مینجیق

در زیر مراحل را برای کفالت از داخل ایران توضیح می دهم. در خارج از ایران با شعب خارجی تماس بگیرید و راهنمایی بخواهید. شماره تماس های شعب خارجی اینجا هستند:

من معمولا توصیه می کردم که مددجو را ازشهر خود انتخاب کنید تا با نیازهای واقعی اش آشناتر باشید. ساده ترین نیازها نیازهای اقلیمی هستند. مثلا من هر آبان به حساب مددجویانم در تبریز (امسال مهاباد هم اضافه شده) پولی برای خرید لباس زمستانه واریز می کنم. به عنوان کسی که در تبریز بزرگ شده این کار چنان طبیعی می نماید که اصلا نیاز به گفتن ندارد. چند سال پیش یک کفیل از استرالیا کلی عصبانی شده بود وقتی از مددجویش درتبریز سئوال کرده بود که چه شکلاتی برایش بخرد و او هم جواب داده بود شکلات نمی خواهم به جایش برایم کاپشن بخر. آن خانم در اینترنت کلی تهمت به بنیاد کودک سر این موضوع زده بود و من از حیرت انگشت به دهان مانده بودم که چه طور آن خانم خود درک نکرده که تا زمستان نرسیده باید به فکر کاپشن مددجویش باشد و کار به جایی رسیده که طفلک مددجو غرورش را زیر پا بگذارد و طلب کاپشن کند. البته با خودم اندیشیدم و دیدم شاید اگر من کفیل مددجویی از اهواز بودم و او از من عینک آفتابی ریبن می خواست همین قضاوت را می کردم و احتمالا یک اهوازی مرا بیشعور می خواند که درک نکرده ام که عینک آفتابی چه قدر ضروری است! برای همین هست که می گویم بهتر است از شهر خود انتخاب کنید. این طوری دغدغه های مادران را بهتر درک می کنید و نانوشته های بین سطور را هم می خوانید. به علاوه اگر بهانه بیخود آوردند هم درک می کنید. می دانید کجا اصرار ورزید و کجا چشم پوشی کنید.

در حالت معمول من توصیه می کنم که از شهر خود مددجو بپذیرید. اما اکنون ما در وضعیت عادی نیستیم. سه ماه هست که ما در وضعیت جنگی به سر می بریم. مددجویان را از شعبی بردارید که بیشترین ضربه را خورده اند. از مهاباد، از سنندج و از شعب بلوچستان.