+0 به یه ن
خوبه اعضای شورای شهر به لحاظ رفتاری آدم های جا افتاده ای باشند كه خیلی زود هیجان زده نشوند. خیلی دفعی و احساسی عمل نكنند. شعار زیاد ندهند و جنجال به پا نكنند.
نكته آن است كه افراد پخته و جا افتاده معمولا اینرسی خیلی بالایی دارند. درست است كه كمتر اشتباه می كنند و كمتر دسته گل به آب می دهند! اما از آن سو هم این خطر هست كه آن قدر محافظه كاری به خرج دهند كه هیچ كاری از پیش نبرند! درست نظیر این مثال ملموس خانوادگی كه در نوشته ی قبلی ام نوشتم.برای این كه این اتفاق نیافتد تعاملی تنگاتنگی باید باشد بین اعضای شورا و دوستداران پرشور و هیجان هر شهر و روستا. شور و شوق هیجان جوان تر (یا آنان كه دلجوان هستند) اینرسی افراد جا افتاده ی محافظه كار را هم به پویایی وحركت وادار می كند. به این صورت توازن و تعادلی برقرار می شود.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل