شنبه 16 آذر 1392
+0 به یه ن
معمولا در مورد آلمانی ها گفته می شود كه خیلی مقرراتی هستند. در مورد تابع ضوابط و قوانین بودن آلمانی ها جوك ها و افسانه های بسیار ساخته شده كه ما ایرانی ها هم با آنها بیگانه نیستیم.
در ایران هم رئیس رؤسا زیاد مقرراتی بودن آلمانی ها را توی سر ایرانی ها می زنند و ادعا می كنند اگر ایرانی ها هم به اندازه ی آلمانی ها مقرراتی بودند اینها هم مدیران موفقی مثل مدیران كارخانجات بنز و بی-ام-و و پورشه می شدند. این رئیس رؤسای ایرانی یك چیزی در مورد مقرراتی بودن آلمانی ها شنیده اند برداشتی هم كه از قانون و مقررات دارند همان منویات خان فلان ده هست. به زعم آنها اگر ایرانی جماعت با پیروی از روش آلمانی-جماعت، منویات رئیس را كه همانا عین قانون هست رعایت كنند پراید تبدیل به بی-ام-و می گردد و سمند پورشه از آب در می آید!
فقط كافی است ایرانی هم آلمانی وار از دستورهای آنها مو به مو پیروی كنند.
نكته آن است كه برداشتی كه آلمانی در قرن بیست و یكم از قانون دارد آن چیزی نیست كه در ذهن این حضرات هست!
قانون و مقررات و ضوابط از منظر آلمانی نه منویات رئیس هست كه به منظور به رخ كشیدن ریاستش ابلاغ می كند و نه كلامی مقدس در آسمان نوشته! از منظر یك آلمانی قانون و مقررات و ضوابط مجموعه قرارداد های اجتماعی است كه با دقت بسیار زیاد و با مطالعه ی بسیار جدی و با لحاظ كردن مصلحت عمومی از طریق انواع و اقسام نظر سنجی و با لحاظ سلایق گوناگون در جامعه برای زیست بهتر افراد آن جامعه وضع می شوند.
به عنوان مثال اگر در آلمان بخواهند كوچه ای را ورود ممنوع اعلام كنند مدت ها در موردش مطالعه می كنند. وضعیت ترافیك را بررسی می كنند از افراد محل نظر سنجی می كنند. بعدش اعلام می كنند كه از فلان تاریخ این تصمیم اجرا خواهد شد. این طوری نیست كه امشب بخوابند فردا صبح عشقشان بكشد كه خیابان را یك طرفه بكنند پس فردا هم عشقشان بكشد از سوی دیگر بردارند یك طرفه بكنند. ببینید! والدین من 34 سال هست در خیابان گلباد تبریز دارند زندگی می كنند. می دانید در این مدت چند بار این خیابان یك طرفه بعد دوطرفه شده. برچه اساسی؟! هیچ وقت ما را به عنوان ساكنان آن خیابان توجیه نكردند. یك روز پا می شدیم می دیدیم ماشین ها از آن ور می آیند می فهمیدیم كه لابد مسیر یك طرفه كردن را عوض كرده اند. یك شبه بدون هیچ بحثی! در آلمان این طوری نیست! ضوابط روی حساب و كتاب هست. علت قوانین هم برای مردمی كه با آن سر و كار دارند قشنگ توجیه می شود. مثلا وقتی قرارداد می ذارند پله ی مهد كودك باید فلان قدر ارتفاع داشته باشد افراد را توجیه می كنند كه چرا چنین ضابطه ای وضع شده. چون مردم حكمت ضوابط را می فهمند آنها را اجرا می كنند. این طوری نیست كه آلمانی از تیره ای است كه همین طوری قوانین را می پذیرد. اصلا چنین چیزی به آلمانی ها بگویید به آنها بر می خورد! می گویند مگه ما گوسفندیم كه همین طوری قانونی را كه حكمتش را نمی فهمیم اجرا كنیم.
از این جهت فرقی بین ایرانی و آلمانی نمی بینم. یادمه اولین سونا ی عمومی كه در تبریز افتتاح شد یك سری ضوابط بهداشتی برایش گذاشتند. ابتدا استفاده كننده ها به آنها اهمیت نمی دادند. بعدش كه مسئولین سونا توضیح دادند و توجیه كردند مردم با وسواس بسیار رعایت كردند. هم برای مراعات حال خودشان و هم به خاطر دیگران كه از سونا استفاده می كردند. چون حكمتش را درك كردند به همان خوبی آلمانی ها مراعات كردند.
الغرض! همه ی اینها را گفتم تا به بحث مراعات جای پارك كردن معلولین برسم. دوستان آلمانی من -با این كه تاكید می كنند هیچ وقعی به قوانین من در آورده ای كه حكمتی ندارند نمی گذارند- بسیار روی این مسئله حساس هستند.
در آمریكا دوست آلمانی داشتیم كه خانمش چینی بود. خانمش در مراكز خرید می خواست در محل پارك مخصوص معلولین پارك كند. همسر آلمانی شدیدا مخالفت می كرد. سر این موضوع دعوا داشتند. اگر هم كسی را می دید در آن محل پارك كرده به او تذكر می داد.
در ایران هم رئیس رؤسا زیاد مقرراتی بودن آلمانی ها را توی سر ایرانی ها می زنند و ادعا می كنند اگر ایرانی ها هم به اندازه ی آلمانی ها مقرراتی بودند اینها هم مدیران موفقی مثل مدیران كارخانجات بنز و بی-ام-و و پورشه می شدند. این رئیس رؤسای ایرانی یك چیزی در مورد مقرراتی بودن آلمانی ها شنیده اند برداشتی هم كه از قانون و مقررات دارند همان منویات خان فلان ده هست. به زعم آنها اگر ایرانی جماعت با پیروی از روش آلمانی-جماعت، منویات رئیس را كه همانا عین قانون هست رعایت كنند پراید تبدیل به بی-ام-و می گردد و سمند پورشه از آب در می آید!
فقط كافی است ایرانی هم آلمانی وار از دستورهای آنها مو به مو پیروی كنند.
نكته آن است كه برداشتی كه آلمانی در قرن بیست و یكم از قانون دارد آن چیزی نیست كه در ذهن این حضرات هست!
قانون و مقررات و ضوابط از منظر آلمانی نه منویات رئیس هست كه به منظور به رخ كشیدن ریاستش ابلاغ می كند و نه كلامی مقدس در آسمان نوشته! از منظر یك آلمانی قانون و مقررات و ضوابط مجموعه قرارداد های اجتماعی است كه با دقت بسیار زیاد و با مطالعه ی بسیار جدی و با لحاظ كردن مصلحت عمومی از طریق انواع و اقسام نظر سنجی و با لحاظ سلایق گوناگون در جامعه برای زیست بهتر افراد آن جامعه وضع می شوند.
به عنوان مثال اگر در آلمان بخواهند كوچه ای را ورود ممنوع اعلام كنند مدت ها در موردش مطالعه می كنند. وضعیت ترافیك را بررسی می كنند از افراد محل نظر سنجی می كنند. بعدش اعلام می كنند كه از فلان تاریخ این تصمیم اجرا خواهد شد. این طوری نیست كه امشب بخوابند فردا صبح عشقشان بكشد كه خیابان را یك طرفه بكنند پس فردا هم عشقشان بكشد از سوی دیگر بردارند یك طرفه بكنند. ببینید! والدین من 34 سال هست در خیابان گلباد تبریز دارند زندگی می كنند. می دانید در این مدت چند بار این خیابان یك طرفه بعد دوطرفه شده. برچه اساسی؟! هیچ وقت ما را به عنوان ساكنان آن خیابان توجیه نكردند. یك روز پا می شدیم می دیدیم ماشین ها از آن ور می آیند می فهمیدیم كه لابد مسیر یك طرفه كردن را عوض كرده اند. یك شبه بدون هیچ بحثی! در آلمان این طوری نیست! ضوابط روی حساب و كتاب هست. علت قوانین هم برای مردمی كه با آن سر و كار دارند قشنگ توجیه می شود. مثلا وقتی قرارداد می ذارند پله ی مهد كودك باید فلان قدر ارتفاع داشته باشد افراد را توجیه می كنند كه چرا چنین ضابطه ای وضع شده. چون مردم حكمت ضوابط را می فهمند آنها را اجرا می كنند. این طوری نیست كه آلمانی از تیره ای است كه همین طوری قوانین را می پذیرد. اصلا چنین چیزی به آلمانی ها بگویید به آنها بر می خورد! می گویند مگه ما گوسفندیم كه همین طوری قانونی را كه حكمتش را نمی فهمیم اجرا كنیم.
از این جهت فرقی بین ایرانی و آلمانی نمی بینم. یادمه اولین سونا ی عمومی كه در تبریز افتتاح شد یك سری ضوابط بهداشتی برایش گذاشتند. ابتدا استفاده كننده ها به آنها اهمیت نمی دادند. بعدش كه مسئولین سونا توضیح دادند و توجیه كردند مردم با وسواس بسیار رعایت كردند. هم برای مراعات حال خودشان و هم به خاطر دیگران كه از سونا استفاده می كردند. چون حكمتش را درك كردند به همان خوبی آلمانی ها مراعات كردند.
الغرض! همه ی اینها را گفتم تا به بحث مراعات جای پارك كردن معلولین برسم. دوستان آلمانی من -با این كه تاكید می كنند هیچ وقعی به قوانین من در آورده ای كه حكمتی ندارند نمی گذارند- بسیار روی این مسئله حساس هستند.
در آمریكا دوست آلمانی داشتیم كه خانمش چینی بود. خانمش در مراكز خرید می خواست در محل پارك مخصوص معلولین پارك كند. همسر آلمانی شدیدا مخالفت می كرد. سر این موضوع دعوا داشتند. اگر هم كسی را می دید در آن محل پارك كرده به او تذكر می داد.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل