چرا دانشجویان باید فعال محیط زیستی باشند؟

+0 به یه ن

در اغلب کشورهای دنیا فعالان محیط زیست عمدتا دانشجویان هستند. از طرف والدین خود هم تشویق می شوند که در این فعالیت ها شرکت داشته باشند. فرصت خوبی است که در آن کار گروهی در جهت یک هدف را تمرین کنند. در این فعالیت هاشبکه ای از دوستان وآشنایان می سازند که فردا در کار تخصصی خودشان به کمک آنها می آیند. فرصتی است که در آن برخی از مهارت های خود را به دیگران بشناسانند. مثلا اگر گرافیست یا فیلمساز یا عکاس باشند و در راستای هدف محیط زیستی اثری در خور توجه منتشر کنند شناخته شده تر می شوند و بعد از آن پروژه ها ی پرسود به آنها وا گذار می شوند. اگر می بینید در کشورهای غربی افراد در کار گروهی از ما موفق ترند و می توانند پروژه های بزرگ را به طور گروهی به سرانجام برسانند یک دلیلش هم همین هست: این افراد در دوران دانشجویی همکاری برای فعالیت هایی از قبیل فعالیت های محیط زیستی را تجربه کرده اند. 🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

آیا فریادرسی نیست؟!

+0 به یه ن

در اواخر دهه هشتاد و اوایل نود هنرمندان بسیاری در آذربایجان از هنر خود استفاده کردند که آگاهی عمومی را در مورد خطر نابودی دریاچه اورمیه بالا ببرند. حرکتی مردمی شروع شده بود و هنرمندان بی هیچ چشمداشت مالی نتیجه هنر خود را در طبق اخلاص می گذاشتند. هنوز هم برخی هنرمندان دریاچه را تنها نگذاشته اند و هر از گاهی اثری در این زمینه منتشر می کنند اما از آن موج عظیم هنری اکنون خبری نیست! شاید دلیل این باشد که هنرمندان اکنون -به درستی-به این نتیجه رسیده اند که صدای مصائب دریاچه به گوش مردم و مسئولان رسیده است پس دیگر نیازی به فعالیت آنها نیست.

 واقعیت این هست که اکنون به نوعی دیگر نیاز به همراهی هنرمندان هست. دیروز بانگ بر می زدند که دریاچه اورمیه نیاز به فریادرس دارد. امروز نیاز هست که با نیروی هنر به گوش مردمان برسانیم که ما چه کمکی به احیای دریاچه می توانیم بکنیم. درسته که ستاد احیای دریاچه هست اما این ستاد —هرچند کمابیش مثبت عمل کرده— اما همت و حمیت لازم را برای نجات نگین آذربایجان ندارد. ستاد احیا قدم های کوچک مثبتی بر می دارد اما قدم های بزرگ و اساسی را خود مردم محل باید بردارند. 

این دلسوزی من وشما را برای دریاچه اورمیه، مسئولان ستاد احیا ندارند! با ستاد احیا باید تعامل و همکاری کنیم اما دست آخر کار اساسی را خودمان باید بکنیم. فریاد رس دلسوز و با همت و حمیت دریاچه اورمیه همین تشکل های مردمی هستند. امروز به اندازه کافی هم تجربه و علم برای نجات دریاچه به دست آورده اند.من و شما اگر به کمک آنها بشتابیم و علم و هنرو سرمایه اجتماعی خود را در اختیارشان بگذاریم قدم های بزرگی برای نجات دریاچه اورمیه برداشته خواهد شد.

الان دیگه مشخص شده که راه نجات دریاچه اورمیه چیست. در سه جبهه باید عمل شود:

 ١-لایه روبی اصولی و به موقع رودخانه ها و رها سازی مناسب و به موقع آب پشت سدها. این از وظایف وزارت نیروست. فشار افکار عمومی باید باشد تا وزارت نیرو به وظیفه اش درست عمل کند.

 ٢-اصلاح میانگذر از طریق ایجاد پل در چپ و راست میانگذر به منظور از سر گرفته شدن جریان های درون دریاچه ای که درجه شوری آب در شمال و جنوب دریاچه را یکنواخت می سازد. هزینه این کار درحد احداث پل هوایی متعارف در کلانشهر های ایران هست. مبلغی سرسام آور در سطح ملی نیست.

 ٣-برگرفتن شیوه های کم مصرف کشاورزی نظیر آبیاری قطره ای و جایگزینی کشت محصولات پرمصرف مثل چغندر با گیاهان کم مصرف تر نظیر باغ انگور و پسته و زعفران و گیاهان دارویی. 

 عملی شدن طرح ها نیاز به آگاهی عمومی دارد و آگاهی عمومی هم به نوبه خود یاری هنرمندان و فعالان حوزه مجازی و حقیقی را می طلبد. 🍀@minjigh 


 # دعوت از هنرمندان زیست محیطی برای تولید محتوای آموزشی و فرهنگی؛ بدین وسیله از کلیه علاقمندان محیط زیست که در بخش های تولید انیمیشن، عکس و فیلم دارای تبحر هستند ،دعوت بهمکاری می‌شود . انجمن زیست محیطی سبز اندیشان تبریز 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 تماس ؛ ۳۴۷۶۲۰۳۳ فقط از ساعت ۹/۳۰ صبح تا ۱۲/۳۰ ظهر 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 https://t.me/Sabzandishanetabriz

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

تقویت اعتماد به نفس از طریق بالا بردن مهارت و دانش میسر است

+0 به یه ن

گفته می شود دانشجویان دختر اعتماد به نفس کافی ندارند و سر کلاس وسر سخنرانی ها ابا دارند که نظری دهند. برای حل این معضل برخی به دختران توصیه می کنند که همانند همکلاسی های پسر خود، در اظهار نظر ابایی نداشته باشند و در کلاس و سر سخنرانی ها "بلند بلند" فکر کنند. 


 به عنوان شخصی که ١٥ سال هست در کار تعلیم دانشجویان تحصیلات تکمیلی در ایران هست و در همایش بین المللی های متعدد رفتار دانشجویان سراسر دنیا را رصد کرده، جسارتا عرض می کنم این رفتار دانشجویان پسر ایرانی ابدا الگو قرار دادنی نیست! در ایران در صد قابل توجهی از دانشجویان پسر از "اعتماد به نفس کاذب" رنج می برند. بدون مطالعه چنان اظهار نظر می کنند که گویی مرزهای علم را دارند می شکافند. وقتی سر سخنرانی ها نکته ای به ذهن شان می رسد با لحنی آن را بیان می کنند که گویی این نکته ناب به ذهن هیچ کس قبل از آنها نرسیده و نخواهد توانست برسد!
 در جمع بسته که افراد در آن سطح دانش پایینی دارند این رفتار زننده به نظر نمی رسد. در جمع نادانان با این اظهافضل ها مورد تشویق هم قرار می گیرند! ولی سر یک سخنرانی تخصصی که تنی چند از افراد عمری بر آن موضوع کار کرده اند بسیار زننده به نظر می رسد! این رفتار به طور غلیظ تر از درصد قابل توجهی از دانشجویان پسر هندی هم سر می زند (شاید چون انگلیسی شان قوی تر از ایرانی هاست بیشتر اظهار فضل می نمایند!) از مردان کشورهای دست دو بلوک شرق (بلغارستان، رومانی و....) هم به نوع دیگر سر می زند. ولی از اروپای غربی وآمریکای شمالی کمتر می بینیم که کسی سر سمینار از روی اعتماد به نفس کاذب اظهار فضل کند! موقع ارائه مطلب شعارشان این هست: Failing to prepare means preparing to fail. یعنی چی؟! یعنی همین جوری الکی بی مطالعه اظهارفضل نکن! هم روی محتوای مطالبت کار کن و هم روی نحوه ارائه مطلبت هم تمرین کن. 

خوشبختانه دختران ایرانی  عموما از این قبیل اعتماد به نفس های کاذب ندارند. اگر می خواهید الگویی برایشان معرفی کنید زنان موفق دنیا را به آنها بشناسانید نه پسران ناموفق متوهم ایرانی را!  

مشکل اعتماد به نفس با بالا بردن دانش و تمرین مهارت های ارائه مطلب رفع می شود نه با لاف زدن، نه با اظهارفضل های مسخره کردن! دختری که به کمبود دانش خود واقف هست اگر به تقلید آن همکلاسی پسر در جلوی یک دانا اظهار فضل کند و در جواب پوزخند بشنود کاملا اعتماد به نفس خود را از دست می دهد. او که -برعکس همکلاسی اش-متوهم نیست که متوجه پوزخند نگردد! همکلاسی متوهم با پوزخند هم مواجه شود چنین توجیه می کند که آن قدر نکته من نغز بودکه یارو نفهمید! 🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

روز دختر

+0 به یه ن

فردا در تقویم ایران روز دختر است. سالی سرشار از اعتماد به نفس، اتکا به نفس، خودباوری و خلاقیت و شادابی برای دختران ایرانی آرزومندم! ❤️😘❤️ 🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

نگاهی دیگر به سون آی

+0 به یه ن

"سون" به زبان ترکی یعنی “پایان". حتما در آخر فیلم های ترکیه دیده اید که می نویسند"son”. "آی" هم که یعنی "ماه". "سون آی" یعنی آخرین ماه و اصلاحا به نزدیک ترین شب چهارده ماه به پایان تابستان گفته می شود. در غروب چنین روزی ماه و خورشید تقریبا روی به روی هم دیده می شوند و منظره زیبایی دارند. گویا در قدیم مراسم و جشنی در آذربایجان در این روز بر پامی شد و افسانه ها و اسطوره های متعددی در این رابطه از قدیم به جا مانده. شخصی به نام آقای دکتر ناصر منظوری در این زمینه تحقیقاتی کرده وتالیفاتی هم دارد. اگر خواستید می توانید با جست و جوی نام وی در اینترنت در این باره اطلاعات بیشتری به دست آورید.  


چند سال پیش در یکی از نشریات آذربایجان مطرح شد که به جای ولنتاین این روز را به عنوان روز عشق جشن بگیریم. دو سه سال بعد از آن هم من در وبلاگم در این باره نوشتم. یادش به خیر که با دوستان وبلاگی از چهارگوشه دنیا با این سوژه کلی تفریح کردیم. حتی یک شب تا سحرگاه کامنت بازی کردیم! ایده البته نگرفت. الان دیگه جشن گرفتن ولنتاین در ایران چنان ریشه دوانده که هیچ چیز جایش را نمی گیرد. 

من خیلی از مراسم ولنتاین خوشم نمی آید. به نام عشق هست ولی به کام مصرفگرایی و بهانه ای برای خرج تراشیدن های بیخود. در همان سریال های کمدی آمریکایی هم معمولا منجربه دعوا می شود نه تعمیق عشق! ما قصد داشتیم مراسم عشقی بنا نهیم که این قدر مصرفگرا نباشد. این همه با چشمهمچشمی و "چلمپگی" (اصطلاح مهران مدیری) گره نخورده باشد. البته سون آی چندان نگرفت! م

ن نمی خواهم امسال سون آی را به عنوان روز عشق مطرح کنم. چندی از عزیزانم در سالهای اخیر متارکه کرده اندو دل ودماغ مطرح کردن روز عشق ندارم. ولنتاین بماند برای تین ایجرها که دل ودماغش را دارند. اما می خواهیم سون آی را جشن بگیریم. نه به یادبود عشق بین زن و مرد بلکه به یادبود دوستی های ماندگار. دوست هایی که ده ها سال در سختی ها و خوشی ها در کنارمان مانده اند. خوشی و موفقیت ما را مال خود دانسته اند ودرد ما را درد خود. روزی برای جشن گرفتن این نوع دوستی ها نداریم. سون آی را به این منظور اختصاص دهیم. در مورد مراسم آن هم فکری می کنیم! 🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل

قونشو اومودونه قالان، شامسیز قالار

+0 به یه ن

به تازگی دارند در بوق و کرنا می کنند که قراره از دریاچه وان ترکیه آب به دریاچه اورمیه منتقل بشه و دریاچه نجات پیدا کند.


 نمونه اش متن زیر: " 
 〽️دکتر فرهاد افشار فارغ التحصیل دانشگاه سوئیس و از دانشمندان محیط زیست:  

🔸برای احیای دریاچه ارومیه، یک سال شبکه و لوله کشی از دریاچه وان تا دریاچه ارومیه زمان خواهد برد و ۳ سال نیز زمان پر شدن آن می‌باشد  
🔸برای این طرح حتی یک ریال نیز بودجه دولتی نیاز نیست و در قبال انرژی(برق) که به ترکیه داده می‌شود، این کشور تمامی کارهای احداث شبکه انتقال را انجام خواهد داد  
🔸این طرح مورد قبول و استقبال وزارت خارجه کشور ایران قرار‌ گرفت  
🔸احیای سریع دریاچه ارومیه از طریق انتقال آب از دریاچه وان ترکیه از طریق امام جمعه ارومیه در حال پیگیری است @barishnews | باریش نیوز"

 من نمی دونم این آقای دکتر افشار کیست و چه سمتی دارد که از جانب ترکیه چنین وعده هایی می دهد. حدس می زنم می خواهد برای نمایندگی مجلس کاندیدا شود . 

 در هر صورت نکات زیر به ذهنم آمد:

 ١-با این وعده وعیدهادریاچه اورمیه احیا نمی شه. مردم محل باید رویه مصرف آب را تغییر بدهند، هرساله لایه روبی رودخانه ها درست و به موقع انجام بگیره، میان گذر اصلاح بشه. غیر از این هرکسی هر طرح قهرمانانه ای می ده از جنس فرستادن ما دنبال نخود سیاه هست. دل به این وعده ها نبندیم. به جای آن برنامه ریزی بکنیم ببینیم چه طور می توانیم کشاورزان محلی را با خود همراه کنیم. پیشنهاد من همان طوری که چند بار گفتم تبلیغ در دانشگاه هاست به این امید که فرزندان دانشجوی کشاورزان خود عامل تغییر شوند . نه فقط برای دریاچه! بلکه برای حفظ میراث مادی پدری و تضمین آینده مالی واقتصادی خودشان وقتی زمان تشکیل خانواده شان می رسد.

 ٢- اگر این طرح بر فرض محال هم اجرا بشه و دریاچه اورمیه هم موقتا جانی بگیره باز هم غلطه. باز هم دو کشور جهان سومی همسایه دارند چوب حراج به منابع می زنند و از آینده فرزندشان حاتم بخشی می کنند این ور داره انرژی مفت می ده اون ور آب مفت! هر دو طرف خیال می کنند مفته پس عیب نداره به هدر بروند. این گونه فرهنگ مصرف ترکیه ای ها را هم خراب می کنیم. 

 ٣-چه چیز خاورمیانه با ثبات هست که ما به این قرارداد (حتی اگر صحت داشته باشد) دل ببندیم؟! فردا ترامپ به ترکیه می گوید اگر به ایران آب بدهید تحریمتان می کنم. این قرارداد(اگر احیانا قراردادی در میان باشد و رویا پردازی صرف نباشد) هم می رود روی هوا! به جای این قبیل رویاها و انتظار از دیگران بایدروی نسل جوان ترکشاورزان در حوضه دریاچه حساب باز کنیم. اونهاهستند که تغییر می توانند ایجاد کنند

. ٤-یه ایراد دیگر مطرح کردن این گونه طرح ها ایجاد توقع بیجاست. توقع بیجایی است که ما از ترکیه انتظار داشته باشیم آب دریاچه وان را به ما بدهد. دولتمردان ما عمدتا وقتی پای منافع ملی می رسد پخمه اند!بعید نیست برق مفت نقد را بدهند تا نسیه آب مفت پس فردا پس بگیرند. اما دولتمردان ترکیه در جهت منافع ملی خودشان خیلی هم زرنگند. نقد را می گیرند پس فردا به بهانه ترامپ می زنند زیر وعده نسیه شان. بعد ما می مانیم و گله گذاری های همیشگی و اظهار مظلومیت و ... این بارعلیه دوستان ترکیه ای مان.  

ما می مانیم و شعر "ما ز یاران چشم یاری داشتیم...." برای این شعرها هم کسی به کسی چیزی نمی ده. دیگه به خودمان تشر نمی زنیم که وقتی دولتمردان خودمان، ما را دنبال نخود سیاه فرستادند هشیاری به خرج ندادیم. 🍀@minjigh

اشتراک و ارسال مطلب به:


فیس بوک تویتر گوگل


  • [ 1 ]