+0 به یه ن
در شاخه پژوهشی ما (فیزیک انرژی های بالا) چند کنفرانس بزرگ هست که دو سال یک بار برگزار می شه. Ichep بزرگترین شان هست که زیر شاخه های مختلف را هم در بر می گیره و جلسات موازی متعدد داره. علاوه بر آن یک سری کنفرانس های بین المللی تخصصی تر هم هستند. مثل کنفرانس نوترینو ، کنفرانس سوزی (SUSY)، کنفرانس استرینگ کنفرانس نوترینو که امسال آنلاین برگزارمی شه فردا تموم می شه. تمامی سخنرانی ها در این کنفرانس plenary هستند. از این جنبه اش خوشم می آد. تعداد شرکت کننده در این نوع کنفرانس ها نسبتا بالاست و به هزار نفر می رسد.(البته در مقابل همایش های داروسازی کوچولو به حساب می آیند.)محل برگزاری هم هر سال در کشوری متفاوت هست. معمولا آزمایش های مهم نتایج جدیدشان را برای اولین بار در این کنفرانس ها ارائه می دهند. ما وقتی مقاله می نویسیم مرتب به اسلایدهای این کنفرانس ها مراجعه می کنیم تا داده های لازم را از آنها استخراج کنیم. علاوه بر اینها ما تعداد زیادی کارگاه هم داریم که تعداد شرکت کننده در آنها حدود ٥٠تا١٠٠ نفرهست و حتی تخصصی تر هست. انتظاری که از هر کدام از همایش ها می شه داشت فرق دارد.هرکدام کارکرد متفاوتی دارند. معمولا دانشجویان که عادت به کارگاه کوچک دارند برای اولین بار که به کنفرانس بزرگ می روند گیج می شوند و احساس اضطراب می کنند. به خصوص اگر جلسات موازی داشته باشد و نتوانند تصمیم بگیرند که در کدام شرکت کنند. در این باره بیشتر خواهم نوشت و نحوه استفاده بهینه از هر کدام را تشریح خواهم کرد. اگر سئوالی یا تجربه یا خاطره ای در این زمینه دارید بیان کنید. 🍀@minjigh
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل