+0 به یه ن
چیزی که ما الان نیاز داریم آموزش کمک های اولیه است. آموزش امدادرسانی و آوار برداری های ساده دستی و نظیر آن هست. به فضای احساسی و شعارزده نیازی نداریم. چه بسا فردا، اصحاب قدرت از این فضای احساسی برای جنگ قدرت خود سواستفاده کنندودر این راه عده ای را هم نابود سازند.
اگر شور احساسی شما را برداشته و می خواهید پستی احساسی شورانگیز منتشر کنید یک مقدار اولش فکر کنید مبادا فردا همین فضای احساسی که درست میکنید توجیه گر ظلمی برعده ای یا گروهی شود. اولش یک مقدار تاریخ معاصرخودمان را بخوانید و ببینید چه طور شعارها مورد سواستفاده می توانند قرار گیرند
-------
باز طبق معمول بار اصلی بحران بر دوش شانه های کادر درمانی کشور هست. خدا قوت به همه شان. ما مردم که قدردانشان هستیم وهمواره به زبان، از کادر درمانی تشکر می نماییم.. امید وارم در پس این دود و آتش، شرایطی فراهم آید که نظر ما مالیت دهندگان در تقسیم درآمد کشور تاثیرگذار باشد. (احتمالش زیاد نیست که چنین شود اما آرزو بر میانسالان عیب نیست! به خصوص میانسالانی که کودکی شان در جنگ و جوانی شان در جست وجوی ذره ای امید، گذشته!) در آن صورت بالا بردن حقوق پرستاران و حقوق معوقه آنها اولویت اول ما باید باشد. ادای دینی خواهد بود به کسانی که دراین سالها جانشان را کف دستشان گرفتند تا از ما مراقبت کنند.
-------
متوجه هستم که در این شرایط سخت جنگ، مردم ما نیاز دارند که بیش از پیش حس وطن دوستی یا وطن پرستی پیدا کنند. خیلی هم خوب! اما در تعریف و تعیین مصداق های حس وطن دوستی مان باید هوشمندی به خرج کنیم.مصداق حس وطن دوستی باید این باشه که هوای هموطن را داشته باشیم. نه تنها سرهم کلاه نذاریم بلکه در این شرایط به هم کمک هم بکنیم. مصداق حس وطن دوستی باید این باشه وقتی ساختمان شیشه ای که در نوع خودش یک اثر معماری مهم هست آتش می گیره دلمون بسوزه و بعد از آن، به طریق اولی خودمان میراث فرهنگی و معماری مان را پاس بداریم. آن قدر دلمان بسوزه که بگیم حالا که من برای این اثر معماری درخور توجه کشورم کاری نمی توانم بکنم دست کم فردا، به شهرداری به طمع سود، رشوه نمی دهم که چند طبقه بیشتر بسازم. آیا این جنگ این قبیل وطن دوستی را در مردم ما بیدار خواهد کرد؟! قطعا، در بین بخشی از مردم چنین خواهد شد. اما متاسفانه حس وطن دوستی عده بیشتری از شور و شعار فراتر نخواهد رفت! از این شور و شعار هم سواستفاده ها خواهد شد. شعار «نه به اعدام» که داشت بین مردم ما فراگیر می شد بین شعار های گوش خراشی که ظاهری ناسیونالیستی هم دارند گم خواهند شد.
من و شما به سهم خود بکوشیم که در این شرایط برای تزریق حس وطن دوستی سازنده در جامعه کمک کنیم. نذاریم که شعارهای «نه به اعدام» به حاشیه بره. شما که وطنتان را دوست دارید می دانید با هر اعدام چند نفر از هموطنانتان از این وطن دلزده می شوند؟! هر اعدامی حدود صد نفر کس و کار داره که بعد از اعدام او درصد بزرگی شان حس وطن دوستی شان را از دست می دهند.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل