مینجیق

+0 به یه ن

من هفته ی پیش سرما خوردم. هنوز هم سرما خوردگی ام خوب نشده. اما ورزش صبگاهی ام همه روزه جز چهارشنبه انجام دادم. شیرینی و اینا هم نخوردم. اما یك روز حلیم خریدیم كه باز هم حسابش از دستم در رفت نمی دانم چند كالری خوردم.

راستی ! من به این بازی "پاپی فمیلی" تیم مدیریتی آرزوبلاگ كه در كنار وبلاگ در موردش تبلیغ می شه رای دادم. شما هم اگر دوست دارید رای بدهید كه رتبه ی یك بازی از ایران بالاتر بره. می تونید  اینجا كلیك كنید و مراحل رای دادن را بخوانید.
توضیح خودشان اینه:
"پاپی فمیلی یه بازی برای موبایل های هوشمند و تبلت هست
كه قراره با ماجراهای مختلف از شخصیت مادر بزرگ و پدر بزرگ قصه مون مراقبت كنیم
علاوه بر سرگرم كننده بودن بازی به نوعی فرهنگ سازی هم محسوب می شه
مسئولیت پذیری و احترام به بزرگتر ها و مراقبت از اون ها رو هم آموزش می ده"

برو بچه های تبریز كه دامنه ی آرزوبلاگ را راه انداختند  اونو ساختند. در این سایت "پاپی فمیلی" با بازی های ساخته شده در كشورهای دیگه مسابقه می ده.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

هفته ی گذشته من همان طور كه قرار گذاشته بودم صبحها بلند شدم ورزش كردم به جز دیروز كه زودتر می خواستم برم سر كار. عوضش یك ساعت عصری پیاده رودی كردم. شیرینی و شكلات و اینا نخوردم. غذا را هم به اندازه ی كم خوردم جز دیشب كه نون پنیر سبزی داشتیم. وقتی نون تازه داریم ما معمولا نون و پنیر می خوریم. چون خیلی دوست داریم حسابش از دستمان در می ره كه چه قدر خوردیم. اما می دانیم كمتر از معمول كه نون و پنیر می خوردیم خوردم.

هفته ی بع علاوه بر این سعی می كنم عصرها هم نیم ساعتی ورزش كنم. این برنامه را تا آخر دی ماه می خواهم ادامه بدهیم. بعدش یك ماه تعطیل می كنیم و از اول اسفند ماه سه هفته دیگر ادامه می دهیم.
 ببینیم چی می شه. اصل برای من همین با هم بودن هست. اگر وزنم كم شد كه چه بهتر! اگر هم نشد كه نشده! همین جوری هم از هیكلم راضی هستم. خدا را شكر كه بیماری ای چیزی ندارم. مهم تر از این كه آدم ورزنش و سایزش چی باشه اینه كه در بدن خودش احساس راحتی بكنه.
یكی از بدترین جنبه های فرهنگ سرمایه داری آمریكایی اینه كه برای زنان یك الگوی هیكلی بریده و فرستاده سراسر دنیا و این طور القا كرده كه حتما باید این ریختی باشند و اگر نباشند باید بروند خودشان را بكشند تا این ریختی شوند. گویا چین هم كه داره یواش یواش ابرقدرت می شه یك همچین فرهنگ سنتی ای داشته با اون شكنجه دخترانشان با پا بستن و.....خوشبختانه ما در فرهنگ اصیل سرزمین خودمان از این تیپ های مسخره بازی ها نداریم. از همان قدیم هم ارزش یك زن را با سایز دور كمرش یا سایز پایش نمی سنجیدند الان هم خانم ها و آقایانی كه فكر اصیل دارند نمی سنجند. اگر هم من می خواهم وزن كم كنم به خاطر اینه كه فاكتور حمله ی قلبی و دیابت و.... پایین بیاد و اگر خدای ناكرده بستری شدم كار پرستار راحت تر باشه. همین! با دید آمریكایی یا چینی رژیم لاغری نگرفته ام. فرهنگ ایتالیایی هم مثل فرهنگ ماست. اونها كمتر از ما ازاین جهت تحت تاثیر تبلیغات آمریكایی قرار گرفته اند. لذتشان را از زندگی می برند بی آن كه دغدغه ی آن را داشته باشند كه هیكلشان شبیه فلان الگویی شود كه در لس-آنجلس بریده می شود.

كسی نمی خواهد در طرح همه با هم انگلیسی اش را تقویت كند؟! این طرح خیلی به درد این كار می خوره.
به این نوشته های قبلی من در این زمینه نگاهی بیاندازید. خیلی خوبه به بهانه تقویت زبان با هم باشیم.

اگر كسی می خواهد برای كنكور ورودی كارشناسی خودش را آماده كنه به این نوشته ها نظری بیاندازه. اگر پا كنكوری هستید از الان شروع كنید و آمادگی برای كنكور را نذارید برای دم كنكور. طرح همه با هم به شما كمك می كنه استرس را كنار بذارید و از تجارب بقیه بهره مند شوید.

منتظر خواندن گزارش طرح همه با هم شما هستم. من رفتم ورزش صبحگاهی ام را بكنم.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

اگر به خاطر داشته باشید پارسال بهار (سال 1391) در وبلاگ طرحی اجرا كردیم به عنوان همه با هم. در این طرح هركسی  برای هدفی  در قالب برنامه ای تلاش می كرد و هر هفته روز جمعه در مورد پایبندی به برنامه اش گزارش می داد. مثلا چند نفر برای كنكور خود را آماده كردند و هر هفته گزارش می دادند. من و چند نفر از دوستان می خواستیم وزن كم كنیم. یكی از دوستان می خواست سیگار ترك كند. از همان  ابتدا نگرش خود را در مورد برنامه روشن كردیم. رسیدن به آن هدفی كه گذاشته بودیم فرع ماجرا بود. مهم اراده و پایبندی به آن برنامه بود. در این برنامه از همان ابتدا با خودمان گفتیم قدر و ارزش هر كدام از ما برای خودمان و همدیگر مستقل از آن كه به هدف مورد نظر برسیم محفوظ هست. مثلا مستقل از این كه  هر كدام از ما چه وزن یا سایزی داشته باشیم یا آن دیگر دوستمان چه رتبه ای در كنكور بیاورد عزیز جمع بود و عزیز جمع باقی می ماند. دغدغه ی این كه "وای! اگر من وزن كم نكنم یا فلان رتبه را نیاورم چی می شه و بقیه چی می گن" نداشتیم. البته دست آخر همگی در این برنامه به آن چه كه می خواستیم رسیدیم.

در جمع به همدیگر توصیه ی تخصصی نمی كردیم. مثلا در مورد رژیم غذایی كسی به عنوان متخصص رژیم غذایی نمی گفت چی بخوریم چی نخوریم. فوقش معرفی می كردیم و می گفتیم مثلا دكتر كرمانی متخصص تغذیه ی حاذقی است. یا با مراجعه به این سایت می توانید بدانید چه وزنی برای سلامت شما مناسب هست. اما تا جایی كه می توانستیم به همدیگر انگیزه می دادیم و از لحاظ روحی همدیگر را حمایت می كردیم تا با سختی های برنامه و تنش های آن  قوی تر رو به رو شویم.

یكی از بهترین جنبه های برنامه این بود كه در آن از خط كشی های متعارف جامعه در آن خبری نبود. "همه با هم" بودیم . مستقل از مذهب و عقیده و گرایش سیاسی وجنسیت. مستقل از میزان رفاه و سبك زندگی و محل زندگی و شغل و.... باعث مباهات و افتخار من است كه در این طرح همراه كوچك مردان بزرگی بودم كه علی رغم مشكل سلامت جسمی  كه داشتند در اراده و امید مثال زدنی بودند و مایه ی دلگرمی و منشا فروغ برای جمع دوستان "همه با هم". در انتهای طرح چهار نفر از گوشه های مختلف ایران به من پیام خصوصی فرستادند و گفتند گرمای این طرح باعث شد كه امید به زندگی پیدا كنند و افكار آزار دهنده  در مورد دورریختن موهبت زندگی را از سر بیرون كنند. همه ی اینها در سایه ی طرح همه با هم بود. تنها گرمی دلگرمی دادن و محبت بی ریا و بی چشمداشت اعضای گروه.

عده ای هم بودند كه خودشان هدفی را دنبال نمی كردند ولی در طرح حضور فعال داشتند و به دیگران امید و روحیه می دادند. آقای الفی اتكینز هم همه اش  با تعریف از غذاهای پركالری سر به سر ما می ذاشت و دست آخر رو كرد كه خودش هم به همراه ما رژیم گرفته و كلی وزن كم كرده!

بعد از آن مدت من دوباره وزن زیاد كردم و می خواهم دوباره رژیم بگیرم و به چنین طرحی نیاز دارم. دوستان دیگری هم هستند كه می خواهند در قالب این طرح منظم تر درس بخوانند. دوستی هم هست كه در حال ترك سیگار هست و قرار است با كمك این طرح آن را كامل ترك كند. طرح را از فردا شروع می كنیم و از هفته ی بعد جمعه گزارش می دهیم. اگر مایلید در این طرح شركت كنید خیلی به جمع ما خوش آمدید. در بخش كامنت ها (باخیش) بنویسید كه دنبال چه هدفی هستید.  برای آشنایی بیشتر با این طرح می توانید به آرشیو مراجعه كنید.

علاوه بر وزن كم كردن و ترك سیگار و درس خواندن این طرح می تواند به دوستانی كه جویای كار هستند هم كمك كند. اگر در بین شما كسی است كه به دنبال كار پیدا كردن هست برنامه ای برای جست و جوی كار بریزد و هر هفته گزارش دهد كه چه قدر به برنامه اش پایبند بوده و چه واكنش هایی دیده. ما هم به او روحیه می دهیم كه ادامه دهد. احیانا ممكن هست كسی توصیه ای هم بكند كه برای ادامه ی جست و جوی شغل مفید باشد.

نوشته های مربوط به این طرح  در بخش (بؤلوم) بیرلیكده گنجانده خواهند شد. بیرلیكده یعنی "با هم"

راهنمای گذاشتن نظر در آرزوبلاگ:

روی باخیش كلیك كنید.

آدیز= نام شما

ایمیلیز= ای-میل شما

باغلانتیز=لینك شما

سؤزوز= پیام شما

امنیت كدی= كد امنیتی

مشخصاتی ساخلا [ مشخصاتی سیل ] =مشخصات را نگاه دار [مشخصات را پاك كن]

باخیشی تكجه بلاگ باشقانی گؤره بیلسین = نظر را تنها مدیر وبلاگ بتواند ببیند.

 

 

 

 

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک تویتر گوگل

آردینی اوخو