یاد بزرگان: آقای دكتر سیروس پیله رودی

+0 به یه ن

قبلا نوشتم كه قصددارم هر از گاهی یكی از بزرگان سرزمین مان را معرفی كنم. این بار می خواهم در مورد آقای دكتر سیروس پیله رودی متولد آستارا بنویسم كه چند روز پیش متاسفانه در تهران فوت كردند. نام و یادشان گرامی باد و راهشان پررهرو!

نوشته ی زیر بخش هایی از نوشته ی اقای دكتر حمید بهلولی است كه در سال 2007 (شش سال پیش) در مورد زنده یاد آقای دكتر پیله رودی نوشته شده است:

خبررسید كه اقای دكتر پیله رودی یكی ازاصلی ترین شخصیت های حوزه سلامت و همچنین محوری ترین عناصر بنیانگذار نظام بهداشتی درمانی كشور در سی سی یو بیمارستان قلب شهید رجایی بستری هستند. در رسانه های كشور كه جستجو كردم هیچ خبری حتی یك سطر موجود نبود تا بگوید دكتر پیله رودی  كیست. در این مقال بنا بر احساس وظیفه فقط خواستم كه اسمی از او در این دوران غریبی بزرگان برده باشم. ....

ددكتر پیله رودی  به همراه اعضای تیم همراه سالها عاشقانه كار كردند تا در اوج نابسامانی و انارشی ارگانایز شده شبكه ارائه خدمات بهداشتی ایران در میان خرابه های انقلاب و جنگ زینت سینه یك ملت و التیام درد میلیونها ایرانی دردمند در روستاها و بخش ها و شهر های دور و نزدیك كشورقرارگیرد.سیستمی كه در سالهای بعد به عنوان تجربه ای بزرگ سترگ و مفید مورد اهتمام و تحسین سازمان جهانی بهداشت وكشورهای عضو قرار گرفت . شبكه ارائه خدمات سلامتی در ایران در میان اشنایان به موضوع به نام دكتر پیله رودی و شادپور شناخته میشود اگر چه اندو و خصوصا دكتر پیله رودی بزرگ امروز در اوج گمنامی ملی ونامهربانی بسر میبرد. امروز میلیونها ایرانی وامداركار سترگ این پیرمرد مهربان و سخت كوشند و او البته كار خود را تنها انجام یك وظیفه میشمارد اگر چه هنوز از یاداوری تلخ و شیرین ان سالها اشك در گوشه چشمانش جمع میشود. دو سال قبل در سفری كه به سازمان جهانی بهداشت در ژنو داشتم یكی از مدیران ارشد سازمان كه به عنوان مسئول زلزله بم از طرف سازمان مدتی در ایران بود نسخه ای پلی كپی از ترجمه كتاب شبكه بهداشت و درمان دكتر پیله رودی  به من هدیه كرد با این تاكید كه این كتاب را باید با طلا وزن كرد چرا كه یكی از بهترین تجربیات در عرصه جهانی راتصویر كرده است و جویای حال نویسنده شد و من مانده بودم كه چه باید بگویم. اگر چه تجربه دكتر پیله رودی را دراین عرصه از تجربه مردان بزرگی چون پروفسور رهنما و دكتر شیخ الاسلام ودكتر برزگرو دكتر اسپندار و دكتر وكیل نمیتوان جدا گرفت اما با اطمینان میتوان گفت كه نظام شبكه سلامت در بعد از انقلاب بدون داشتن نام دكتر پیله رودی  بر پیشانی اصالت خود را از دست میدهد. سال گذشته در مكزیك برای بزرگداشت فردی كه به عنوان بنیانگذار نظام سلامت معرفی میشد كنگره ای جهانی برگزار گردید و سران نظام پی اچ سی از كشورهای مختلف دنیا دعوت گردیدند تا در مراسمی كه با حضور دكتر ماهر ریئس پراوازه سازمان جهانی بهداشت در دهه 80 میلادی و به افتخار همكار مكزیكی برگزار میگردید حضور بهم رسانند. و انصاف حكم میكند كه ما متاسف از حال و روزگار خود باشیم. چرا كه بدرستی میتوان ادعا كرد كاری كه دكتر پیله رودی  در این كشور در اوج بهم ریختگی انجام داد اگر از كار همتای مكزیكی بزركتر نباشد كوچكتر نبوده است . دكتر پیله رودی  انقدر بزرگ است كه در اندازه بزرگداشت های معمول در ایران نگنجد. اما این نكته چیزی از وظیفه حداقل نخبگان جامعه كم نمیكند . بزرگداشتدكتر پیله رودی به معنای تبدیل سیستم بهداشت و درمان كشور به گاو مقدس نیست چه انچه او و همراهان دانشمند او میخواستند با انچه تحت فشارهای سیاسی متعدد به شیر بی یال و دم واشكم تبدیل شد فاصله بسیار است. البته بگذارید موضوع نقد نظام سلامت موجود را مبتنی بر شاخصهای سلامتی و توسعه ای دهه های مختلف و در مقایسه با كشور های دیگر منطقه به مقال دیگری بگذاریم و در این مجال پی سخن خویش گیریم. امااشاره به این نكته خالی از لطف نخواهد بود كه در سال 59 وقتی كار طراحی شبكه شروع شد میزان مرگ كودكان زیر یكسال به رقم وحشتناك 104 در هزار تولد زنده میرسید و امید به زندگی ایرانیان 57 سال بیشتر نبود. موقعیتی وخیم كه در طی سالهای بعد از استقرار شبكه شاخص اول به 32 و شاخص دوم به 70 سال (مطابق امارسازمان جهانی بهداشت) تبدیل شد. چیزی كه برای كسی چون پروفسور پییر برمن معروفترین استاد اقتصاد بهداشت دانشگاه هاروارد و بانگ جهانی موجب شگفتی بود و در سال 1998 در دیداری حضوری اذعان میكرد كه ما میدانیم كه چنین اتفاقی در ایران افتاده است اما نمیدانیم چگونه. دست اوردی كه سال گذشته پروفسور بلوم رئیس دانشكده بهداشت عمومی هاروارد تجربه ایران در بعد از سالهای انقلاب را شگفتی پی اچ سی خوانده بود چیزی كه با تفكر تلاش و برنامه ریزی وایران گردی نقطه به نقطه چنین مرد صبور و مقاومی دركنار درایت و حمایت وزیری چون مرندی وبا ایثار جان و عمر و سلامتی و با هزینه نان بربری و پنیر و چای شیرین در زیر بمباران دشمن و اموزش و بكارگیری هزاران بهورز اجتماعی حاصل شده بود.اگر چه خود دكتر پیله رودی بهبود شگفت انگیز امار های سلامتی كشور را نتیجه توسعه اجتماعی كشور میداند ولی بی تردید نقش سیستم ارائه خدمات و اموزش بهداشت در این مسیر و حتی در خود توسعه اجتماعی و انسانی كشور نقش برجسته و ویژه ای بوده است. امروزدكتر پیله رودی پیر و شكسته شده است و البته به همان اندازه نظام شبكه سلامت كشور پیر و شكسته شده است. اما یك تفاوت بین این خالق و مخلوق وجود دارد اولی تنها و درگمنامی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان قلب شهید رجایی بستری است و هیچ سرودی در این كشور بنامش نواخته نمیشود و دومی هنوز به عنوان گل سینه جلیقه دولتمردان ایران در روزهای نمایش بكار می اید. ایرانیان همه انهایی كه سالمند و تندرست و فرزندانی شاداب و سالم دارند وامدار بذل سخامتمندانه سالهای جوانی دكتر پیله رودی هستند ومروت ایجاب نمیكند او در این روزها تنها بماند

دكتر حمید بهلولی
انگلستان
فوریه
2007

  پی نوشت: یك نوشته ی دیگر در مورد آقای دكتر پیله رودی

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل


  • [ ]