+0 به یه ن
خوشحالم که آقای پزشکیان رییس جمهور شد. نه به خاطر این که اوضاع را بهتر خواهد کرد. چنان که قبلا نوشتم الان دو جناح تندرو خواهیم داشت که با هم در تندروی مسابقه خواهند گذاشت. در همان اوایل انقلاب که اقای پزشکیان و دوستانش حجاب را اجباری می کردند بین مردم تبریز ضرب المثلی رایج شده بود: «تهراندا دئسلر باش قیرخین تبریز ده باش کسللر.» ترجمه تحت اللفظی اش این می شه که اگر در تهران بگویند سرها را بتراشید در تبریز سرها می برند. معنایش هم این بود که هر سختگیری که از تهران بخشنامه شود در تبریز ده برابرش را روا می دارند. حالا آقای پزشکیان که به پاستور می رود هر چه جبهه پایداری درمورد مسایلی چون حجاب اجباری شعار دهد ده برابرش را اعمال می کند تا ادای دینی کند به بالادستانی که مانع از ریاست جمهموری او نشدند! بنابراین دلیل خوشحالی من امید به عملکرد ملایم تر آقای پزشکیان نیست. دلیل ان هست که اگر آقای پزشکیان رییس جمهور نمی شد یک عده از طرفدارانش بر سر من می ریختند و مرا می کوبیدند که چرا از او حمایت نکرد!. حالا که هواداران به مرادشان رسیدند فرصت آن می دانم که آیینه ای جلویشان بگیرم و بگویم در این چند هفته چه ها کردند! اولا که بساط دروغ پردازی وقلب واقعیت از سوی طرفداران پزشکیان بسیار گسترده بود. مثلا از زبان افراد مورد احترام مردم -از کریم باقری گرفته تا دکتر فرهاد میثمی - برای آقای پزشکیان تبلیغ کردند که خوشبختانه خود این عزیزان واکنش نشان دادند و دروغ ها را برملا ساختند. دوم این که برخی ایرادها و دیوسازی ها که از جناح اصولگرا کردند خود نشانه ای از آن بود که این افراد -که خود را اندکی لیبرال تر می دانند- چه قدر از روح زمانه و خواست بنیادی جنبش مهسا که همانا حق انتخاب سبک زندگی توسط اشخاص و شهروندان است زاویه دارند. درواقع آن را کج فهمیده اند. به طور مشخص برای دیو سازی از آقای جلیلی اصطلاحی چون «مهر ریا بر پیشانی تعصب» به کار برده شد و باز نشر گردید. چه فرقی هست بین جای مهر با -به عنوان مثال- تتوی علامت فمینیسم؟ وقتی تندروان به ترانه علیدوستی برای تتوی دستش تاختند نوشتم که او و هر شهروند حق آن را دارد که عقیده ای داشته باشد و آن را به شیوه ای که می پسندد ابراز کند. مهر پیشانی هم از این جنس است. خواهند گفت تو اینها را نمی شناسی و نمی دانی چیستند. آقای جلیلی و دوستانش را نمی شناسم اما من مهر پیشانی را می شناسم. دایی مادربزرگم هم مهر بر پیشانی داشت. عملا ما هر جمعه در خانه ایشان مهمان بودیم و روزهای خوش کودکی من در باغ انها گذشته! چه طور این علامت را نشناسم؟! آیا مهر پیشانی او از روی ریا بود ؟ بستگی دارد که ریا را چه تعریف کنید. دین یک بعد اجتماعی دارد و این مهر -چه بر پیشانی دایی مادربزرگم چه بر پیشانی آقای جلیلی- به خاطر این بعد اجتماعی نقش بسته نه برای رضای خدا. ( استغفرالله-خدا چه نیازی به این کارهای بندگان دارد؟! قطعا نیازی ندارد. بندگان نیاز آن دارند که به همدیگر عقاید و خط مشی شان را با علامات گوناگون نشان دهند.) دایی مادربزرگم سرمایه دار بود و جوانان چپگرای آن روزها هم -با این که مهمانی های چرب و نرمش را از دست نمی دادند- پشتش سرش صفحه می گذاشتند و او را متهم به ریا می کردند و مردمداری اش را عوامفریبی می خواندند! اما این تعبیر یا از روی حسد بود یا از روی نفهمیدن پیچیدگی های روان یک انسان. اتهام ریا به دایی مادربزرگم که جای مهر بر پیشانی داشت قطعا بی اساس بود. چرا این را می گویم؟ متاسفانه ایشان تصادفی کردند و مدتی هشیاری کامل نداشتند و اختیار کلام از دست داده بودند. در شرایط ذهنی و جسمی بودند که نمی توانستند ریا کنند. در آن شرایط دایم آیات قران را- ازحفظ- می خواندند.آن مرحوم اعتقاد دینی قلبی داشت اما مانند هر کس دیگری دین را تعبیر می کرد و طبعا منافع خود و خانواده اش را در این تعبیر هم لحاظ می کرد. دایی مادربزرگم سه پسر داشت. دختر نداشت. با توجه به شناختی که از آن مرحوم دارم فکر کنم اگر دختر داشت حقوق زنان را حتما یکی از پایه اصلی دین تعبیر می کرد تا دخترهایش به خواست هایش برسند. سرمایه مالی و اجتماعی اش هم کمک می کرد که در قلمرو نفوذ خودش چنین تعبیری پذیرفته شود. من اسم این را ریا نمی گذارم. ریای خالص هم داریم. ریای خالص را کسانی دارند که هیچ اعتقادی ندارند اما برای منافع تظاهر می کنند. اینها خطرناک ترند.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل