+0 به یه ن
سالهاست که عده ای بر سر چپگراها می کوبند که شما اگر راست می گید چرا به کشورهای کمونیستی نمی روید و سر از کشورهای سرمایه داری در می آورید؟ واقعیت این هست که این روزها چپگرا یا راستگرا نه تمایلی به مهاجرت به اندک کشورهای کمونیستی باقیمانده دارند نه تمایلی به کشورهای راستگرای افسارگسیخته که در
آن همه چپ ها را حذف کرده اند. هیچ کدام از این دو نوع این کشور، جای زندگی نیست! عموم افراد- اعم بر چپگرا و راستگرا- تمایل به مهاجرت به کشورهایی دارند که نه چپ خالص هستند و نه راست خالص! بلکه دموکراسی هستند و نظامشان به گونه ای است که هم چپگراها و هم راستگراها در آن امکان عرض اندام می یابند و هر دو استعدادهایشان را شکوفا می کنند و در نهایت همدیگر را مهار می کنند و راه افراط گرایی را بر دیگری می بندند. این جور جوامع و کشورها هستند که فضای شکوفایی به وجود می آورند و برای مهاجران دلپذیر- یا دست کم قابل تحمل- می باشند.
کشورهای پیشرفته اروپایی هیچ کدام سرمایه داری خالص نیستند. عموما در آنها احزاب راستگرا و چپگرا هر دو فعال هستند. در رقابت های انتخاباتی، گاهی این دست بالا می گیرد و گاهی آن. معمولا در زمان راستگراها اقتصاد وضع بهتری -ولو به طور موقت -می گیرد اما وضع عدالت اجتماعی بدتر می شود. در نتیجه نارضایتی بالا می رود و آن یکی در انتخابات بالامی آید. چپ ها دولت رفاه به وجود می آورند. وضع عدالت اجتماعی بهتر می شود اما وضع اقتصاد با فرار سرمایه بدتر می شود. باز نارضایتی بالا می گیرد و به این ترتیب قدرت می چرخد.
وقتی هم که راستگراها در قدرت هستند باز هم تشکلات مدنی چپگراها فعال و موثرند و نمی ذارند که راستگراها به طور لجام گسیخته بتازند. تشکلات مدنی چپگراها حتی وقتی راستگراها بر سر قدرت هستند مانع از این می شود که محیط زیست زیاد تخریب شود و یا اماکن عمومی شهری به تصرف بخش خصوصی در آید یا ساخت و ساز بی رویه و خلاف اصول شهرسازی صورت گیرد. به این دلیل هست که طبیعت شان سالم و شهرهایشان قابل زیست می ماند.
هرچند آمریکا کشور سرمایه داری است اما ابدا چنین نیست که چپگراها در آن قدرت و نفوذی نداشته باشند. در دانشگاه های آمریکا چپگراها قدرت برترند. انواع و اقسام گروه های محیط زیستی ، فمینیستی، میراث فرهنگی، صلح طلب، طرفدار حقوق معلولان و.... هستند که در حوزه فعالیت خود نفوذ قابل ملاحظه دارند و یکه تازی های سرمایه داری را مهار می کنند. این گروه های چپ میانه حذف نشده اند. اگر حذف می شدند آمریکا هم می شد جایی ویران که زندگی در آن لطفی نداشت.
دیگه «ممل»، رویای آمریکا نداشت!
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل