مینجیق

موضوع آن به بحث های اخیر وبلاگم بی ربط نیست.

در بخش نظرات در مورد این سریال صحبت کنیم. هم به ادامه بحث مان کمک می کند و هم تفریح و سرگرمی است.

۱) داشتن شبکه ای از دوستان و آشنایان که در هنگام سختی ها پشتیبان هم هستند.

۲) دیدن مشکلات مالی به صورت مسئله ای که باید حل گردد نه بهانه ای برای لغزیدن به سمت شر.

۳)  داشتن پس انداز موروثی و پس اندازی که در دوره های برخورداری جمع آوری می گردد به صورت  فرش دستباف، طلا، نقره و اشیا عتیقه.

۴)  داشتن مناعت طبع و پرهیز از غلتیدن به سمت لاکچری ای که منت طبقه برخوردارتر را به دنبال خواهد داشت.

۵) تمسک به راهکار «هوسه یه بار بکنی بسه» در برهه های برخورداری جهت ارضای کنجکاوی درباره محصولات جدید از یک سو و پرهیز از غرق شدن در لاکچری و درنتیجه  کسب توانمندی برای پس انداز برای روزگار نداری.

۶)  «قپی آمدن» و «پز دادن» به مثابه ابرازی برای حفظ اعتماد به نفس خود و عزیزان در برابر طبقه برخوردارتر، نه به عنوان سلاحی برای خرد کردن دوستان  و یا اقشار ضعیف تر.

۷) آشنا بودن به تکنولوژی روز بدون مالکیت آن.

این هایی که می گم توانمندی بالفعل  طبقه متوسط هست.

یعنی همین الان هم این گونه زندگی می کنند. 

توانمندی بالقوه طبقه متوسط خیلی بیشتر از اینهاست که در نوشته های بعدی به آنها خواهم پرداخت.

پی نوشت سوم: انتقاداتی را که از سریال کردم به معنای تقبیح سریال ندانید. سریال زیبا و سرگرم کننده هست. با هنرمندی فوق العاده عزیزانی چون گوهر خیراندیش و  شبنم مقدمی و مهران مدیری و شیلا خداداد و......

و هنرمندان خردسال درجه یک!

داستان سریال هم جذاب هست و هم سورپریزهای بانمکی دارد.

همین که  یک سریال کمدی -که علی الاصول رسالتی جز خنداندن ندارد-- این اندازه باعث بحث شده، یعنی فوق العاده هست. باز هم تماشای آن را توصیه می کنم.