت هست، چای دبش هست، فلان هست، بهمان هست و.... از همان ها بگیرید.

ببینید! اگر کشور هم روزی درست اداره شود که آن بودجه عمومی به جای چای دبش به انجمن مردم-نهادی چون انجمن فیزیک سپرده نخواهد شد. اگر مملکت درست اداره شود به وزارت آموزش پرورش و وزارت علوم بودجه بیشتری می دهند که بخشی از آن به معنای بالا رفتن حقوق معلمان  و استادان فیزیک هست. بعد که وضع مالی این قشر بهتر شد با فراغ بال بیشتری می تواند حق عضویت در نهادی مانند انجمن فیزیک را پرداخت کند.

حالا که مملکت این طوری فشل اداره می شود و هر روز از یک رسوایی مالی پرده برداری می شود چی؟! آیا نباید با این رسوایان همنشین شد و از آن چیزی برای یک هدف ارزشمند نظیر حمایت از انجمن فیزیک کند؟! خیر! ابدا، خیر! برای این که به این شکل از آنها پولی تیغ بزنید باید به زبان آنان سخن بگویید باید تظاهر کنید با آنها هم-مسلک هستید. بعدش کم کم شبیه آنها می شوید. دیگر از هویت خود دور می شوید. دیگه نمی شه شما را شناخت! این وسوسه را از سر بیرون کنید. فکر می کنید اونها به همین راحتی و بدون چشمداشت می آیند و برای اعتلای علم به انجمنی چون انجمن فیزیک که جلوی خیلی از ناراستی های شبه-علمی می ایستد کمک مالی کنند؟! قطعا خیر! هزاران بار لب چشمه می برند و تشنه باز می گردانند. در این اثنا، از شما میخواهند که مزخرفاتی را که می گویند «توجیه علمی» کنید. خدا اون روز را نیاورد که انجمن فیزیک برای رفع مشکلات مالی خود  مجبور بشود فلان ادعای خرافی منسوب به  ازگل-گیت را توجیه کند. مگه ما خودمان  مرده ایم که بگذاریم فشار مالی انجمن فیزیک را به این جا رساند. یعنی از بین دوستداران فیزیک در ایران یکی دو هزار نفر پیدا نمی شود که بتواند سالی یک میلیون تومان حق عضویت بپردازد؟! دانش آموختگان  جوان شاید نتوانند اما  دانش آموختگان جا افتاده تر (متولدان دهه شصت و قبل تر) حتما آن قدر به دهانشان می رسد که سالی یک میلیون تومان برای این کار بتوانند خرج کنند. اگر در طول سال یک مقدار دور ریز مواد غذایی شان را کمتر کنند حتما بسی بیشتر از یک میلیون تومان می توانند پس انداز کنند تا حق عضویت بپردازند.

شتر سواری که دو لا دولا نمی شه. هرکاری ملزوماتی داره. اگر نهادی دموکراتیک و غیروابسته و آزاده برای فیزیک می خواهیم خرجش را هم باید خودمان بدهیم.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

تجربه زیسته در سایه دموکراسی

+0 به یه ن

همان طوری که قبلا نوشتم انجمن فیزیک ایران سازوکاری دموکراتیک دارد. تغییر و تحول-چه مثبت چه منفی- در آن به دلیل اینرسی ذاتی دموکراسی سخت هست اما در عوض حتی وقتی حرکتی در این انجمن به نیت شوم از سوی عده ای شروع می شود دست آخر این حرکت یا متوقف می شود و یا به برکت سازوکار دموکراتیک ( بخوانید امکان جولان دادن به  برخی افراد با جربزه که آستین بالا می زنند ولو این که نورچشمی بزرگترها و قدرتمندترها نباشند) تبدیل به حرکتی مفید می شود. در این بیست سال اخیر بارها شاهد بودم که  برخی از پیشکسوتان به نیت ضربه زدن به دیگری یا پاپوش دوختن برای جوانترها اصرار ورزیدند که حرکتی در انجمن فیزیک شروع شود. چند سال بعد عده ای از نسل جوان تر همان حرکت را در چارچوب  انجمن برگرفتند و آن را به سمت درست هدایت کردند. بگذریم که  هنوزهمان پیشکسوت ها برای خودشان نوشابه باز می کنند و خود را مبدع آن حرکت مفید معرفی می کنند. (دیگه آنها که به تازگی به عرصه می آیند نمی دانند پیشکسوتان  چه طفل ناقص الخلقه ای  را با سزارین  زاییدند و چه پوستی از نسل بعد تر کنده شده تا این طفل ناقص الخلقه را تبدیل به این  نوجوان پویا کنند!). در نهادهای استبدادی کاملا برعکس هست. هرچه قدر هم با نیت خوب حرکتی آغاز می شود و هرچه قدر هم که در ابتدا امکانات به پای آن ریخته می شود بعد از مدتی بال و پر آغاز گران این جریان را می شکنند و آن را از مسیر مفید خارج می کنند.

آن چه که نوشتم مشاهدات و تجارب زیسته در همین ایران خودمان هست. نتیجه استبداد و دموکراسی خیلی تابع فرهنگ ندارد و همه جا کمابیش یکسان هست. نمونه اش را در انجمن فیزیک می بینیم.

 

درسته که اعضای انجمن فیزیک به مراتب از متوسط جامعه ایران باسوادترند اما در عوض  به همان میزان به نسبت متوسط جامعه خودخواه تر و خود بین ترند و کمتر با بقیه می سازند (خودم هم جزوشان! البته  من ازجهت سازگاری با بقیه،  مثل متوسط فیزیکدانان ایرانی هستم نه بدترین شان! ولی وقتی خودم را با بازاریان مقایسه می کنم می بینم که متوسط آنها چه قدر بیشتر از من تحمل ناملایمت ها را در جهت سازگاری با جمع می کنند. کسبه بیشتر گذشت می نمایند  که جمع با هم بسازد. ما خیلی تحمل نمی کنیم و  برمی آشوبیم! ریاضی دانان و شیمی دانان و مهندسان ایرانی هم از میزان ناسازگاری در میان فیزیکدانان ایرانی متعجب می شوند. گویا از این جهت بسی بدتر از فرهنگ متعارف ایرانی هستیم. البته ما هم خوبی های خودمان را داریم. زیاد خودزنی نکنم! این ناسازگاری خیلی به ماهیت فیزیک ربطی ندارد. همکاران خارجی من از این ادابازی ها ندارند. از شانس بد، در بین پیشکسوتان فیزیک ایران چند نفر به شدت کرمکی بوده اند که همدیگر را تشدید کرده اند و کرمکی های نسل بعد را هم پروار کرده اند و شده آن چه که نمی بایست می شد! امیدوارم تحولاتی که در چند سال بعد به وقوع خواهد پیوست این میراث شوم را هم از بین ببرد. همان طوری که  اصابت آن شهابسنگ معروف در ۶۰ میلیون سال پیش دایناسورها را منقرض کرد و سپس در غیاب دایناسورها، امکان رشد پستانداران ضعیف آن دوران فراهم شد!). اگر سازوکار دموکراتیک برای انجمن فیزیک ساخته (که ساخته) برای کل جامعه ایران که کمتر اهل منفی بافی و زیر آب زنی و تکروی  هستند، هم می تواند بسازد. با وجود همه ایرادهایمان نیازی به آقابالاسری نداریم که  بخواهد «ما را آدم کند»!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

پیامی به هیئت مدیره جدید انجمن فیزیک ایران

+0 به یه ن

انتخابات هیئت مدیره انجمن فیزیک صورت گرفت و اعضای هیئت مدیره به این ترتیب انتخاب گشتند: دکتر حمیدرضا مشفق (دانشگاه تهران) ، دکتر شانت باغرام، دکتر لاله معمارزاده، دکتر عبدالله لنگری، دکتر علیرضا آقائی، دکتر یاسر عبدی و دکتر ایرج کاظمی‌نژاد.

 

این انتخاب را به ایشان و نیز جامعه فیزیک تبریک عرض می نمایم و امیدوارم در سه سال آینده، انجمن فیزیک، قدم های بلندتری در جهت اعتلای این علم در کشور بردارد. چند موضوع هست که در سال های اخیر به همراه عده ای  از همکاران با آنها مواجه شده ایم و مایلم در همین ابتدای کار نظر اعضای محترم هیئت مدیره را به آنها جلب کنم. اما ابتدا آنها را در فضای مجازی منتشر می کنم تا از بقیه دوستان و علاقه مندان فیزیک  بازخورد بگیرم. به علاوه انجمن نهادی مردمی است که متعلق به همه ماست. هیئت مدیره هم از میان خود ما برخاسته. هر اقدامی هم که بخواهد بکند بدون همراهی و همکاری همه ما با هم به نتیجه نخواهد رسید.

۱) مورد بیانیه ها. در دو دوره پیشین، انجمن فیزیک در اقدامی تحسین برانگیز نسبت به برخی ناراستی های شبه علمی با صدور بیانیه  هایی شجاعانه واکنش نشان داد. امیدوارم در این دوره هم همین شیوه رادمنشانه ادامه یابد. البته با توجه به بازخوردهایی که من گرفتم انتقاداتی هم نسبت به این بیانیه ها هست. نظر  طیف مهندس و.... بر این هست که بیانیه ها می بایست مبتنی بر محاسبات و عدد و رقم باشد. به زعم آنها بیانیه ها بیش از اندازه ساده و عاری از محاسبات بود. البته من این انتقاد را روا نمی دانم. برای انجمن فیزیک نشر  بیانیه ای قابل فهم و درک برای آحاد مردم (با مدرکی معادل یا بالاتر از ششم ابتدایی)  هم دشوارتر هست و هم شجاعت بیشتری می طلبد. متن های تخصصی که تنها قابل فهم برای درصد کوچکی از مردم هستند، کمتر حساسیت و مخالفت بر می انگیزند.

با این حال پیشنهاد می نمایم از این پس در موارد مشابه سه مقاله توسط انجمن فیزیک ایران  نوشته  و منتشر شود: ۱) مقاله ای عامه فهم با نثری شبیه بیانیه مربوط به «کرونا یاب مستعان» که قابل فهم برای همگان با مدرک  ششم ابتدایی  یا بالاتر باشد. ۲) مقاله ای اندکی تخصصی تر حاوی عدد و رقم و محاسبات سرانگشتی قابل فهم برای همه  فیزیک دانان  و مهندسان کشور. ۳) مقاله کاملا تخصصی به زبان فارسی در مجلات تخصصی انجمن فیزیک که داوری می شوند. یعنی می توان از متخصصان امر در رشته مورد نظر، دعوت به نگارش مقاله کرد و آن را پس از داوری چاپ نمود.

بنیه علمی انجمن فیزیک برای انجام هر سه کار مناسب هست. در واقع مورد دوم و سوم برای انجمن راحت تر هست تا مورد اول (هر چند برای سایر نهادها برعکس هست)! با توجه به این که ارتقا از دانشیاری به استادی و نظایر آن  منوط به چاپ مقاله فارسی   است متخصصان انگیزه لازم  را برای نگارش چنین مقالاتی  خواهند داشت. مقاله تخصصی چندان حساسیت بر نمی انگیزد که از روی واهمه سرباز زنند.

در کشورما -همانند سایر کشورها- برخی متخصصان هستند که پول یا اعتبار می گیرند تا با اصطلاحات قلمبه و سلمبه که غیر کارشناسان را خلع سلاح می کند  طرح های مخرب را توجیه نمایند. (تاکید می نمایم که این رذیله مختص کشور ما نیست. در دنیا هم محققانی بوده اند که دهه ها از شرکت های سیگار سازی پول می گرفتند تا وانمود کنند سیگار برای بدن مفید هست . یا الان هم هنوز هستند محققانی که  از شرکت های نفتی پول یا معدنی می گیرند تا  امور مخرب محیط زیستی را دوستدار محیط زیست جلوه دهند.) با نگارش مقالات از نوع سوم می توان جلوی این رذیله ایستاد.

 

۲)  در مورد جذب کمک های مالی:  چندی پیش در وبلاگم مطلبی در مورد جذب حمایت های مالی اندک اما پرشمار از علاقه مندان فیزیک نوشتم. یکی از فیزیکدانان خارج از کشور مطلبی فرستاد که در زیر نقل می نمایم. «

یکی از نوشته‌های اخیرتان معطوف به یافتن منابع مالی برای انجمن فیزیک از راهی به جز اسپانسر بود. در آن نوشته شما تخمین زدید که با حمایت چند هزار نفر به مقدار حدود ۲۰ دلار در سال می‌توان انجمن را تامین مالی کرد. مطمئنا می‌دانید که بسیاری افراد، حتی چندین برابر بیشتر از تخمین شما، از راه 

Patreon

یا راه‌های مشابه، ماهانه به انواع سرویس‌های رایگان (مانند بنیاد ویکی‌پدیا، پادکست‌ها، و ...) کمک می‌کنند. حدس من این است که در صورتی که انجمن بخواهد (و بتواند) سرویسی مانند patreon برای خودش کند، بسیاری از فارغ‌التحصیلان خارج از ایران مایل به کمک مالی هستند».

 

 

۳) همان گونه که می دانید انجمن فیزیک یک کمیته تخصصی  در مورد اخلاق علمی دارد. صحبت از اخلاق بسیار حساس هست و بر عکس ظاهر فریبنده اش می تواند به  راحتی به ضد خود بدل شود به گونه ای که  هر کس خود را متولی اخلاقیات بداند و با توجیهاتی  هر عمل خلاف خود و دوستان خود را «اخلاقی»جلوه دهد و با معیار های سلیقه ای  اعمال (حتی) نیک دیگرانی را که هر دلیل عزیز نمی دارد غیر اخلاقی بخواند. خوشبختانه کمیته اخلاق انجمن تا کنون به درایت اعضای آن از این پرتگاه مصون بوده است. به هر حال بسیار وسوسه انگیز هست که کسانی که در موقعیتی نظیر هیئت مدیره انجمن فیزیک می نشینند خود را متولی اخلاقیات علمی هم قلمداد کنند و مرتب با معیارهای سلیقه ای  معیار ها و حکم های اخلاقی صادر کنند و دیگران را بر این اساس قضاوت نمایند. این امر بسیار وسوسه انگیز هست چرا که به فرد حس کاذب برتری می دهد.  من از تک تک اعضای هیئت مدیره می خواهم مراقب این نکته باشند و نگذارند که جلسات هیئت مدیره به سمت قضاوت های اخلاقی کشیده شود. برای این منظور کمیته تخصصی ای هست که کار خودش را هم تا کنون خوب انجام داده است. هیئت مدیره جای بحث های دیگری هست. اگر یکی از اعضا شروع به چنین کاری بکنند و دیگران از روی احترام به بزرگتر یا تعارف ایرانی «بله بله» بگویند این شخص تا آخر دوره  خود را در جایگاهی خواهد دید که حکم اخلاقی صادر کند. جلسه به جلسه هم شدیدتر این کار را می کند و عملا جلوی پویایی انجمن را به بهانه اخلاقیات (بخوانید سلایق و یا حب و بغض شخصی اش) می گیرد.  اگر وقتی کسی شروع به چنین حرکتی کرد بقیه  اشتیاق نشان ندهند و موضوع را عوض نمایند خطر رفع می شود. اگر چنین نکنند بعد از مدتی توهم  مرشد اخلاقی بودن در آن شخص چنان زیاد می شود که فکر می کند همه باید او را روی سرشان بگذارند. بعد هم که روی سر نشست پایین نمی آید!!! کسی از ترس «بی اخلاق خوانده شدن» جرئت نمی کند به او بگوید بالای چشمش ابروست.

 

۴)  همایش های سالانه انجمن فیزیک که در شهرهای مختلف برگزار می شوند بسیار مهم و موثر هستند و حتما باید تقویت گردند. وبسایت های مربوطه نیاز به اصلاح دارند. مثلا بعد از این که نویسنده نظر داور را اعمال کرد یا پاسخی به انتقادش داد امکان باز فرستادن به داور برای نظر نهایی نیست.  ایراد دیگر آن هست که فرمول در متن سئوال باعث در هم ریختگی می شود. شایسته هست که با برگزارکنندگان همایش ها مذاکره شده،  این ایرادات جمع آوری شوند و سپس مرتفع گردند.

 

۵) .

تجربه من  از عضویت در کمیته برگزاری این همایش ها آن هست که سخنرانان مدعو معمولا دست رد به دعوت نمی زنند مگر این که واقعا برایشان مقدور نباشد. اما شرط ارائه مقاله فارسی ان هم به شرط تعهد به عدم فرستادن نتایج به مجلات معتبر، افراد را  پس می زند و انگیزه شرکت را از آنها می گیرد. ظاهرا این شرط و شروط سالها پیش --هنگامی که تعداد بسیار کمی مقاله از ایران منتشر می شد --گذاشته شده است تا افراد به انگیزه به دست آوردن امتیاز ارائه مقاله در فرم های ترفیع و ارتقا شرکت کنند. الان سطح علمی جامعه علمی ایران بالا رفته و اغلب فیزیکدانان برجسته کشور  چندان نیازی به این امتیاز ها حس نمی کنند (امتیازهای لازم را از طریق چاپ مقالات در مجلات معتبر بین المللی به دست می آورند.) می دانیم که یکی از شروط «وتویی» ارتقا از استادیاری به دانشیاری و..... نگارش مقاله فارسی است. اغلب فیزیکدانان  برجسته کشور به این منظور ترجیح می دهند مقاله ای ترویجی به فارسی بنویسند و یا مجلات فارسی معتبرتر (نسبت به مقاله نامه کنفرانس انجمن) را بر گزینند.

 

اگر در سایت ثبت نام کنفرانس های انجمن امکان ارائه چکیده (تنها چکیده به جای مقاله کامل بدون اخذ تعهد به عدم انتشار در مجلات معتبر) باز شود  عده بسیار زیادی انگیزه شرکت و ارائه در همایش خواهند داشت. این سیاستی هست که اغلب همایش های مشابه در دنیا به کار می گیرند. در این گونه همایش ها معمولا فقط چکیده می خواهند نه مقاله کامل. در نتیجه هر کسی که مقاله ای جدید نوشته و آن را به یک مجله معتبر ارسال می کند انگیزه  دارد که در همایش هم شرکت کند و آن را برای همکاران ارائه دهد.

من پیشنهاد نمی کنم که  به یک باره امکان ارائه مقاله کامل را حذف کنیم. می توان به مدت دو سال هر دو گزینه را باز گذاشت و سپس با بررسی آمار شرکت کننده ها ونظر سنجی از سخنرانان و شرکت کننده ها و بازخورد خواستن از برگزار کننده ها تصمیم گرفت که آیا گزینه مقاله کامل را باز بگذارند یا به کل ببندند. به این ترتیب تصمیم سنجیده تر می شود و مخالفت کمتری هم بر می انگیزد.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

دو خبر

+0 به یه ن

با سلام و عرض احترام

دو مورد اطلاع رسانی:

۱- سخنرانی های مدرسه انرژی بالا( ISHEP) ،  کنفرانس بین المللی انرژی های بالا (IRCHEP 1402) وسری سخنرانی های دکتر حسینی ( از امپریال کالج) بر روی سیاهچاله ها و میکروحالت های آن در کانال آپارات پژوهشکده بارگذاری گشته اند:

https://www.aparat.com/schoolofphysics

۲- مهلت رای دادن به هیئت مدیره و بازرس انجمن فیزیک را تا فردا  (سیزدهم دی ماه) تمدید نموده اند.

من قبلا نظرم را در این باره نوشته بودم:

 http://yasamanfarzan.arzublog.com/post/110592
سایت انتخابات هیئت مدیره:

 https://www.psi.ir/farsi.asp?page=elec63

سایت انتخابات بازرس انجمن

https://www.psi.ir/farsi.asp?page=elec64

با احترام

یاسمن فرزان

 

پی نوشت:

 

در جلسه ای که در مورد اهمیت انجمن فیزیک صحبت می کردیم یکی از همکاران انتقاد می کرد که انجمن فیزیک تا کنون در مورد ارتباط با صنعت -با وجود تاکید بر آن در اساسنامه- اهمال ورزیده است. دلیل این بوده که افرادی که در این زمینه سررشته دارند کمتر در هیئت مدیره حضور داشته اند. در واقع در نسل های قبلی تعداد چنین کسانی کم بود و طبیعی بود که حضور آنها هم کمرنگ  باشد. در سالهای اخیر به دلیل سیاست های وزارت علوم شرکت های دانش بنیان مثل قارچ رشد کرده اند. عمده این شرکت ها برونداد و بازدهی ندارند و نمایشی هستند. اما درصدی از آنها -علی رغم فضای بسیار نامناسب کسب و کار در کشور- توفیقاتی داشته اند. در بین کاندیداها دو نفر هستند که در  برنامه های پیشنهادی خود به این موضوع عنایت داشته اند:

دکتر یاسر عبدی: «  

 

 ایجاد شبکه ای از شرکتهای دانش بنیان فعال در حوزه فیزیک کاربردی که دارای اعضای هیئت مدیره با سابقه تحصیلی فیزیک ماده چگال هستند. عضویت افتخاری اعضای اصلی هیئت مدیره شرکتهای دانش بنیان در انجمن فیزیک
-    درآمدزائی از طریق ارائه خدمات علمی:
•    استفاده از ظرفیت آزمایشگاه های فیزیک ماده چگال در ارائه استانداردهای لازم به صنایع
•    استفاده از دانش اعضای هئیت علمی انجمن در جهت ارائه مشاوره به صنایع
»•    همکاری با موسسه ها و شرکتها جهت ارائه خدمات آموزشی و برگزاری کارگاه ها زیر نظر و تائیدیه انجمن

 

دکتر اصفر عسگری: «  

 افزایش ارتباط انجمن با سازمان ها، ارگانها و بخش خصوصی

 

شاید با انتخاب این دو نفر این نقیصه انجمن تا اندازه ای رفع شود. البته- با توجه فضایی نامناسب کسب و کار در کشور و بی ثباتی و ضوابط و قوانین دایما در حال تغییر- انتظار معجزه نباید داشت.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

انتخابات بین خوب و بهتر

+0 به یه ن

حالم الان خیلی خوبه. برای اولین بار در عمرم در انتخاباتی شرکت کردم که  انتخاب بین «بد و بدتر» نبود بلکه انتخاب بین خوب و بهتر بود: انتخابات هیئت مدیره انجمن  و انتخابات بازرس انجمن فیزیک.

سایت انتخابات هیئت مدیره:

سایت انتخابات بازرس انجمن

برای رای دادن باید عضو پیوسته انجمن باشید. تا دهم دی ماه مهلت برای رای گیری هست.

و اما نظر من در مورد کاندیداهای هیئت مدیره:
۱- لاله معمار زاده. استاد دانشگاه صنعتی شریف. شاخه پژوهشی اطلاعات کوانتمی.
با توجه به هیاهو هایی که این روزها، در این شاخه پژوهشی  در سطوح مختلف کشور راه انداخته می شود لازم هست یک نفر در سطح و کالیبر خانم دکتر معمارزاده در این شاخه پژوهشی در هیئت مدیره انجمن باشد  تا جلوی بسیاری از کژی ها بایستد. خانم دکتر معمارزاده هم دانش کافی برای این کار دارد هم جربزه کافی را هم درستکاری کافی را و هم شجاعت کافی را.
۲- شانت باغرام. استاد دانشگاه صنعتی شریف
ایشان سالهاست که برای خبرنامه انجمن زحمت می کشند. دلسوزی بسیار برای فعالیت های انجمن دارند.
۳- یاسر عبدی- استاد دانشگاه تهران
کسی که می تواند در زمینه ارتباط با صنعت و ... (از جمله بند های اساسنامه انجمن) نقشی بسزا داشته باشد.
۴- حمیدرضا مشفق استاد دانشگاه تهران
تجربه چندین سال حضور در هیئت مدیره انجمن- حامی و پشتیبان همیشگی دانشجویان
۵- علیرضا آقایی- استاد دانشگاه سیستان و بلوچستان
عضو سابق پژوهشکده فیزیک ما.  
۶- اصغر عسگری- استاد دانشگاه تبریز
۷- علی صادقی- استاد دانشگاه شهید بهشتی


نظرمن در مورد یکی از کاندیداها برای بازرسی انجمن

مریم ذوقی- استاد دانشگاه تهران
همکار انجمن در خبرنامه. سخت کوش- عضو شاخه بانوان

با توجه به شرایط کشور دوره بعدی انجمن فیزیک  دوره مهم و تاثیرگذاری می تواند باشد. در شرایط خاص کشور خیلی مهم هست که ما انجمن فیزیک قوی ای داشته باشیم. من فکر می کنم با ترکیبی که در بالا نوشتم این هدف محقق می شود. هیئت مدیره ای قوی می تواند جلوی برخی از ناراستی ها را بگیرد و شوری و شوقی بیافریند. 
جامعه بدون ساختار می تواند در پی تحولات و آشوب ها به توده ای خطرناک بدل شود که بد را بدتر سازد. جامعه به ساختارهایی نظیر انجمنها با تعداد اعضای بالا نظیر انجمن فیزیک نیاز دارد که جلوی این توده ای شکل شدن را بگیرد. وچه انجمنی مهمتر  از انجمن فیزیک در آستانه رنسانسی که ملت ایران آغاز کرده!؟
اگر عضو پیوسته انجمن هستید خود را از لذت انتخابی مهم بین خوب و بهتر محروم نسازید. در انتخابات انجمن فیزیک شرکت کنید.
بازرس انجمن پست مهمی هست. شرکت در انتخابات آن به اندازه شرکت در انتخابات هیئت مدیره حایز اهمیت هست. شاید حتی بیشتر!

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

آیا انجمن فیزیک رسالت یا وظیفه سیاسی یا صنفی دارد؟

+0 به یه ن

آیا انجمن فیزیک باید موضع سیاسی بگیرد؟

بند اول اساس نامه انجمن تصریح می کند که انجمن غیرسیاسی است. بنابراین جواب «نه» قاطع هست. بزرگترین خدمت سیاسی انجمن آن هست که افراد با گرایش های مختلف سیاسی و دینی  و هویتی را دور  فیزیک جمع می کند و دیالوگ ایجاد نماید. بزرگترین خدمت اجتماعی انجمن هم آن هست که بعد از شکست (یا رکود موقت) جنبش های سیاسی که موج افسردگی جامعه را در برمی گیرد با پناه دادن  مردم در آغوش گرم و امن علم، جلوی برخی رفتارهای پرخطر(نظیر خودکشی یا اعتیاد)  را بگیرد. روانشناسان به ما می گویند این امکان وجود دارد که با رفتن به آغوش علم بشود از عواقب افسردگی گریخت.  تجارب  و مشاهدات شخصی  ما هم این نکته را تایید می نماید.

آیا انجمن فیزیک  حتما باید در طرفداری از فیزیکدانانی که به انگ های سیاسی به دردسر می افتند اقدامی کند؟

این  وظیفه نهادهای صنفی است . من در اساسنامه انجمن فیزیک ندیدم که وظیفه صنفی برعهده آن گذاشته شده باشد. حتما اعضای انجمن به دلیل انسانی و صنفی باید اقدامی نمایند اما به نظر من نباید به عنوان و به نام انجمن این کار را انجام دهند چون که در این صورت انجمن هزینه ای می پردازد که نمی تواند از زیر آن کمر راست کند.

علی الاصول این کارها را کانون صنفی استادان  باید انجام دهد. شاید تعجب کنید اما واقعا نهادی به این نام (یا مشابه آن ) هست.!  در آستانه یکی از انتخابات ریاست جمهوری، دار و دسته یکی از کاندیداها که استاد دانشگاه بود  این نهاد صنفی را بنیان نهادند . از آن پس، هر بار که آن شخص  برای نمایندگی یا ریاست جمهوری کاندید می شود  کانون صنفی استادان خودی نشان می دهد و بعد غیب می شود!!!!

اگر کسی به انجمن فیزیک خرده گرفت که چرا در این موارد موضعی نمی گیرد مسئولان انجمن باید بی هیچ احساس عذاب وجدانی و بدون هیچ نوع حس جوگیری این افراد را به آن کانون صنفی ارجاع دهند و بگویند بروید یقه آنها را بگیرید نه انجمتی که با امکانات ناچیز این همه خدمت به علم مملکت می رساند و در اساسنامه اش هم چنین وظیفه ای تعیین نشده است. مبادا  انجمن جو گیر شود و از ترس ملامت ها موضعی بگیرد که بر آن هزینه ای تحمیل شود که نتواند از زیر آن قد راست کند.

اونهایی  هم که از روی حسن نیت (و نه بدخواهی برای انجمن یا عقده های شخصی) چنین خواسته ای ازانجمن دارند بعد از چند سال که جوگیری ها تمام شد تشکر خواهند کرد که انجمن جو گیر نشده است.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

آیا انجمن فیزیک باید دنبال اسپانسر برود؟

+0 به یه ن

تجربه تلخ سینمای ایران به ما می آموزد که از اسپانسر باید ترسید نه آن که برای آن نامه فدایت-شوم نوشت. سینماگران برجسته کشورمان همچون خانم منیژه حکمت به ما می گویند که «پول های کثیف» چه بلایی به سر سینمای مستقل و پیشروی ایران آوردند.

ما تجربه تلخ آنها را تکرار نکنیم و آبرو و اعتباری که به سختی طی سالها کسب کرده ایم به پای پولشویان به طمع چندرغاز نریزیم. از ماجرای سریال شهرزاد بیاموزیم و عبرت بگیریم.

مشاهده شخصی من نشان می دهد که برخی از این «خود-آقازاده- -پنداران» (!!!) و همچنین «خود-دامادآقا-پنداران» ادعا می کنند که خیلی متنفذند و اسپانسر پیدا خواهند کرد. مدتی  هم بقیه را با آن می گذارند سر کار. ولی می بینید در تکمیل یک فرم درخواست پژوهانه هم -که از دست یک فیزیکدان متعارف در همان رده سنی به راحتی برمی آید- عاجزند! بعدش ادعای آوردن واقف و اسپانسر دارند! مدتها این قبیل افراد بقیه را سر کار می گذارند. انجمن نباید وقت و اعتبار خود را بازیچه این قبیل

«خود-آقازاده-یا داماد آقا-پنداران» کند.

من حتی به جذب وقف از نهاد های دینی هم بدبین هستم. معمولا در مقابل انتظاراتی دارند که انجمن فیزیک نباید زیر بار آن رود. اگر زیر بار آن برود به زودی خواهیم دید  پژوهشگری که مدعی است به عنوان مثال  ابرتقارن از فلان متن دینی استخراج شده از مطرح ترین فیزیکدانان درجه یک کشور هم ارج و قرب بیشتری یافته!

 

پس انجمن فیزیک چگونه می تواند نیازهای مالی خود را تامین کند؟

گرفتن حمایت مالی از موسساتی علمی نظیر خود آی-پی-ام یا دانشگاه آزاد یا موسسات خیریه علمی نظیر بنیاد البرز (ربطی به مدرسه البرز ندارد)  بد نیست. اما به نظر من انجمن به عنوان یک نهاد به واقع دموکراتیک و مردمی باید هزینه های خود را از طریق حق عضویت و نیز وقف های کوچک اما پرشمار از طرف مردم عادی رفع کند. در کشور ۸۵ میلیونی ما، یافتن حدود چهار پنج هزار نفر که  علم و ترویج علم در ایران جزو دغدغه هایشان هست و حاضرند برای آن  سالانه  حدود ۱۰-۲۰ دلار خرج کنند چندان سخت نباید باشد. (به دلار نوشتم که تورم نجومی به ریال  نوشته مرا چند ماه بعد تبدیل به شوخی نکند!)  باین منطقه جایی است که ابن سیناها و ابوریحان ها و..... پروریده. هنوز مردم ما آن قدر علم دوست هستند که بین آنها ۴-۵ هزار نفری هم بخواهند چنین خرجی بکنند. با این بودجه می شود نیاز های مالی انجمن فیزیک را به راحتی برآورده کرد.

البته این مستلزم آن هست مردم ما اثر مثبت انجمن فیزیک را در جامعه مشاهده کنند. انجمن باید برونداد داشته باشد. با توجه به بدنه جامعه فیزیک امروز ایران این کار شدنی هست.

امثال من هم در مورد آن می نویسیم.

 

روزی از  ریاست وقت انجمن شنیدم که «انجمن جزو نادر نهادهای دموکراتیک در کشور هست. برای تقویت فرهنگ دموکراسی هم که شده باید از این نهاد حمایت کرد.» (نقل به مضمون) حرف درست و بسیار حکیمانه ای است. البته در هر دموکراسی پاسخگویی به مالیات دهندگان (یا در مورد نهاد به حق عضویت پردازان) جزو واجبات هست. انجمن باید به جای جذب اسپانسر خود را به مردم ایران -به خصوص به فیزیکدانان کشور- ثابت کند که دارد کار مفیدی که ارزش حمایت دارد انجام می دهد.

من معتقدم انجمن چنین می کند و برای همین همه ساله حق عضویت می پردازم. اگر بهتر از این عمل کند علاوه بر پرداخت حق عضویت خود، عده بیشتری را ترغیب می کنم که عضو شوند و حق عضویت پرداخت کنند.

انجمن برای تامین هزینه ها باید روی این فعالیت ها سرمایه گذاری کند نه آن که چشم طمع به چکیدن قطره ای از اسپانسر های فاسد داشته باشد ویا دل به «خود-آقازاده-پنداران» مدعی بسپارد و خود را مَچَل آنها کند. اگر تا به حال دنبال این قبیل جذب اسپانسر نرفته نقطه قوت انجمن هست نه نقطه ضعفش. باید آن را حفظ کرد.

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل


  • [ 1 ][ 2 ]