مینجیق

+0 به یه ن

اعدام کردن یک انسان -اون هم فقط به خاطر عقیده اش- جنایت  و فاجعه بزرگی هست که باید محکوم و پی گیری بشه. حکومتی که این کار را می کنه باید جواب پس بده. خوشبختانه این حرف حرفی از جنس زمان هست و سازوکارهای مدنی بین المللی برای فشار آوردن به کشوری که حقوق شهروندانش را تضییع می کنه هست.
راهش  تسخیر یا آتش زدن به سفارتخانه  یک کشور خارجی نیست! این حرکت محکومه.  تعرض به سفارتخانه های کشورهای خارجی فقط به ضرر خودمان هست. بیش از پیش در دنیا ایزوله مون می کنه و این به ضرر اقتصاد و رشد و پیشرفت کشور هست. ضرر اقتصاد کشور یعنی بیکاری بیشتر و به دنبال آن  فحشا و اعتیاد و افسردگی و خودکشی (و بسیاری دیگر از گناه های کبیره و صغیره) بیشتر!

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک

تویتر

گوگل

آردینی اوخو

+0 به یه ن

شکموی معتقد:
سلام، یه سوال اقتصادی سیاسی از شما دارم خصوصا خوشحال میشم نظر عطیه رو به عنوان یه اقتصاد دان در این مورد بدونم:
حرف و حدیث در مورد نستله و حمایتش از اسرائیل زیاده ولی من به عنوان یه شکمو که عاشق نسکافه و کیت کت و...هستم واقعا سردرگم شدم که چرا کشور ما با این همه هزینه ی مادی و معنوی که برای مبارزه با رژیم صهیونیستی پرداخت میکنه جلوی واردات محصولات نستله رو نمیگیره؟اصلا بایکوت شرکتهای چند ملیتی مثل نستله فایده ای هم داره؟ نکنه اغلب شرکتای معروف دیگه هم همین اتهامات نستله بهشون وارده ولی دشمنی رقبا اسم این شرکت رو فقط سر زبون انداخته؟ خلاصه که نسکافه و آب معدنی و به دلم زهر شده و واقعا حس می کنم دارم خون فلسطینیا رو می خورم

مینجیق:
شکلات شیرین عسل و آیدین و آب معدنی واتا میل کنید.
عطیه:
@شکموی معتفد جان
شرمنده کردید که از من سوال کردید. و ممنون از خانم دکتر که سوال شما از من را در وبلاگ‌اشان گذاشتند. من شرمنده هستم. کلی خجالت تپان شدم. من اینقدرها هم اقتصاد بلد نیستم. تو گرایش و رشته خودم یک کم اطلاعات فقط دارم.
در راستای جواب سوال شما:
بخش اول سوال شما را باید براساس یکی از قوانین اقتصادی جواب داد که هر جا که جیره‌بندی یک کالا شکل بگیرد (مثل مثلاً محدود/ممنوع کردن واردات یک کالا)، بازار سیاه آن به سرعت شکل می‌گیرد. (مثل بنزین در ایران)

بنابراین شما اگر واردات یک کالا را محدود/ممنوع کنید، امکان تقلب و قاچاق را بیشتر می‌کنید و چون این محدودیت مصرف به افزایش قیمت منجر خواهد شد، در نتیجه از رفاه مصرف‌کننده هم کاسته خواهد شد.

بنابراین عملاً محدودیت واردات به ضرر افراد داخل جامعه ما تمام می‌شود. من تخصصم تجارت بین‌الملل نیست اما یکی از قوانین اصلی بخش تجارت بین‌الملل (براساس یکی از اصلی‌ترین مدل‌های رشد اقتصادی)، این است که کاهش تراز تجاری (به هر دلیلی از اعمال سیاست‌های اقتصادی انبساطی یا انقباضی گرفته تا دلایل سیاسی) منجر به کاهش رشد اقتصادی می‌شود.
یک بحث دیگر هم که شاید چندان اقتنصادی نباشد و بیشتر سیاسی باشد؛ این است که امروزه دیگر تولید از سطح کالا به تولید Brand رسیده است در کشورهای پیشرفته و در حال حاضر چرخ تولید را برندها می‌چرهانند؛ در این حالت دولت‌ها از برندها حمایت می‌کنند؛ مثلاً اگر ایران نستله را یکی از برندهای معروف و اثر گذار اقتصادی یک کشوری هست را تحریم کند؛ ممکن است آن کشور برندهای دیگرش را از طریق قوانین مالیاتی و ... وادار به تحریم متقابل ایران بکنند و خب ممکن است در این حالت در بخش‌های حیاتی اقتصادی ایران؛ سریع‌تر این اقدام را بکنند. (من در مورد نستله اطلاعات زیادی ندارم. این روزها وقت ندارم اما اگر زمانی فرصت مطالعه داشتم؛ اطلاعات بیشتری بهتان می‌دهم).

در این حالت راه حل می‌تواند افزایش تعرفه واردات بر روی محصولات نستله باشد و اگر بازار نستله ایران به اندازه کافی بزرگ باشد، شرکت نستله را وادار به عکس العمل خواهد کرد.
-------------------------------------------
نکته دوم این است که اصولاً دولت‌ها توانایی کنترل تقاضا را در بخش خرد ندارند (تغییر مطلوبیت) و در بخش کلان هم سیاست‌های کنترل تقاضا منجر به ایجاد رکود می‌شود؛ بنابراین کمتر رغبت به تغییر تقاضا دارند و به سمت تغییر عرضه حرکت می‌کنند.
در مورد نستله شما نمی‌توانید مصرف‌کنندگان را در سطح خرد وادار به مصرف نکردن یک کالایی بکنید، تنها زمانی مصرف‌کننده وادار به تغییر الگوی مصرفی می‌شود که رضایتش از مصرف یک کالا تغییر کند (و یا تغییر در سطح درآمد) داشته باشد. بنابراین صرف اینکه نستله یک شرکت صهیونیستی است، لزوماً مصرف‌کنندگان را وادار به مصرف نکردن نمی‌کند اما مثلاً می‌توانید از طریق مانور دادن بر روی میزان سالم بودن کالا، ذائقه مصرف‌کننده را تغییر بدهید. (من چند وقت پیش با یک دوستی تحقیق می‌کردیم، جالب این بود که شکلات‌های تولیدی داخل ایران سالم‌تر و میزان روغن پالم‌اشان بسیار کم‌تر از نستله هست. تازه نستله روی محصولاتش هیچ وقت نمی‌زند چند درصد روغن پالم دارد و ... و کلا‌ً هم مانور تبلیغاتی‌اش در مورد پایین بودن سطح چربی و کلسترول محصولاتش نسبت به رقبا هست و از همه بدجنس‌تر اینکه میزان پالم را در هر 50 گرم اگر اشتباه نکنم اعلام می‌کند که در عمل از روغن پالم شکلات‌های ایرانی بسیار بالاتر هست. اگر درست یادم بیاید، دوستم درآورده بود که روغن پالم نستله 1.5 یا 2 برابر روغن پالم شکلات‌های ایرانی است).

در مورد برند، یک نکته دیگر هم هست که برند در این روزها برای مصرف‌کننده معنی دارد. مثلا‍ً شما وقتی یک خودروی ب ام و یا بنز یا نیسان یا فراری یا لامبورگینی سوار می‌شوید، معانی و لذات مختلفی را تجربه می‌کنید و سطح مطلوبیت متفاوتی دارید، به همین دلیل است که تحریم نمی‌تواند مانع از مصرف بشود در مورد برندهای معروف. تنها کیفیت می‌تواند ضربه زننده باشد. در این حالت راه حل شما می‌تواند جایگزین کردن یک کالای مشابه باشد مثل همان راه حلی که خانم دکتر فرزان اشاره کردند: مصرف محصولات رقیب داخلی.

(اگر نیاز به مطالعه بیشتر دارید، کتاب‌های و مقالاتی با عنوان مدیریت نام‌های تجاری را بخوانید. من هم خودم متخصص بخش مدیریت نیستم. یعنی رشته‌ام اصلاً مدیریت نیست. )

---------------------------------------------
در بازار رقابتی، یکی از راه حل‌های کاربردی، جایگزین کردن کالاهای مشابه است. حالا از منظر یک تولیدکننده شما می‌توانید به تولید کالای مشابه اقدام کنید و سهم بازار را از رقیب بگیرید؛ از منظر دولت می‌توانید، تعرفه واردات کالای نستله را افزایش بدهید اما در عوض تعرفه واردات شرکت رقیب نستله را با کیفیت یکسان و مشابه، کاهش بدهید و مصرف‌کننده را به آن سمت سوق بدهید. "اما یادتان باشد این‌ها همه زمان‌بر هست و بستگی به اندازه بازار آن برند هم دارد."

فکر کنم حالا بهتر متوجه شده باشید که چرا دولت ایران دوست ندارد مستقیم نستله را در صورت صحت اخبار، تحریم کند.
---------------------------------
اما در مورد اطلاعات اینکه شرکت نستله چه ارتباطی با صهیونیست دارد، اطلاعاتم بسیار کم و ناقص است. اما اینکه رقبای این شرکت، این کار را کرده باشند، اگر صحت داشته باشد؛ یکی از استراتژی‌های رقبای این شرکت در کشورهای مسلمان و خاورمیانه می‌تواند همین باشد.

---------------
در مورد احساسات‌اتان هم راه حل خانم دکتر بسیار کارا خواهد بود. هم از نظر مالی و هم از نظر احساسی.

اشتراک و ارسال مطلب به:

فیس بوک

تویتر

گوگل

آردینی اوخو