جمعه 26 اردیبهشت 1399
+0 به یه ن
مدتی است برخی از همراهان گرامی وبلاگ از من می خواهند که در مورد شیوه پژوهش بنویسم. می خواهم از حالا تا ۶ سال آینده تم وبلاگ را به همین موضوع تغییر دهم. بحث تخصصی در اینجا نخواهم کرد. درس فیزیک هم نخواهم داد اما نکاتی را خواهم گفت که برای کار پژوهشی جدی مفید هست. نکاتی که به بالا رفتن کیفیت پژوهش و ارائه آن کمک می کند. هدف این سری نوشته ها این نیست که ما را فیزیکدان مشهوری کند یا بتوانیم گرنت های درشت پژوهشی بگیریم. اونها فوت و فن های دیگری می طلبند که من بلد نیستم. یعنی دنبالش نرفته ام که یاد بگیرم.
هدف این هست که کار پژوهشی با کیفیتی انجام دهیم که در پیشبرد مرزهای دانش نقشی-- ولو به اندازه نوک سوزن --داشته باشد. تا ۶ سال آینده هم فارغ از فراز ونشیب هایی که پیش خواهد آمد می خواهم دغدغه اصلی من همین باشد.
همان گونه که می دانید همان قدر که پژوهش خود مهم هست ارائه پژوهش در محضر اهل فن هم مهم هست. دلیل هم این هست که پژوهش در رشته ما یک کار گروهی در سطح جهانی است. بسیار مهم هست که آزمایشگران و تئوریست هایی که روی موضوعات مرتبط کار می کنند کار پژوهشی را ببینند، نقد کنند و دنبال آن را بگیرند تا به جایی برسد.
نظر این همکاران (که تعداد کل آنها در همه دنیا حدود هزار تا سه هزار نفر بیشتر نیست) در مورد مقالات ما مهم هست اما نظر بقیه اهمیت چندانی ندارد. فرق زیادی نمی کند که اونهایی که مقالات ما را نمی فهمند ما را دانشمند بزرگی بدانند یا تحقیر کنند.
این سری نوشته هایم برای خودم مفید خواهد بود. مخاطب اصلی هم خودم هستم. ولی تجربه به من نشان داده که وقتی روی این تم تمرکز می کنم (چه در فضای مجازی چه درفضای حقیقی) یک عده هم ترغیب می شوند که همراه شوند و اونها به موفقیت های خوبی دست پیدا می کنند. برای همین با این که برای دل خودم می نویسم برای عموم هم منتشر می کنم. باشد که به درد کسی دیگر هم بخورد. اونهایی هم که همراه می شوند لزوما همرشته من نیستند. برخی شان رفته اند سراغ کار هنری، برخی برای کنکور خوانده اند، برخی مهندس اند برخی پزشک هستند و.....
خلاصه مستقل از علایق و رشته یا مقطع تحصیلی اگر دوست دارید همراه شوید این سری مطالب را در وبلاگ من دنبال کنید. اگر سئوال یا نکته ای دارید با کلیک بر «باخیش» نکته خود را بنویسید. («آدیز» یعنی «نام شما» . بقیه اش هم روشن هست )
اینجا من فقط روی شیوه پژوهش تمرکز خواهم کرد. حتما خیلی از شماها دغدغه اقتصادی دارید . در این راستا هرچه به عقل من می رسیده در این نه نوشته قبلا بیان کرده ام. اگر می خواهید آنها را مطالعه کنید. بیش از آن کمکی از دست من بر نمی آید.
اگر هم حسرت گذشته دارید و این حسرت نمی گذارد تمرکز کنید، حسرت را کنار بگذارید و همراه شوید. دیر شروع کردن مهم نیست بلکه در مسیر بودن مهم هست.
در مجموع هر فکری که انگل کارتان می شود از ذهنتان بیرون کنید. مثلا اگر از والدین خود شاکی هستید صحبت های هلاکویی را در یوتیوب دراین باره بیابید و گوش کنید. اگر موضوع خیلی حاد نباشد مشکل شما را حل می کند. اگر خیلی حاد باشد باید بروید پیش روانکاو و روانپزشک . اما شما را به خدا- مشاور خوبی انتخاب کنید. اگر دیدید حرف هایش با عقل سلیم جور در نمی آید دیگر پیش او نروید. خیلی ها در سال های اخیر پیش مشاور رفته اند و آشفته تر برگشته اند. دلیلش این هست که متاسفانه خیلی از این مشاورها کارشان را بلد نیستند. مشاور را به دقت انتخاب کنید تا مشکل شما را رفع کند نه آن که ده ها مشکل بر مشکلات شما بیافزاید.
خوب دیگه! فکر کنم دیگه برای تغییر تم وبلاگ آماده ایم. به طور متوسط سعی می کنم هر دو هفته یک بار مطلبی در این باره بنویسم. سئوال مشخصی اگر در این باره دارید بپرسید.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل