پنجشنبه 7 اردیبهشت 1402
+0 به یه ن
دوست قدیمی که بعد از سالها توفیق دیدارش را پیدا کردم:
عزیزم! من به خاطر خودت می گم! صلاحت را می خواهم! زندگی که فقط کتاب نیست! زندگی ورای خفه کردن خودت با این چند تا فرموله! دلم می سوزه که هیچ چیز دیگه را تجربه نکردی
من: اوه عزیزم! ممنونم که این قدر به فکرم هستی!حالا که این قدر تو دلسوز من هستی فردا که سرما خوردم زنگ می زنم برایم آش بپزی بیاری! این همه و محبت و دلسوزی تو نسبت به من حیف هست به هدر بره!
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل