مینجیق

+0 به یه ن

انجمن فیزیک ایران (احتمالا در کنار سایر انجمن های علمی) نزدیک ترین نهادی است که ما ایرانیان به دموکراسی داریم. ساز وکار آن بر اساس دموکراسی است. این به معنای ایده آل بودن نیست. فکر کنم چرچیل بود که گفته بود دموکراسی بدترین نوع حکمرانی است البته به استثنای شیوه های دیگر حکمرانی که تا کنون امتحان شده اند! حرف درستی است. در انجمن فیزیک هم می شه این را دید.
بودجه انجمن فیزیک ناچیز هست. برای رتق و فتق امورش روی حق عضویت اعضا اتکا می کند. اون را هم خیلی ها نمی پردازند. البته من و شاهین هم مال خودمان را می پردازیم و هم ازمحل پژوهانه مان گاهی حق عضویت دانشجویان یا پست داک هایمان را می دهیم.
(یک مصوبه ای هست که دانشگاه ها ی کشور موظف هستند حق عضویت در انجمن های علمی اعضای خود را باز پرداخت کنند. آی-پی-ام بودجه سوا برای این نداره اما می شه از محل پژوهانه شخصی اساتید بازپرداخت را انجام داد.)
اگر امکان مالی اش را دارید توصیه می کنم عضو بشوید و حق عضویت هم پرداخت کنید. نه لازم هست که فیزیک دان باشید و نه لازم هست که در ایران زندگی کنید ونه لازم هست که ایرانی باشید. (فکر کنم برای افغانستانی هایی که می خواهند عضو بشوند تخفیف قایل شوند. شاید بد نباشد لابی کنیم و بخواهیم از افغانستانی ها حق عضویت نگیرند. تمرین دموکراسی است دیگه!)
با وجود بودجه ناچیز، این نهاد خیلی بهتر از برخی نهاد های نسبتا فربه به لحاظ مالی که رسالت مشابهی دارند کار کرده.
برخی از کارهای مهم که انجمن فیزیک با دست خالی همه ساله انجام می دهد از این قرارند:
۱- به روز نگاه داشتن وبسایت و انتشار مقالات ترویجی اندکی پس از انتشار یک خبر علمی مهم.
مقالاتی که منتشر می شود کیفیت خوبی دارند. دکتر شانت باغرامیان از دانشگاه صنعتی شریف برخی شان را می نویسد. این مطالب با این کیفیت مانع از رشد شبه علم یا سوتفاهم های علمی می شوند.
به روز نگاه داشتن وبسایت در ایران کار ساده ای نیست. من از دو سال پیش اصرار داشته ام که وبسایت پژوهشکده به روز باشه و از چالش های این کار باخبرم. هر از گاهی سرور به روغن سوزی می افته و همه چی به هم می خوره!
سریع بعد از هر خبر علمی یک مقاله ترویجی ارجینال تهیه کردن هم کار ساده ای نیست. یک عده هستند برای خودشان به اسم outreach دفتر دستک راه انداخته اند اما کاری نمی کنند جز فوروارد کردن خبر از مراجع خارجی . در انجمن فیزیک می نشینند و مقالات مربوط می نویسند. تالیف می کنند نه فوروارد.
این کار راهم ما در پژوهشکده (از اغاز مدیریت این جانب) با عنایت با کارهای پژوهشی مرتبط به گروه هایمان انجام می دهیم. می دانم که کار آسانی نیست! دل به کار دادن می خواد.

۲- برگزاری چند همایش سالانه تخصصی در شهرهای مختلف ایران. در گوشه و کنار ایران این برنامه ها برگزار می شود. این نقطه قوت برنامه هاست.
تابوی «ایران تنها تهران نیست. حتی تنها تهران اصفهان و شیراز ومشهدو یزد نیست» توسط انجمن فیزیک سالهاست که شکسته شده.
اما برای بالا بردن کیفیت کنفرانس ها باید بیشتر بکوشیم. دموکراسی است دیگر!هرچه بیشتر برای کاری همت بگماریم نتیجه بهتر می گیریم. دیکتاتوری اون بالا نیست که مانع مان شود. اگر کیفیت مقبول نیست از ضعف و اهمال خودمان هست که کم کاری کرده ایم.
۳- علاقه مند کردن دانش آموزان به فیزیک به طور اخص و علم به طور اعم.

کارهای بیشتری هم انجام می ده اما اینها به چشم من اومدند.
باز هم می گم همه این کارها را با دست خالی انجام داده. در سایه دموکراسی.
بیرون گود نشستن و ایراد گرفتن و زیر سئوال بردن از هر کسی بر می آد ولی هنری نیست. اگر می خواهید انجمن فیزیک بهتر هم عمل کنه آستین بالا بزنید و ایرادهایش را رفع کنید.دست کم تمرین دموکراسی است.

مقایسه می کنم با یک نهاد دیگه که به اسم علم بودجه نسبتا چربی هم از حکومت می گیره. اما هیچ کار مفیدی عملا انجام نمی ده. علتش هم اینه که سیستمش دیکتاتوری یک پیرمرد بر بقیه پیرمردهاست! اگر پیرمرد ها اونجا جمع می شدند چایی می خوردند و درددل می کردند باز می گفتیم یک کار مفیدی انجام شد. اما حتی اون کارکرد را هم نداره. پیرمرد ها سر این که کی باید سر بقیه بنشینه به هم می پرند. موقع چایی خوردن هم پیرمردی به دیگر پیرمردها چنان می پره و تحقیرشان می کنه که بقیه رغبت نمی کنند جمع بشوند باهم چایی بخورند. این هست تفاوت دموکراسی و دیکتاتوری.
https://www.psi.ir/pages_fa.asp

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک

تویتر

گوگل