دوشنبه 19 فروردین 1398
+0 به یه ن
بعد از بارش های امسال دریاچه اورمیه جانی تازه گرفت و امید به احیا را در دل ها زنده کرد. البته تا رسیدن به وضعیت نرمال فاصله زیاد هست. رسیدن به آن وضعیت سه-چهار سال بارندگی با این شدت می طلبد. چنین سال پربارشی کمتر اتفاق می افتد. درنتیجه ما طرفداران نجات دریاچه نباید از پا بنشینیم. باید اصرار ورزیم که راهکارهای پیشنهادی ستاد احیای دریاچه ودیگر متخصصان امر به کار گرفته شود تا اولا مصرف آب در حوضه دریاچه کنترل شود. به صورتی که دست کم سطح آب-نسبت به سال قبلی در همان فصل- پایین تر نیاید. (تغییرات فصلی طبیعی و اجتناب ناپذیرند.) ثانیا مسیل ها و رودخانه ها در وضعیت خوبی باشند و حجم آب پشت سدها کنترل شود تا در سال های پربارش به جای این که سیل ویرانگر داشته باشیم آب باران به سمت دریاچه هدایت شود.
انصافا امسال تا به امروز، مسئولان محلی این امور سنگ تمام گذاشتند. اگر درست عمل نمی کردند الان در آذربایجان هم سیل داشتیم و دریاچه هم تا این اندازه آب دریافت نمی کرد.
در سال 96 بارندگی از امسال کمتر بود با این حال چون درست مدیریت نشد سیل آمد و به دریاچه هم خیری نرسید.
به هر حال هنوز راه درازی در پیش داریم تا دریاچه به طور کامل احیا شود.
همان طوری که شاهدید من از اواخر سال ٨٨مرتب در این مورد نوشته ام. تنها در این وبلاگ مینجیق 62 نوشته در این زمینه منتشر کرده ام. وقتی فیلم های جان گرفتن دریاچه اورمیه را می بینم لذتی حس می کنم که قابل توصیف نیست. این که من هم در این دستاورد عظیم، سهمی به اندازه نوک سوزن داشته ام شوقی به من می دهد که نظیر ندارد.
اگر انگیزه برای زندگی ندارید شما هم به حامیان نجات دریاچه اورمیه یا هر جنگل و مرتع دریاچه و رودخانه کنار شهر خود که در حال نابودی است بپیوندید. بسته با شرایط زندگی و قابلیت های خود می توانید یک راه بیابید که چگونه در امر نجات آن سهمی ولو کوچک داشته باشید. انگیزه بهتر از این؟! خود طبیعت هم در شاد کردن دل شما -گاه بیگاه- با سورپرایزهایی این چنینی همکاری می کند.
اگر دریاچه احیا شود برای اقتصاد منطقه برکات خیلی زیاد خواهد داشت.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل