+0 به یه ن
بحثی بین من و آقای ایمانی که هفت سال پیش انجام شد که در زیر دوباره منتشر می کنم. اکنون نظر من به نظر آقای ایمانی نزدیک تر شده. یعنی حکمت حرفش را بیشتر درک می کنم. البته هنوز روی نظر قبلی خودم هم هستم.
مینجیق: هر هفته که می گذره خبر یک اختلاس چند صد میلیارد تومانی را می شنویم.
این نوع خبرها برامون عادی شده!
دانه درشت ها این حرف را توی دهن مردم انداخته اند:
"«مشکل فرهنگی است. فساد فقط اون بالا بالاها نیست که. کارمند جزء هم وقتی دستشان برسه در حد و حدود خودشان اختلاس می کنند. گیریم اون بالادستی ها را مجازات کردند با این پایین دستی ها چه باید کرد. نمی شه که همه ملت را مجازات کرد! باید فرهنگ درست بشه که اون درست نمی شه!!!!! تا بوده همین بوده»
مردم ساده دل ما هم این حرف را تکرار می کنند
ابدا با این استدلال موافق نیستم.
أولا همه ملت" دزد نیستند.
هنوز هم بسیار ند که حتی اگر بچه شان گرسنه بخوابد حاضر
نیستند دست کجی کنندو لو آن که امکان دزدی و اختلاس راهم داشته باشند. دور برتان را نگاه کنید. این افراد هنوز هستند. وای بر ما که به جایی رسیده ایم که آنها را نمی بینیم!!!!
در ثانی، اون پایین دستی هم که دزدی می کنه خودش را این جور توجیه می کنه: اون بالادستی ها وقتی می خورند چرا من نخورم؟!
اگر بالا دستی های مفسد مجازات شوند پایین دستی ها هم حساب کار دستشان می آید.
من فکر می کنم باید هرچه سریع تر مفسدان اقتصادی را که اختلاس بالای 100 میلیارد تومان دارند محاکمه کرد. اگر جرمشان اثبات شد در چارچوب قانون شدیدترین مجازاتی که برای آن جرم در نظر گرفته شده بی معطلی اعمال کرد
اگراین کار را بکنند مفسدان دست پایین هم ماست ها را کیسه می کنند
.امیدی هم به جامعه بر می گرده که همه چی به فساد ختم نمی شه. می شه به آینده اقتصادی کشور امید وار بود.
جواب آقای ایمانی:
یاسمن جان، همونطور که قانون نباید از مفسد بزرگ بگذره، نباید هم مفسد بزرگ رو به طور خاص مجازات کنه. این رویکرد رضاشاهی به قانون، در کوتاه مدت شاید به قول شما باعث کیسه کردن ماست‌ها توسط مفسدین کوچکتر بشه، ولی در طولانی مدت پایه‌های خود قانون رو سست می‌کنه.
قانون باید در آرامش، با قدرت، بدون کوتاهی و بدون جنجال اجرا بشه. اون وقت با گذشت زمان مستحکم‌تر می‌شه و ماست همهٔ فاسدها کیسه می‌شه، کوچک و بزرگ.
مینجیق:
علی الاصول درست می گویید ولی در عمل ظرافت هایی هست. اولا که الان تعداد پرونده های قضایی چندین برابر ظرفیت رسیدگی دادگاه هاست. این که بررسی کدوم پرونده در اولویت زمانی قرار بگیره نکته مهمی است. دوم این که قانون برای هر جرمی بازه ای از مجازات تعیین می کنه. دست قاضی است که با توجه به شرایط و مصلحت های گوناگون در اون بازه مجازات انتخاب کنه. به نظر من شرایط کشور طوری هست که دانه درشت های فساد باید زودتر محاکمه بشوند و در میان مجازات هایی که در چارچوب قانونی تعیین شده شدیدترین را در نظر بگیرند. من نمی گویم مثل داستان های عامیانه در مورد شاه عباس نانوای کم فروش را بیاندازند توی تنور. در چارچوب قانون برای اون جرم سنگین ترین را اعمال کنند
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل