+0 به یه ن
امروز روز جهانی زبان مادری است.
جمعه که ان شالله می رویم در انتخابات مجلس شورا و مجلس خبرگان شرکت می کنیم. به کسانی رای می دهیم که هر چند شاید خیلی از عقاید و کارهایشان را نپسندیم (تعداد کسانی که در بین کاندیداها می پسندیم خیلی کمه) به روند عادی سازی روابط با دنیای خارج و کشورهای پیشرفته سنگ نیاندازند.
روابط دیپلماتیک گسترده با ممالکی که کمابیش در داخل مرزهای خود (حتی اگر شده به ظاهر، حتی شده از روی ریا و تظاهر) به بیانیه حقوق بشر و بیانیه حقوق زبان مادری و کنوانسیون حقوق زنان پایبند هستند برای فعالان حقوق مدنی در این عرصه کمابیش مفید خواهد بود. دست کم یه کوچولو به منظور آبروداری.
البته برای نزدیک شدن به وضعیت ایده ال باید جریانی سیاسی نو در چارچوب قوانین و خط قرمزهای کشور شکل بگیرد. از روز بعد از انتخابات باید به فکر جریانی نو باشیم. از این جریان اصلاح طلب فعلی خیلی انتظار نباید داشته باشیم. توانمندی و دید لازم برای این که برای مسایلی مثل حقوق زبان مادری یا حقوق زنان یا حقوق اقلیت ها کار زیادی بکنند. اصلا این افراد متعلق به جناح اصلاح طلبی توی این باغ ها نیستند! خودمان را زیاد با آنها خسته نکنیم که دغدغه شان از بیخ چیز دیگری است.
جریانی نو لازم هست.
از ویژگی های جریان نو همراهی و میدان دادن به فعالان عرصه های حقوق زبان مادری، حقوق زنان, حقوق اقلیت ها، حقوق معلولان و حفظ محیط زیست و حقوق حیوانات باید باشد. فعالان این عرصه ها هم باید بیاموزند که با همدیگر تعامل کنند. حس نکنند جای هم را تنگ کرده اند. مثلا فعال حقوق زبان مادری نباید به فعال حقوق زنان یا محیط زیست بتازد که چرا نمی آیی در عرصه ای که از نظر من مهم تر هست فعالیت کنی (و برعکس). انرژی را نباید این طوری با این نوع اصطکاک ها بین فعالین مدنی در عرصه های مختلف هدر داد. همسویی این جریان های مدنی توان و قدرت هرکدام را بالا خواهد بود. اگر ائتلافی بین آنها تشکیل شود نیرویی فراهم می شود برای تغییرات اساسی مثبت در چارچوب همین خط قرمزها و قوانین موجود. ریسک و هزینه آن قدر زیادی هم نخواهد داشت
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل