+0 به یه ن
تکرار نوشته ام در مورد زبان مادری در دی ماه ۱۳۹۱
بحث آموزش زبان موضوعی تخصصی است. آموزش زبان انگلیسی را در نظر بگیرید. هنوز که هنوز هست بعد از تدوین این همه کتب آموزش زبان انگلیسی موسساتی مانند آکسفورد روی شیوه های نوین آموزش زبان انگلیسی تحقیق می کنند و روش های نو ابداع می کنند. کتب آموزشی با متد جدید تدوین می کنند. خوشبختانه موسسات آموزش زبان مانند موسسه آوید در تهران در شیوه های آموزشی بسیار به روز هستند و این شیوه های نوین را به کار می گیرند. کسی هم به آموزشگاه های زبان انگلیسی به خاطر این کوشش خرده نمی گیرد (و نباید هم بگیرد). تشویقشان هم می کنند (باید هم چنین کنند!)
همان طوری که همه ی شما نیک می دانید دانستن یک زبان یک مقوله است تدریس آن مقوله ای دیگر. شیوه ی آموزش زبان در هر سطح و مقطعی و برای هر گروه سنی ای خود نیاز به آموختن دارد. این روش ها هم به تدریج و با انباشت تجارب و بازخورد گرفتن از زبان آموزان رشد و نمو پیدا می کنند.
باید یک موسسه که در کار آموزش زبان است سال ها به کارش ادامه دهد تا شیوه های آموزشی آن تکامل یابد و کتاب ها و سی-دی ها ی آموزشی مناسب و کار آمد تدوین کند.
آموزش زبان یک کوشش چند بعدی است که دانستن زبان تنها بخش کوچکی از آن است. به کار بستن زبان در جامعه و به منظور های تخصصی مختلف مقوله ی دیگری است.
باز همان طوری که می دانید رشته ی زبان خودش شاخه های گوناگون دارد: مترجمی زبان معلمی زبان ادبیات زبان انگلیسی و....
واقعا هم دانشجویان این شاخه ها مطالب متفاوتی می خوانند و برای مهارت های گوناگونی آماده می شوند.
برگردیم به سراغ همین یکی دو واحد آموزش زبان ترکی دردانشگاه تبریز. به طور یقین این یکی دو واحد آموزشی نیاز عظیم وچند بعدی جامعه را به اموزش این زبان جوابگو نخواهد بود. اما علی الاصول شروع خوبی است. امیدوارم اجازه دهند ادامه پیدا کند. کار را به کاردان دلسوز بسپارند و اجازه دهند تا اهل فن آهسته و پیوسته شیوه ی آموزش این زبان را تکامل دهندو به تدریج کتاب ها و سی-دی های خود آموز تدوین کنند. از زبان آموزان بازخورد گیرند و ایرادهای کار را مرتفع کنند و جلو روند. سال ها طول خواهد کشید که شیوه های مناسب آموزش زبان ترکی آذربایجانی تکامل پیدا کند. از یک جا باید شروع کرد و همینجا و همین دو واحد در دانشگاه تبریز شروع خوبی است.
ببینید! موضوعی که من دارم مطرح می کنم یک بحث کاملا آکادمیک است: تدوین و تکامل شیوه های آموزشی یک زبان.
به عقیده ی من باید به دور از هرگونه جنجال آفرینی و هر گونه حاشیه سازی محیطی آرام و آکادمیک پدید آورد که استاد ان و پژوهشگران در این جهت کوشش کنند و به کار تولید فکر و کتاب و سی دی آموزشی و.... بپردازند.
امیدوار م چنین بشود.
همه ی ما به سهم خودمان باید پختگی لازم را نشان دهیم و صبر پیشه کنیم تا این فرصت و امکانی که پیش آمده ادامه یابد و به نتایج مطلوب برسد.
پارسال تقریبا همین موقع هابود که بحث ارائه ی زبان محلی در دانشگاه ها مطرح شد. به آن مناسبت من این یادداشت را نوشتم:
http://yasamanfarzan.blogfa.com/post-325.aspx
در بخش کامنت هایش بحث مفصلی کردیم . پارسال هم مثل حالا من معتقد بودم که شروع خوبی است. برخی با من همعقیده بودند اما عده ای خوشبین نبودند و دو واحد آموزشی را در مقابل نیاز عظیم چند وجهی جامعه به توجه به زبان ها و فرهنگ های محلی ناچیز و حتی خنده آور می دانستند. به هر حال با هم بحث کردیم و خوشبختانه بحث مان معطوف به نتیجه بود. از آن بحث های بی هدف و از جنس "بحث برای بحث" نبود! سیر بحث ها را در بخش کامنت های آن نوشته می توانید بخوانید.
پی نوشت: چنان که به بحث هویت طلبی علاقه مندید این سری نوشته های مرا ببینید.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل