+0 به یه ن
در یكی دو سال اخیر تحولی در سینمای ایران اتفاق افتاده. "یك تیپ" جدید به پرسوناژها اضافه شده. پدربزرگی با لهجه غلیط تركی كه پولدار هست و یك نوه ی دختر خوشگل و خوش قلب و مهربان و تحصیلكرده و خوش تیپ و خوش پوش هم داره كه جوان با مرام اما فقیری عاشقش می شه. پیرمرد مهربون هست و خیلی نوه اش را دوست داره. نوه هم او را دوست داره و مراقب و نگرانشه. پیرمرد با این كه پولدار هست بی شیله پیله هست. از یك طرف محیط مدرنی با وسایل مدرن ایجاد كرده اما از طرف دیگه نوستالژیك هست و مرتب یاد قدیمها می كنه كه این وسایل نبودند.
نمونه ی این تیپ ها را در انیمیشین تهران 1500 مهران مدیری می بینید. یكی دو فیلم دیگه هم بود كه این تیپ ها را داشت.
ورود این تیپ جدید را به سینمای ایران به فال نیك می گیرم و از آن خشنود هستم. از مهران مدیری و دیگران كه این تیپ را خلق می كنند سپاسگزارم و برایشان سال خوبی آرزو می كنم.
فقط یك مسئله! چرا فقط پدربزرگ لهجه ی تركی دارد و نوه لهجه ندارد. چرا هیچ جای فیلم پدربزرگ ونوه یكی دو جمله با هم تركی حرف نمی زنند؟! اگر در فیلم های بعدی به این نكته توجه شود فیلم جذاب تر و پرمخاطب تر خواهد بود. پیشاپیش از سینماگران عزیز به خاطر رعایت این نكته در فیلم هایی كه در سال 93 ساخته خواهند شد ممنونم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل