+0 به یه ن
فردا 13 فروردین یا روز طبیعت هست. 13 به در محبوب ما!
به این مناسبت می خواهم در مورد "مسئولیت دانشگاه" در قبال حفاظت از محیط زیست بنویسم. شاید صد سال پیش دانشگاهیان چنین مسئولیتی حس نمی كردند اما این روزها با توجه به تخریب گسترده محیط زیست, دانشگاهیان-- به خصوص در كشورهای پیشرفته-- عموما یكی از وظایف دانشگاه را مسئولیت در برابر طبیعت می دانند. اهمیت دادن به حفظ محیط زیست جزو اخلاقیات دانشگاهی شده است. اتفاق مباركی است!
در این میان می خواهم دو نكته بگویم. ببنید! حمایت از محیط زیست رفته رفته تبدیل به یك نوع ژست شده. هرچیزی هم كه تبدیل به ژست بشود از یك سری آفات رنج می برد. از جمله این كه ریاكاری و تظاهر بلای جانش می شود. هستند كسان و گروه ها و حكومت هایی كه به تخریب وسیع محیط زیست می پردازند (با سیاست گذاری های غلط كشاورزی منابع آب را هدر می دهند, با صنایع غیراستاندارد آب و هوا را آلوده می كنند جنگل ها را از میان می برند و به این ترتیب محیط سالم زندگی را برای انسان و دیگر ساكنان كره زمین آلوده می سازند) اما از آن طرف با كلی بوق و كرنا و تبلیغات می آیند یك پیشی را ناز می كنند و به این ترتیب خود را طرفدار محیط زیست -بلكه قهرمان آن- معرفی می نمایند.
دوم این كه یك عده اسم ترس بی اساس از فنآوری و مدرنیته را گذاشته اند طرفداری از محیط زیست. این عده برای جریان حفاظت از محیط زیست مخرب هستند. مثلا این نوشته را از همشهری و همكارجوان ما ببینید. از قرار معلوم آن قدر از رفیق خارجی طرفدار محیط زیستش حرف غیر علمی شنیده كه به طرفداران محیط زیست بدبین شده!
اگر دانشگاه های ما بخواهند به سمت طرفداری از محیط زیست بروند باید به هوش باشند تا از این دو آفت در امان بمانند.
پی نوشت:
13 به در به همه شما خوش بگذره. از بنیاد كودك اس-ام-اس دریافت كردم كه" همیار گرامی!در سیزده به در با طبیعت مهربان باشیم!" راستش یك كم به من بر خورد كه یعنی من نمی فهمم نباید آشغال بریزم و شاخه ها را بشكنم؟!
می دانم كه خواننده های مینجیق بافرهنگ تر از آن هستند كه این یادآوری های ابتدایی به آنها لازم باشد. اما
چون همه سال یادآوری می كنم
ترحم بر ماهی قرمز بی دندان
ستمكاری بود بر دیگر آبزیان
ماهی هفت سین خود را در آبگیر ها و رودخانه های طبیعی رها نكنید چون ممكن هست نر و ماده ای همدیگر را پیدا كنند و سریع تكثیر گردند. بعدش آب و غذا برای آبزیان بومی باقی نمی ماند. اكوسیستم آن ضربه می خورد. در كشورهای پیشرفته رها كردن ماهی قرمز در آب رودخانه ها جریمه دارد. جریمه ی رها كردن ماهی در رودخانه تایمز خیلی بالاست. اگر درست یادم مانده باشد 300 پوند!
پی نوشت دوم:
هفت سین ایرانی اصیل ماهی ندارد. ماهی قرمز حدود 80 سال پیش از چین وارد شده.
(همیشه پای چینی ها در میان هست!)
نقاشی هفت سین معروف كمال الملك ماهی ندارد.
در باكو هم "بایرام سفره سی" دارند. اما ماهی ندارد.
من مخالف گذاشتن ماهی در سفره هفت سین هستم. طفلكی ماهی در تُنگ تَنگ.
حضور ماهی در استخرهای شهری پارك ها خوب هست. هم جایش تنگ نیست و هم تخم پشه ها ومگس هارا می خورد و محیط را سالم می كند.
نه در تنگ ماهی در هفت سین و نه در آبگیرهای طبیعی.
فقط در استخرها و حوض های دست ساز بشر در شهر و روستا
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل