+0 به یه ن
به نظر من ما ایرانی ها در مواجهه با مسایل سیاسی گاهی از این ور بام می افتیم و خیال می کنیم با شعار های گنده دادن دنیا را لرزاندیم و بر وفق مراد کردیم. بعد از مدتی هم که دیدیم کسی برای این شعار ها تره هم خرد نکرد از آن سوی بام می افتیم و می گیم هیچ فرقی نمی کنه که ما به سیاست وارد بشویم یا نشویم. "همه تصمیم ها از قبل گرفته شده و ما هم این وسط هیچ کاره ایم!"
واقعیت نه آن هست و نه این. نه با چهار تا شعار ما ارکان قدرت جهانی یا منطقه ای می لرزه و نه اون جور هست که یک عده از ما بهترون قادر باشند از چندین سال پیش برنامه بریزند که همه را آچمز کنند و ما دربست مجبور اختیارشان باشیم.
در واقع پیچیده تر از هر دو هست. برآیند نیروهای مختلف در جامعه سمت و سوی جهت گیری آن جامعه را نشان می ده. آن چه که در دهه پنجاه و شصت هجری در ایران پیش آمد حاصل برآیند نیروهای مختلف اجتماعی بود که از دهه بیست به این سو داشتند فعالیت می کردند. حاصل ایده هایی که یواش یواش داشتند پخته می شدند. برخی شان در داخل ایران برخی در خارج.
ما فعال مایشا نیستیم اما این وسط بی اراده و دست بسته هم نیستیم! بسته به این که چه قدر آگاهی داشته باشیم چه قدر خوشفکر باشیم و چه قدر انرژی بذاریم و چه قدر متحد داشته باشیم در سرنوشت جامعه مان در کنار نیروهای دیگه گاه مخالف ما هستند می توانیم تاثیر گذار باشیم.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل