+0 به یه ن
چند سال پیش هم یک بار تاکید کردم که در رشته ای مثل فیزیک چند در کار پژوهشی و چه در هنگام مطالعه درس های استاندارد ساعت کاری زیاد معنی و کاربرد ندارد. از زبان مهندسان اصطلاح «نفر-ساعت» را زیاد می شنویم. هنگامی که می خواهند بگویند روی این پروژه زیاد کار شده می گویند فلان قدر نفر-ساعت کار انجام گرفته است. در بین فیزیکدانان این اصطلاح و این نوع سنجش مرسوم نیست. در آموزش مهندسان هم استادان تاکید می کنند که فلان ساعت در روز باید درس بخوانید. از زبان استادان فیزیک معمولا چنین چیزی نمی شنوید مگر آن عده معدود که در دوران لیسانس خود دانشجوی مهندسی بوده اند و از مهندسی به سوی فیزیک آمده اند و آن فرهنگ را باخود آورده اند. نکته ای که می خواهم بگویم که آن فرهنگ به درد فیزیک خواندن -و به طریق اولی پژوهش در فیزیک- نمی خورد. من این نکته را چند سال پیش هم مطرح ساخته بودم. یکی گفت که خودش ساعات مطالعه روزانه اش را ثبت می کند و خود را موظف می کند که فلان ساعت در روز فیزیک بخواند و ادعا می کرد چنین روشی بسیار برای فیزیک خواندن هم مفید هست. من ممتحن تز فوق لیسانس او بودم. هرچند آشکار بود که زمان بیشتری از متوسط دانشجو فوق لیسانس برای تزش صرف کرده بود اما نکات مهم و کلیدی پروژه اش را -آن گونه که انتظار می رفت -نفهمیده بود و طوطی وار برخی مطالب را تکرارمی کرد. بعدها هم استادراهنمای دکترایش را دیدم. خیلی از دست او کلافه بود و نمی دانست چه باید بکند. استادش می گفت که آن دانشجو خیلی وقت می گذارد اما مطالب را با عمقی که من انتظار دارم نمی فهمد. بعد هم شاکی می شود که من که این همه کار می کنم چرا تو باز راضی نمی شوی! در رشته ما افراد موفق هیچ کدام ساعت کاری نمی زنند و خود را مقید به این که فلان قدر ساعت در روز یا هفته کار کنند نمی دانند. به جای آن یک جورهایی فهمیدن فلان موضوع یا انجام بهمان محاسبه یا ساختن مدل برای بهمان پدیده «حیثیتی» می شود. 😊 مخصوصا وقتی کار گروهی انجام می شود یا به همکاران خود قول می دهیم تا فلان تاریخ سمیناری در آن باره بدهیم یا بهمان فصل مقاله مشترکمان را بنگاریم. وقتی چنین مهلتی را برای خود تعیین می کنیم بی اختیار می بینیم که به هنگام مسواک زدن و در میان خواب و بیداری هم داریم به آن موضوع می اندیشیم. من نمی دانم این اندیشه ها را چگونه می توان در حساب های «نفر-ساعتی» مهندسان آورد. اما مهم هستند. در کار ما مهم هستند . ممکن هست ایده حل مسئله درست به هنگام ظرف شستن به ذهن برسد یا در هنگام پیاده روی به ذهنمان بیاید که فلان اثر مهم را در محاسباتمان منظور نکرده ایم. ذهن مان را که درگیر مسئله ای می کنیم دیگه دست بردار از آن نیستیم. (شاید به همین علت هم باشد که از منظر بقیه مردم گیج می زنیم!)🍀@minjigh
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل