+0 به یه ن
من دیشب برنامه علی بندری را در مورد «دوران طلایی اقتصاد ایران با تورم دو درصدی» تماشا کردم. در مورد کارنامه عالیخانی است که تعریفش را زیاد شنیده ایم. راستش هیچ کار خاصی که نبوع اقتصادی آن چنانی بخواد و ابتکار عمل آنچنانی لازم داشته باشه نکرده. دست کم در ویدئو چنین چیزی ندیدیم! نکته ای در ویدئو نبود که هوشمندی آن مرا هیجان زده کنه. گاهی که کارنامه بزرگانی مثل بنجامین فرانکلین را مرور می کنم از هوشمندی و ابتکار عمل این بزرگان چنان هیجان زده می شوم که از شدت هیجان بالا و پایین می پرم! حتی چیزهایی که بندری می گفت «دکتری اقتصاد» هم نمی خواد. به عقل من هم که در اقتصاد سررشته ندارم می رسید. مرا هم جای او می ذاشتند کمابیش همین کارهایی می کردم که او کرد. در واقع بهتر از او هم عمل می کردم. مثلا به جای رومانی فلک زده می خواستم از آمریکا صنعت تراکتور را وارد کنیم تا شیار های افقی (به جای درشیار در راستای شیب) روی تپه ها بزنه واین همه باعث فرسایش خاک نشه.
ذوب آهن را در کنار خلیج فارس می زدم نه در کنار زاینده رود.
به جرئت می گویم اگر من جای عالیخانی بودم قطعا از او هم بهتر عمل می کردم و صنایعی که در دوره من وارد می شد این همه عیب و ایراد با خود به همراه نداشت. نگویید بعد از شصت سال تو داری ایراد می گیری! نه خیر! اون موقع هم کارشناسانی بودند که این نکات را گوشزد کردند اما گوش شنوایی نبود. من اگر جای عالیخانی بودم گوش شنوای بهتری برای کارشناسان داشتم. البته من ۸ سال تحمل نمی شدم. شاه مرا زودتر برکنار می کرد.
به هر حال ببینید بقیه مسئولان چه قدر تر می زنند که عالیخانی را بعد از ۶۰ سال هنوز به چشم می کشیم!
یک نکته مهم در کارنامه عالیخانی که علی بندری هم بسیار بر آن تاکید کرد جنبه اعتمادسازی بود. اعتماد سازی برای پیشبرد برنامه ها، خیلی مهم هست. چیزی که من می کوشم نشان دهم این هست که بدون چنین اعتماد سازی بین کشاورزان حوضه دریاچه اورمیه نجات دریاچه میسر نخواهد شد. باز هم در این باره خواهم نوشت.
------------------
برای نجات دریاچه اورمیه، لازم هست که کشاورزان و صنعتگران منطقه به برنامه ریزان احیای دریاچه اعتماد حاصل کنند. وقتی آنها وعده می دهند که در صورت کاهش مصرف آب، کشاورزان و صنعتگران از تسهیلات ویژه ای برخوردار خواهند شد اعتماد کنند و باور نمایند که وعده عملی خواهد شد. همین طور باید اعتماد کنند که این وسط عده ای از رانت برخوردار نخواهند شد و همگان در برابر ضوابط به یکسان خواهند بود. اگر کشاورزان باور نکنند که وعده ها عملی خواهد شد با برنامه های کاهش مصرف آب همکاری نمی کنند. اگر گمان کنند که این محدودیت فقط برای آنهاست و «نورچشمی ها» مستثنی خواهند بود آنها هم زیرزیرکی به آب دزدی خواهند پرداخت. ایجاد چنین اعتمادی زمان می برد و مستلزم درستکاری، صداقت، شجاعت و ثبات قدم از سوی مسئولان امر است.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل